已经是第一章了
ตอนที่ 11 คุณอาจิ่ง
ตอนที่ 11 คุณอาจิ่ง
เห็นสีหน้า จิ่งอี้เซวียน แปลกๆ เจ้าเด็กน้อยก็รู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย มือเล็กจับหัว ใบหน้ารูปไข่ก็แดงขึ้นมา “แม่บอกว่าของสิ่งนี้มันน่าอายที่จะหยิบออกมาโชว์ แต่เธอก็เอาสิ่งนี้ไปขายเพื่อนำเงินมารักษาหยังหยังดังนั้นหยังหยังไม่กลัวอาย คุณอาจิ่ง ของสิ่งนี้คุณใช้ไหม ถ้าคุณต้องการล่ะก็ มาซื้อที่หยังหยังได้ไหม”
เจ้าเด็กน้อยกะพริบตาอย่างไร้เดียงสา มองไปที่เขาตลอด
จิ่งอี้เซวียน ไม่รู้ว่าตอนนั้นควรจะร้องไห้หรือหัวเราะออกมาดี ทำไมบนโลกใบนี้ถึงมีเด็กน้อยที่เหลือเชื่อขนาดนี้
หยิบถุงยางอนามัยมาจากในมือของเจ้าเด็กน้อย ถามเขาอย่างจริงจังว่า “คุณรู้ไหมว่าของสิ่งนี้เอาไว้ใช้ทำอะไร”
เขาประหลาดใจจริงๆ แม่แบบไหนถึงได้สอนลูกที่ไร้เดียงสาและชั่วร้ายแบบนี้ได้
เจ้าเด็กน้อยส่ายหน้าอย่างจริงจัง “ฉันเคยถามแม่ แต่เธอก็ไม่ยอมบอก”
จิ่งอี้เซวียน บีบไปที่จมูกเล็กๆของเขา “ไม่ยอมบอกก็ถูกแล้ว”
“แต่แม่ของฉันบอกแค่ว่าเป็นของที่ผู้ชายต้องใช้เท่านั้น”
“……”
“แม่บอกว่าตอนนี้หยังหยังยังเป็นเด็ก ยังไม่ถึงเวลาที่ต้องใช้ แต่หลังจากนี้จะมีวันหนึ่งที่ใช้ได้” เจ้าเด็กน้อยเผยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความพอใจและคาดหวัง
จิ่งอี้เซวียน กลับพูดไม่ออก
เขาเข้าใจแล้ว แม่ประหลาดแบบไหนก็มักจะสอนลูกให้ประหลาดแบบนั้น และเขายิ่งสนใจแม่ประหลาดคนนี้มากจริงๆ
“โอเค ของสิ่งนี้คุณมีเท่าไหร่ ฉันจะเหมาทั้งหมดเลย”
“จริงเหรอ”
เจ้าเด็กน้อยสายตาเปล่งประกาย มือเล็กล้วงไปที่กระเป๋าทั้งสองข้าง “นี่คือของที่ฉันแอบขโมยมาจากกระเป๋าของแม่ อาจจะไม่เยอะ แต่ถ้าคุณอาต้องการ ครั้งหน้าฉันจะแอบหยิบออกมาให้คุณอีก”
แม่ของเขาต้องรู้ว่าเขากำลังขายของที่น่าอายนี้อยู่ข้างนอก ต้องตีสั่งสอนเขาให้ได้
เจ้าเด็กน้อยหยิบออกมาจากกระเป๋าเสื้อชุดคนไข้ นับได้ทั้งหมดสิบแปดอัน
“คุณอา ทั้งหมดสิบแปดอัน อันละห้าหยวนทั้งหมดมันเท่าไหร่” เจ้าเด็กน้อยนับนิ้วและถามจิ่งอี้เซวียน อย่างงงงวย
จริงๆแล้วคณิตศาสตร์ของเขายังไม่สามารถทำให้เขาแก้ไขปัญหาเรื่องตัวเลขที่ยากขนาดนี้ได้
“สองร้อยหยวน”
จิ่งอี้เซวียน คิดคำนวณ แล้วหยิบธนบัตรสีแดงสองใบจากกระเป๋ายื่นให้เสี่ยวเซี่ยงหยัง
เสี่ยวเซี่ยงหยังยิ้ม รีบกระโดดลงจากเก้าอี้ ยืนอยู่ตรงหน้าจิ่งอี้เซวียน ถามเขาอย่างสุภาพว่า “ขอบคุณครับคุณอา”
“หยังหยังหยังหยัง……”
ทันใดนั้นก็มีเสียงเรียกเสี่ยวเซี่ยงหยัง
“พี่เสี่ยวเหม่ย” เซี่ยงหยังหันไปมอง ยิ้มกว้างจนเห็นฟัน “พี่เสี่ยวเหม่ย ฉันอยู่นี่”
จิ่งอี้เซวียน เก็บถุงยางอนามัยสิบแปดอันซ่อนไว้กระเป๋าเสื้ออย่างเงียบๆ
พยาบาลเสี่ยวเหม่ยวิ่งตรงมาที่เซี่ยงหยัง“บอกว่าจะเป็นเด็กดีรอพี่เสี่ยวเหม่ย ข้างสระน้ำพุไม่ใช่เหรอ”
“ขอโทษ เพราะลูกบอลมันดื้อรั้น มันกลิ้ง แล้วหยังหยังจำเป็นต้องไล่ตามมันมา......อ่า ใช่แล้ว พี่เสี่ยวเหม่ย ฉันจะแนะนำคุณอาคนหนึ่งให้คุณรู้จัก
เสี่ยวเซี่ยงหยังพูดอยู่ก็ชี้ไปที่จิ่งอี้เซวียน ที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ข้างๆ
“ก็คือคุณอาจิ่งที่สามารถทำให้พวกพี่พยาบาลท้องได้นั่นเอง”
“……”
จิ่งอี้เซวียน รู้สึกอึ้ง อยากจะหยิบเข็มกับด้ายมาเย็บปากของเจ้าเด็กร้ายกาจคนนี้สักหน่อย
แต่เสี่ยวเหม่ยพอเห็นจิ่งอี้เซวียน นั่งอยู่บนเก้าอี้ยาว ตอนแรกตะลึงงัน ต่อมาสักพักหน้าก็เริ่มแดงขึ้นมา
“คุณหมอจิ่ง สวัสดี......สวัสดีค่ะ”
“สวัสดีครับ”
จิ่งอี้เซวียน ยิ้ม แล้วทักทายกับเธอเบาๆ ใบหน้าอันหล่อเหลาไม่ได้แสดงอารมณ์อะไรออกมา
“ใช่แล้ว เจ้าเด็กน้อยคนนี้ป่วยเป็นอะไร”
“เป็นโรคภาวะเม็ดเลือดขาวบกพร่อง”
จิ่งอี้เซวียน ขมวดคิ้ว เด็กขนาดนี้ก็เป็นโรคแบบนี้ได้ แถมโรคนี้โอกาสที่จะเป็นได้คือหนึ่งในหมื่นเปอร์เซ็นต์ ซึ่งถือว่าน้อยมาก
“ยังหาไขกระดูกที่เข้ากันไม่ได้เหรอ”
“ใช่ หามาหนึ่งปีแล้ว ก็ยังไม่เจอ”
“อืม.....”
