บทที่ 10 โลกแห่งความฝัน

บทที่ 10 โลกแห่งความฝัน สองสามีภรรยาหลินเจี้ยนไห่แม้จะบอกว่าเป็นรักและห่วงหลินเสี่ยวเข่อ แต่ก็ยังอดไม่ได้ที่จะเปิดโทรทัศน์ พอเห็นภาพในตอนนี้ หลิวหลานก็พูดด่าออกมาด้วยสีหน้าอิจฉา “เป็นหลินหวั่นฉิงนังชั้นต่ำนั่นจริงๆด้วย น่าเสียดาย เสี่ยวเข่อของเราเห็นแล้วจะทำยังไงล่ะ? วันนี้เป็นวันครบรอบแต่งงานของเธอด้วย นังหลินหวั่นฉิงทำเกินไปแล้ว！แต่ตระกูลฉู่ก็รวยจริงๆนั่นแหละ ดูรถม้าคันนี้สิ ทองคำกับเพชรเยอะแยะมากมายขนาดนี้ เห้อ！” ภายในบริษัทรับเหมาก่อสร้างหลินซื่อ เหล่าบรรดาคนของคุณนายใหญ่หลินและหานหยุ่งกำลังคุยเรื่องงานกันอยู่ จู่ๆหลินเฉิงเจี๋ยก็ตัดบทขึ้นมา จงใจเปิดโทรทัศน์ที่อยู่ในห้องประชุม เขาอยากให้หานหยุ่งได้รู้ถึงความสัมพันธ์ของพวกเขากับตระกูลฉู่ ให้เขาได้รู้ว่าจริงๆแล้วคนที่บริษัทนี้ควรจะทำงานด้วยเป็นใครกันแน่ ภาพถ่ายทอดออกมาพร้อมกัน “เห้อ หวั่นฉิงหลานสาวคนนี้ใจร้อนจริงๆเลย ในเมื่อคุณชายฉู่เตรียมการทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยหมดแล้ว แล้วแกจะไปยืนใกล้ขนาดนั้นทำไม? ไปยุให้ผู้หญิงพวกนั้นอิจฉาแบบนั้น เดี๋ยวมันจะเป็นอันตรายเอานะ ก็รู้อยู่ว่าการที่ได้แต่งเข้าไปในตระกูลฉู่เป็นความฝันของเหล่าบรรดาผู้หญิงมากมายขนาดนั้น เห้อ！”คุณนายใหญ่หลินแสร้งทำเป็นถอนหายใจ “ย่าพูดถูก พวกเราควรจะส่งบอกี้การ์ดสักสองคนไปประกบเธอไว้ จุ๊ๆ！ดูสิตระกูลฉู่รวยขนาดนั้น แค่รถม้าทองคำคันเดียวก็สองล้านขึ้นไปแล้ว หวั่นฉิงสุดยอดกว่าหลินเสี่ยวเข่อเป็นไหนๆ ไม่เหมือนกับเธอที่เลือกไอ้คนไร้ประโยชน์นั่นมาเป็นสามี”หลินเฉิงเจี๋ยท่าทางสะใจ หานหยุ่งนิ่งเงียบไม่ส่งเสียงอะไร สีหน้านิ่งสงบเป็นพิเศษ ท่ามกลายความสนใจของคนทั้งเมือง รถม้าทองคำก็ยังเคลื่อนที่ไม่หยุด จากหลินหวั่นฉิงที่เชิดหน้าอย่างตั้งหน้าตั้งตารอคอยก็ค่อยๆเคลื่อนผ่านไป เกิดอะไรขึ้น? หลินหวั่นฉิงอึ้งตะลึง คนรอบๆนั้นก็ตกใจเหมือนกัน หรือว่าไม่ใช่เธองั้นเหรอ? ทำไมคนที่บังคับรถถึงทำราวกับมองไม่เห็นเธออย่างนั้น！ พวกของคุณนายใหญ่หลินกับหลินเฉิงเจี๋ยที่นั่งอยู่หน้าจอโทรทัศน์ก็นิ่งชะงักไปเช่นกัน หลิวหลานร้องตะโกนออกมาอย่างดีอกดีใจ“ดูเร็วเข้า ฉันรู้อยู่แล้วว่าไม่ใช่นังคนชั้นต่ำคนนี้แน่นอน ไม่ใช่เธออย่างที่คิดไว้ มันช่างสะใจจริงๆ！”หลินเจี้ยนไห่เข้าไปดูใกล้ๆด้วยความสงสัย “หือ ฉันคงยืนใกล้เกินไป รถที่สวยงามขนาดนี้ถ้าเกิดลากมาแค่ระยะทางสั้นๆ มันก็เสียดายมากเลยน่ะสิ！เขาคงกะที่จะวนหนึ่งรอบสินะ พอวนเสร็จแล้วก็ลากมารับฉัน”หลินหวั่นฉิงพูดอธิบายอย่างทำตัวไม่ถูก “อ๋อ อย่างนี้นี่เอง ผู้ชมทุกท่าน รถม้าทองคำคันนี้ถูกสร้างขึ้นมาได้อย่างสวยสดงดงามมาก จากความต้องการของหลินหวั่นฉิงแล้ว เขาจะต้องวนเพื่อดึงดูดความสนใจอยู่ข้างนอกสักสองสามรอบก่อนสักหน่อยแล้วถึงค่อยกลับมารับเธอ ขอให้พวกเรารอต่ออีกสักหน่อยนะ รอรถม้าที่สวยงามคันนี้กลับมา！” โฮสต์พูดขนาดนี้ ทุกคนก็เข้าใจขึ้นมาทันที นี่มันสมเหตุสมผลมาก ถึงยังไงรถม้าที่สวยงามคันนี้ ก็ควรจะไปอวดโฉมสักหน่อย “วั่นเสิ้ง พลาซ่า? ไม่ไป มาขอร้องอ้อนวอนยังไงฉันก็ไม่ไป” หลินเสี่ยวเข่อไม่อยากจะไปที่นั่นให้เสียอารมณ์ เธอเพิ่งเดินออกมาจากบริษัทก็ถูกหย่วนเซอหวู่ลากมาทันที “ไม่ใช่ พวกเราไปลี่ฮัว พลาซ่าต่างหากล่ะ มีผู้ชายคนหนึ่งนัดฉันดื่มน้ำชายามบ่าย ฉันรู้สึกว่าเขาไม่เลวเลย เธอรีบไปดูเป็นเพื่อนฉันหน่อยสิ ถ้าใช้ได้ล่ะก็ฉันก็จะคบกับเขา”หย่วนเซอหวู่ดันอย่างไม่หยุดหย่อน “ได้ๆ ไปก็ไป แล้วเธอมาเชื่อสายตาฉันตั้งแต่เมื่อไรกัน” หลินเสี่ยวเข่อถอนหายใจ ไม่ใช่วั่นเสิ้ง พลาซ่าก็ค่อยยังชั่ว ตอนแรกกะที่จะล้วงมือถือโทรออกไปหาจูหมิง บอกเขาว่าอย่าดูวีดิโอถ่ายทดสดอะไรทั้งนั้น เพื่อที่จะไม่ให้เขารู้สึกสะเทือนใจ แต่กลับถูกหย่วนเซอหวู่ลากไปก่อน วันนี้เธอลุกลี้ลุกลนมาก ผู้ชายที่นัดเธอจะต้องเป็นทายาทมหาเศรษฐีอะไรทำนองนั้นแน่นอน ทุกๆคนต่างแห่กันไปล้อมดูวั่นเสิ้ง พลาซ่า ดังนั้นลี่ฮัว พลาซ่าจึงไม่มีคนแม้แต่คนเดียว “อยู่ไหนเนี่ย ทำไมถึงเอาแต่ยืนอยู่ตรงนี้อยู่ได้”หลินเสี่ยวเข่อรู้สึกโมโหเล็กน้อย หย่วนเซอหวู่ลากเธอมายืนอยู่กลางจัตุรัสที่ว่างเปล่าไร้วี่แววผู้คน