[มดแดง&เค-วอลลิส] “...แค่นี้ก่อน เด็กกำลังจะนอกลู่นอกทาง”

เค-วอลลิท จ้องมอเตอร์ไซค์ที่จอดสนิทตรงหน้าเขา และเปลี่ยนทิศทางสายตาไปสบประสานกับคนขี่ ที่พยักหน้าเรียกให้เขาขึ้นซ้อนด้านหลัง “เกาะมดแดงแน่นๆได้เลย ให้คุณแข็งแรง ตัวใหญ่แค่ไหน แต่ถ้าตกมอเตอร์ไซค์ไป ก็เจ็บได้เหมือนกัน” มดแดงย้ำบอกอย่างไร้เดียงสา เมื่อผู้โดยสารขึ้นคร่อมซ้อนหลังตามความต้องการของเธอแล้ว “แน่นพอมั้ย?” เค-วอลลิท ที่โน้มแขนโอบเอวขอดร่างบอบบางของมดแดงไว้อย่างตั้งใจเงอะๆงะๆ การแสดงของ เค-วอลลิท ออกมาดีจนคนที่ถูกกอดไว้ไม่ตะขิดตะขวงใจเลยสักนิด มดแดงเคลื่อนรถไปตามเส้นทาง จุดหมายปลายทาง ถนนคนเดินท่าแพ ใช้เวลากว่าครึ่งชั่วโมง มดแดงมองหาที่จอดยานยนตร์ของตน “เดี๋ยวก่อน คือ ครั้งแรกของฉันเลย ขอถ่ายรูปเก็บไว้หน่อยนะ...จะไปไหน? ต้องมีมดแดงด้วย” มดแดงเข้าใจว่า คุณเคพึ่งเคยนั่งมอเตอร์ไซค์ แต่ความหมายในคำพูดของเค-วอลลิท เขาหมายถึงซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์กับมดแดง เขาจึงต้องการถ่ายภาพคู่กับมดแดงในแบบนี้ แบบที่มดแดงอยู่ในอ้อมแขนเขาขณะที่เขาซ้อนมอเตอร์ไซค์ด้านหลังเธอ เค-วอลลิส จึงดึงมดแดงที่กำลังจะขยับออกจากรถมอไซค์ให้กลับเข้ามาในอ้อมแขนของเขา เค-วอลลิส แนบแผ่นอกภายใต้อาภรณ์กับแผ่นหลังของมดแดงอย่างตั้งใจ และความตั้งใจนั้น ทำให้แก้มสาวแดงจนทำให้ภาพที่ถูกบันทึกในโทรศัพท์ของ เค-วอลลิส ถูกใจเจ้าของอย่างมาก เมื่อการถ่ายภาพสิ้นสุดลง มดแดงจึงได้รับอิสระในที่สุด แต่นั้นก็ทำให้มดแดงรู้สึกว่าขาของเธออ่อนแรงอย่างหาเหตุผลไม่ได้ “นำไปได้แล้ว” เค-วอลลิส พูดยิ้มๆ เมื่อมดแดงยังยืนนิ่ง มดแดงเงยหน้ามองคุณเค แต่แล้วเมื่อดวงตาสบประสานกัน มดแดงกลับหลบสายตานั้นฉับพลัน ซึ่งเธอเองก็ไม่เข้าใจว่า จะหลบและเขินอายเขาทำไม ถนนคนเดินท่าแพ ผู้คนยังคับคั่งไม่เปลี่ยนแปลง สถานที่แห่งนี้ไม่แปลกที่จะมีนักท่องเที่ยวต่างชาติมากมาย แต่ เค-วอลลิส กลับเป็นที่ดึงดูดความสนใจของทั้งเหล่าพ่อค้าแม่ค้ารวมถึงคนเยือนสถานที่แห่งนี้ แม้เขาจะอยู่ในเสื้อผ้าสบายๆกางเกงขายาวสีเข้มกับเสื้อยืดแบบสบายๆพร้อมกับสวมรองเท้าแตะธรรมดา