จิ่งอี้เซวียน ส่งเสียงเข้มออกมาอย่างคิดไตร่ตรอง
เขาลุกขึ้น “เดี๋ยวฉันยังมีผ่าตัดอีกที่ต้องจัดการ ครั้งหน้าค่อยกันใหม่”
“ค่ะ คุณไปทำงานเถอะ” ใบหน้ารูปไข่ของเสี่ยวเหม่ยยังคงแดงอยู่
“คุณอาจิ่ง บายบาย” เสี่ยวเซี่ยงหยังบอกลาจิ่งอี้เซวียน อย่างอาลัยอาวรณ์
“ไว้เจอกันใหม่”
พูดจบ จิ่งอี้เซวียน ก็ก้าวเดินออกไป
มองแผ่นหลังที่ยาวของเขา เสี่ยวเหม่ยก็อดไม่ได้ที่ต้องถอยหายใจออกมาแล้วพูดว่า “หล่อมากจริงๆ......”
“อืม อืม” เสี่ยวเซี่ยงหยังพยักหน้าอย่างเห็นด้วย โดยเฉพาะตอนที่ซื้อถุงยางอนามัย ตอนนั้นหล่อที่สุด
“แต่......” เสี่ยวเหม่ยมองเสี่ยวเซี่ยงหยังที่อยู่ในอ้อมกอด และก็มองแผ่นหลังที่ห่างออกไปอีกครั้ง “ก่อนหน้านี้ไม่ได้มองดูให้ดี ครั้งนี้พอได้มาเห็นคุณหมอจิ่ง ใกล้ๆ จู่ๆก็รู้สึกว่า เหลี่ยมเล็กๆของคุณเหมือนกับของเขาอยู่เล็กน้อย”
เสี่ยวเซี่ยงหยังหัวเราะ ฮ่าๆ ออกมา “ใครเป็นคนทำให้เราพวกเราเกิดมาหล่อล่ะ”
“ชิ หลงตัวเอง”
………………
ก่อนเข้าห้องผ่าตัด จิ่งอี้เซวียน กำลังเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องแต่งตัว
ถอดเสื้อกาวน์สีขาวออก ตุ้บๆๆ ถุงยางอนามัยที่ซ่อนไว้ก็หล่นออกมาทั้งหมด
“เอ๋ พี่รอง ปกติเข้างานยังต้องพกของพวกนี้ด้วย ทำไมอ่ะ กลัวตัวเองจะมีอารมณ์ทางเพศตลอดเวลาใช่ไหม” ไช่หลิงพี่สามเห็นถุงยางอนามัยที่อยู่บนพื้น ก็อดไม่ได้ที่จะหยอกล้อเขา
จิ่งอี้เซวียน ยิ้มแต่ข้างในไม่ได้ยิ้มตาม “ตอนนี้ฉันก็เกิดอารมณ์ทางเพศ หรือคุณมาลองเป็นเพื่อนฉันดี”
ไช่หลิง กำดอกเบญจมาศแน่น หัวเราะออกมาแล้วพูดว่า “อย่านะ ฉันไม่ได้สนใจผู้ชายนะ” เขาพูดอยู่ก็ยังชี้ไปที่ส่วนล่างของตัวเองอย่างสมจริงสมจัง
จิ่งอี้เซวียน ก้มตัวลงไปเก็บถุงยางอนามัยขึ้นมาจากบนพื้น “ถ้าฉันบอกว่าของสิ่งนี้เป็นเด็กที่อายุยังไม่ถึงสามขวบมาขายให้ฉัน ก็คงจะไม่มีใครเชื่อ”
“ฮ่าๆๆๆ คุณอย่ามาหลอกกันเลย” ไช่หลิง ยิ้มและก้าวไปข้างหน้า
ทันใดนั้น เสียงโทรศัพท์มือถือที่อยู่ในตู้ของจิ่งอี้เซวียน ก็ดังขึ้นมา เขาขี้เกียจจะต่อล้อต่อเถียงกับไช่หลิง อีก จึงกดรับสาย
已经是最新一章了
加载中
