已经是第一章了
บทที่3
เพียง(เศษ)รัก03
กลิ่นหอมของข้าวต้มโชยออกมาจากห้องครัวแต่ไกล ซึ่งเป็นปกติอยู่แล้ว เพราะเพียงรักมักจะตื่นมาทำให้กับข้าวเขาทานทุกเช้าก่อนออกไปทำงาน มิหนำซ้ำยังห่อใส่ปิ่นโตไปให้เขาอีกด้วย
ร่างบางที่ง่วนอยู่กับการทำอาหารนั้น ไม่รู้ตัวเลยว่าตอนนี้มีใครคนนึงยืนจ้องอยู่ ไม่รู้ว่าเท้าหนาเดินมาหยุดอยู่ตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ รู้ตัวอีกครั้งก็ตอนที่เพียงรักหันมาสบตากันเข้าพอดี
"เสร็จพอดีเลยค่ะ เดี๋ยวรักยกไปเสิร์ฟนะ"
เพียงรักบอกก่อนจะยกถ้วยข้าวต้มร้อนๆที่เพิ่งทำเสร็จขึ้นมาแล้วเดินตามหลังเขาไปที่โต๊ะ แต่คนตัวโตที่หยุดกะทันหันและหมุนตัวกลับมานั้นทำให้ร่างบางที่เดินตามมาชนเข้าอย่างจัง
"ว้าย! เพล้ง! "
เพียงรักอุทานออกมาด้วยความตกใจ ถ้วยข้าวต้มถ้วยดังกล่าวนั้นร่วงกระจายแตกเต็มพื้น ยิ่งไปกว่านั้นคือมันเลอะมือและสูทตัวแพงของเขา
"เพียงรัก! "
ภาคินตวาดเสียงดัง
"ร…รักขอโทษค่ะ"
หญิงสาวละล่ำละลักขอโทษ มือบางรีบหยิบทิชชูมาซับออก แต่กลับโดนมือหนาปัดออกเต็มแรง
"ซุ่มซ่าม"
แววตาหงุดหงิด เกลียดชังฉายชัดออกมาจากดวงตาคู่คม จนคนตัวเล็กสะท้านในอก
"รักทายาให้นะคะ"
เพียงรักอาสา แต่ภาคินกลับสะบัดมืออก
"ไม่ต้อง! "
เขาบอกอย่างหัวเสียก่อนจะเดินกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วเดินออกไป เมื่อเขาเดินออกไปมือบางที่ซ่อนไว้ด้านหลังค่อยๆยกออกมาดูช้าๆ
"เยอะเหมือนกันนะเนี่ย"
เจ้าตัวพึมพำเสียงเบาก่อนจะเก็บกวาดเศษถ้วยข้าวต้มและจัดการทายาให้เรียบร้อยก่อนจะออกไปทำงาน
"มาแล้วเหรอรัก วันนี้สายนะเรา"
ศิรินารถพนักงานต้อนรับสาวทักรุ่นน้องที่กำลังก้าวเข้ามาในบริษัท สายในที่นี้หมายถึงสายกว่าปกติ เพราะเพียงรักจะมาทำงานก่อนใครเขาเสมอ
"สวัสดีค่ะพี่นารถ"
"จ๊ะ นี่ๆคุณท่านมานะ รอพบรักอยู่ข้างบนน่ะ มารอแต่เช้าเลย"
คุณท่านที่ศิรินารถหมายถึงคือคุณหญิงกีรติหรือมารดาของภาคินนั่นเอง
"เหรอคะ…แล้วคุณภาคิน…"
"คุณภาคินยังไม่มาจ๊ะ รักรีบไปเถอะคุณท่านมารอนานแล้ว"
ศิรินารถเสริม เพียงรักพยักหน้ารับก่อนจะเดินขึ้นลิฟต์ไป
"อ้าวหนูรัก"
เมื่อเห็นเลขาสาวพ่วงตำแหน่งภรรยาของบุตรชายเดินเข้ามา คุณหญิงกีรติก็รีบลุกไปหา
"สวัสดีค่ะ"
"จ๊ะ หนูรักแม่อยากเจอตาคิน"
คุณหญิงกีรติบอกจุดประสงค์กับลูกสะใภ้ทันที
"อ…เอ่อคุณคิน…"
"มีธุระอะไร"
เสียงขรึมดังขึ้น ทำให้หญิงต่างวัยทั้งสองหันไปทางเดียวกัน
"คิน"
เมื่อเห็นบุตรชาย ใบหน้าอมทุกข์ก็ปรากฏรอยยิ้มขึ้นมาทันที
"คิน แม่…"
"ถ้าไม่มีธุระเชิญ! ส่วนคุณเตรียมเอกสารการประชุมให้ผมด้วย ด่วน! "
ภาคินเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงราบเรียบก่อนจะเดินเข้าห้องทำงานไป ทิ้งให้มารดามองตามตาละห้อย
"คุณแม่คะ"
เพียงรักเข้าไปพยุงท่าน
"ไม่เป็นไร ตาคินคงจะยังไม่พร้อมอย่างที่หนูรักบอก"
ท่านว่าเสียงเศร้าก่อนจะหยิบกระเป๋าขึ้นแล้วเดินออกไป
已经是最新一章了
加载中
