บทที่ 4 สิทธิพิเศษที่แสนน่ากลัว

บทที่ 4 สิทธิพิเศษที่แสนน่ากลัว โรงแรมเทียนเฉิง ภายในห้องของท่านประธาน เฉินหยุนที่แต่งกายทันสมัยหรูหรา กำลังนั่งอยู่บนโซฟาอย่างสง่างาม สีหน้าท่าทางใจดีมีเมตตาแถมดูเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าเล็กน้อย พอเธอได้รับข้อความจากลูกชาย ก็ลุกขึ้นมานั่งตรงทันที “ลูก คิดออกแล้วใช่ไหม?” “แม่ ผมรู้ดีว่าทายาทที่อยู่ในใจของแม่ไม่ใช่ผม ผมก็ไม่อยากจะไปแก่งแย่งกับพวกเขาเหมือนกัน แม่วางใจได้เลย ผมแค่อยากจะใช้ชีวิตอย่างสงบๆสักหน่อยเท่านั้น แม่เข้าใจใช่ไหม?” เฉินหยุนถอนหายใจออกมา อารมณ์ซับซ้อนไม่น้อย “แม่เข้าใจ วางใจเถอะ ไม่ว่าลูกจะตัดสินใจยังไง แม่ก็จะสนับสนุนลูก” จูหมิงในใจอึ้งตะลึงไม่น้อย ผู้หญิงคนนี้พูดจาดีแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไรกัน? เขารู้สึกไม่เข้าใจ เฉินหยุนพอเห็นเขาสีหน้ามึนงง ก็ยิ้มอย่างสวยงามออกมา“ลูกเอ๋ย ลูกก็เป็นหัวใจของแม่เหมือนกัน จะไม่ให้แม่เป็นห่วงลูกได้ยังไงล่ะ? แถมลูกเชื่อฟังขนาดนั้น ไม่อยากเป็นทายาทสืบทอดต่อ แม่ก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะไม่สนับสนุนลูก” คำพูดนี้พูดจนจูหมิงขอบตาเริ่มร้อน นี่เป็นครั้งแรกที่เขาสัมผัสได้ถึงความรักของแม่ที่มากมายขนาดนี้ “ได้ แม่ แม่ช่วยผมกู้อำนาจคืนกลับมาเป็นเหมือนเดิมก็แล้วกัน” อำนาจของลูกหลานของตระกูลจูน่ากลัวแค่ไหน เขารู้ดี ตระกูลจูแทบจะเป็นตัวหลักตัวสำคัญในด้านเศรษฐกิจเกือบครึ่งหนึ่งของทวีปเอเชีย ใช้คำว่ามีทรัพย์สินเทียบเท่าทรัพย์สินระดับประเทศมันยังน้อยเกินไป ขอแค่เอ่ยชื่อตระกูลจู ก็สามารถทำให้รถไฟหยุดวิ่ง เครื่องบินหยุดบินได้แล้ว ต่อให้เป็นตระกูลฉู่ที่ตระกูลหลินพยายามประจบสอพลออย่างสุดชีวิตนั่น ในสายตาของตระกูลจูก็เป็นแค่ฝุ่นเท่านั้น “ได้สิ แต่ลูกต้องรู้นะว่า การเอาอำนาจกลับคืนมาเหมือนเดิมนั้นมันจะก่อให้เกิดอะไรขึ้น เพื่อให้พวกเขาสบายใจ แม่คิดวิธีดีๆออกแล้ว แม่จะถือว่าเป็นการทดสอบลูกก็แล้วกัน” “ทดสอบ? วางใจได้ แม่ ผมจะต้องทำให้สำเร็จแน่นอน！” จูหมิงยิ้มมุมปาก ขอแค่ให้หลินเสี่ยวเข่อมีความสุข การทดสอบแบบนี้สำหรับเขาแล้วถือเป็นเรื่องกล้วยๆ หลังจากที่รอจูหมิงกลับไปแล้ว เฉินหยุนก็โทรศัพท์ออกไป “พ่อ จัดการตามคำสั่งของท่านแล้วค่ะ” “ทำได้ดีมาก ท่ามกลางลูกหลานทั้งหมด จูหมิงเหมือนกับฉันมากที่สุด ลูกจำไว้นะ ไม่ว่าจะเป็นยังไง ก็ต้องพาเขากลับมาให้ได้” “วางใจได้ อีกไม่นานค่ะ！”เฉินหยุนมุมปากยิ้มอย่างเย้ยหยัน หลังจากผ่านไปสองวัน มีข่าวใหญ่ดังกระหึ่มไปทั่วเมืองไห่เทียน บริษัท อสังหาริมทรัพย์หานซื่อ บริษัทที่ใหญ่ที่มีชื่อเสียงภายในประเทศได้จัดตั้งบริษัทย่อยที่เมืองเมืองไห่เทียน แถมยังซื้อที่ดินเปล่าขนาดใหญ่ที่ฝั่งตะวันตก เพื่อที่จะสร้างย่านการค้าแบบครบวงจร พอข่าวออกมา ทั้งเมืองไห่เทียนก็เดือดกันใหญ่ ทุกคนต่างมองในอนาคตแล้วว่า ฝั่งตะวันตกที่รกร้างในตอนนี้ก็จะกลายเป็นที่ที่หรูหราไฮโซที่สุดแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นอสังหาริมทรัพย์ที่ราคาถูกและขายไม่ดีบริเวณรอบๆนั้นก่อนหน้านี้ ราคาก็พุ่งสูงขึ้นมาเท่าตัวภายในวันนั้น ถึงขั้นที่ไม่เพียงพอต่อความต้องการด้วยซ้ำ ตระกูลหลินก็เปิดการประชุมอย่างเร่งด่วนทันที แม้แต่ทางส่วนของหลินเสี่ยวเข่อเองก็ถูกเชิญให้ไปด้วย ตระกูลหลินใช้งานรับเหมามาสร้างธุรกิจให้กับตระกูล ได้สร้างบริษัท รับเหมาก่อสร้างหลินซื่อในช่วงเวลาที่รุ่งโรจน์ที่สุด ผูกขาดวิศวกรรมด้านอสังหาริมทรัพย์เกือบครึ่งหนึ่งของทั้งเมือง ต่อมาก็ขยายไปถึงการขายปลีก อาหารเครื่องดื่มเป็นต้น แต่เนื่องจากการจัดการไม่ค่อยดี ธุรกิจรองอื่นๆในตอนนี้ก็ขาดทุนชักหน้าไม่ถึงหลัง เหลือเพียงแค่สายงานสถาปนิกที่ทำงานด้วยกันมานานเท่านั้น ที่ยังคงสนับสนุนหน้าร้านที่ยังหลงเหลืออยู่ของตระกูลหลินอย่างสุดกำลังอยู่ ถ้าเกิดสามารถรับงานวิศวกรรมที่ฝั่งตะวันตกของบริษัท อสังหาริมทรัพย์หานซื่อได้ ตระกูลหลินก็จะสามารถพลิกกลับขึ้นมาได้อีกครั้ง กู้ตำแหน่งตระกูลชั้นนำกลับคืนมาได้ ต่อให้เป็นแค่วิศวกรมเล็กๆพวกนั้น