บทที่ 12 หยิ่งกำเริบถึงขีดสุด

บทที่ 12 หยิ่งกำเริบถึงขีดสุด หลินเสี่ยวเข่อไม่รู้ว่าตัวเองถึงบ้านได้อย่างไร สำหรับคำสอบถามของพ่อแม่ เธอก็ตอบไม่ได้ ปิดตัวเองอยู่ในห้องนอน ร้องไห้ทั้งคืน จนถึงเช้ามา เสียงนาฬิกาปลุกทำให้เธอตื่นมา “ใช่แล้ว สามีเคยสัญญากับฉันไว้ เดี๋ยวเขาก็จะกลับมา ใช่ใช่…” เขาเหมือนเป็นคนบ้า ลุกขึ้นมาแต่งหน้า แล้วเรียกรถไปบริษัท ณ ห้องประชุมของบริษัทรับเหมาก่อสร้างหลินซื่อ หลินเสี่ยวเข่อเหมือนพระสงฆ์ที่นั่งสมาธิอยู่ ไม่ได้ยินคำด่านินทาของคนพวกหลินเฉิงเจี๋ย และไม่สนใจสายตาของหลินหวั่นฉิงที่เต็มไปด้วยความเกลียดชังและอิจฉา เหมือนจะกินเธอเข้าไปในท้อง และไม่นาน คุณนายใหญ่หลินก็เข้ามาห้องประชุมแล้ว “คุณย่าคะ โครงงานของฝั่งตะวันตกของเมือง ตอนนี่เข้าในระยะปฏิบัติแล้ว แต่การที่หลินเสี่ยวเข่อไปมีชู้นั้น ทำให้ชื่อเสียงของบ้านเราเสียหาย แม้แต่คุณหานหยุ่งก็ไม่พอใจ ดังนั้นฉันคิดว่า เธอจึงไม่สามารถรับผิดชอบงานนี้ได้อีกแล้ว” “ใช่ๆ ต่อหน้าคนทั้งเมืองทำจูหมิงขายหน้า มีชู้นี่ทำให้พวกเราอายคนอื่นจริงๆ”ขบฟันด้วยความเกลียด “ใช่ๆ อีกะหรี่ เปลี่ยนเธอเป็นคนอื่นเถอะ”ทุกคนพูดตามด้วย คุณนายใหญ่หลินทำเสียงหึม ทุกคนเงียบกันหมด สายตาของทุกคนก็มองไปทางหน้าของหลินเสี่ยวเข่อ “เสี่ยวเข่อ ผู้ชายคนนั้นคือใคร อธิบายเรื่องความจริงให้ยายฟังหน่อย” “คือคุณจูหมิง”หลินเสี่ยวเข่อตอบด้วยแบบไม่มีสีหน้า เขาเพิ่งพูดเสร็จ ทั้งห้องขำกันอย่างเสียงดัง “แกอย่าคิดจะสามารถโกหกคุณย่าได้ ใครไม่รู้เขามีเงินเท่าไหร่ แม้ว่านำสิ่งของทั้งหมดของหลินเจี้ยนไห่ไปขาย ก็ไม่ได้เงินเยอะขนาดนั้น พูดสิ ชู้นั้นคือใคร”หลินเฉิงเจี๋ยทำสีหน้าไม่พอใจ “ใช่ ไอ้จูหมิงเป็นคนโง่จริงๆ เมียมีชู้ก็ยังช่วยเธออีกหลินเสี่ยวเข่อเธอนี้สุดยอดจริงๆ”หลินหวั่นฉิงขบฟัน “ได้ แกไม่พูดก็ได้ นี่คือสิทธิ์ของแก แต่ด้วยชื่อเสียงของแกในตอนนี้ไม่สามารถเป็นผู้รับผิดชอบงานแล้ว คิดว่าฝั่งหานหยุ่งก็อาจจะเข้าใจ แกกลับไปก่อนเถอะ ตอนนี้แกไม่เกี่ยวอะไรกับงานนี้เลย” คุณย่าหลิงทำตาโตใส่เขา หลินเสี่ยวเข่อตอบกลับด้วยเสียงเฉยๆ แต่ก็ไม่ได้ทำอะไร สะบัดหน้าแล้วเดินไปเลย “เกิดไรขึ้นวะ เธอควรต้องดีใจมากสิ ทำไมทำหน้าแบบนี้ พวกเราด่าเธอก็ไม่โกรธ แปลกจัง”หลินเฉิงเจี๋ยส่ายหัว “มันต้องคือจูหมิงโกรธแล้วไง ผัวเมียทะเลาะกัน กะหรี่นี้กล้ามีชู้ แม้ว่าไอ้โง่คนนั้นก็ทนไม่ไหว ไม่ต้องไปยุ่งกับเขาหรอก”หลินหวั่นฉิงย่ามใจ “เฉิงเจี๋ย คุณรีบๆไปบริษัทอสังหาริมทรัพย์หานซื่อเปลี่ยนเธอไปคนอื่นเร็ว พูดกับหานหยุ่งดีๆ อย่าทำให้เขาโกรธ” “ครับ คุณย่าไว้ใจผมเถอะ” หลินเฉิงเจี๋ยดีใจมาก ถ้างานนี้เขารับผิดชอบ เงินกู้ 1 พันล้านนั้น เขาอยากได้เท่าไหร่เป็นของตัวเองก็แค่เป็นเรื่องจิ๊บๆ ณ ห้องทำงานของหานหยุ่งที่บริษัทอสังหาริมทรัพย์หานซื่อ หลินเฉิงเจี๋ยยืนเรียบร้อยอยู่ข้างๆ มาอธิบายเรื่องเขามาหาเพราะอะไร และพูดหลายรอบเรื่องของหลินเสี่ยวเข่อไปมีชู้ “คุณหานครับ เรื่องอับอายของหลินเสี่ยวเข่อตอนนี้รู้ทั้งเมืองแล้ว เราก็ตระหนักถึงชื่อเสียงของโครงการในฝั่งตะวันตกของเมือง ถ้าสมมุติเพราะเธอทำให้งานเรามีชื่อเสีย ยังงั้นก็ไม่ดี คุณคิดว่าใช่ไหม” หานหยุ่งพยักหน้า แต่ก็ยังงงอยู่ "ขอถามหน่อย มีใครสามารถมีหลักฐานยืนยันว่าผู้ชายคนนั้นไม่ใช่สามีของเขาล่ะ?" "ประธานหาน ยังต้องมีหลักฐานอะไรอีกล่ะ?สามีของเธอคนนั้นคุณจะไม่ทราบได้ยังไงล่ะ?เป็นคนไร้ประโยชน์ที่ขึ้นชื่อในเมืองไห่เทียน เขาจะมีเงินมากขนาดนั้นได้ยังไงล่ะ ต้องเป็น......ใช่ แค่กๆ" หานหยุ่งยิ้มออกมา แล้วใช้มือตบโต๊ะแรงๆ ทำให้หลินเฉิงเจี๋ยกลัวจนตัวสั่น "ไม่มีหลักฐาน ใช่ไหม?แกนี่มันเรียกว่าใส่ร้าย เข้าใจเปล่า?กลับไปบอกกับคุณนายใหญ่หลิน ฉันจะพูดอีกครั้ง โครงการนี้ฉันเห็นแก่ความสามารถของคุณหลินเสี่ยวเข่อ จึงมอบให้ตระกูลหลินของพวกคุณมาทำ อย่ามาไม่รู้ผิดชอบชั่วดี! เชิญกลับไปเถอะ!" อะไรเนี่ย? หลินเฉิงเจี๋ยจึงต้องกลับไปอย่างตะลีตะลาน และรายงานความเป็นมาของเรื่องสักรอบหนึ่ง "ตกลงชู้ของหลินเสี่ยวเข่อเป็นอะไรกันกับหานหยุ่ง?