ตอนที่ 1 ลูก เธอคู่ควรเหรอ

ตอนที่ 1 ลูก เธอคู่ควรเหรอ “ครั้งนี้ก็จะเอาออกเหรอ” คำพูดนั้นจากหมอที่ทำแท้งให้เธอครั้งแรก “ฉัน....กำลังคิดอยู่” “การทำแท้งติดกันในระยะเวลาอันสั้น อาจจะทำให้เธอมีลูกไม่ได้อีก คิดให้ดีดี” มีลูกไม่ได้อีกเหรอคะ นี่ถึงจะเป็นที่เขาหวังสินะ “เธอท้องที ฉันก็ทำแท้งที” ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาไร้ความรู้สึก เธอไม่เคยลืม ตอนนี้แสงไฟจากวิลล่าสว่างขึ้นมา ไอริณใจเต้นแรง รีบวางสายโทรศัพท์แล้ววิ่งลงจากตึกไปดู “นวัตว์ ดึกขนาดนี้ ทำไมเพิ่งจะมา？” เธอฝืนยิ้มถามด้วยน้ำเสียงอันแผ่วเบา แต่เมื่อเปิดประตูเข้าไป กลับไม่ใช่นวัฒว์ แต่เป็นบอดี้การ์ดสองคนแปลกหน้า “คุณไอริณ น้องสาวของคุณป่วยหนัก ต้องการเลือดด่วน เชิญคุณไปกับผมหน่อย สองคนพูดจบก็จับไอริณยัดเข้าไปในรถทันที “ปล่อยฉันไป ฉันไม่ไปให้เลือด” ไอริณขัดขืน เธอท้องอยู่ จะไปถ่ายเลือดได้ มันเป็นไปไม่ได้ แต่ว่าบอดี้การ์ดทั้งสองก็ไม่ฟังเธอ ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง เธอส่งถูกส่งถึงโรงพยาบาล นวัตว์นั่งพิงกำแพงอยู่ริมทางเดินด้วยท่าทีสบายๆ ใบหน้างามไม่แสดงความรู้สึก แต่สายตาเย็นชาคู่นั้นกลับทำให้รู้สึกใจสั่น “นวัตว์...”เสียงที่แหบแห้งของไอริณ ที่กำลังรีบเดินขึ้นข้างหน้า คว้ามือของเขาขึ้นมากุมด้วยความวิงวอน “ดารุไม่ได้เลือดกรุ๊ปเอเหรอ? เลือดในคลังเก็บเลือดต้องมีอยู่แน่ อย่าเอาจากฉันเลยได้ไหม” นวัตว์จ้องเธออย่างเย็นชา ปลดมือออก ไอริณที่ยังไม่ได้ตั้งตัว ถูกเขาทำให้ล้มลงไปกองกับพื้น “ไอริณ ครั้งนีเธอติดหนี้ดารุ ถ้าไม่ใช่เพราะเธอวางแผนของเธอ ดารุไม่มีทางจะเป็นแบบนี้ วันนี้หล่อนต้องการเลือด ก็ควรที่จะเป็นเธอให้ เธอติดหนี้หล่อนอยู่” จิตใต้สำนึกที่จคิดะปกป้องชีวิตเล็กๆในท้อง ทำให้เธอร้องไห้และพูดว่า “ไม่...นวัตว์ ปกติก็ไม่เป็นไร แต่ช่วงนี้ฉันไม่สะดวกจริงๆ ขอร้องล่ะ อย่าเพิ่งให้ฉันต้องให้เลือดเลยได้รึเปล่า” สายตาประหลาดใจของนวัตว์จ้องมองลงไปที่ท้องของไอริณ “เธอท้องอีกแล้ว” เขาพูดด้วยประโยคบอกเล่า ฝืนยิ้มด้วยความเย็นชา “มิน่าล่ะ เธอถึงได้ขอร้องฉัน หรือว่าอยากจะแอบเก็บเด็กไว้กันแน่” ไอริณส่ายหน้าอย่างแรง น้ำตานองหน้า “นวัตว์ นี่คือเลือดเนื้อเชื้อไขของคุณ ปล่อยเขาไปไม่ได้เหรอ ฉันขอล่ะ ให้ฉันคุกเขาขอร้องก็ได้” เพื่อลูก ไม่ว่าจะอะไรไอริณก็ไม่สนใจทั้งนั้น เธอคุกเข่าลงที่พื้น อ้อนวอนอย่างทุกข์ระทม “นวัตว์ ฉํนขอร้องปล่อยลูกไปเถอะ สายตาเย็นชาของนวัตว์จ้องมองไปที่เธออย่างไร้ความรู้สึก ไม่กี่วินาทีต่อไป รอยยิ้มของเขาก็ปรากฎมาทันใด “ได้สิ ฉันไม่ให้เธอให้เลือด” ไอริณผ่อนคลายลง แต่ยังไม่ทันได้ดีใจ ก็ได้ยินนวัตว์พูดขึ้นมาที่ละคำอย่างเหี้ยมโหดว่า “กำจัดเด็กที่อยู่ในท้องเธอก่อน มานี่สิ ไปจัดการเลย เขาแค่เปิดปาก บอดี้การด์สองคนก็รีบวิ่งเข้ามาจับไอริณไว้ “ส่งเธอไปที่ห้องทำแท้ง กำจัดเด็กในท้องเธอซะ เอาเด็กออกมา” “ไม่...”ไอริณกรีดร้องทั้งน้ำตา หน้าขาวซีด น้ำหูน้ำตาอาบแก้ม “นวัตว์ คุณทำอย่างนี้กับลูกคุณไม่ได้ คุณเกลียดฉัน รังเกียจฉัน มาลงที่ฉัน อย่าไปทำร้ายลูกฉัน” นวัตว์มองฉันด้วยสายตาเย็นชา พร้อมด้วยรอยยิ้มอันเหี้ยมโหด “ไอริณ เธอก็รู้ว่าฉันรังเกียจเธอ ไอ้เด็กที่อยู่ในท้องเธอ ฉันยิ่งรังเกียจ ฉันจะไปอนุญาตได้ยังไง ผู้หญิงสารเลวอย่างเธอ จะให้มาปะปนกับเลือดของตระกูลหลวงเสนาได้ยังไง ดวงตาอันสิ้นหวังของไอริณเบิกกว้าง บ่นพึมพำว่า “แต่นี่คือเลือดเนื้อเชื้อไขของคุณ” สายตาที่บ่งบอกถึงความรำคาญของนวัตว์ มองผ่านไป แม้แต่วินาทีเดียวก็ไม่อยากหยุดจะอยู่ข้างๆเธอ รีบเอาเธอลงไป กำจัดให้หมด แค่เห็นก็ขวางหูขวางตา “รับทราบครับ” บอดี้การ์ดรับคำสั่ง ลากไอริณเข้าห้องผ่าตัด “ไม่นะ นวัตว์ ไม่...” เธอกรีดร้องเสียงดังกึกก้อง ไม่สนใจหน้าตา ตะโกนดิ้นรนสุดชีวิต แต่ทว่านวัตว์กลับไม่สนเธอแม้แต่นิดเดียว สุดท้ายไอริณก็ถูกพาเข้าห้องผ่าตัดอยู่ดี บอดี้รวบแขนรวบขาเธอ ผูกเธอไว้บนเตียงผ่าตัดอย่างแน่น