ก็มากพอที่จะสามารถทำให้พวกเขาลืมตาอ้าปากได้แล้ว ในตอนนี้บริษัทรับเหมาก่อสร้างและพวกที่ค้าขายวัสดุก่อสร้างต่างมุ่งเน้นไปที่โปรเจกต์ฝั่งตะวันตก หวังว่าจะได้รับส่วนแบ่งงานด้วยเช่นกัน ตระกูลหลินก็ส่งพวกตัวแทนไปด้วยเหมือนกัน แต่น่าเสียดายที่วิ่งจนขาแทบหัก แม้แต่หน้าของคนจัดการก็ยังไม่ได้เจอ “ย่า ผมรู้สึกว่าโปรเจกต์ฝั่งตะวันตกภายในเขาได้กำหนดไว้เรียบร้อยหมดแล้ว ไม่อย่างนั้นพวกเราก็คงเข้าไปได้แล้วล่ะ”หลินเฉิงเจี๋ยหาข้ออ้าง “ก็ใช่ ได้ยินมาว่าไม่มีบริษัทไหนที่สามารถเข้าไปได้เลย” “ถ้าตระกูลฉู่หมั้นเร็วกว่านี้ได้ล่ะก็ ไม่แน่อาจจะช่วยได้ก็ได้นะ”หลินหวั่นฉิงสีหน้าภาคภูมิใจ คุณนายใหญ่หลินใบหน้าเย็นชา“ขอแค่ผลมันยังไม่ออกมาภายในวันเดียว พวกเราก็ยังมีโอกาส โปรเจกต์นี้พวกเราจะปล่อยไปไม่ได้ พวกแกไปอีกรอบ ต่อให้ต้องผลัดกันเฝ้าหน้าประตู ก็ต้องเอาโปรเจกต์มาให้ได้” พอคำพูดนี้ออกมา พวกหลินเฉิงเจี๋ยก็หน้าบึ้งกันทันที ให้เฝ้าตรงประตู ถ้าคนมาเห็นมันน่าอายจะตาย เรื่องที่น่าขายหน้าแบบนี้พวกเขาจะรับปากได้ยังไง? หลินหวั่นฉิงหันไปเห็นหลินเสี่ยวเข่อเงียบๆไม่พูดอะไร จู่ในใจก็กระตุกขึ้นมา “ย่า ถ้าไม่ใช่เพราะว่าผัวที่ไร้น้ำยาไม่เอาไหนของหลินเสี่ยวเข่อดันไปทำให้ตระกูลฉู่ต้องโกรธขุ่นเคืองใจล่ะก็ ไม่แน่ตระกูลฉู่อาจจะช่วยให้พวกเราได้ครอบครองฝั่งตะวันตกแล้วก็ได้ จากที่หนูดูแล้ว ให้หลินเสี่ยวเข่อไปจัดการดีกว่า ถือเป็นการชดใช้ไปด้วยเลย” “ใช่ๆๆ ให้หลินเสี่ยวเข่อไป” “ใช่ๆ ถ้าไม่ใช่เพราะว่าจูหมิงทำพังล่ะก็ แค่ตระกูลฉู่มาพูดประโยคเดียว พวกเราก็ได้โปรเจกต์นี้มาอยู่ในมือตั้งนานแล้ว ย่า ผมว่าเรื่องนี้ให้เธอไปจัดการจะดีกว่า ถ้าทำไม่สำเร็จ ก็เฉดหัวพวกมันออกไปซะ ปล่อยให้อยู่ในตระกูลหลินของเราต่อไปก็มีแต่จะสิ้นเปลืองข้าวสุกเปล่าๆ”หลินเฉิงเจี๋ยรีบพูดเสริมขึ้นทันที หลินเสี่ยวเข่อรู้สึกโมโหเล็กน้อย ปกติแล้วเธอจะรับผิดชอบไซต์งานก่อสร้าง ไม่มีประสบการณ์ด้านการต่อรองเลยแม้แต่นิดเดียว ถ้าคนพวกนี้ยังเอาไม่ไหว แล้วเธอจะจัดการได้ยังไง แถมเห็นได้ชัดว่าหลินเฉิงเจี๋ยอยากจะถีบเธอออกไปด้วยเหมือนกัน “พอได้แล้ว！”