已经是第一章了
บทที่7
"ลูกหลับแล้ว เพชรไปคุยกับเธอเถอะค่ะเดี๋ยวเกรซอยู่ดูลูกต่อเอง"
หล่อนบอกขณะที่กำลังจัดแจงผ้าห่มให้ลูกน้อย ถึงจะบอกออกไปอย่างนั้นแต่แววตาเจ้าหล่อนยังแสดงความรู้สึกข้างในอย่างปิดไม่มิด จนทำให้เขาต้องถอนหายใจออกมาอย่างอึดอัดใจ
"ล็อคบ้าน อย่าเปิดประตูให้คนแปลกหน้าหรือใครก็ตามที่ไม่ใช่ผม เข้าใจไหม"
เขาย้ำแม่ของลูก
"ค...ค่ะ"
เมื่อร่างบางตรงหน้ารับคำเขาก็คว้าสมาร์ทโฟนที่วางไว้แล้วเดินออกไปทันที
"มันคงไม่มีอะไรเหมือนเดิมแล้วใช่ไหมคะเพชร เกรซสัญญาว่าเกรซจะอยู่ที่นี่แค่เดือนเดียวเท่านั้น ขอเกรซเป็นคนเห็นแก่ตัวสักครั้ง ครั้งเดียวเท่านั้น"
หล่อนบอกก่อนจะหลับตาลงพร้อมกับน้ำตาเม็ดร้อนที่ไหลรินลงมา
"ทำไมถึงดื่มเยอะขนาดนี้หวา พอเถอะพี่ว่าเราดูไม่ไหวแล้วนะ"
ภาคภูมิที่นั่งเฝ้าสาวเจ้านั่งดื่มมานานกว่าสองชั่วโมงท้วงขึ้น ไม่รู้ว่าเพราะอะไรคนตัวเล็กถึงได้คิดที่จะชวนเขาออกมานั่งดื่มริมชายหาดแบบนี้ ไม่รู้ว่าวริษฐาไปเจออะไรมาหรือใครทำให้ใจดวงน้อยดวงนี้ชอกช้ำ แต่ตอนนี้เขายินดีที่จะให้หล่อนพักพิง
"พี่ภูมิ เขาทำแบบนี้กับหวาได้ยังไง...ฮือ"
คนตัวเล็กซบหน้าลงกับอกแกร่งอย่างไม่อาย
"เขาหลอกหวามาโดยตลอด"
มือหนาค่อยๆยกขึ้นมาลูบเรือนผมยาวสลวยช้าๆอย่างปลอบปะโลม
"เขาทำแบบนี้ได้ยังไงคะ เขาทำได้ยังไง!"
"หวา!"
"ผลัก! ตุ๊บ!"
หมัดหนักๆซัดลงบนใบหน้าคมเต็มแรง ทำให้คนที่ไม่ทันได้ตั้งตัวหงายลงไปอย่างไม่เป็นท่า คนที่กำลังเดือดพล่านไม่พอแค่นั้น เขายังตามลงไปซัดหน้ามันอีกหลายรอบ
"มึงจะรอเสียบกูเหรอไอ้สัตว์ ฝันไปเถอะ จำใส่กะโหลกมึงไว้ด้วยว่าหวาเป็นเมียกู"
"มึงเองเหรอแฟนหวา"
ภาคภูมิปาดเลือดตรงมุมปากออกก่อนจะถามอีกฝ่ายพร้อมกับแค่นหัวเราะออกมา
"หวาไม่ใช่แฟนกู แต่หวาเป็นเมียกู"
"ถ้ามึงยังทำหวาเสียใจอยู่แบบนี้ มึงอย่าหวังว่าจะได้หวาคืน"
"ทำไม จะรอเสียบว่างั้น งั้นมึงมาลองดูกันไหมว่าระหว่างมึงจะตายก่อนกับกูเลิกกับเมียกูอะไรมันจะเกิดก่อนกัน"
เขาว่าพร้อมกับซัดอดีตเพื่อนรักอย่างภาคภูมิไปอีกรอบ
"หยุดนะ!’
คนเมารีบเดินโซซัดโซเซมารั้งแขนแกร่งไว้
พชรพลไม่สนใจคนตัวเล็กที่พยายามห้ามปรามสักนิด หมัดหนักๆยังซัดลงบนใบหน้าคมคายอย่างต่อเนื่อง เมื่อพอใจแล้วเขาก็เข้ามากระชากแขนเรียวให้ตามมา
"มานี่!"
ภาคภูมิพยายามจะลุกตามออกไป แต่ความเจ็บมันแล่นเข้ามาจนลุกไม่ไหว
"โอ๊ย!"
