已经是第一章了
บทที่7
เพียง(เศษ)รัก07
ร่างบางที่นอนบนเตียงกว้างเริ่มรู้สึกตัว ตาคู่สวยกวาดมองรอบห้องก่อนจะเด้งตัวลุกขึ้นนั่ง ทันใดนั้นประตูห้องก็ถูกเปิดเข้ามา
"ค..คุณ! "
ติณณภพทำเพียงแค่ยิ้มให้ก่อนจะเดินเข้ามาหาหล่อนอย่างคุกคาม
"คุณจะทำอะไร"
เมื่อรู้ว่าตัวเองจะไม่ปลอดภัยแน่ เพียงรักจึงรีบถอยหนี แต่ช้ากว่าติณณภพที่ดึงข้อเท้าสาวเจ้าให้เข้ามาหาตัว
"ยังไงก็หนีไม้พ้นหรอกครับ คุณเพียงรัก"
"ย…อย่าทำอะไรรักเลยนะคะ"
เพียงรักยกมือไหว้ทั้งน้ำตา ตอนนี้สาวเจ้าตัวสั่นเทาด้วยความกลัว เพราะติณณภพตอนนี้ไม่ต่างจากคนโรคจิตเลยสักนิด ทั้งแววตา ท่าทาง คำพูด
"มันสายไปแล้วคนสวย มาถึงขนาดนี้แล้วจะให้ผมปล่อยคุณไปโดยไม่ทำอะไรเลยน่ะเหรอ"
"รักขอร้อง…นะคะ"
"ไม่ต้องร้องไปหรอก เก็บเสียงไว้ร้องตอนเรามีความสุขด้วยกันจะดีกว่า"
สิ้นประโยคมือหนาก็กระชากร่างบางเข้าหาเต็มแรง
"ว้าย! "
มือหนากดแขนเล็กทั้งสองข้างลงกับเตียง ก่อนจะก้มลงซุกไซร้ซอกคอขาว
"โอ๊ย! "
ติณณภพร้องลั่นก่อนจะยกมือกุมใบหูไว้ เพียงรักได้ทีรีบถีบชายหนุ่มออกก่อนจะรีบวิ่งออกไป แต่ไม่ทันการเพราะติณณภพเข้ามากระชากผมหล่อนไว้ก่อน
"อ…โอ๊ย"
"ชอบแบบนี้ใช่ไหม ชอบให้ใช้กำลังก็ไม่บอก"
"เพียะ! "
"โอ๊ย"
มือหนาฟาดลงบนใบหน้านวลเต็มแรง จนใบหน้างามหันไปตามแรงตบ กลิ่นคาวเลือดคลุ้งขึ้น มันเจ็บจนแสบจนมือเรียวต้องยกขึ้นมากุม
ติณณภพดึงแขนเรียวขึ้นมาก่อนที่หมัดหนักๆจะชกเข้าที่ท้องสาวเจ้าอย่างจัง มันจุกต้องร่างทั้งร่างต้องทรุดลง
"หึ! นึกว่าจะแน่สักแค่ไหน"
ติณณพใช้ลิ้นดันกระพุ้งพร้อมกับแค่นยิ้มออกมาก่อนจะย่อตัวลงไปหาเพียงรัก
"ถ้าไม่อยากเจ็บตัวก็เชื่อฟังผมสิครับคุณเพียงรัก"
เขาว่าพร้อมกับลูบเรือนผมหญิงสาวเบาๆก่อนจะยกขึ้นมาสูดดม การกระทำของเขาทำให้เจ้าหล่อนถึงกับตัวสั่นงัน
ใบหน้าคมคายโน้มลงมาอีกครั้ง
"ตุ๊บ!...โอ๊ย! "
ติณณภพร้องดังลั่น พร้อมกับเศษแจกันกระจายเต็มบริเวณนั้น ได้ทีเพียงรักจึงรีบวิ่งออกมา
"ตุ๊บ! "
เพราะวิ่งไม่ดูทาง และกังวลว่าติณณภพจะตามออกมาจึงทำให้หล่อนชนเข้ากับใครอีกคนอย่างจัง
"เพียงรัก"
"อย…อย่าทำอะไรรักเลยนะคะ"
เพียงรักหลับตาปี๋พร้อมกับยกมือไหว้ด้วยความกลัว
"เพียงรัก! นี่ฉันเอง"
ภาคินเขย่าคนตรงหน้าให้ได้สติ
"ค…คุณคิน"
เพียงรักโผเข้ากอดเขาแน่น
"เกิดอะไรขึ้น"
ภาคินเอ่ยถามขึ้นแต่คนตัวเล็กไม่ยอมตอบเอาแต่ร้องไห้ซบอกเขา
"เพียงรัก ฉันถามว่าเกิดอะไรขึ้น"
ภาคินเอ่ยถามออกไปอีกรอบโดยไม่รู้เลยว่ากระแสเสียงที่เปล่งออกไปนั้นบ่งบอกถึงความร้อนใจแค่ไหน
"รัก แกเป็นอะไรไหม"
กชมลที่ตามมาติดๆเอ่ยถามขึ้น เมื่อได้ยินเสียงเพื่อนรักหญิงสาวจึงรีบผละออกจากเขาก่อนจะปาดน้ำตาออกจากใบหน้า
"รักหน้าแก…"
"เกิดอะไรขึ้นรัก ใครทำแก"
"ฝากทางนี้ด้วย"
เขาเอ่ยบอกปรินทร์ก่อนจะช่วยกชมลพยุงคนตัวเล็กออกมา
已经是最新一章了
加载中
