ตอนที่ 20 หัวใจเต้นเป็นจังหวะขึ้นมาอีกครั้ง

ตอนที่ 20 หัวใจเต้นเป็นจังหวะขึ้นมาอีกครั้ง วันนี้เสี่ยวหนานส่งข้อความหาจิ่งอี้เซวียน ในข้อความก็หวังว่าเขาจะมีเวลาพาเธอไปดูบ้านใหม่ได้ ไม่นานเธอก็ได้รับข้อความตอบกลับ “ตอนบ่ายสองโมง” หลังจากนั้นก็ตามมาด้วยสถานที่ของบ้านใหม่ของเขา ตอนบ่าย ตอนที่รีบไปคฤหาสน์ใหม่ของจิ่งอี้เซวียน แต่คนที่มารับเธอไม่ใช่จิ่งอี้เซวียน แต่เป็นฉู่เมิ่งซี “คุณหยี อี้เซวียน ตอนบ่ายมีผ่าตัดฉุกเฉิน จึงมาตามนัดไม่ได้ ดังนั้นเขาจึงให้ฉันมาแทน คงจะไม่รังเกียจใช่ไหมคะ” ฉู่เมิ่งซียิ้มและถามเธอ “จะรังเกียจได้ยังไงล่ะคะ พวกคุณสองคนก็เหมือนคนๆเดียวกัน” เสี่ยวหนานยิ้ม ไม่ได้ใส่ใจมาก ฉู่เมิ่งซีเดินนำเสี่ยวหนานเข้ามาในบ้านโล้นๆ เสี่ยวหนานเริ่มทำการจดบันทึก ฉู่เมิ่งซีก็ช่วยเธออยู่ข้างๆอย่างกระตือรือร้น “คุณหยี คุณจะรังเกียจไหมถ้าฉันจะเรียกคุณว่า เสี่ยวหนาน” ฉู่เมิ่งซีจู่ๆก็ถามเธอ เสี่ยวหนานยิ้ม “ไม่แน่นอนค่ะ” “จริงๆแล้วฉันเคยเจอคุณมาก่อนนานมากแล้ว” “หืม” เสี่ยวหนานเงยหน้ามามองเธอด้วยความสงสัย “ฉันรู้ว่าคุณเป็นเพื่อนสมัยเรียนกับอี้เซวียน ฉันเคยเห็นรูปของคุณ อยู่ในคอมพิวเตอร์ของเขา” เสี่ยวหนานที่จับปากกาอยู่ก็หยุดชะงักทันที รู้สึกอึดอัดเล็กน้อย “จะเป็นไปได้ยังไง ในคอมพิวเตอร์ของเขาจะมีรูปของฉันอยู่ในนั้นได้ยังไงกัน” “คุณอย่าเข้าใจผิด ไม่ใช่รูปของพวกคุณสองคน แต่เป็นรูปคนที่ถ่ายรวมกันเป็นกลุ่ม” ฉู่เมิ่งซียิ้มอย่างจริงใจ “คุณวางใจได้ ถึงจะเป็นรูปพวกคุณสองคนถ่ายด้วยกัน ฉันก็ไม่เสียใจหรอกค่ะ ฉันรู้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างพวกคุณคงจะเป็นไปไม่ได้แน่นอน” พูดจบ ฉู่เมิ่งซีก็กะพริบตามองไปที่เสี่ยวหนานพูดแฝงความหมายลึกซึ้งไว้ “เพราะอี้เซวียน มีแม่ที่น่ากลัวมากๆอยู่” พูดถึงเรื่องแม่ของจิ่งอี้เซวียน สีหน้าของเสี่ยวหนานก็เริ่มเปลี่ยนไป เธอมองใบหน้าที่อ่อนโยนของคนที่อยู่ตรงหน้านี้ ผู้หญิงที่มีท่าทางสง่างาม จู่ๆก็มีความคิดที่ผิดไป.....