บทที่ 7 คำสัญญาของปู่

บทที่ 7 คำสัญญาของปู่ คิดไม่ถึงว่าคุณนายใหญ่หลินจะมาหาด้วยตัวเอง แถมยังพาพวกหลินเฉิงเจี๋ยมาด้วย ทำเอาคู่สามีภรรยาหลินเจี้ยนไห่ตกตะลึงไปตามๆกัน รีบเชิญเธอเข้ามานั่งข้างในอย่างรวดเร็ว คุณนายใหญ่หลินมองจูหมิงด้วยสายตาเย็นชา“ไอ้คนไร้ประโยชน์ เป็นความคิดของแกสินะ?” จูหมิงยิ้มนิ่งๆ“คุณย่าครับ เกี่ยวอะไรกับผมด้วย? เสี่ยวเข่อเป็นคนเจรจาโปรเจกต์มา กลับถูกท่านเปลี่ยนคนไปซะอย่างนั้น สุดท้ายจะมาลงที่ผมงั้นเหรอ?” คุณนายใหญ่หลินยิ้มอย่างเย้ยหยัน“ได้ ดูแล้วฉันคงประเมินแกต่ำไป แต่ฉันขอบอกแกสักหน่อยนะว่า อย่าคิดเพ้อฝันไปเองแล้วกัน ธุรกิจของตระกูลหลินจะไม่มีส่วนของแกแม้แต่นิดเดียว” จูหมิงแทบจะขำออกมา ตระกูลหลินแทบไม่ได้อยู่ในสายตาของเขาเลยแม้แต่น้อย “ท่านวางใจได้ ผมไม่มีความสนใจในธุรกิจของตระกูลหลินเลยแม้แต่นิเดียวอยู่แล้ว” “ก็หวังว่าแกจะจำคำพูดนี้ของแกให้ดีแล้วกัน”คุณนายใหญ่หลินพยักหน้า มองไปทางหลินเสี่ยวเข่อ สีหน้ายังคงเย็นชาอยู่ “เสี่ยวเข่อ การเปลี่ยนคนรับผิดชอบเป็นความผิดของฉันเอง ย่าขอโทษแกด้วย ตอนนี้ขอรบกวนแกช่วยไปพูดกับหานหยุ่งให้หน่อยว่าเขาจะกลับมาร่วมมือกันต่ออีกได้ไหม ฉันรับปากเลยว่าจากนี้ไปแกจะมีสิทธิ์ในการรับผิดชอบโปรเจกต์ทั้งหมด” เพิ่งจะพูดจบ พวกหลินเฉิงเจี๋ยกับสองสามีภรรยาหลินเจี้ยนไห่ก็อึ้งตกใจ คิดไม่ถึงว่าคุณนายใหญ่หลินจะใช้น้ำเสียงเชิงขอร้องแบบนี้ แถมยังขอโทษเสี่ยวเข่ออีกด้วย “ย่า หนูจะลองพยายามอย่างถึงที่สุด แต่ไม่กล้ารับปากว่าจะไหวไหม ถึงยังไงก็……ค่ะ หนูจะลองดูแล้วกัน！”หลินเสี่ยวเข่อแอบมองจูหมิง เขาพยักหน้ายิ้มๆ จู่ๆก็รู้สึกมีความมั่นใจขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก เหล่าคนตรงนั้นรู้สึกตึงเครียดขึ้นมา สายตาจ้องมองท่าทางของหลินเสี่ยวเข่อที่กำลังล้วงมือถือออกมา “ฮาโหล คุณหานหยุ่งใช่ไหมคะ? ฉันคือหลินเสี่ยวเข่อจากบริษัทรับเหมาก่อสร้างหลินซื่อเองค่ะ ใช่ค่ะ……” “คุณหลินเสี่ยวเข่อเหรอครับ? ตอนนี้คุณมีสิทธิ์ในการรับผิดชอบโปรเจกต์ฝั่งตะวันตกแล้วใช่ไหม? ได้เลยครับ บ่ายสองโมง ผมจะไปเซ็นสัญญากับพวกคุณที่บริษัทรับเหมาก่อสร้างหลินซื่อนะครับ” หือ เร็วขนาดนี้เลยเหรอ? คิดไม่ถึงว่าไม่ต้องพูดอธิบายสักประโยคเดียว? หานหยุ่งคนนี้ให้เกียรติหลินเสี่ยวเข่อมากๆ！