แต่ก็ดึงดูดสายตาของเหล่าสาวๆให้เหลียวมองตามหลังจนแทบล้มทั้งยืน มดแดงเงยหน้ามอง เค-วอลลิส และอดไม่ได้ที่จะเริ่มพิจารณาลูกค้าของโฮมสเตย์ เมื่อเธอไม่ใช่คนไร้ความรู้สึกแบบ เค-วอลลิส ที่ไม่รู้สึกรู้สากับสภาพแวดล้อม รอบข้างเลย รุปร่างสูงสง่าตามสัญชาติ ผิวสีน้ำผึ้งดุดัน บุคคลิคดูองอาจ มดแดงที่เริ่มพิจารณา เค-วอลลิส เธอชักอยากรู้แล้วสิว่า เขาทำอาชีพอะไร เพราะบุคคลิคแบบเขาเดาไม่ออกเลย แต่ถ้าหากเขามีผู้ติดตามเป็นชายชุดดำสักสิบคน เธอจะฟันธงไปเลยว่า เจ้าพ่อมาเฟีย อะไรประมาณนี้ เพราะใบหน้าเขารกครึ้มไปด้วยเคราหนวดที่มองแล้วเย้ายวนใจสาวๆสิ้นดี ตอนแรกเธอไม่ได้มีความคิดแบบนี้สักนิด ก็เป็นลูกค้านี่น่า... Grrrr Grrrr ท่ามกลางบนถนนที่ผู้คนพลุกพล่าน เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ของ เค-วอลลิส ก็ดังขึ้นมา เค-วอลลิส ส่งสัญญาณให้มดแดงรู้ว่าเขาต้องรับสายนี้ “เคลย์ตัน” เสียงทักทายตอบกลับของคุณเค ทำให้มดแดง ชี้บอกให้คุณเค เห็นว่า เธอจะไปรอตรงโน้น ซึ่ง เค-วอลลิส พยักหน้ารับทราบ โดยไม่คิดอะไร... “น้องชาย...เธอเป็นใคร พึ่งรู้ว่าชอบแบบนี้” เคลย์ตันเข้าประเด็น เมื่อเห็นภาพคู่ที่น้องชายส่งเข้าระบบแช็ทกลุ่มเฉพาะสามพี่น้องตระกูลชอว์น “ฉันก็สนใจ อยากรู้เช่นกัน” อีกเสียงของพี่ชายคนโต ดังแทรกเข้ามา การประชุมสายระหว่างพี่น้อง ยามที่ต้องอยู่ห่างไกลกันนั้นเอง ‘เควิ้น’ “ชื่อ มดแดง ไกด์พิเศษของผม” “พิเศษ!!!!” เคลย์ตัน ย้ำคำเฉพาะ เพราะไม่เคยได้ยินว่า เค-วอลลิส จะใช้คำนี้กับผู้หญิงคนไหนอีกเลย นับตั้งแต่เธอคนนั้นที่เลิกรากันไปได้สองปีแล้ว “แล้วจะเอากลับไปด้วยมั้ย?” เควิ้น ถามในสิ่งที่ทั้งสามรู้ดีอยู่แล้ว ว่า ถ้าผู้ชายตระกูลชอว์นต้องตาต้องใจผู้หญิงคนไหน ก็จะทำทุกวิถีทางให้ได้มา เพื่อครอบครองจับจองเป็นเจ้าของ “หาวิธีอยู่” เค-วอลลิส พูดตอบกลับไป สายตาหลี่ลงทันที เมื่อมองไปที่หญิงสาวที่บอกว่าจะไปรอตรงโน้น ไอ้เด็กหนุ่มคนนั้น มันอะไรว๊ะ!!!! “...