จริงๆแล้วเธอไม่เหมือนคนที่อ่อนแออย่างที่แสดงออกเลยใช่ไหม อย่างน้อยเธอยังรู้จักเตือนเธอ “ใช่แล้ว.....” ทันใดนั้นฉู่เมิ่งซีก็เหมือนนึกอะไรออก “เสี่ยวหนานครั้งที่แล้วต่างหูของคุณไปซื้อมาจากไหนเหรอ” “ห๊ะ” เสี่ยวหนานไม่ได้คาดคิดว่าจู่ๆเธอจะถามถึงเรื่องนี้ขึ้นมา จับไปที่ต่างหูที่กำลังใส่อยู่ของตัวเอง ตอบว่า “เพื่อนให้มา” “จะต้องเป็นเพื่อนที่ไม่ธรรมดาใช่ไหมคะ” ฉู่เมิ่งซียิ้มให้เธออย่างอ่อนโยน “งั้นเพชรที่อยู่บนนั้นก็คงจะไม่ธรรมดาด้วยสินะ” “หืม” เสี่ยวหนานมองเธออย่างตะลึงงัน “คุณก็ไม่รู้ใช่ไหม” ฉู่เมิ่งซีไม่กล้ามองเสี่ยวหนานพูดต่อว่า “เพชรเม็ดนั้นเรียกว่า หัวใจของมหาสมุทร เคยได้ยินไหม เธอ.....มีมูลค่าสูงมากจริงๆ มีแค่เม็ดเดียวในโลก ที่คุณกำลังใส่อยู่” ตอนที่พูดเรื่องนี้ สายตาของฉู่เมิ่งซีก็เผยให้เห็นความอิจฉาอยู่เล็กน้อย เสี่ยวหนานตะลึงงันอยู่ตรงนั้น ในหัวคิดไปต่างๆนานา หัวใจของมหาสมุทร มีเพียงหนึ่งเดียวในโลก มีมูลค่าสูงมาก ก็เหมือนความรักเพียงหนึ่งเดียว ถึงเธอจะเคยเห็นมาก่อน แต่สำหรับเรื่องราวของหัวใจมหาสมุทรนี้ เธอก็เคยได้ยิน แต่กลับคิดไม่ถึงว่าหัวใจของมหาสมุทรที่พูดต่อกันมานั้นจะมาอยู่บนตัวของหยีเสี่ยวหนานอีกอย่างก็อยู่มานานแล้วด้วย ปีนั้นตอนที่จิ่งอี้เซวียน ให้เธอมาเขาคิดอะไรอยู่ เป็นเม็ดที่เลียนแบบน้ำทะเลของ Swarovski หยีเสี่ยวหนานคุณนี่มันโง่จริงๆ “สามีให้มาเหรอ” ฉู่เมิ่งซีก็ยิ่งพยายามถามลึกเข้าไปอีก เสี่ยวหนานได้สติกลับมา เพราะคำว่า สามี ที่ออกมาจากปากของเธอ รู้สึกแปลกเล็กน้อย แต่เธอก็ไม่ได้อธิบายอะไร เพียงแค่ส่ายหน้าเท่านั้น “ไม่ ไม่ใช่.....ก็แค่เพื่อนธรรมดา” อารมณ์ของเธอรู้สึกมึนงงเล็กน้อย เวลาผ่านไปสักพักถึงจะมีสติ และโฟกัสกับงานต่อ ฉู่เมิ่งซีเพียงแค่ยิ้มและมองอย่างไม่เข้าใจอยู่ข้างๆ เม้มริมฝีปากแดง กลับไม่พูดอะไรออกมาอีก ********** ภายในห้องผ่าตัดสมอง.... “อาจารย์คุณหมอจิ่ง ทำไมคอมพิวเตอร์ของคุณจู่ๆถึงพังได้ล่ะ” หยางจื่อซานกำลังถือเอกสารของจิ่งอี้เซวียน