เหล่าคนตรงนั้นต่างพากันอึ้งตกใจ คุณนายใหญ่หลินรู้สึกดีใจ พูดกำชับซ้ำแล้วซ้ำเล่าให้หลินเสี่ยวเข่อรีบกลับไปบริษัทตอนบ่ายโมง ก่อนจะพาคนกลับไป “เสี่ยวเข่อลูกรู้จักกับหานหยุ่งเหรอ? ทำไมเขาถึงดูถูกชะตาลูกขนาดนี้?”สองสามีภรรยาหลินเจี้ยนไห่สีหน้าตกใจ หลินเสี่ยวเข่อไม่ได้สนใจพวกเขา จูงจูหมิงเข้าไปในห้องนอนทันที จากนั้นก็ใช้สายตาที่เหมือนกับสอบสวนผู้ต้องหาจ้องมองเขา“พูดมาสิ คุณสามี ว่าจริงๆคุณมีความสัมพันธ์อะไรกับหานหยุ่งกันแน่?” “อา อ้อ เพื่อนกันไง！”จูหมิงตื่นตกใจไม่น้อย “พูดอธิบายอย่างตรงไปตรงมากับฉัน ห้ามโกหก ไม่อย่างนั้นฉันจะไม่ให้อภัยคุณเด็ดขาด！”หลินเสี่ยวเข่อท่าทางดุร้าย สีหน้าท่าทางแบบนี้ดูน่ารักสุดๆ แต่ในสายตาของจูหมิงกลับดูตกใจไม่น้อย กลัวว่าหลินเสี่ยวเข่อจะโกรธขึ้นมาจริงๆ “เอ่อคือ เมื่อก่อนผมเคยช่วยเขาไว้น่ะ เขาก็ค่อนข้างเป็นคนที่ให้ความสำคัญกับความรู้สึก ก็เลย……”จูหมิงยิ้มแห้งๆ “เหอะ ช่างคุณแล้วกัน！”หลินเสี่ยวเข่อทำปากจู๋ จูบลงไปที่ริมฝีปากของเขาอย่างหนักหน่วง แต่คำอธิบายนี้ก็สมเหตุสมผลอยู่เหมือนกัน พอจูหมิงเห็นเธอไม่โกรธจริงๆแล้ว จึงกล้ากอดเธอ พร้อมกับพูดถามออกมาเบาๆ“เสี่ยวเข่อ คุณกับปู่เคยพูดอะไรกันเหรอ เจ้าหญิงอะไร?” พูดยังไม่ทันจบ ก็ถูกหลินเสี่ยวเข่อผลักออกไปก่อน“ไม่ต้องถามแล้ว ไม่ใช่เรื่องของคุณ” สุดท้ายแล้วเกิดอะไรขึ้นกันแน่? จูหมิงเกาหัว ยิ่งอยากรู้มากกว่าเดิม เนื่องจากการเซ็นสัญญาในช่วงบ่ายสำเร็จไปได้ด้วยดี บริษัทรับเหมาก่อสร้างหลินซื่อจึงจัดงานเลี้ยงฉลองขึ้น มีเพียงแค่คนที่ดำรงตำแหน่งของบริษัทเท่านั้นถึงจะเข้าร่วมได้ แต่จูหมิงก็อยู่นอกเหนือการเชื้อเชิญ หลังจากเสียงโห่ร้องด้วยความยินดีและการดื่มฉลองผ่านไปแล้วนั้น คุณนายใหญ่หลินก็ประกาศว่าผู้ที่รับผิดชอบโปรเจกต์ฝั่งตะวันตกคือหลินเสี่ยวเข่อ จากนั้นก็พูดชื่นชมอยู่สักพัก เหล่าพนักงานในบริษัทเมื่อได้เห็นดังนั้น ก็พากันสุภาพอ่อนน้อมกับหลินเสี่ยวเข่อ เหมือนกับว่าเธอเป็นคนหลักคนสำคัญของงานเลี้ยง พวกหลินเฉิงเจี๋ย หลินหวั่นฉิงแม้ว่าจะไม่สบอารมณ์ แต่สีหน้าก็ทำอะไรไม่ถูกอยู่ดี “ดูเธอภูมิอกภูมิใจสิ ก็แค่ผู้รับผิดชอบคนหนึ่งเท่านั้น จะช้าจะเร็วยังไงบริษัทก็ต้องตกเป็นของฉันอยู่ดี ใช่สิหวั่นฉิงเธอใกล้จะแต่งเข้าไปในตระกูลที่ร่ำรวยแล้วไม่ใช่เหรอ? ไปทำให้มันเห็นสิ ทำให้มันรู้ว่าผู้หญิงที่สวยที่สุดในตระกูลนี้ก็คือเธอ”หลินเฉิงเจี๋ยยุยงหลินหวั่นฉิง “ได้！” หลินหวั่นฉิงตอบรับกลับมาหนึ่งคำ ยกแก้วเดินตรงไป ดึงดูดความสนใจของทั้งงานทันที “เสี่ยวเข่อมาสิ พี่ขอดื่มฉลองให้กับเธอสักแก้ว เธอนี่ลำบากจริงๆเลยนะ ตากแดดตากลมไปไซต์ก่อสร้างทุกวัน ไม่ต้องพูดถึงเรื่องเลี้ยงพ่อแม่ แถมยังเลี้ยงสามีไร้น้ำยาคนนี้ของเธออีก ช่างลำบากจริงๆ” พอพูดจบ ผู้คนก็เริ่มพากันซุบซิบขึ้นมาทันที ปนๆรอยยิ้มเยาะเย้ย “นี่ ยังโกรธอยู่เหรอ? นี่ไม่ใช่เรื่องจริงหรือไง? ความสามารถของผู้หญิงไม่ได้เอามาสู้ดิ้นรนในการทำงานหรอกนะ มีหน้าที่การงานที่ดีแล้วมีชีวิตการแต่งงานที่ดีไหม? ฉันกลัวว่าเธอจะดีใจจนลืมตัว จึงมาเตือนเธอสักหน่อย ผู้หญิงที่สวยที่สุดในตระกูลนี้คือหลินหวั่นฉิง คนที่มีชีวิตการแต่งงานที่ดีที่สุดก็คือหลินหวั่นฉิง แล้วเธอล่ะสู้อะไรได้บ้าง?”หลินหวั่นฉิงยิ่งพูดยิ่งโกรธ จูหมิงกำลังจะพูดโต้กลับ แต่ถูกหลินเสี่ยวเข่อกดมือเอาไว้ก่อน “เหอะๆ ยังอยากจะโกรธฉันอีกเหรอ? เธอคู่ควรเหรอ? ฉันใกล้จะเป็นคนที่จะได้แต่งเข้าไปในตระกูลที่ร่ำรวยอย่างตระกูลฉู่แล้ว เธอได้ยินไหม? ฉู่เหวินเทียบกับไอ้ลูกเขยที่น่าสมเพชของเธอแล้ว ใครเป็นมังกร ใครเป็นหนอนก็น่าจะรู้นะ? คุณปู่บอกว่ามีแค่มังกรเท่านั้นที่จะคู่ควรกับเธอ บอกว่าเธอเป็น……” “พอสักที หยุดพูดได้แล้ว”หลินเสี่ยวเข่อใบหน้าเย็นชา “เธอคิดว่าเธอเป็นใคร? เธอบอกให้ฉันหยุดพูด แล้วฉันต้องหยุดงั้นเหรอ? ถ้ากล้ามาหือกับฉัน แค่ฉันพูดประโยคเดียว ตระกูลฉู่ก็จัดการกับเธอได้แล้ว เธอเชื่อไหมล่ะ? เธอไม่ให้ฉันพูด ฉันก็จะพูด มา ทุกคนฟังไว้นะ”หลินหวั่นฉิงโกรธจนถึงขีดสุดแล้ว ผู้คนต่างเงียบลงทันที รอเธอพูดต่อด้วยสีหน้าเย้ยหยัน “ตอนที่ปู่ยังอยู่ รักประคบประหงมน้องเสี่ยวเข่อสุดๆ บอกว่าเธอเป็นเจ้าหญิงของตระกูลพวกเรา ต้องหาผู้ชายที่เป็นมังกรท่ามกลางมังกรถึงจะคู่ควรกับเธอ แถมยังวางแผนจัดงานแต่งงานที่สุดแสนจะสมบูรณ์แบบให้กับเธออีก บอกว่าต้องใช้ม้าขาว8ตัวมาลาก รถม้าทองคำที่ฝังไปด้วยเพชรมากมายมาต้อนรับ จัดงานแต่งงานที่วั่นเสิ้ง พลาซ่าที่มีชื่อเสียงที่สุดในเมือง ต้องให้ผู้ชายคนนั้นเล่นเปียโน ถือมงกุฎคุกเข่าข้างเดียวขอเธอแต่งงานต่อหน้าผู้คนมากมาย ใช่แล้ว บนมงกุฎต้องประดับด้วยอัญมณีสีน้ำเงินจิตใจแห่งท้องทะเลที่เจ้าหญิงไดอาน่าได้เก็บสะสมไว้อีกด้วย” “มันช่างน่าขำจริงๆหลินเสี่ยวเข่อ รถม้าของเธอล่ะ? เจ้าชายที่เล่นเปียโนล่ะ? ของสินสอดก็ไม่มีสักชิ้นเลยไม่ใช่หรือไง?” “เธอรอก่อนเถอะ ฉันจะทำให้ทั้งโลกได้เห็นว่าใครคือเจ้าหญิงที่แท้จริง เรื่องพวกนี้สามีไร้น้ำยาของเธอทำไม่ได้หรอก แต่มีคนทำได้นะ แต่น่าเสียดายที่ไม่ได้ทำให้เธอ เธอจะอิจฉาฉันจนถึงขั้นฆ่าตัวตายเลยก็ได้ ฮ่าๆ！” ฮ่าๆ！