แค่นี้ก่อน เด็กกำลังจะนอกลู่นอกทาง” เค-วอลลิส พูดจบตัดสายทันที มดแดงที่เข้ามาช่วยเพื่อนปิ้งหมู พร้อมช่วยขายอย่างรู้งาน บาสกับเธอรู้จักกันมาตั้งแต่สมัยเรียนประถม สนิทสนมกันแบบเพื่อนที่คบกันมานาน ซึ่งจริงๆแล้ว ฐานะทางบ้านของบาส ไม่ได้ขัดสนอะไรเลย แต่ด้วยนิสัยของบาสที่ไม่ชอบเสียเวลาไปกับเรื่องไร้สาระ ทุกวันอาทิตย์บาสจะมาขายหมูปิ้งนมสด บาสบอกว่าทำแบบขำๆ แต่ก็ได้เงินมีกำไรไม่น้อยในแต่ละทุกอาทิตย์ที่บาสมาตั้งร้านขาย แต่บาสคงทำแบบนี้ได้อีกไม่นาน เพราะบาสต้องไปเรียนต่อระดับมหาวิทยาลัยที่กรุงเทพมหานครอีกไม่นานนี้ “อ๊ะ…” บาสยื่นหมูปิ้งไปจ่อปากเพื่อตั้งใจจะป้อนมดแดง ที่กำลังวุ่นวายในการผลิกไม้หมูปิ้งบนเตา เป็นจังหวะที่ เค-วอลลิส มองมาทางนี้เช่นกัน และกรามแกร่งขบกัดทันที เมื่อมดแดงยื่นหน้าไปงับหมูปิ้งไม้นั้น ฝีเท้าเร่งเดินหน้าไปยังหน้าร้านหมูปิ้งอย่างไม่รีรอ มดแดงและบาสหันกลับมาหน้าร้านเมื่อคิดว่าเป็นลูกค้า “งานมาแล้ว...มดแดงไปก่อนนะ” มดแดงพูดเป็นภาษาไทยกับบาส เมื่อเห็นว่า เค-วอลลิส มาตาม เพราะสีหน้าเขาสื่อได้แบบนั้นตามความเข้าใจของมดแดง บาสพยักหน้าและก้มหยิบขวดน้ำส้มเย็นๆในกระติกยื่นส่งให้มดแดง ก่อนกล่าวลา งาน... อะไรว๊ะ!!! ฉันเป็นงานของเธอเหรอมดแดง เค-วอลลิส ขาดการควบคุมอารมณ์อย่างไร้เหตุผลอย่างง่ายดายในที่สุด เมื่อของเก่าที่ยังไม่ได้จัดการกลับได้เพิ่มของใหม่มาอีก ภาษาไทยเป็นภาษาแม่ แม่เขาเป็นคนไทย ทำไมเขาจะไม่รู้ภาษาแม่ของตัวเอง แค่เขาไม่ถนัดที่จะใช้ก็เท่านั้น ไม่ถนัดที่จะใช้ ไม่ได้หมายความว่าจะพูดและฟังไม่ออก มดแดง ชำเลืองมอง งาน ของเธอ เพราะเขาดูแปลกไป แต่เธอกลับคิดไปว่า โทรศัพท์ที่โทร.เข้ามา คงเป็นเรื่องไม่ดีนัก จึงทำให้ เค-วอลลิส ดูหงุดหงิด มดแดงจึงเลือกที่จะเงียบ ทำตัวแบบไม่สนใจอาการแปลกๆของ เค-วอลลิส เค-วอลลิส เริ่มจะหงุดหงิดเท่าทวีมากขึ้นเรื่อยๆ ในทุกวินาทีที่ผ่านไป และยิ่งมากขึ้นจนเส้นเลือดตรงขมับโป่งพอง เมื่อมดแดงเปิดขวดน้ำส้มที่ได้รับมาจากเด็กหนุ่มคนนั้น เธอดื่มมันอย่างมีความสุข ควับ!!!! ! มดแดงตกใจ เมื่อขวดน้ำส้มในมือที่เธอกำลังดื่มอยู่ ล่วงตกพื้นไปด้วยน้ำมือของคนที่เธอบอกบาสไปว่า ‘งาน’