ตอนที่1 จะช่วยผู้ใหญ่หรือทารก

ตอนที่1 จะช่วยผู้ใหญ่หรือทารก " จางอวี่หลิน นายจะให้ฉันตายใช่ไหม ?" ซูเถียนเถียนหยิบโทรศัพท์ที่แย่งมาก ยืนอยู่ข้างทะเลที่มีคลื่นใหญ่ ร้องไห้ถามผู้ชายในโทรศัพท์ :" ถ้าฉันกระโดดลงจากที่นี่ หนึ่งศพสองชีวิต นายจะเสียใจไหม ?" เธอมีครรภ์ 8เดือนแล้ว จะคลอดแล้ว " งั้นคุณก็กระโดดสิ เด็กผมก็ไม่ใช่อยากเอา คุณอยากคลอดเอง เกี่ยวอะไรกับผม ?" ในโทรศัพท์อีกข้าง สามีที่แต่งงานไป3ปี มีน้ำเสียงที่เย็นชามากๆ ซูเถียนเถียนนิ้วมือสั่น น้ำตาบนหน้าถูกลมทะเลพัดจนแห้ง ทั้งหนาวทั้งแห้ง บนชายหาด มียามชุดดำ กำลังวิ่งมาทางเธอ คนพวกนี้ เป็นคนที่มาจับเธอกลับ ตอนนั้นที่เธอมีครรภ์ จะคลอดเด็กคนนี้ จางอวี่หลินพูดว่า :" ได้ ผมให้คุณคลอด รอคุณคลอดเสร็จ ผมจะทิ้งมันไป ! เดียวดูแล้วน่าเกลียด !" แล้วจากนั้นมา เธอก็ถูกจางอวี่หลินขังไว้บนเกาะนี้ รอเด็กเกิด รอเธอกับเด็กลาจากกัน " จางอวี่หลิน นายใจร้ายจริงๆ !" จางอวี่หลินยิ้มอย่างไม่สนใจ วางสายไปเลย ด้านหลัง ยามจะวิ่งมาถึงแล้ว ซูเถียนเถียนจับท้องที่พองไว้ ความรู้สึกที่มีแรงกระตุ้น เหมือนเป็นไฟใหญ่ที่กำลังเผาอยู่ เผาให้สติของเธอหายหมด สูดลมหายใจลึกๆ ซูเถียนเถียนกระโดดลงอย่างไม่ลังเล กลิ่นที่กำลังพัดมา ได้กลืนร่างกายของเธอ เธอเหมือนปลาตัวเล็กๆที่ไม่มีใครช่วย ถูกคลื่นพัดพาลงในทะเลที่มืดมน น้ำทะเลรอบๆ ได้กดดันร่างกายของเธอ เธอรู้สึกขาดอากาศหายใจ รู้สึกว่าปวดท้อง และยังรู้สึกถึง ... เสียใจ จริงๆแล้ว เธอไม่อยากตาย จางอวี่หลิน ถ้าพรุ่งนี้ นายได้ข่าวตายของฉันที่เป็นหนึ่งศพสองชีวิต จะมีสักพักไหม ... ที่จะเสียใจ ปอดเหมือนจะระเบิด ซูเถียนเถียนสลบไปในความทรมานของการขาดอากาศหายใจ ร่างกายลอยๆจมๆ ไม่รู้ผ่านไปนานเท่าไร เธอได้ยินเสียงข้างๆหู เสียงล้อรถเข็น เสียงตะโกนของพยาบาล และเสียงเปิดประตูที่รีบร้อน เธอยังไม่ตาย ถูกคนช่วยเหลือ ... ซูเถียนเถียนหายใจอย่างลำบาก เปิดตาอย่างยาก เธอเห็นแสงไฟที่แสบตาและเงาของคน " สุขภาพของคนท้องไม่ดี เด็กจะออกมาก่อน รีบไปเตรียม !" แพทย์ตะโกน ในหูได้ยินเสียงวุ่นวาย ความเจ็บปวดของการเปิดมดลูกได้มาอย่างไม่ทันตั้งตัว ซูเถียนเถียนร้องอย่างเจ็บปวด " เข้มแข็งไว้นะ !" พยาบาลจับมือเธอไว้ :" ต้องคลอดเด็กออกมาให้ได้นะ !" ซูเถียนเถียนกลั้นความเจ็บปวดไว้ ถามด้วยเสียงแหบ :" สามีของฉันละ ?" พยาบาลไม่ได้ตอบ ได้แต่ให้เธอใช้แรงๆ ความเจ็บปวดของท้องกับระหว่างขา ทำให้ซูเถียนเถียนทรมานมาก จนจะสลบไป ระหว่างจะสลบ เธอรู้สึกว่าแพทย์ได้ฉีดอะไรให้เธอ เธอเจ็บท้องกว่าเดิม เธอร้องกรีด ระหว่างขามีเลือดไหลเยอะมาก " แย่แล้ว ผู้ป่วยออกเลือดเยอะเกินและคลอดยาก ! สถานการณ์อันตราย รีบไปถามคนในครอบครัวจะช่วยผู้ใหญ่หรือเด็ก !" ประโยคนี้ทำให้ซูเถียนเถียนเงียบลงทันที เธอหันไปเล็กน้อย พยายามฟังเสียงภายนอก " ช่วยผู้ใหญ่หรือช่วยเด็ก ?" เสียงเย็นชาของจางอวี่หลิน มีแต่ความเสียดสีและไร้ความรู้สึก :" หล่อนอยากตายไม่ใช่หรอ ? ก็หล่อนอยากตาย แล้วยังช่วยชีวิตหล่อนทำไม ?" นางพยาบาลถามอย่างตกอกตกใจ :" ถ้างั้นคุณจะเลือกเด็กใช่ไหมค่ะ ?" จางอวี่หลินยิ้มอย่างเย็นชา เหมือนมีดที่แสบแก้วหู เขาพูดทีละคำ ทั้งชัดเจนทั้งโหดร้าย :" เด็ก ผู้ใหญ่ ผมไม่สนใจทั้งคู่ " เขาไม่ช่วยผู้ใหญ่ และไม่ช่วยเด็ก ซูเถียนเถียนหลับตาลงอย่างสิ้นหวัง มุมตามีน้ำตาไหลเยอะมาก จางอวี่หลินนายทำไมจะโหดร้ายขนาดนี้ ? แม้กระทั่งลูกของตนเองยังไม่สนใจ