ไม่ยอมให้เธอไปไหนราวกับเป็นบ้าไปแล้ว ในขณะนี้เอง ก็มีเสียงเกือกม้าดังขึ้น มีม้าขาวแปดตัวกำลังลากรถม้าทองคำอยู่จากที่ไกลๆ ค่อยๆเคลื่อนมาทางนี้ ไม่นานก็มาหยุดอยู่ตรงหน้าของเธอ “คุณหลินเสี่ยวเข่อเชิญเปลี่ยนเป็นชุดนี้ สวมมงกุฎอันนี้แล้วก็ขึ้นมาบนรถด้วยครับ คุณจูกำลังรออยู่ครับ”อัศวินโก้งโค้งคำนับอย่างมีมารยาท เกิดอะไรขึ้น? หลินเสี่ยวเข่ออึ้งตะลึง รถม้าทองคำ ม้าขาวแปดตัว ไหนจะมงกุฎอัญมณีสีน้ำเงินของเจ้าหญิงไดอาน่าอีก ทั้งหมดทั้งมวลที่ปรากฏอยู่ในความฝันนี้ ทำให้ใจของเธอเริ่มเต้นแรง ในหัวว่างเปล่า นี่มันเป็นสิ่งที่ตระกูลฉู่เตรียมให้กับหลินหวั่นฉิงไม่ใช่เหรอ? หรือว่าจะเป็นจูหมิง? แล้วเขาจะเอาเงินมาจากไหน? “ขอโทษนะคะ คุณจำผิดคนแล้วหรือเปล่า?”หลินเสี่ยวเข่อรู้สึกมึนหัว “ไม่ผิดครับ คุณหลินเสี่ยวเข่อกรุณาเปลี่ยนชุดแล้วขึ้นมาบนรถด้วยครับ”อัศวินพูดยืนยันพร้อมกับยิ้มเล็กน้อย “เห้อเสี่ยวเข่อ เธอไปก็รู้เองแหละ เร็วเข้า ฉันช่วยเธอเอง”หย่วนเซอหวู่ยากที่จะอธิบาย ลากหลินเสี่ยวเข่อไปเปลี่ยนชุดในร้านที่อยู่ข้างๆ จากนั้นก็ผลักเธอขึ้นไปบนรถม้า จูหมิงเหรอ? หรือเป็นแค่การล้อเล่นเท่านั้น? หลินเสี่ยวเข่อราวกับฝันไป เธอใส่ชุดเดรสสีขาว สวมมงกุฎ ในหัวกำลังคิดฟุ้งซ่านไปไกล เสียงเกือกม้าดังขึ้น ก่อนจะเคลื่อนตรงไปยังวั่นเสิ้ง พลาซ่าที่อยู่ไกลออกไป พอเข้ามาในจัตุรัสก็ได้ยินเสียงผู้คนตะโกนดังกระหึ่ม ท่ามกลางกลุ่มคนที่อยู่หน้าสุด ทำไมถึงมีเงาหนึ่งเงาที่คุ้นตามากอยู่ด้วยนะ แถมยังสวมชุดเจ้าหญิงที่ดูจัดใหญ่จัดเต็มอีกด้วย คนนั้นคือหลินหวั่นฉิงไม่ใช่เหรอ? หลินเสี่ยวเข่อตกใจ จู่ๆก็นึกขึ้นได้ หรือว่าทั้งหมดนี้เป็นสิ่งที่หลินหวั่นฉิงทำขึ้นมา จงใจรับเธอมา จากนั้นก็ทำให้เธออับอายต่อหน้าทุกคน? ต้องเป็นแบบนี้แน่ๆ แย่แล้ว！ ผู้คนอึ้งตะลึง จากนั้นก็เงียบลงทันที เกิดอะไรขึ้น? ตัวหลักไม่ใช่หลินหวั่นฉิงหรอกเหรอ? ทำไมบนรถม้าถึงมีผู้หญิงอยู่หนึ่งคนล่ะ? “หลินเสี่ยวเข่อ！”