บทที่ 5 ผู้รับผิดชอบโปรเจกต์

บทที่ 5 ผู้รับผิดชอบโปรเจกต์ ขณะที่กำลังคิดอยู่ คนต้อนรับที่สวมชุดสูทก็เดินเข้ามา “ขอโทษนะครับคุณหลินเสี่ยวเข่อใช่ไหมครับ? เชิญมากับผมทางนี้เลยครับ” “อ้อ ใช่ค่ะ ได้ค่ะ！”หลินเสี่ยวเข่อตกใจเล็กน้อย ทำได้เพียงเดินตามคนต้อนรับเข้าไปในห้องทำงานข้างหลัง คนที่คอยจับตาดูอยู่คิดที่จะเดินตามไป แต่ถูกยามขวางเอาไว้ก่อน เขาทำได้เพียงแค่เอากล้องแอบถ่ายอยู่ตรงประตูของห้องทำงานเท่านั้น เขาเริ่มลุกลี้ลุกลนเนื่องจากถ่ายอะไรไม่เห็นเลย คิดไม่ถึงในเวลาไม่ถึงหนึ่งนาทีหลินเสี่ยวเข่อก็ถูกคนเชิญออกมาแล้ว เพิ่งจะหนึ่งนาทีก็ถูกไล่ออกมาแล้ว? ฮ่าๆ น่าขำจริงๆ ภารกิจนี้เสร็จสิ้นไปอย่างง่ายสบายเกินไปแล้ว คนคนนั้นดีอกดีใจใหญ่ ยังไม่ทันรอให้หลินเสี่ยวเข่อขึ้นมาบนรถ ก็ขับแล่นกลับไปรายงานด้วยความรวดเร็วแล้ว หลินเสี่ยวเข่อถูกทิ้งให้อยู่ตรงประตูทางเข้า สีหน้านิ่งเฉย เกิดอะไรขึ้น? เธอยังไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองกลับมาจากเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อตะกี้ เร็วไปเกินไปไหมเนี่ย！ ภายในห้องทำงานของบริษัท รับเหมาก่อสร้างหลินซื่อ “อะไรกัน เพิ่งจะหนึ่งนาทีก็ถูกไล่ออกมาแล้ว? หลินเสี่ยวเข่อ ดูสิว่าเธอยังจะกล้าแผลงฤทธิ์ใส่ฉันอีกไหม”หลินเฉิงเจี๋ยดีอกดีใจสุดๆ “ใช่ๆ ถ้าไม่ใช่เพราะปู่รักและเอ็นดูเธอ เธอก็เป็นแค่คนไร้ค่าคนหนึ่งเท่านั้น แถมเธอสวยกว่าฉันตรงไหน? ตระกูลหลินไม่ต้องการนังอัปลักษณ์แบบนี้จริงๆ เร็วเข้า รีบไปเชิญย่ามา”หลินหวั่นฉิงสองตาเป็นประกาย คุณนายใหญ่หลินถูกเชิญเข้ามาในห้องทำงาน หลังจากที่ได้ฟังคำพูดของหลินเฉิงเจี๋ยแล้ว สีหน้าปกติตามเดิมไม่ได้พูดอะไร ในที่สุดคุณนายใหญ่ก็โกรธขึ้นมา พอเห็นแบบนี้ พวกหลินเฉิงเจี๋ยก็ดีใจสุดๆ ในขณะนี้เอง หลินเสี่ยวเข่อก็เดินเข้ามาด้วยสีหน้าเหน็ดเหนื่อยเมื่อล้า “หลินเสี่ยวเข่อ เธอไม่แผลงฤทธิ์แล้วเหรอ? เธอรับปากแล้วว่าจะทำให้ได้ไม่ใช่เหรอ? แบบนี้มันขายหน้าแย่แล้วนะ รีบกลับไปเก็บของเร็วเข้า ไสหัวออกไปจากตระกูลหลินซะ”หลินเฉิงเจี๋ยใบหน้าเย้ยหยัน “ใช่ๆ ตระกูลหลินไม่ต้องการคนไร้น้ำยาแบบเธอ อีกอย่างเธอก็ไม่ได้สวยไปกว่าฉัน แถมยังจับตระกูลร่ำรวยไม่ได้อีก ไปซะ！”