已经是第一章了
บทที่9
เพียง(เศษ)รัก09
วันนี้เพียงรักเลือกที่จะพักรักษาตัวอยู่ที่ห้อง หากไปทำงานในสภาพนี้มีหวังพี่ๆแต่ละแผนกที่รู้จักมักคุ้นกันต้องมารอต่อคิวถามเธอแน่
"รักขอลาสักสองวันนะคะ"
หล่อนเอ่ยบอกขณะที่เขาเดินเข้ามานั่งทานข้าวด้วยกัน ภาคินไม่ได้ตอบกลับ เขายังคงนั่งจิบกาแฟในถ้วยพลางยกหนังสือพิมพ์ขึ้นมาอ่าน
"แต่งานด่วนที่ค้างไว้รักจะเคลียและรีบส่งเมลไปให้ค่ะ"
เพียงรักเอ่ยเสริม เมื่อเห็นว่าเขายังเงียบ
"ไม่ต้อง"
เขาเอ่ยบอกเสียงขรึม ก่อนจะวางหนังสือพิมพ์ไว้ที่เดิมพร้อมกับลุกขึ้นเดินออกไป
"ด…เดี๋ยวค่ะ"
เพียงรักเอื้อมมือไปดึงแขนแกร่งไว้
"อะ…"
เพียงรักเดินเข้าไปจัดเน็กไทที่บิดเบี้ยวให้ตรงสวย ทำให้ภาคินที่กำลังจะอ้าปากถามด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดนั้นต้องเงียบลง
"มันเบี้ยวค่ะ"
ภาคินปัดมือบางออกก่อนจะหยิบเสื้อที่พาดไว้กับเก้าอี้แล้วเดินออกไป เพียงรักมองตามแผ่นหลังแกร่งอย่างท้อใจ แววตาคู่สวยหม่นลงอย่างเห็นได้ชัด
"คุณกายคะ มีแขกมาขอพบค่ะ
เสียงเรียกเข้าจากเลขาสาวทำให้กรภัทรหยุดการกระทำนั้นก่อนจะถามออกไปอย่างไม่สบอารมณ์นัก
"ใคร!"
"เธอไม่ได้แจ้งชื่อค่ะ"
"เดี๋ยวผมออกไป"
กรภัทรบอกก่อนจะกดวางสายไป
"ไปไหนคะบอส"
เสียงหวานเอ่ยถาม
"ผมมีแขก ห้ามออกไปไหนจนกว่าผมจะเข้ามา"
เขาสั่งก่อนจะจัดแจงเสื้อผ้าให้เรียบร้อยแล้วเดินออกไป
"เซอร์ไพรส์ค่า"
กชมลโผเข้ากอดแฟนหนุ่มก่อนจะเขย่งขึ้นจุ๊บแก้มสากเบาๆ
"ก…กลอย"
กรภัทรถึงกับตัวแข็งทื่อเมื่อเห็นว่าแขกที่ว่าคือกชมลแฟนสาวของเขา
"จะมาทำไมไม่บอกพี่ก่อน"
เขาว่าเสียงดุทำให้กชมลหน้าเจื่อนลงเล็กน้อย
"ขอโทษค่ะ กลอยผ่านมาแถวนี้…"
"พี่แค่ไมอยากให้เรามารอเก้อเฉยๆ ถ้าเกิดว่ามาแล้วพี่ติดงานล่ะ"
เมื่อเห็นสีหน้าที่เจื่อนลงของแฟนสาว กรภัทรเลือกที่จะปรับโทนเสียงให้อ่อนลงก่อนจะยกมือขึ้นไปยีผมคนตัวเล็กเบาๆ
"พี่กายติดงานอยู่หรอคะ"
หล่อนถามอย่างแปลกใจ เพราะเลขาของเขาบอกหล่อนไว้แล้วว่าช่วงบ่ายเขาไม่มีงานอะไรนี่
"อ…เอ่อ"
"ถ้าพี่ติดงานกลอยกลับก่อนก็ได้ค่ะ ไว้ค่อยโทรหาเนอะ"
"นิดหน่อยไม่มีอะไรมาหรอก กลอยมาหาทั้งทีจะให้พี่ทำแต่งานได้ยังไง"
กรภัทรว่าพร้อมกับเข้าไปโอบเอวแฟนสาวให้เดินออกไปข้างนอกด้วยกันแต่กชมลกลับขืนตัวไว้
"ทำงานก่อนเถอะค่ะ กลอยจะรอ เหลือนิดเดียวไม่ใช่เหรอคะ กลอยจะไปนั่งรอข้างในนะ"
กลอยใจว่าก่อนจะเปิดประตูห้องทำงานของแฟนหนุ่ม แล้วเดินเข้าไปในนั้นทันที วินาทีนั้นกรภัทรถึงกับใจหล่นวูบไปถึงตาตุ่ม
"ไปทานข้าวกันดีกว่า พี่ยังไม่ได้ทานอะไรเลย"
กรภัทรถึงกับพรูลมหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ก่อนจะเข้าไปดึงแขนแฟนสาวให้ออกมา
"ยังไม่ได้ทานข้าวเลยเหรอคะ"
กรภัทรพยักหน้ารับหงึกๆ
"งั้นรีบไปทานข้าวเถอะค่ะ"
เจ้าหล่อนว่าก่อนจะเข้าจับแขนแฟนหนุ่มแล้วเดินออกไปด้วยกัน
"ทำไมแกไม่บอกฉันปรินทร์"
เมื่อได้อยู่กับเลขาคนสนิทเพียงลำพัง ภาคินก็เอ่ยปากถามเสียงขรึม
"รอบนั้นคุณรักขอไว้ครับ เธอให้เหตุผลว่าไอ้ติณณภพเป็นคู่ค้าคนสำคัญของบริษัทเรา ไม่อยากให้มีเรื่องบาดหมางกัน ผมก็ไม่คิดว่ามันจะกลับมาทำซ้ำอีก"
"ยกเลิกสัญญากับมันทั้งหมด และฉันจะเอาเรื่องมันให้ถึงที่สุด"
ภาคินเอ่ยบอกเลขาคนสนิทก่อนจะลุกพรวดไป
已经是最新一章了
加载中
