ตอนที่ 7 ฉันหวังดีกับคุณ

ตอนที่ 7 ฉันหวังดีกับคุณ “คุณหมอจิ่ง แต่ตอนนี้ฉันยังรู้สึกไม่สบายมาก ฉันไม่......” “หยีซีโร่” จิ่งอี้เซวียน พูดแทรกคำพูดของเธอขึ้นมา “แต่ละเตียงในแผนกศัลยกรรมสมองของพวกเรานั้นมีราคาแพงมาก อีกอย่างทุกเตียงต่างก็เป็นสิ่งที่ใช้ช่วยชีวิตคนที่ได้รับบาดเจ็บด้วย” “แต่ ฉัน......”หยีซีโร่อยากจะอธิบายด้วยความรู้สึกผิด “ได้ยินว่าคุณชอบฉันเหรอ” ทันใดนั้นจิ่งอี้เซวียน ก็เปลี่ยนหัวข้อบทสนทนาขึ้นมา ทันใดนั้นเสี่ยวหนานก็รู้สึกประหม่าขึ้นมา เธอไม่รู้ว่าผู้ชายคนนี้จะพูดอะไรกันแน่ หยีซีโร่รู้สึกตกใจและขณะเดียวกันก็มองไปที่เขา “อย่าเสียเวลาเปล่าเลย คุณไม่ใช่สเปคของฉัน อีกอย่าง......” เขาชำเลืองมองขาที่ใส่เฝือกอย่างนิ่งเฉย ยกมุมปากอย่างเย็นชาแล้วพูดเสียงขำเบาๆว่า “ฉันนึกภาพไม่ออกเลย ว่าผู้หญิงที่กระโดดตึกฆ่าตัวตายเพื่อผู้ชายจะมีสติปัญญาต่ำแบบไหน” เขาพูดอยู่ ก็หันไปมองเสี่ยวหนานแวบหนึ่ง “ได้ยินว่าคนที่มีสติปัญญาต่ำมันติดต่อกันได้ และคุณ ก็ยังไม่มีค่าพอที่ฉันจะต้องไปรู้สึกรักและเจ็บปวดด้วย” “……” เสี่ยวหนานสูดหายใจเข้าไปลึกๆ บริเวณอกเหมือนกับถูกของแหลมคมบางอย่างแทงเข้าไป รู้สึกเจ็บปวดมากเหลือเกิน คำพูดนี้มันคุ้นหูมาก สี่ปีก่อน คำพูดของผู้ชายคนนี้ก็ยังคงดังก้องอยู่ในหู เขาพูดว่า หยีเสี่ยวหนานได้ยินว่า“ได้ยินว่าคนที่มีสติปัญญาต่ำมันติดต่อกันได้ แต่ไม่เป็นไร ฉันจะทำให้คุณติดต่อให้มากพอ คุณบอกว่าพวกเราติดต่อกันตอนกลางคืน และติดต่อกัน......โดยการมีเพศสัมพันธ์โดยตรงใช่ไหม” “แล้วก็ ฉันมีแฟนแล้ว” ทันใดนั้น คำพูดของจิ่งอี้เซวียน ก็ได้ดึงเสี่ยวหนานที่กำลังนึกถึงอดีตกลับมาสู่ความเป็นจริงทันที เธอตะลึงงันไปชั่วขณะ และดวงตาหมองลง และหยีซีโร่ก็มีน้ำตาไหลออกมา และใช่ คำพูดที่ไม่มีความเห็นใจและโหดร้ายเหล่านั้น จะมีผู้หญิงสักกี่คนกันที่สามารถทนรับไหวได้ “พวกคุณก็เก็บของซะ ตอนบ่ายเตรียมย้ายห้องพักผู้ป่วย” จิ่งอี้เซวียน พูดจบ ก็หันหลังเดินออกจากห้องพักผู้ป่วยไป “ไม่ว่าจะยังไง ฉันจะไม่เลิกราง่ายๆแน่”หยีซีโร่ที่กำลังนอนอยู่บนเตียง ก็ตะโกนอย่างดื้อรั้นตามหลังของเขาไป ****** ภายในห้องพักผู้ป่วย เหลือเพียงแค่หยีเสี่ยวหนานและหยีซีโร่น้องสาวสองคน “พี่ เรื่องที่ฉันกระโดดตึกฆ่าตัวตาย คุณเอาไปพูดกับเขาใช่ไหม”หยีซีโร่ถามเสี่ยวหนานด้วยสีหน้าที่เย็นชา “ใช่” เสี่ยวหนานพยักหน้ายอมรับ ลุกขึ้น แล้วเริ่มเก็บของ “ฉันหวังดีกับคุณ” “อะไรที่เรียกว่าหวังดีกับฉัน”หยีซีโร่โมโห จึงตะโกนใส่เธอเสียงดังกว่าเดิมว่า “หยีเสี่ยวหนานคุณดูฉันตอนนี้สิ คุณคิดว่าคุณเป็นใคร คุณมีสิทธิ์อะไรถึงมาทำตัวกำหนดความรักของฉัน ทำไมคุณต้องไปบอกเขา ทำไมต้องให้เขามาพูดอะไรที่มันไม่น่าฟังแบบนี้กับฉันด้วย คุณคิดอะไรอยู่กันแน่”หยีซีโร่น้ำตาหยดลงมาและกำลังต่อต้านพี่สาวของตัวเอง หยีเสี่ยวหนานมือที่กำลังเก็บเสื้อผ้าจองเธอก็หยุดชะงัก ทุกคำถามที่หยีซีโร่ถาม เหมือนมีดที่แหลมคม