หลินหวั่นฉิงดูถูกดูแคลน “ใช่ๆ เฉิงเจี๋ยทำไม่ได้ เธอยังจะบอกว่าทำได้หน้าตาเฉย ไร้น้ำยาทั้งครอบครัว ยังมีหน้ามาเกาะตระกูลหลินกินอยู่อีกเหรอ?” บรรดาผู้คนต่างพูดเป็นเสียงเดียวกัน ว่าให้ไล่หลินเสี่ยวเข่อออกไป ข่มเหงคุกคามสุดๆ “ใครบอกว่าฉันทำไม่ได้? ฉันเจรจาสำเร็จแล้วต่างหากล่ะ เอ้อ ย่า นี่คือสัญญา วิศวกรรมในการก่อสร้างอาคารทั้งหมดของโปรเจกต์ฝั่งตะวันตกส่งต่อให้พวกเราดำเนินการ แถมผู้รับผิดชอบทุกสิ่งทุกอย่างก็เป็นชื่อของหนูด้วยค่ะ”หลินเสี่ยวเข่อหยิบสัญญาออกมา อะไรกัน? เจรจาสำเร็จ? ทุกคนตรงนี้ต่างเงียบกริบทันที “พร่ำเพ้ออะไร ยังจะเสแสร้งอีก? เห็นๆอยู่ว่าไม่ถึงหนึ่งนาทีก็ถูกไล่ออกมาแล้ว เจรจาสำเร็จเนี่ยนะ เธอกำลังหลอกใครอยู่?”หลินหวั่นฉิงทำเสียงสูงอย่างยากที่จะเชื่อ “ใช่ๆหลินเสี่ยวเข่อ เธอหน้าไม่อายเกินไปแล้ว เจรจาไม่สำเร็จก็คือไม่สำเร็จ ยังจะทำสัญญาปลอมมาหลอกย่าอีก ถ้าไม่ใช่เพราะฉันส่งคนตามเธอไปด้วยนะ ไม่แน่อาจจะถูกเธอหลอกไปแล้วก็ได้” หลินเฉิงเจี๋ยพูดด่าทอ เอาวีดิโอที่ถ่ายมายื่นไปตรงหน้าของคุณนายใหญ่หลิน คุณนายใหญ่หลินดูวีดิโอแล้ว ก็ระเบิดความโกรธออกมาทันที กำลังจะพูดอะไรออกมา กระดาษสัญญาแผ่นหนึ่งก็สอดเข้ามาตรงหน้าเธอก่อน“บริษัท อสังหาริมทรัพย์หานซื่อ”ตัวอักษรสีทองตรงหน้า อุดคำที่กำลังจะพูดออกมาของเธอไว้ทันที คุณนายใหญ่ในตอนนี้รู้สึกตื่นเต้น หยิบแว่นสายตายาวขึ้นมาสวมอย่างมือไม้ทำอะไรไม่ถูก นิ้วมือที่ถือสัญญาอยู่สั่นเล็กน้อย เธอไม่ได้โง่ ลายฉลุแบบนี้ไม่สามารถปลอมขึ้นมาได้ ดังนั้นจึงบอกได้ว่าสัญญานี้เป็นของจริง? “หลินเฉิงเจี๋ยแกยังไม่รีบไปขอโทษอีก”หลินเสี่ยวเข่อถอนหายใจ “จริงเหรอ เจรจาสำเร็จแล้วจริงๆเหรอ? เป็นไปไม่ได้ แค่หนึ่งนาทีเองนะ แถม……สัญญานี่ก็ต้องเป็นของปลอมแน่นอน”หลินเฉิงเจี๋ยตกใจ คุณนายใหญ่หลินมองเขาอย่างรำคาญ ก่อนจะตบโต๊ะ สีหน้าตื่นตัว “สัญญานี่เป็นของจริง โปรเจกต์ฝั่งตะวันตกลงทุนสูงถึงสามพันล้าน คิดไม่ถึงว่าทั้งหมดจะมอบให้กับหลินซื่อของพวกเรามาดำเนินการ คุณพระช่วย หลินซื่อของพวกเราจะได้พลิกกลับขึ้นมาเป็นตระกูลชั้นนำอีกครั้งแล้วใช่ไหม? หลินเสี่ยวเข่อแกทำดีมาก ดีมากจริงๆ” อะไรกัน? ทุกคนตรงนั้นต่างพากันช็อก พวกเขาวิ่งจนขาแทบจะหักอยู่แล้วก็ยังไม่แม้แต่จะเจอหน้า คิดไม่ถึงว่ากลับถูกหลินเสี่ยวเข่อจัดการจนสำเร็จ แถมตอนแรกคิดอยากที่จะรับงานเล็กๆไม่ได้สำคัญอะไร คิดไม่ถึงว่าเธอจะได้งานหลักที่สำคัญขนาดนี้ด้วยอีก “เฉิงเจี๋ย ยอมเสี่ยงแล้วก็ต้องรู้จักแพ้ ยังไม่ไปยกน้ำชาขอโทษอีก！”