คนเมาล้มลงเต็มแรก เนื่องจากเขาทั้งดึงทั้งลากหล่อน
"แค่นี้อย่ามาสำออย ลุกขึ้นมา"
เขาว่าพร้อมกับกระชากร่างบางให้ลุกขึ้น เข่าข้างซ้ายที่กระแทกลงกับก้อนหินอย่างจังทำให้มีเลือดสีแดงสดซึมออกมา แต่นั่นไม่ได้ทำให้เพลิงโทสะของพชรพลลงน้อยลงเลยสักนิด เขายังคงกึ่งลากกึ่งดึงแฟนสาวมาที่รถยนต์คันหรูก่อนจะดันร่างบางเข้าไปในนั้นและกระชากรถออกไปด้วยความเร็วสูง
"ปึก!"
ร่างทั้งร่างถูกโยนลงบนเตียงนุ่ม ก่อนที่คนตัวโตจะทาบทับลงมา
"โอ๊ย!!.."
คนที่เริ่มสร่างเมาร้องเสียงหลงเมื่อแขนสองข้างถูกกดลงกับเตียงนอน
"ย...อย่านะคะ"
วริษฐาเอ่ยห้ามเสียงตะกุกตะกัก
"อ่อยมันขนาดนั้น พี่ก็จะสนองให้เธอแทนมันไง ไม่ดีหรือไงเอากับผัวตัวเองไม่ผิดศีลด้วย"
"พี่เพชร!"
"ทำไมพี่พูดแทงใจดำหรือไง ไปกับมันถึงไหนต่อไหนแล้วล่ะถึงยอมให้มันกอดมันหอมขนาดนั้น ยอมพี่บ้างจะเป็นอะไรไปรับรองได้พี่ฟินกว่ามันแน่นอน"
พูดจบชายหนุ่มก็ขึ้นคร่อมแฟนสาวอีกรอบริมฝีปากหนาบดขยี้ริมฝีปากสีแดงระเรื่อของวริษฐาจนได้กลิ่นคาวเลือด เจ้าหล่อนพยายามทุบอกเขาเพื่อเรียกสติแต่กลับไม่ได้ผลเมื่อเขากำข้อมือหล่อนไว้ทั้งสองข้างแล้วเลื่อนใบหน้าลงมาขบเม้มบริเวณซอกคอขาว เนินอก จนเกิดเป็นจ้ำสีกุหลาบ
"อื้อ...ปล่อยหวานะพี่เพชร"
ร่างบางพยายามดิ้นขลุกขลักจนทำให้คนตัวโตเริ่มทนไม่ไหว
"แขวก!"
เสื้อตัวบางถูกกระชากเต็มแรง คนตัวโตโยนมันทิ้งอย่างไม่ใยดี ตอนนี้ความเมามายก่อนหน้านี้มลายสิ้นเหลือแต่ความกลัวเท่านั้นที่เหลืออยู่ พี่เพชรตอนนี้ไม่เหมือนกับพี่เพชรที่หล่อนเคยรู้จักสักนิด
เพียงเสี้ยวนาทีแพนตี้ตัวน้อยก็ถูกดึงลงมา คนตัวโตแยกขาเรียวออกก่อนจะใส่แก่นกายที่ชูชันเข้าไปในช่องรัก
"อย่า...อ..อื้อ.."
มือเรียวทั้งสองข้างจิกเกร็งลงบนบ่าของเขา
"ชิบ!"
พชรพลสบถลั่น สันกรามแกร่งนูนขึ้นอย่างเห็นได้ชัด นี่เขาเป็นคนแรกของวริษฐาเหรอ
"ออกไป...หวาเจ็บ"
มือเรียวพยายามทุบอกแกร่ง น้ำตาก็ไหลเอ่อลงมาไม่ขาดสาย ตอนนี้หล่อนรู้สึกเจ็บจนแทบจะทนไม่ไหว เหมือนร่างกายจะแตกเป็นเสี่ยงๆยังไงยังงั้น
"เดี๋ยวมันก็หาย"
เขาก้มลงกระซิบบอกแฟนสาว ก่อนจะประกบจูบอีกครั้ง พร้อมกับค่อยๆขับเคลื่อนจังหวะรักไปทีละน้อย พชรพลมอบบทรักอันเร่าร้อนให้กับแฟนสาวครั้งแล้วครั้งเล่า มีแต่เขาเท่านั้นที่รู้สึกสุขสมทุกครั้งที่ได้ปลดปล่อยใส่กายสาว แต่วริษฐากลับรังเกียจสัมผัสพิศวาสที่เขามอบให้เพราะมันไม่ได้เกิดจากความเต็มใจของหล่อนเลยแม้แต่น้อย
已经是最新一章了
加载中