เสียงตะโกนขึ้นด้วยความโกรธ สะเทือนไปทั่ว หลินหวั่นฉิงไฟโกรธท่วมตัว นี่เป็นพิธีขอแต่งงานที่คุณชายฉู่จัดเตรียมขึ้นมาให้กับเธอ ทำไมหลินเสี่ยวเข่อถึงขึ้นไปอยู่ข้างบนได้? หรือว่าเธออิจฉาจนเป็นบ้า อยากที่จะทำลายอย่างอดกลั้นเอาไว้ไม่อยู่อย่างนั้นเหรอ? ตรงหน้าจอโทรทัศน์ คุณนายใหญ่หลินกัดฟันกรอดๆ “หลินเสี่ยวเข่อขึ้นไปตั้งแต่เมื่อไร ถึงจะบอกว่าหวั่นฉิงแย่งความคิดของเธอ แถมยังเลือกวันครบรอบวันแต่งงานของเธอก็ตาม แต่เธอก็ไม่ควรทำแบบนี้ไหมล่ะ? คิดไม่ถึงว่าจะขึ้นไปนั่งได้อย่างเชิดหน้ามั่นใจขนาดนั้น? แถมยังทำราวกับว่าตนเองเป็นเจ้าหญิงจริงๆอีก” “ย่า อย่าเพิ่งใจร้อน มีรปภ.เข้าไปแล้ว พวกเราคอยดูเธอถูกไล่ลงมาดีกว่า นั่นจะต้องอับอายต่อหน้าผู้คนทั้งเมืองแน่นอน” หลินเฉิงเจี๋ยยิ้มอย่างเย้ยหยัน “ใช่ รอดูเถอะ จะต้องขายขี้หน้าแน่นอน”หานหยุ่งสีหน้าไร้อารมณ์ ภายในบ้านของหลินเสี่ยวเข่อ หลิวหลานเอามือปิดหน้าด้วยความเจ็บปวด หลินเจี้ยนไห่กระวนกระวายสุดๆ“ไป พวกเรารีบไปลากเสี่ยวเข่อกลับมาเถอะ ใช่แล้ว จูหมิงล่ะ? ทำไมถึงไม่อยู่กับเสี่ยวเข่อ ถ้าเกิดถูกคนไล่ลงมา ต้องอับอายขายขี้หน้ามากแน่ๆ！เธอจะรับไหวได้ยังไง?” ภายใต้สายตาของคนทั้งเมือง หลินหวั่นฉิงพุ่งขึ้นไปราวกับเสียสติไปแล้ว “หลินเสี่ยวเข่ออินังชั้นต่ำ แกลงมาเดี๋ยวนี้เลยนะ” “หยุดนะ คุณจะทำอะไร?”อัศวินขวางหลินหวั่นฉิงเอาไว้ “ไอพวกโง่ พวกแกเข้าใจผิดแล้ว ต้องมารับฉันไม่ใช่เหรอไง? ฉันเป็นหลินหวั่นฉิง กล้ามาขวางฉัน กลับไปฉันจะให้คุณชายฉู่ไล่พวกแกออกให้หมด” หลินหวั่นฉิงโกรธเกรี้ยวกราด “ขอโทษนะครับ ที่พวกเราทุกก็คือหลินเสี่ยวเข่อ กรุณาถอยไปด้วยครับ”อัศวินน้ำเสียงชัดเจน สะเทือนไปทั่วทั้งงาน อะไร? หลินหวั่นฉิงตกใจ เหล่าบรรดาผู้ชมก็อึ้งตะลึงเช่นเดียวกัน หลังจากที่เงียบไปสองวินาที ทุกคนก็ส่งเสียงโห่ร้องออกมา ชูนิ้วกลางให้กับหลินหวั่นฉิง พร้อมกับหัวเราะเยาะด้วยความเย้ยหยัน “ผู้หญิงคนนี้เป็นโรคประสาทเหรอ? มีอาการทางจิตหรือไง?” “ใช่ๆ วางมาดอยู่ได้ตั้งนาน พวกเรายังนึกเลยว่าเป็นเธอ แต่ผลกลับไม่ใช่ น่าอับอายขายขี้หน้าชะมัด