ถึงช่วยเธอขนาดนี้"คุณนายใหญ่หลินขมวดคิ้ว เธอมองออกแล้ว พวกเธอทำอะไรหลินเสี่ยวเข่อไม่ได้หรอก "คุณย่า ฉันว่าหลินเสี่ยวเข่อกับหานหยุ่งก็ไม่ธรรมดาแน่นอน ไม่นั้นเขาคงไม่โกรธขนาดนี้หรอก คุณไม่ได้เห็นเลยว่า เขาได้ไล่ฉันออกไปโดยตรง ยังไงฉันก็เป็นทายาทของตระกูลหลิน......’ "พอเถอะ แกฉลาดหน่อยได้ไหม?รีบไปตามหาเสี่ยวเข่อกลับมา เราไม่สามารถทิ้งโครงการนี้ไป" ภายในร้านกาแฟของลี่ฮัว พลาซ่า "เซอหวู่ คุณบอกมาตรงๆ ตกลงจูหมิงเป็นคนอะไร?เมื่อวานเกิดอะไรขึ้น?" "โธ่เอ๊ย เสี่ยวเข่อ ฉันไม่รู้จริงๆ เมื่อวานจูหมิงแค่ให้ฉันช่วยเขาหน่อย ฉันไม่รู้ไรสักอย่าง คุณอย่ามาใส่ร้ายฉันนะ คุณก็รู้อยู่แก่ใจแล้วว่า ฉันไม่ชอบไอ้ขยะคนนั้นมาตลอด"หย่วนเซอหวู่รีบอธิบายอย่างเร่งร้อน "เขาไปไหน?คุณรู้หรือเปล่าว่าท้ายที่สุดเขาไปกับใคร?"สีหน้าของหลินเสี่ยวเข่อจริงจังมาก "ไม่ ไม่ทราบ ฉันอยู่ในห้องกับคุณ คุณ......คุณก็รู้อยู่แล้วไม่ใช่หรือ"เสียงของหย่วนเซอหวู่ต่ำลงมา พอดีในเวลานี้ มีเสียงที่ลากยาวๆส่งมา "โย่ การมีชู้ถูกสามีจับได้จริงด้วย ทำให้จูหมิงโกรธจนวิ่งหนี ใช่หรือเปล่า?ไม่รู้จักอับอายเลย!" หลินหวั่นฉิงเดินมาทางนี้อย่างเหยียบย่ำ ข้างไปยังมีผู้หญิงสองคนที่อายุพอๆกัน และแต่งกายเซ็กซี่ทันสมัยเดินตามอยู่ คนหนึ่งชื่อหลิวเฟยเฟย อีกคนหนึ่งชื่อหลันซินเจี๋ย ล้วนเป็นกุลสตรีที่มีชื่อเสียงในเมือง "มา พูดมาสิ ชู้ของแก ลูกคนรวยคนนั้นเป็นใครกันแน่?ทำตัวแบบลึกลับไม่กล้าเปิดเผย อย่าบอกนะว่าเป็นคนชรา?ไม่น่าทำไมแกถึงอาลัยอาวรณ์กับไอ้ขยะคนนั้นอยู่" พอเพิ่งพูดเสร็จ คนรอบๆล้วนหัวเราะกันใหญ่ "อีกะหรี่ เมื่อคืนยังอับอายไม่พอหรือไง?แกยังนึกว่าตัวเองเป็นเจ้าหญิงจริงด้วยหรือ?"หย่วนเซอหวู่ทนไม่ไหวแล้ว พอคำพูดนี้พูดออกมา ทุกคนก็ขำกันใหญ่อีกครั้ง สีหน้าของหลินหวั่นฉิงแย่จนขีดสุด เรื่องเมื่อวานได้ถ่ายทอดสดไปทั่วเมือง เธอถูกคนอื่นดูถูกหัวเราะเยาะกันใหญ่เลย "โย่ ยังกล้ามาด่าฉันอีก?