ตอนที่ 3 การมีอยู่ของเธอ

ตอนที่ 3 การมีอยู่ของเธอ ทันทีที่ฟู่ฉิงเทียนพูดจบ ทุกคนต่างก็โห่ร้องและปรบมือให้ มู่เฟยเอ๋อร์เป็นคนเดียวที่หน้าซีดเผือด มู่ชิงหรงทิ้งเขาไปเมื่อสี่ปีก่อนแน่ๆ พวกเขาแยกจากกันเป็นเวลาสี่ปี แล้วทำไมพวกเขาถึงพูดว่าพวกเขาตกหลุมรักกันมาเจ็ดปีแล้วหล่ะ? เจ็ดปี ถ้าพวกเขามีกันมาตลอดเจ็ดปี แล้วสามปีของฉันหล่ะคืออะไร? เป็นของเล่นคั่นเวลาของคนรักเขาหรอ? ผู้คนแยกย้ายกันไปและกลับไปที่ตำแหน่งหน้าที่ของพวกเขา ฟู่ฉิงเทียนผายมือให้มู่ชิงหรงเดินออกไปทางด้านข้าง ผ่านหน้าของมู่เฟยเอ๋อร์ไป สายตาของเขาไม่แม้แต่จะเหลือบมามองเธอยังคงโฟกัสอยู่กับผู้หญิงที่อยู่ด้านข้างเขา มู่เฟ่ยเอ๋อร์มองไปที่แผ่นหลังของเขา น้ำตาก็คลอออกมา ตั้งแต่ต้นจนจบเธอไม่ได้ทิ้งร่องรอยความสำคัญไว้ในใจของผู้ชายคนนั้นเลย การมีอยู่ของเธอเป็นแค่เรื่องตลก ... มีเพียงเสียงรองเท้ากระทบอยู่ข้างหลังเธอ มู่เฟยเอ๋อร์รีบเช็ดน้ำตาบนใบหน้าของเธออย่างรวดเร็ว “ไอ๋หยา แค่เวลาที่ฉันไปเข้าห้องน้ำ การต้อนรับก็จบลงแล้วหรอ?” รองกัปตันกู้จั่วเดินมาพร้อมกับจัดระเบียบแขนเสื้อ บังเอิญเห็นมู่เฟยเอ๋อร์ที่ตาแดง “อ้าว——เสี่ยวเฟยเฟย ร้องไห้ทำไม? เพราะตื่นเต้นที่เห็นคนสวยหรงกลับมาหรอ? นี่คิดว่าเธอสวยเหมือนดาราเลยป่ะ?” กู้จั่วรีบหยิบกระดาษทิชชู่ออกมาเช็ดน้ำตาของมู่เฟยเอ๋อร์ แต่เธอก็โยนมันออกไป “ไม่พูดอะไรก็ไม่มีใครหาว่าคุณเป็นใบ้นะ!” มู่เฟยเอ๋อร์ปล่อยให้น้ำตาไหลออกมา และเดินจากไป ...... กลับบ้านกลางดึก มู่เฟยเอ๋อร์หยิบนมมาจากตู้เย็นจากนั้นก็นอนพักผ่อน เธอหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วเปิดวีแชทเห็นฟู่ฉิงเทียนยกมือขึ้นแล้วลูบมันลงบนภาพที่ขยายใหญ่ขึ้น เธอเป็นเหมือนแมลงเม่าที่บินเข้าหากองไฟมาตลอดสามปี ผู้ชายที่เธออยู่ด้วยกันมาตลอดเวลาสามปีไม่เคยเป็นของเธอ นอกจากเรื่องบนเตียง อยู่ๆมู่เฟยเอ๋อร์ก็รู้สึกปวดท้องอย่างกะทันหันตามมาด้วยอาการแสบร้อนที่คอ มู่เฟยเอ๋อร์ยกมือขึ้นแล้วกดหน้าท้องแน่น ใบหน้าของเธอค่อยๆซีดเผือด เธอรู้ได้ว่าเธอยังไม่ได้กินอะไรมาทั้งวันและยังดื่มน้ำเย็นอีกจึงทำให้ปวดท้อง มู่เฟยเอ๋อร์ประคองตัวขึ้นพร้อมกับหยดเหงื่อที่ไหลลงมา เธอควานหากระเป๋าเดินทางและพบว่าเธอลืมจัดเรียงยาในตู้ยาเมื่อเธอย้ายมา ยากระเพาะอาหารที่เธอกินบ่อยครั้ง เป็นยาในสวิตเซอร์แลนด์ซึ่งถูกนำกลับมาโดยฟู่ฉิงเทียน ตอนเขาเดินทางใน. สวิตเซอร์แลนด์ ตอนนี้เธอจะทำอะไรได้บ้าง เธอไม่สามารถซื้อยาในจีนได้? ความเจ็บปวดนั้นรุนแรงมากจนเหงื่อไหลลงมาจากหน้าผากของเธอ มู่เฟยเอ๋อร์กัดริมฝีปากของเธอด้วยความดิ้นรนซักพักหนึ่งและตัดสินใจเรียกฟู่ฉิงเทียนมาหา ท้ายที่สุดแล้วเธอก็แค่ให้ความบันเทิงแก่เขาเป็นเวลาสามปีและขอให้เขาเอายามาให้เธองั้นหรอ? "ติ๊ด ติ๊ด ... " การเชื่อมต่อที่ปลายโทรศัพท์นั้นยาวและรุนแรง ทุกครั้งที่ส่งเสียงดังท้องของเธอก็จะปวดขึ้นอีกนิด ขณะที่เธอกำลังจะเลิกโทร ในที่สุดปลายสายก็รับโทรศัพท์ มู่เฟยร์รู้สึกโล่งใจ แต่เธอกลับได้ยินเสียงผู้หญิงในสาย “ฮัลโล?” เป็นเสียงของมู่ชิงหรงที่พูด มู่เฟยเอ๋อร์ปิดปากของเธอทันที กลัวว่าจะส่งเสียงออกไป เธอลืมไปได้อย่างไรว่าเขาเพิ่งย้ายผู้หญิงออกจากบ้านของฟู่ฉิงเทียนก่อนเท้าของเธอ ... อาการปวดท้องและความเจ็บปวดในหัวใจทำให้มู่เฟยเอ๋อร์เจ็บปวดเป็นอย่างมาก เธอไม่พูดอะไร เธอจับมือของเธอเพื่อที่จะตัดสายโทรศัพท์ แต่มู่ชิงหรงก็เปิดปากพูด “ ฉิงไม่ได้เซฟเบอร์นี้เอาไว้ คุณเป็นใครคะ?”