คุณนายใหญ่หลินตบโต๊ะหนึ่งที ทั้งห้องเงียบลงทันที “ฉันเห็นด้วยกับความคิดของเฉิงเจี๋ย หลินเสี่ยวเข่อเรื่องนี้ฝากแกด้วยแล้วกัน แกก็ได้ยินแล้ว ถ้าทำไม่ได้ ก็ออกไปจากตระกูลหลินซะ ถึงยังไงอยู่ต่อไปก็ไม่มีประโยชน์อยู่ดี” อะไร? หลินเสี่ยวเข่อกระวนกระวาย“ย่า เรื่องนี้……” “ไม่มีแต่ ตัดสินใจตามนี้！หรือแกจะปฏิเสธ แล้วไสหัวออกไปจากตระกูลหลินก็ได้”คุณนายใหญ่หลินพูดตัดประโยคของเธอด้วยความรำคาญ ในขณะนี้เอง มือถือก็สั่นเพราะว่ามีข้อความเข้า เป็นข้อความที่จูหมิงส่งมา“เรื่องที่ต้องแบกรับโปรเจกต์ฝั่งตะวันตก ผมจะช่วยคุณเอง” หลินเสี่ยวเข่ออึ้งตะลึง จูหมิงรู้ได้ยังไง แถมเขาจะเอาอะไรมาช่วยตนเอง แต่รอยยิ้มเยาะเย้ยของพวกหลินเฉิงเจี๋ยทำให้เธอรับไม่ได้ เลือดสูบฉีดขึ้นมาทันที“ได้ ย่า หนูรับปาก！” พวกหลินเฉิงเจี๋ยดีใจสุดๆ ขอแค่หลินเสี่ยวเข่อรับปาก มันก็ล้มเหลวเรียบร้อยแล้ว เรื่องที่พวกเขาทำไม่ได้หลินเสี่ยวเข่อจะทำได้ยังไง “ย่า เพื่อป้องกันไม่ให้เธอตบตาแล้วแอบไปอู้ ผมแนะนำให้ส่งคนไปตามติดด้วย” “พูดถูก เสี่ยวเข่อแกก็ไม่มีประสบการณ์ทางด้านนี้ ก็ให้เฉิงเจี๋ยส่งคนที่มีประสบการณ์ตามไปประกบด้วยก็แล้วกัน จะได้ช่วยแกได้ด้วย” คุณนายใหญ่หลินพยักหน้า หลินเสี่ยวเข่อโกรธสุดๆ หลินเฉิงเจี๋ยไร้ยางอายจริงๆ คิดไม่ถึงว่าจะส่งคนมาคอยจับตาดูเธอด้วย “ก็ได้ ย่า ถ้าหนูทำไม่สำเร็จก็จะยอมออกจากตระกูลหลิน ถ้าเกิดทำสำเร็จ หนูหวังว่าหลินเฉิงเจี๋ยจะต้องมายกน้ำชาขอโทษหนู” หลินเฉิงเจี๋ยเริ่มโมโหขึ้นมา กำลังจะพูด จู่ๆก็ถูกคุณนายใหญ่หลินขัดไว้ก่อน “ได้ เอาตามนี้แล้วกัน！” “หลินเสี่ยวเข่อ ฉันจะรอดูแล้วกันว่าเธอจะทำยังไง”หลินเฉิงเจี๋ยโกรธจนกัดฟันกรอดๆ คิดไม่ถึงว่าเธอยังกล้ามาเล่นกับเขาขนาดนี้ พอกลับมาบ้านก็พูดอธิบายเรื่องทั้งหมดหนึ่งรอบ หลิวหลานโกรธจนแทบจะกระโดดขึ้นมา“เห้อ เสี่ยวเข่อ ลูกจะเอาอารมณ์เป็นหลักไม่ได้นะ หลินเฉิงเจี๋ยจงใจที่จะวางแผนให้ลูกติดกับชัดๆ เรื่องที่พวกเขาจัดการไม่ได้ ลูกจะไปจัดการไหวได้ยังไง หมดกัน ถูกเฉดออกจากตระกูลหลินพวกเราไม่มีอันจะกินแน่นอน” “ใช่ๆเสี่ยวเข่อ ลูกไปขอร้องย่าอีกครั้งดีกว่านะ ต่อให้ทำไม่สำเร็จก็ไม่ถึงกับต้องออกจากตระกูลหลินหรอก”หลินเจี้ยนไห่ก็รู้สึกกังวลเช่นกัน หลินเสี่ยวเข่อพอเห็นว่าขนาดพ่อก็ไม่เชื่อในตัวเธอ ก็รู้สึกหดหู่ใจ แต่จูหมิงที่กำลังทำอาหารอยู่ในห้องครัว กลับยกนิ้วโป้งให้กับเธอ ทำให้เธอมีความมั่นใจเพิ่มขึ้นมากอย่างบอกไม่ถูก หลินเสี่ยวเข่อไม่ได้สนใจพ่อแม่ เธอแอบเข้าไปในห้องครัว เกาะที่หลังของจูหมิงเหมือนกับตัวสลอธ “คุณสามี คุณบอกว่าจะช่วยฉัน จะช่วยยังไงเหรอ?” จูหมิงหันหน้ามาจุ๊บลงที่ปากเล็กๆของเธอ ก่อนจะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเบาๆ“คนที่จัดการเป็นพวกเพื่อนๆของผมทั้งนั้น คุณเข้าไปหาได้ตามสบายเลย ผมบอกพวกเขาไว้เรียบร้อยแล้ว” หลินเสี่ยวเข่อแบะๆปากไม่ได้พูดอะไร เธอไม่เชื่อคำพูดของจูหมิงเลยแม้แต่น้อย ยังไงจูหมิงก็อาศัยอยู่ที่บ้านของเธอมาสามปีแล้ว ไม่เคยได้ยินมาก่อนเลยว่ามีเพื่อนที่มีความสามารถขนาดนี้ แถมถ้าเพื่อนของเขาสุดยอดขนาดนี้จริงๆ ป่านนี้ช่วยเขาหางานไปตั้งนานแล้ว แต่เธอก็ไม่ได้พูดค้านอะไร แค่จูหมิงมีใจที่อยากช่วย เธอก็พอใจแล้ว หลังจากอาหารเที่ยง หลินเสี่ยวเข่อออกจากบ้านท่ามกลางความวิตกกังวลของพ่อแม่ คนที่หลินเฉิงเจี๋ยส่งมาจับตาดูเธอได้มารออยู่ด้านล่างบ้านของเธอเรียบร้อยแล้ว รถที่คนคนนั้นนั่งอยู่ ขับมาถึงฝ่ายโปรเจกต์ฝั่งตะวันตกของบริษัท อสังหาริมทรัพย์หานซื่อ “คุณหลินฝ่ายจัดการของบริษัท อสังหาริมทรัพย์หานซื่อเพิ่งจะเข้าไปข้างใน พวกเรารีบกันเถอะ” หลินเสี่ยวเข่อสูดหายใจเข้าลึกๆหนึ่งที แล้วเดินนำเข้าไป เพิ่งจะเข้ามาในประตู ใจก็เต้นตึกตัก หันกลับไปก็พบว่าคนคนนั้นกำลังหยิบมือถือมาถ่ายเธออยู่ “คุณหลิน ประธานหลินสั่งไว้ว่า ต้องช่วยคุณบันทึกวีดิโอขั้นตอนขณะที่กำลังเจรจา” อะไร? หลินเสี่ยวเข่อเริ่มรู้สึกโมโห หลินเฉิงเจี๋ยนี่เกินไปแล้วจริงๆ กำลังดูถูกเธออยู่ว่าเธอเจรจาไม่ได้อย่างนั้นเหรอ?