ยังจะหน้าด้านไปถามอีก” “ใช่ๆ หรือว่าก่อนหน้านี้ไม่รู้หรือไง? ยังมาเสแสร้งแกล้งทำ หน้าด้านจริงๆ ยังกล้าขึ้นไปแย่งอีก” “หือ นี่มันหลินเสี่ยวเข่อไม่ใช่เหรอ? ได้ยินว่าเธอก็เป็นคนของตระกูลหลินเหมือนกัน เธอเคยแต่งงานไปแล้วไม่ใช่เหรอ? กับไอ้คนไร้ประโยชน์นั่นน่ะ?”ผู้คนต่างเริ่มพูดซุบซิบกัน อัศวินเห็นหลินหวั่นฉิงไม่ยอมไป จึงผลักเธอออกไป ก่อนจะรีบเคลื่อนตรงไปยังจัตุรัสทันที หลินหวั่นฉิงโกรธสุดๆ มองสายตาของผู้คนที่กำลังล้อมมุงดูอยู่ เธอโกรธจนแทบจะเป็นบ้า นี่มันเกิดอะไรขึ้น? หลินเสี่ยวเข่อเคยแต่งงานไปแล้วไม่ใช่เหรอ? ไอ้ไร้น้ำยาจูหมิงนั่นเอาเงินจากไหนเยอะแยะมาจัดทั้งหมดนี้ หรือว่า? เธอฉุดคิดขึ้นมาได้ หลินเสี่ยวเข่อจะสวมเขาให้กับจูหมิงอย่างโจ่งแจ้งแบบนั้นงั้นเหรอ? “หลินเสี่ยวเข่อ แกมันนังคนชั้นต่ำ ไปอ่อยหานหยุ่ง แกกำลังดูถูกจูหมิงอยู่งั้นเหรอ? แกจะทำให้ตระกูลหลินต้องอับอายขายขี้หน้าใช่ไหม?” แต่เสียงโห่ร้องของผู้คนกลับกลบเสียงของเธอไว้ เธอล้วงมือถือออกมา พยายามแทรกเข้าไปให้ใกล้ที่สุด คิดที่จะใช้มือถือมาถ่ายไว้เป็นหลักฐาน หน้าจอโทรทัศน์ บริษัทรับเหมาก่อสร้างหลินซื่อต่างพากันเงียบกริบ “เกิดอะไรขึ้น? รีบโทรศัพท์ไปหาตระกูลฉู่เร็วเข้า จะต้องรับผิดคนแน่นอน จะเป็นหลินเสี่ยวเข่อได้ยังไง? จูหมิงจะเอาเงินมาจากไหน? งานแบบนี้ต้องใช้เงินตั้งเท่าไร”คุณนายใหญ่หลินตกใจอ้าปากจนกรามแทบค้าง “ย่า คนเขาบอกแล้วว่าเป็นหลินเสี่ยวเข่อ ท่านไม่ต้องคิดมากแล้ว ผมจะคอยดูว่าไอ้ชายชู้นั่นมันเป็นใคร ผมไม่เชื่อว่าไอ้ไร้น้ำยาจูหมิงนั่นจะมีเงินมากมายขนาดนี้ จะต้องเป็นเศรษฐีคนไหนสักคนที่หลินเสี่ยวเข่อแอบนอกใจไปคบชู้สู่ชายแน่นอน”หลินเฉิงเจี๋ยโกรธจนกัดฟันกรอด “ใช่ หลินเสี่ยวเข่อนังชั้นต่ำนี่ ในใจคิดอยู่แต่คำพูดที่ปู่พูดไว้กับตัวเองเท่านั้น จูหมิงล่ะ? ฉันล่ะอยากให้มันมาเห็นทั้งหมดนี้กับตาตัวเองจริงๆ? ถูกสวมเขาต่อหน้าผู้คน จะรับไหวไหมนะ?”