จู่ๆทั้งงานเลี้ยงก็หัวเราะออกมาอย่างอึกทึกคึกโครม ต่างพากันชี้มาที่หลินเสี่ยวเข่อกับสามี “ขำจะตายอยู่แล้ว อยากจะหาเจ้าชายสักคน แต่ผลที่ได้คือแต่งงานกับไอ้คนไร้ประโยชน์” “มโนเกินไปนะ น่าเสียดายที่ความจริงมันโหดร้ายเหลือเกิน！แต่ตระกูลฉู่จะสามารถทำให้หลินหวั่นฉิงได้แน่นอน ถ้าเป็นอย่างนั้นเธอจะอิจฉาตายแน่ๆเลย” “เธอดูสภาพแบบนั้นของเธอสิ เหมาะจะเป็นเจ้าหญิงตรงไหน? สามีน่าสมเพชนั่นนะเหรอ? ถุ้ย！” “เจ้าหญิงของตระกูลหลินในตอนนี้ก็คือหลินหวั่นฉิง คิดๆดูสิว่าตระกูลฉู่สูงส่งร่ำรวยขนาดไหน จุ๊ๆ ช่างเหมาะสมกับมังกรท่ามกลางฝูงมังกรจริงๆ” จูหมิงรู้สึกช็อกอยู่ในใจ จู่ๆก็นึกถึงสมุดภาพที่หลินเสี่ยวเข่อฉีกขาดเป็นชิ้นๆ ในนั้นเป็นสถานที่จัดงานแต่งงานที่เธอวาดเองกับมืองั้นเหรอ? มิน่าล่ะเธอถึงไม่อยากให้ตนเองรู้ กลัวว่าถ้าเขารู้แล้วจะรู้สึกไม่ดี หลินเสี่ยวเข่อยังคงไม่ขยับเขยื้อน แต่น้ำตากลับค่อยๆอุ่นขึ้น หยดลงบนแก้มเรื่อยๆ “เสี่ยวเข่อ พวกเรากลับบ้านกันเถอะ”จูหมิงคว้ามือของเธอเอาไว้ ในใจกลับรู้สึกเจ็บปวดเพราะน้ำตาของเธอ ทีละหยดๆ กลับมาถึงบ้าน หลินเสี่ยวเข่อขังตัวเองไว้ในห้อง ไม่ว่าจูหมิงจะเคาะประตูยังไงก็ไม่เปิดออก จูหมิงทั้งเป็นห่วงทั้งกระวนกระวาย แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เลยแม้แต่น้อย ผ่านไปครึ่งชั่วโมง หลินเสี่ยวเข่อถึงเปิดประตูออกมา ดวงตากลมโตที่สวยงามบวมแดงเป็นลูกพีช แม้ว่าน้ำตาจะคลอเบ้าอยู่ แต่ก็ยังพยายามฝืนยิ้มให้กับจูหมิง “คุณสามี คุณอย่าไปสนใจเลย นั่นมันเป็นความฝันสมัยเด็กทั้งนั้น” “ขอโทษนะ！”จูหมิงกอดเธอไว้แน่น นี่เป็นโลกทั้งใบของเขา “ไม่มีอะไร คุณสามี คุณไม่มีอะไรที่ต้องขอโทษฉัน นั่นมันเป็นเพียงแค่ความฝันความฝันหนึ่งที่ปู่ให้กับฉันเท่านั้น ฉันรู้ตั้งนานแล้วว่ามันเป็นเพียงแค่ความฝัน ตอนนี้ไม่ได้คิดอะไรแล้วล่ะ แล้วก็ไม่คิดให้คุณมีอนาคตอะไรมากมายด้วย ต่อให้คุณหางานไม่ได้ทั้งชีวิตนี้ก็ไม่เป็นไร ฉันแค่อยากลืมตาขึ้นมาเห็นคุณในทุกๆวันเท่านั้นก็พอแล้ว คุณว่ามันไม่ดีหรือไง?”หลินเสี่ยวเข่อน้ำเสียงสะอึกสะอื้น “ครับ！”พอได้ยินน้ำเสียงที่ร้องจนแหบแห้งของเธอ จูหมิงก็เหมือนมีมีดมาทิ่มแทงหัวใจ