ตอนที่9 สภาพของลูกอันตราย

ตอนที่9 สภาพของลูกอันตราย ใจของซูเถียนเถียนจมลงอยู่สุดขีด เธอยิ้มเสียดสีตนเอง ความเจ็บทำให้เธอสั่น เสียงไร้แรง :" จางอวี่หลิน นายจะฆ่าฉันหรอ ?" " ฆ่าคุณ มันดูถูกคุณเกินไป " จางอวี่หลินเดินใกล้เธอ สายตาเย็นชา :" คุณไม่รู้ผิด ยังกล้าทำลายซูอีเมิ่งอีก ! เมื่อก่อน คุณทำให้ซูอีเมิ่งต้องนอนอยู่บนเตียงไป3ปี วันนี้ ผมก็จะให้คุณ ได้รู้สึกแบบนี้ " เขาพูดเสร็จ หันไปเรียกยาม สั่งอยากเย็นชา :" จับหล่อนกลับไป ขังอยู่ห้องใต้ดิน ตลอดกาล ห้ามให้หล่อนออกมา ถึงจะจะเจ็บจะป่วย ก็ให้หล่อนตายอยู่ด้านใน ! ผมจะให้หล่อนอยู่ด้านในตลอดชีวิต !" ยามสองคนจับซูเถียนเถียนขึ้น ยกไปด้านนอก " ปล่อยฉันนะ !" ซูเถียนเถียนดิ้นอยู่ไร้แรง :" ทำแบบนี้มันผิดกฎหมายนะ ! นายทำแบบนี้กับฉันได้ยังไง ?" จางอวี่หลินขมวดคิ้ว พูดอย่างเกียจว่า :" หุบปากหล่อน ! แค่ได้ยินเสียงของหล่อน ผมก็อยากอวก !" ยามปิดปากและจมูกของเธอ ไม่ให้เธอพูดอีก เธออึดอัดมากแม้กระทั่งหายใจ แผลบนหน้าผากมีเลือดไหลไม่หยุด เธอรู้สึกว่าร่างกายเริ่มหนาวไปเรื่อยๆ เวียนหัว แม้กระทั่งเสียงก็ไม่ค่อยได้ยินแล้ว ถูกยามสองคนลากขึ้นรถตู้อย่างไร้แรง โทรศัพท์ในกระเป๋าดังขึ้นในตอนนี้ ซูเถียนเถียนอยากกดรับ ยามได้แย่งโทรศัพท์ไป กดโดนปุ่มรับ ได้มีเสียงออกมา " เป็นคุณซูเถียนเถียนใช่ไหมครับ ? ผมเป็นแพทย์รักษาเอกของลูกชายคุณ หัวใจของเขาไปอย่างกระทันหัน ตอนนี้ต้องรักษาให้เร็วที่สุด คุณมาชำระและเซ็นชื่อในโรงพยาบาลตอนนี้ได้ไหมครับ ?" " ฉัน ... " ยังพูดไม่จบ ยามกดเธอไว้ หยิบผ้าขี้ริ้วมาหุบปากของซูเถียนเถียนไว้ ซูเถียนเถียนไม่สามารถพูดอะไรได้อีก " คุณซูเถียนเถียน คุณอยู่ไหม ? ลูกชายของคุณตอนนี้อันตรายมาก เขา ... " เสียงจากโทรศัพท์หยุดอยู่ตรงนี้อย่างกระทันหัน โทรศัพท์ถูกวางสาย ยามโยนโทรศัพท์ของซูเถียนเถียนออกนอกหน้าต่าง และจะเอาเชือกมัดแขนขาของซูเถียนเถียน ซูเถียนเถียนพยายามสุดๆที่จะต่อด้าน ลูกชายมีปัญหา เธอต้องรีบไปโรงพยาบาล ลูกเป็นพลังสิ่งเดียวของเธอ และยังเป็นญาติเดียวที่เหลืออยู่ ! เธอเสียลูกไปไม่ได้ ! " อยู่นึ่งๆนะ !" ยามตบหน้าซูเถียนเถียนเพราะถูกท่าทางของซูเถียนเถียนยั่วจนจะมีไฟ ในสมองของซูเถียนเถียนมีเสียงดังขึ้น เธอไม่สามารถตั้งสติไปกว่าครึ่งนาที พอรู้ตัวอีกที เธอถูกมัดไว้อย่างแน่นแล้ว ในปากยังมีผ้า จะตะโกนยังไงก็ไม่ได้ โทรศัพท์จากหมอเมื่อกี้ ดังอยู่ในหัวสมองของซูเถียนเถียนตลอด ลูกชายตอนนี้อันตรายมาก ... ทำไงดี ? ซูเถียนเถียนพยายามดิ้น แต่ยิ่งดิ้นยิ่งไม่มีแรง เธอหนีไม่พ้น ... เธอสิ้นหวังเหมือนจมอยู่ในน้ำแข็ง เธอร้องไห้ขึ้น น้ำตาทำให้ใบหน้าและผมเปียกหมด ถ้าตอนนี้มีวิธีที่จะช่วยเธอ ช่วยลูก เธอจะมอบให้ทุกอย่างที่เธอมี ! ขอแค่ลูกไม่เป็นไร เธอยอมได้ทุกอย่าง ... อาจจะเป็นเพราะพระเจ้าได้ยินเสียงอธิษฐานของเธอ รถตู้ที่ขับอยู่ได้หยุดอย่างกระทันหัน คนขับรถด้านหน้าตะโกนอย่างโกรธ :" แกใครวะ ! รีบให้ทางสิ !" เหมือนมีอะไรทำกระจกแตก แล้วตามด้วยเสียงตบตีต่อสู้กัน ไม่นานนัก ประตูรถก็ถูกเปิด ซูเถียนเถียนเห็นใบหน้าที่คุ้นเคย ลู่สิงโจว พี่ชายที่เคยอยู่ข้างเธอตลอดได้แตกแยกกันหลังจากซูเถียนเถียนมีครรภ์ เธอจะคลอด แต่ลู่สิงโจวไม่ให้ เขาให้ซูเถียนเถียนหย่ากันจางอวี่หลิน สองคนจึงเกิดการทะเลาะกัน ซูเถียนเถียนให้เขาออกไปจากชีวิตเธอ อย่ามาเสือกเรื่องเธออีก ดังนั้นลู่สิงโจวได้ออกนอกประเทศวันถัดไป " ซูเถียนเถียน ... " ลู่สิงโจวกอดเธอออกมา แก่เชือก ดึงผ้าที่ปิดปาก :" เป็นยังไงบ้าง ?" ซูเถียนเถียนจับเขาอย่างแน่นเหมือนเขาเป็นผู้ช่วยสุดท้าย :" ลูกของฉัน อยู่โรงพยาบาล ... เขาอันตรายมาก ลู่สิงโจว ขอร้อง ช่วยเขาด้วย !" สีหน้าของลู่สิงโจวมองไม่ออกว่าเป็นแบบไหน เขาพูด :" ผมบอกกับคุณแล้วใช่ไหม ว่าอย่าคลอดลูกนี้ ..." " ฉันผิดไปแล้ว !" ซูเถียนเถียนร้องไห้ :" แต่ฉันคลอดออกมาแล้ว นายช่วยเขาด้วย ฉันยอมได้ทุกอย่าง ..." " อะไรก็ได้ ?" ลู่สิงโจวถาม " ใช่ อะไรก็ได้ "