คุณนายใหญ่หลินยิ้มอย่างชั่วร้าย หานหยุ่งมุมปากยิ้มอย่างเย็นชา พวกคนในตระกูลนี้ มันจะมากเกินไปแล้วจริงๆ คิดไม่ถึงว่าหลินหวั่นฉิงก็ยังมาสงสัยเขาอีกด้วย? ภายในบ้านของหลินเสี่ยวเข่อ “ให้ตายสิ คุณว่ามันเกิดเรื่องอะไรขึ้น? เป็นเสี่ยวเข่อของพวกเราได้ยังไง? ไอ้อนาถาจูหมิงนั่นจัดเตรียมของพวกนี้ให้กับเธองั้นเหรอ? คุณว่าคำพูดของหวั่นฉิงจริงไหม?”หลินเจี้ยนไห่สีหน้าตกใจ “ฉันว่าน่าจะใช่ แต่เสี่ยวเข่อของพวกเราจริงใจต่อไอ้อนาถานั่นมากนะ มันก็ไม่น่าจะใช่เหมือนกัน แต่ถ้าเป็นจริงก็ดีสิ เธอควรจะถีบหัวส่งไอ้ไร้น้ำยานั่นไปตั้งนานแล้ว ถ้าคว้าเศรษฐีได้จริงๆล่ะก็ พวกเราก็จะได้ลืมตาอ้าปากสักที” “ใช่ รีบดูต่อเถอะ ทุ่มเทไปมากมายขนาดนี้เพื่อไล่จีบเสี่ยวเข่อของพวกเรา จะต้องไม่ใช่คนธรรมดาแน่นอน！”สองสามีภรยาหลินซื่อเริ่มรู้สึกตื่นเต้นแล้ว จู่ๆหลินเสี่ยวเข่อก็รู้สึกเครียดขึ้นมา ไม่ใช่หลินหวั่นฉิง แต่ดันเป็นเธอเนี่ยนะ เป็นไปได้ยังไง? หรือว่าเป็นจูหมิงจริงๆ? หรือ……เป็นแค่การล้อเล่นเท่านั้น? ท่ามกลางสายตาอิจฉาของผู้คนนับพัน ม้าขาวค่อยๆลากรถม้าทองคำเคลื่อนไป มีลมพัดโบกผ่านมา กลีบดอกไม้สีชมพูลอยปลิวว่อน นกพิราบขาวนับไม่ถ้วนต่างพากันตกใจ กระพือปีกโบยบินขึ้นสู่ท้องฟ้า เป็นภาพที่ราวกับอยู่ในนิทาน รถม้าหยุดลง มีคนสวมชุดสีดำนั่งอยู่ด้านหน้าเปียโน เริ่มกดบรรเลงเปียโน เป็นเพลงคำอธิษฐานของหญิงสาวที่เธอรักมากที่สุด ทำนองเพลงแห่งความฝันค่อยๆบรรเลง ดังขึ้นมาจากที่ไกลๆ คนคนนั้นราวกับเจ้าชาย ท่าทางสูงส่งสง่างาม “ว้าว เล่นเปียโนด้วย เท่จังเลย！โรแมนติกสุดๆ” “ใช่ๆ ฟังจากเสียงเปียโนแล้ว จะต้องฝึกมาตั้งแต่เด็กๆแน่นอน เป็นลูกหลานขอตระกูลสูงส่งร่ำรวยที่แท้จริงเลยนะเนี่ย” “อิจฉาจะตายอยู่แล้ว ดูเร็วเข้า จะต้องดูให้ชัดว่าเป็นใครกันแน่ ไม่แน่ว่าพวกเราอาจจะมีโอกาสก็ได้นะ”ผู้คนต่างพูดซุบซิบขึ้นมาด้วยความตาร้อน หลินเสี่ยวเข่อลงมาจากรถม้า มองแผ่นหลังของคนคนนั้น พร้อมกับค่อยๆเดินขึ้นไปอย่างช้าๆ เบ้าตาเธอเริ่มร้อนผ่าวแล้ว “จูหมิง คุณเหรอ?” เสียงของเปียโนหยุดลง ท่ามกลางการตั้งหน้าตั้งตารอคอยด้วยความตื่นเต้นของทุกคน แผ่นหลังนั่นค่อยๆหันมา……