แหลมจนแทงเข้ามาที่หัวใจของเธอ “หยีเสี่ยวหนานหรือว่าคุณก็ชอบเขาใช่ไหม เลยอยากจะจีบเขาเหมือนกัน ถ้าเป็นแบบนั้น คุณก็บอกมาตรงๆสิ คุณไม่จำเป็นต้องแทงลับหลังฉันแบบนี้” เสี่ยวหนานหันหน้ามามองน้องสาวของตัวเอง สายตามองไปที่เธอ มองให้ทะลุจนถึงจิตใจข้างใน “ในใจของคุณ ฉัน ที่เป็นพี่สาวของคุณเป็นคนเลวขนาดนี้เลยเหรอ” เธอเพียงแค่ไม่อยากเห็นน้องสาวตัวเองเป็นเหมือนเธอแค่นั้นจริงๆ รักผู้ชายที่ไม่สมควรจะรัก ความรักแบบนั้นกลับไม่สามารถรักได้อีกครั้ง แม้กระทั่งความรู้สึกหวาดกลัวและตกใจคนอื่นทั้งวันทั้งคืน มันไม่ใช่สิ่งที่คนปกติจะทนรับได้ เสี่ยวหนานโยนเสื้อผ้าที่อยู่ในมือทิ้ง “ฉันไปดูหยังหยัง” พูดจบก็เดินออกจากห้องพักผู้ป่วยไป เสี่ยวหนานกำลังยืนพิงกำแพง แล้วสูดหายใจเข้าไปลึกๆอย่างไม่หยุด พยายามจะจัดการกับอารมณ์ของตัวเองให้ดี แต่ความรู้สึกไม่ดีก็ยังคงอยู่ในอก แต่กลับทำให้เธอขอบตาแดงขึ้นมาซ้ำแล้วซ้ำเล่า เธอคิดไม่ถึงว่าคำพูดของเธอ จะทำให้ความสัมพันธ์ของตัวเองกับน้องสาวแย่ขนาดนี้ แม้กระทั่งทำให้เธอน่าอายต่อหน้าจิ่งอี้เซวียน แม้กระทั่งเธอไม่กล้าบอกน้องสาว ว่าตัวเองกับจิ่งอี้เซวียน เคยมีความสัมพันธ์กันมาก่อน แล้วอีกอย่าง...... เขาก็มีแฟนแล้ว เรื่องนี้มันยิ่งชัดเจนมากขึ้นว่า ความสัมพันธ์ของพวกเขาสองคนมันจบไปแล้วและต่างคนต่างก็มีชีวิตใหม่เป็นของตัวเอง เธอควรจะมีความสุข แต่ตรงกันข้าม ไม่ว่าเธอจะพยายามยิ้มแค่ไหน ใบหน้าก็ไม่สามารถยิ้มออกมาได้เลย หลังจากวันนั้นหยีซีโร่ก็ถูกพาไปที่แผนกกระดูกและข้อ ห้าวันต่อมาก็ออกจากโรงพยาบาล และเสี่ยวหนานก็ไม่เห็นจิ่งอี้เซวียน อีกเลย ถึงแม้เธอจะไปที่โรงพยาบาลฟู่เรน ทุกวัน แต่สุดท้ายเป็นสองแผนกที่แตกต่างกัน ต่างกันแค่ไม่กี่ชั้น อยากจะเจอก็ไม่ง่ายเลย บริษัทตกแต่งบ้านเดี่ยนซือ ภายในห้องทำงานของผู้อำนวยการ “เสี่ยวหนานงั้นงานนี้ ฉันจะส่งให้คุณจัดการ” ผู้อำนวยการหลี่เจี้ยนเฉิง มอบข้อมูลลูกค้าใหม่ให้แก่เสี่ยวหนานดูแล “ลูกค้าคนนี้ก่อนหน้านี้ฉันเคยให้เสี่ยวเหวินดูแล บ้านของเขาเป็นคฤหาสน์ขนาดเล็ก ชั้นบนกับชั้นล่างรวมกันได้พื้นที่ประมาณ1000ตาราง ฐานะครอบครัวถือว่าร่ำรวยมาก สำหรับเขาเงินไม่ใช่ปัญหา ประเด็นคือการออกแบบที่ต้องทำให้เขาพอใจให้ได้ เสี่ยวหนานคุณเป็นคนที่ละเอียดประณีตที่สุดในแผนกออกแบบของเรา การอดทนเป็นสิ่งที่ดีที่สุด ฉันคาดว่างานนี้คงจะทำให้อึดอัดใจแน่นอน คนรวยจะค่อนข้างเอาใจยาก ดังนั้นพอถึงตอนนั้นอาจจะต้องให้คุณเอาใจและดูแลมากหน่อย” “ได้ค่ะ ฉันจะระวัง” เสี่ยวหนานพยักหน้า “เย็นนี้ได้นัดกับลูกค้าไปทานมื้อค่ำที่ร้านอาหารเซี่ยงซุ่ยตอนหกโมงเย็น เดี๋ยวหลังเลิกงานคุณก็ไปตามนัด คุยกับลูกค้าดีๆ ดูว่าเขาต้องการจะให้ออกแบบอะไร ยังไง พวกเราต้องพยายามอย่างเต็มที่ ในแฟ้มเอกสารมีช่องทางการติดต่อกับลูกค้าอยู่ เดี๋ยวคุณติดต่อกับเขาโดยตรงได้เลย” “ค่ะ รับทราบค่ะ ถ้าผู้อำนวยการไม่มีเรื่องอะไรแล้ว ฉันขอตัวออกไปก่อนนะคะ” “อืม ไปทำงานต่อเถอะ”