บทที่7

"จันทร์เตรียมกระเป๋าให้หลานฉันหรือยัง" คุณหญิงธัญญาเรศเอ่ยถามสาวใช้ "รุ้งเตรียมแล้วค่ะ" หล่อนเอ่ยบอกกับแม่สามี "งั้นก็ไปกันเลย จะได้ถึงทันเวลา" นางว่าพร้อมกับเดินเข้าไปนั่งในรถที่มีเพลิงเป็นคนขับ ซึ่งเพลิงก็คือหลานชายของหล่อนที่หล่อนรับมาอุปการะเหมือนลูกนั่นเอง "เจนไปนั่งข้างหน้ากับพี่เค้าเลยนะลูก" นางเอ่ยบอกแฟนสาวของหลานชาย ก่อนจะเปิดประตูข้างหลังแล้วเข้าไปนั่ง กลัวว่าอีกฝ่ายจะเกรงใจจึงรีบชิงเอ่ยบอกก่อน ซึ่งรถอีกคันเป็นรถของธนดลซึ่งมีรัญชิดาที่อุ้มลูกน้อยนั่งคู่มาด้วย ข้างหลังจะเป็นจันทร์ที่มาช่วยดูคุณหนูน้อยของบ้าน ผ่านมาได้เกือบครึ่งทาง รัญชิดาที่เริ่มเมื่อยก็หันไปดูคนที่นั่งข้างหลังเบาะเล็กน้อยปรากฏว่าคนที่ให้มาช่วยนั้นกลับหลับไปก่อนแล้วซะอย่างงั้น "แวะปั๊มข้างหน้าก่อนได้ไหมคะ" หล่อนเอ่ยบอกเขา ธนดลเหลือบตามองแม่ของลูกเล็กน้อยก่อนจะตีไฟเลี้ยวเข้าปั๊มตามความประสงค์ของเจ้าหล่อน "พี่จันทร์! พี่จันทร์!" รัญชิดาเอ่ยเรียกสาวใช้ แต่ก็ไม่มีท่าทีว่าอีกฝ่ายจะตื่นเลย "พี่จั..." "ผมอุ้มลูกเอง" เสียงทุ้มเอ่ยแทรกขึ้น รัญชิดาจึงส่งลูกน้อยให้เขาอุ้มพร้อมกับรีบเดินเข้าห้องน้ำไป ธนดลจึงอุ้มลูกน้อยเดินเข้าร้านกาแฟในปั๊ม เพราะรอที่รถก็ร้อนเปล่าๆ "ลาเต้เย็นสองแก้วครับ อา..แล้วก็นมปั่นหนึ่งแก้วครับ" ธนดลเดินเข้าไปโซนcoffee café และสั่งกับพนักงาน "ค่ะ รอสักครู่นะคะ" ธนดลที่อุ้มลูกขึ้นพาดบ่าก็เดินไปนั่งรอ รัญชิดาที่เข้าห้องน้ำเสร็จเห็นว่าสองพ่อลูกอยู่ในร้านกาแฟจึงเดินเข้าไปหากะว่าจะซื้ออะไรเย็นๆมากินสักหน่อย "ลาเต้สอง นมปั่นหนึ่งได้แล้วค่ะ" พนักงานสาวพูดขึ้นพร้อมกับยกมาเสิร์ฟถึงที่ "ขอบคุณครับ" ธนดลจ่ายเงินเสร็จก็ลุกขึ้นพร้อมกับหิ้วแก้วลาเต้กับนมปั่นหมายจะเดินออกไปที่รถ "มาค่ะ ฉันอุ้มลูกเอง" หล่อนยื่นมือขออุ้มลูกน้อยจากเขา เเต่เขาทำเพียงแค่ส่งแก้วลาเต้กับนมปั่นให้หล่อนเพียงเท่านั้น "ผมอุ้มเอง" เขาบอกพร้อมกับเดินนำหล่อนออกไป "จันทร์! จันทร์!" เสียงเข้มร้องเรียกคนที่ยังหลับเสียงดังจนคนที่กำลังฝันหวานรีบกระเด้งตัวตื่น "ค..ค่ะๆคุณธันย์" จันทร์ที่ตกใจตื่นก็รีบเข้าไปอุ้มน้องธามต่อจากรัญชิดา "ลาเต้แก้ง่วง" ธนดลบอกพร้อมกับส่งให้สาวใช้ "ข..ขอบคุณค่ะ" จันทร์เอ่ยขอบคุณพร้อมกับรับลาเต้เย็นมาดูดให้สดชื่นขณะที่อีกมือก็อุ้มคุณหนูน้อยพาดบ่า "นมปั่นของคุณ" เขายื่นแก้วนมปั่นมาทางหล่อน "ขอบคุณค่ะ" หล่อนรับมาพร้อมกับเอ่ยขอบคุณเขา ตอนนี้เป็นฝ่ายคุณแม่ลูกอ่อนบ้างที่แอบงีบหลับ เจ้าหล่อนหลับยาวจนรถจอดนิ่ง "ลงไปก่อนเลยเดียวฉันตามไป" ธนดลหันไปบอกกับสาวใช้ ก่อนจะหันมาปลุกคนที่นั่งคู่กันมาให้ตื่น "รุ้ง รุ้ง!" ร่างหนาเขย่าแขนเล็กเบาๆ คนตัวเล็กเริ่มปรือตาขึ้นเล็กน้อยก่อนจะรีบยกมือขึ้นปิดตาเพราะแสงจากพระอาทิตย์ที่กำลังจะตกดินสาดส่องเข้ามา "ถึงแล้ว เดินตามมาแล้วกัน" เขาบอกก่อนจะเปิดประตูลงไปโดยไม่สนใจคนบนรถสักนิด