คุณนายใหญ่หลินพูดสั่ง หลินเฉิงเจี๋ยกัดฟันกรอดด้วยความโกรธ แต่ก็ไม่กล้าดื้อดึงใส่คุณนายใหญ่ ทำได้แค่รินน้ำชา แล้วยกขึ้นมาตรงหน้าของหลินเสี่ยวเข่ออย่างเคารพนอบน้อม“พี่ ผมผิดไปแล้ว ขอโทษด้วย！” “ได้ รับไว้แล้วนะ！”หลินเสี่ยวเข่อรับมาวางไว้บนโต๊ะ รอหลินเสี่ยวเข่อจากไป หลินเฉิงเจี๋ยเข้ามาข้างหูของคุณนายใหญ่ “ย่า โปรเจกต์นี้เจรจาได้แล้ว แต่ต้องเปลี่ยนคนรับผิดชอบนะ โปรเจกต์ใหญ่สามพันล้าน หลินเสี่ยวเข่อจะจัดการได้ยังไง?” คุณนายใหญ่หลินดันๆแว่น จ้องเขม็งเขาอย่างไม่สบอารมณ์“โปรเจกต์นี้เสี่ยวเข่อเป็นคนเจรจามาได้ แกหัดมองสถานการณ์ที่เกิดขึ้นบ้างก็ดี ฉันให้แกไปจัดการด้วยได้ ไม่อย่างนั้นก็จะไม่มีส่วนของแกเลย” หลินเฉิงเจี๋ยนิสัยใจคอเป็นยังไง คุณนายใหญ่หลินรู้อยู่แก่ใจ มีโปรเจกต์ใหญ่แบบนี้ของบริษัท อสังหาริมทรัพย์หานซื่อแล้ว บวกเข้ากับการที่ได้เป็นทองแผ่นเดียวกันกับตระกูลฉู่อีก ตระกูลหลินจะต้องกลับขึ้นมาเป็นตระกูลแนวหน้าได้อีกครั้งแน่นอน เธอไม่อยากให้หลินเฉิงเจี๋ยทำมันพังลง “ย่า ถึงจะพูดยังไงหลินเสี่ยวเข่อก็เป็นคนนอก แถมจูหมิงนั่นถึงแม้ว่าจะเป็นคนไร้น้ำยาแต่ก็เอาแต่เกาะตระกูลหลินไว้แน่นไม่ยอมไปไหน ท่านเดาสิว่าทำไม? ถ้าเกิดให้หลินเสี่ยวเข่อมีสิทธิ์อำนาจรับผิดชอบโปรเจกต์ที่ใหญ่ขนาดนี้ของฝั่งตะวันตกจริงๆล่ะก็ ไม่แน่อาจจะถูกจูหมิงฉวยโอกาสเข้ามาจริงๆเลยก็ได้ แล้วตระกูลหลินของพวกเรา……” คุณนายใหญ่หลินอึ้งตะลึงทันที ท่าทางที่ถูกตีก็ไม่ตีกลับถูกด่าก็ไม่เถียงกลับของจูหมิงไอ้คนไร้ประโยชน์นั่นผุดขึ้นมาในหัวของเธอ ครุ่นคิดคำนวณถึงทรัพย์สินของตระกูลหลินอยู่ในใจ คิดฟุ้งซ่านไปไกลสุดๆแล้ว… ภายในครอบครัวของหลินเสี่ยวเข่อ “อะไรกัน? เจรจาสำเร็จแล้วจริงๆเหรอ? ฉันรู้อยู่แล้วว่าลูกสาวของฉันทำได้ ดีจริงๆ！รับโปรเจกต์ใหญ่นี้มา ย่าจะต้องมองลูกใหม่ซะแล้วล่ะ ไม่แน่นะท่านประธานอาจจะให้พ่อของลูกกลับเข้าไปอีกครั้งก็ได้” “เห้อ ถ้ารู้งี้ผมก็จะไปดูแล้วเหมือนกัน อดเห็นภาพที่หลินเฉิงเจี๋ยยกน้ำชาขอโทษเลยเนี่ย จุ๊ๆ ลูกสาวทำได้จริงๆ！” คู่สามีภรรยาหลินเจี้ยนไห่พูดชมเชยลูกสาวยกใหญ่ หลินเสี่ยวเข่อกลับเดินไปด้านข้าง คว้าไม้ถูพื้นในมือของจูหมิงที่กำลังถูพื้นอยู่“พ่อแม่ ต้องไม่รู้แน่ๆว่า โปรเจกต์ในครั้งนี้ต้องขอบคุณ……” ยังไม่ทันพูดจบ ร่างกายก็ถูกจูหมิงลากเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดก่อนแล้ว ปากเล็กๆถูกอุดไว้ หลังจากที่จูบอย่างดูดดื่มแล้ว จูหมิงก็เข้ามากระซิบข้างหูของเธอ“อย่าบอกพ่อกับแม่” หลินเสี่ยวเข่อพยักหัวด้วยใบหน้าแดงๆ ความสนิทสนมของทั้งสองคนทำให้หลิวหลานรู้สึกไม่พอใจ“จูหมิงยังไม่รีบถูพื้นอีก ไม่รู้จริงๆว่าลูกสาวบ้านฉันไปโดนอะไรเข้า ถึงได้หลงแกจนหัวหักหัวปำขนาดนี้ ลูกสาวของฉัน ในตอนนี้เป็นผู้รับผิดชอบโปรเจกต์ฝั่งตะวันตกแล้ว ไม่ใช่คนที่ใครจะมาคู่ควรก็ได้ ถ้าแกพอจะมีจิตใจดีอยู่บ้าง ก็อย่ายื้อเวลาเธออีกเลย” “แม่ ถ้ายังพูดถึงสามีของหนูแบบนี้อีก หนูจะโกรธจริงๆแล้วนะ”หลินเสี่ยวเข่อโมโหจ้องเธอตาเขม็ง หลิวหลานทำได้แค่ถอนหายใจยาวๆออกมาหนึ่งที ก่อนจะหุบปากลง ผ่านไปสองนาที ก็พูดพล่ามออกมาต่ออย่างอดไม่ได้ “เห้อ เป็นเหมือนกับเจ้าหญิงแท้ๆ คิดไม่ถึงว่าจะมาแต่งงานกับคนจนไร้น้ำยา ลูกลืมคำพูดที่เคยพูดไว้ต่อหน้าปู่ในสมัยก่อนแล้วเหรอ? เจ้าหญิงของฉัน” หลินเสี่ยวเข่อที่กำลังจะเกาะจูหมิง พอได้ยินก็ถอนหายใจยาวๆหนึ่งที“แม่ หยุดพูดถึงสักทีได้ไหม? นั่นมันเป็นคำพูดเพ้อฝันสมัยเด็กไม่ใช่หรือไง?” จูหมิงพอได้ยินแล้วในใจก็กระตุกขึ้นมาทันที จึงพูดถามขึ้น “ห้ามถาม ห้ามพูดนะ”หลินเสี่ยวเข่ออายจนหน้าแดง ตะโกนห้ามแม่ของเธอที่กำลังจะพูดแฉออกมาอย่างเสียงดัง ในห้องนอน หลินเสี่ยวเข่อเพิ่งจะอาบน้ำเสร็จ ผ้าขนหนูปล่อยร่วงหล่นลงมา เผยให้เห็นเรือนร่างที่สวยงามมีน้ำมีนวลของเธอ ใบหน้าเล็กๆที่งดงาม กับผมที่ปล่อยยาวมีหยดน้ำเกาะอยู่เล็กน้อย ดูมีเสน่ห์อย่างบอกไม่ถูก เห็นสายตาที่หื่นกระหายของจูหมิงแล้ว หลินเสี่ยวเข่อก็ทำท่าออดอ้อนใส่เขา ดึงผ้าขนหนูลง เผยให้เห็นภาพภาพที่ทำให้คนเห็นแล้วต้องใจเต้นแรงหน้าแดงทุกที…… จูหมิงรู้สึกร้อนผ่าวขึ้นมาทันที เข้าไปคว้าหลินเสี่ยวเข่อมากดไว้ข้างล่าง “สามี อย่าสิ……”หลินเสี่ยวเข่อผลักสองที “เป็นอะไรล่ะ? ทำแบบนั้นได้ไหม?”จูหมิงแทบจะอดกลั้นไม่ไหวแล้ว “ไม่ใช่สิ ฉันต้องการลูกสักคน ช่วงนี้ก็กำลังออกกำลังกายอยู่ ช่วยรออีกสองสามวันได้ไหม? วันที่19เดือนพฤษภาคมแล้วกัน? เป็นวันครบรอบแต่งงานของพวกเราพอดีด้วย”ใบหน้าสวยๆของหลินเสี่ยวเข่อเริ่มแดง “ดีเลย！เสี่ยวเข่อคุณอยากได้เด็กผู้ชายหรือว่าเด็กผู้หญิง”จูหมิงจูบลงที่ปากเล็กๆของเธออย่างอ่อนโยน “เด็กผู้หญิง ฉันหวังว่าพวกเราจะพยายามช่วยกันเลี้ยงดูเธอราวกับเป็นเจ้าหญิงคนหนึ่ง ถึงตอนนั้น……”หลินเสี่ยวเข่อหยุดพูด เหมือนกับคิดอะไรขึ้นมาได้ ดวงตากลั้นน้ำตาเอาไว้ “อื้อ……อย่ากลัว มีผมอยู่ทั้งคน”จูหมิงในใจรู้สึกรักและเป็นห่วงเธอ โอบกอดหลินเสี่ยวเข่อไว้แน่น หลินเสี่ยวเข่อกับปู่เคยพูดอะไรกัน? จู่ๆจูหมิงก็ชักอยากรู้ขึ้นมา