ได้ มาคนสิ เชิญเจ้านายของพวกแกออกมาสิ บอกเขาว่าคุณหญิงของตระกูลฉู่หาเขา" หลินหวั่นฉิงโบกมือ จากนั้นบริกรที่อยู่ข้างๆก็ไปทันที "ร้านกาแฟระดับสูงแบบนี้ ไม่ใช่สถานที่ที่คนบ้านนอกอย่างพวกแกสามารถเข้ามาได้หรอก ออกไปให้พ้นตอนนี้ยังทันอยู่ ไม่นั้นเดี๋ยวเจ้าของร้านมา ก็จะอับอายขายขี้หน้าอย่างสมบูรณ์แล้วนะ" หลินเสี่ยวเข่อกำลังหดหู่อยู่ เมื่อได้ยินเธอพูดแบบนี้ ก็ลุกขึ้นมาอยากจะจากไปทันที "เสี่ยวเข่อ อย่าไป เรานั่งอยู่ที่นี่เลย ฉันจะลองดูว่าตกลงเธอจะสามารถทำอะไรได้"หย่วนเซอหวู่ดึงเธอไว้ หลินเสี่ยวเข่อจึงต้องนั่งลงมาอีกทีอย่างจนปัญญา หลินหวั่นฉิงตื่นเต้นมาก เธอยินดีที่จะเห็นหลินเสี่ยวเข่ออยู่ที่นี่ต่อ อย่างนี้เดี๋ยวถูกไล่ออกแล้วถึงสามารถทำให้เธอต้องขายหน้า พอดีในเวลานี้ เจ้าของร้านเดินมาอย่างเคารพ "เจ้าของร้าน ฉันเป็นคุณหญิงใหญ่ของตระกูลฉู่ คุณรู้จักใช่ไหม?" "รู้จักครับ ขอบพระคุณคุณหญิงที่มาอุดหนุนครับ"เจ้าของร้านรีบยิ้มออกมา คนที่ทำธุรกิจในเมืองไห่เทียน จะมีสักกี่คนที่ไม่รู้จักตระกูลฉู่ล่ะ? "ดีมาก เดิมทีฉันยังสบายใจอยู่ แต่เนื่องจากได้กะหรี่สองคนนี้ ทำให้ฉันอารมณ์เสีย รบกวนคุณช่วยไล่พวกเธอออกเถอะ ไม่นั้นฉันคงต้องโทรหาคุณชายฉู่แล้ว" พอเจ้าของร้านได้ยินเช่นนี้ ก็ตกใจมาก "อย่าครับ ผมเข้าใจครับ ร้านเราทางร้านมุ่งมั่นที่จะสร้างบรรยากาศที่ลูกค้าพอใจที่สุด ผมจะทำให้คุณพึงพอใจครับ" พอพูดเสร็จ ก็โบกมือ เรียกบอดี้การ์ดร่างใหญ่สองคนมา "คุณผู้หญิงสองท่านครับ เชิญครับ" หลินเสี่ยวเข่อไม่อยากก่อเรื่อง แต่หย่วนเซอหวู่กลับกดเธอไว้ สีหน้าราบเรียบมาก แตกต่างจากคนที่ขี้ขลาดในวันปกติ "เจ้าของร้าน ฉันจะให้โอกาสแกอีกครั้ง ไม่นั้นเดี๋ยวแกต้องคุกเข่าลงมาขอประทานโทษแน่ๆ" พอเพิ่งพูดเสร็จ ทุกคนก็ขำกันใหญ่อีกครั้ง โดยเฉพาะหลินหวั่นฉิงสามคน เหมือนได้เห็นคนที่โง่สุดๆ "อีกะหรี่ แรกนึกว่าแกเป็นใคร?ในเมืองเมืองไห่เทียน มีใครกล้าไม่ปฏิบัติตามคำสั่งของตระกูลฉู่ล่ะ?เจ้าของร้าน ยังไม่ลงมือหรือ?ในเมื่อพวกเธอไม่ยอมจากไป นั้นก็โยนทิ้งออกไปโดยตรงเลย" บอดี้การ์ดสองคนรีบเดินมา "ไปเถอะ พวกเราไปกัน"หลินเสี่ยวเข่อรีบดึงเขาไว้ แต่หย่วนเซอหวู่กลับไม่ใส่ใจเลย "เจ้าของร้าน แกลองคิดให้ดีนะ?" "น่าตลกจัง รีบโยนไอ้หญิงคู่นี้ที่ไร้ยางอายออกมาปะเดี่ยวนี้"เจ้าของร้านลงคำสั่ง บอดี้การ์ดร่างใหญ่สองคนจึงรีบลงมือทำ