ไว้แล้วพูดถึงเรื่องคอมพิวเตอร์ขึ้นมา “ฉันดูหน่อย” จิ่งอี้เซวียนยกชาเดินเข้ามา เปิดคอมพิวเตอร์ แต่กลับเปิดยังไงก็เปิดไม่ได้ “เกิดปัญหาแล้ว” “เฮ้อ คอมพิวเตอร์ที่ฉันใช้ก็เสีย งั้นเดี๋ยวเลิกงานฉันจะส่งคอมพิวเตอร์ไปซ่อมให้คุณ” หยางจื่อซานพูดขึ้นมาอย่างกระตือรือร้น “ไม่ต้องหรอก ฉันไปเองดีกว่า” “คุณยุ่งขนาดนี้ ยังไม่รู้ว่าจะได้ไปเมื่อไหร่ ให้ฉันไปเถอะ ฉันว่าง อีกอย่างฉันก็สะดวกด้วย บ้านของฉันก็อยู่ข้างๆร้านซ่อมคอมพิวเตอร์” “งั้นก็ได้” จิ่งอี้เซวียน ก็ไม่ปฏิเสธอีก ยื่นมือไปเคาะหัวของเธอ “จำไว้นะ ในคอมพิวเตอร์ของฉันมีข้อมูลอยู่ในนั้นทั้งหมดจะลบทิ้งไม่ได้ โดยเฉพาะโฟลเดอร์ F ห้ามไปยุ่งกับมันเด็ดขาด” หยางจื่อซานหรี่ตามองไปทางเขา “ทำไม โฟลเดอร์ F มีรูปของคนรักอยู่เหรอ” จิ่งอี้เซวียนดื่มชาเข้าปากด้วยท่าทางสง่างาม และก็ไม่อธิบายอะไรอีก ยิ้มแล้วพูดว่า “คุณรู้ก็ดี” …………………… ตอนที่หยางจื่อซานเอาคอมพิวเตอร์มาส่งซ่อม ก็กำกับกับเจ้าของร้านเป็นพิเศษ “ข้อมูลทั้งหมดที่อยู่ในคอมพิวเตอร์เครื่องนี้ลบทิ้งไม่ได้ โดยเฉพาะข้อมูลที่อยู่ในโฟลเดอร์ F ห้ามไปยุ่ง รู้ไหม” “ได้ ไม่ไปยุ่งแน่นอน” พี่ของหลี่มี่หย่าชื่อหลี่เหมิงหยู่ เป็นเจ้าของร้านแห่งนี้ “แล้วฉันจะมารับคอมพิวเตอร์ได้เมื่อไหร่” “ภายในสามวันซ่อมให้เสร็จแน่นอน สาวสวย คุณทิ้งเบอร์โทรไว้ ถึงตอนนั้นฉันจะโทรแจ้งคุณเอง” “โอเค” หยางจื่อซานทิ้งเบอร์โทรเอาไว้ วางคอมพิวเตอร์ไว้แล้วเดินออกไป ตอนบ่ายใกล้เวลาเลิกงาน เสี่ยวหนานก็ได้รับโทรศัพท์จากหลี่มี่หย่า “พี่เสี่ยวหนานคุณรีบมาดูร้านพี่ฉันเร็ว” ตอนนี้เสี่ยวหนานกำลังออกแบบบ้านใหม่ให้จิ่งอี้เซวียน อยู่ เธอเอาโทรศัพท์มาแนบหูไว้ ใช้ไหล่กับหัวหนีบไว้ ถามหลี่มี่หย่า“เป็นอะไร เกิดเรื่องอะไรขึ้นงั้นเหรอ” “คุณมีอินเทอร์เน็ตไหม” “มีสิ” “ฉันจะส่งให้ทาง QQ” “ส่งอะไรมา” เสี่ยวหนานถามด้วยความสงสัยหลี่มี่หย่าก็ได้ส่งไฟล์ข้อมูลมา ใน QQ เรียบร้อย เสี่ยวหนานรีบกดรับ พอเปิดดูก็ตะลึงงัน