บทที่ 18 รสชาติที่ไม่เคยได้ชิม

บทที่ 18 รสชาติที่ไม่เคยได้ชิม น่าเสียดายมาก ตอนแรกก็เหมือนเห็นอยู่ แต่ถ้าดูดีๆ ไม่ใช่เขาจริงๆ แต่ทำไมหน้าตาและเสียงคล้ายกันได้ขนาดนั้น หลินเสี่ยวเข่อรู้สึกผิดหวัง “จ้าวหย่วนใช่ไหม กล้าพูดจาตอแหลในตรงนี้ พูดก็ไม่สุภาพ แกไม่อยากมีชีวิตต่ออีกใช่ไหม?”ชายคนนั้นตะคอกอีกครั้ง น่ากลัวมาก จ้าวหย่วนรู้สึกอายมาก ถึงเขาจะโกรธ แต่ก็ไม่กล้าเถียงกลับ เพราะว่าคนที่อยู่ที่นั่น ถ้าอยากฆ่าเขาก็แค่เป็นเรื่องจิ๊บๆ ในเมื่อมีผู้นำพูดแล้ว ผู้จัดการก็ไม่กล้าทำอะไรอีก เก็บปืนอย่างดี “ขอแสดงจดหมายเชิญครับ” หลินเสี่ยวเข่อมองร่างของเขาอย่างนาน ไม่รู้คิดเรื่องอะไรอยู่ในใจ หย่วนเซอหวู่ส่งจดหมายเชิญอย่างรวดเร็ว “พระเจ้า! ขอโทษครับ!ขอเดินตามผมครับ”ผู้จัดการตกใจอย่างมาก ทัศนคติของเขากลายเป็นความเคารพอย่างยิ่ง หลินเสี่ยวเข่อโดนหย่วนเซอหวู่ผลักหลังแล้วถึงมีปฏิกิริยา เดินตามหลังของผู้จัดการอย่างเร็ว นั่งตรงกลางของแถวหน้าในตำแหน่งที่โดดเด่นเป็นพิเศษ เฮ้ย! ทุกคนที่อยู่ข้างๆตกใจหมดเลย คนที่ด่าเธอเมื่อกี้ก็ก้มหน้าลง กลัวหลินเสี่ยวเข่อจำหน้าตาของพวกเขาได้ โดยเฉพาะสีหน้าของพวกจ้าวหย่วน หลินหวั่นฉิง ไม่อยากจะเชื่อเลย หลินเสี่ยวเข่อไปนั่งที่นั่นได้ไง เธอมีคุณสมบัติตรงไหน แม้ว่าหลินเสี่ยวเข่อตัวเองก็งงเหมือนกัน หลินซื่อเป็นก่อสร้างขนาดเล็ก เป็นไปไม่ได้ที่ได้นั่งหน้าขนาดนี้ เธอมองไปที่ชั้นสอง ห้องที่อยู่ตรงกลางก็มืดอีกครั้ง ห้านาทีผ่านไป ทุกคนครบเรียบร้อยแล้ว คนแก่ๆที่อยู่ข้างหน้าเห็นหลินเสี่ยวเข่อแล้ว ก็รู้สึกไม่น่าจะเป็นไปไม่ได้ เพราะว่าไม่มีใครรู้จักคนนี้ แต่ก็ไม่มีใครกล้าพูดอะไร ตอนที่จูหมิงกับป๋ายเหลียนฮัวถึงที่นี่ ประชุมเริ่มตั้งนานแล้ว การประชุมอาคารนี้จัดทำขึ้นสำหรับเทคโนโลยีการส่งข้อมูลล่าสุด 5G ด้วยความร่วมมือของอุปกรณ์ 5G อาคารสามารถบรรลุฟังก์ชันการซิงโครไนซ์ที่ชาญฉลาดมากขึ้น “เดี๋ยวประชุมเสร็จแล้ว เราสองคนจะขึ้นเวทีพูดนะคะ”ป๋ายเหลียนฮัวยิ้มจางๆ “อย่าพูดเล่นสิครับ ผมมีคุณสมบัติตรงไหน” “คุณลืมสิ่งที่ฉันพูดไปหรือ? ถ้าคุณอย่าเจอเขา ก็ทำตามที่ฉันพูด ไม่ต้องกลัว ฉันไม่ทำร้ายคุณเหอะค่ะ”ป๋ายเหลียนฮัวโน้มตัวไปหาเขา จับแขนของเขาด้วย จูหมิงขยับร่างกายเล็กน้อย ทำระยะทางห่างกันนิดนึงกำลังจะตกลง แต่เห็น ตรงกลางของแถวข้างหน้า ตกใจหมด “ไม่ครับ ผมไปไม่ได้ครับ เหลียนฮัว ไม่ว่าคุณจะทำอะไร คุณก็พูดเลย พวกเราสนิทขนาดนั้น ผมต้องช่วยแน่ๆ” ป๋ายเหลียนฮัวขมวดคิ้ว มองไปที่ทางข้างหน้า สายตาจับจ้องไปที่ร่างของ หลินเสี่ยวเข่อและอย่างครุ่นคิด “ฉันอยากให้คุณกับฉันออกไปพูด สร้างสถานที่สำคัญทางการค้าที่ทันสมัยในนามของความร่วมมือทั้งสองของเรา พวกเรารับผิดชอบในการออกแบบและก่อสร้าง แต่คุณต้องรับผิดชอบเงินทุนทั้งหมด ส่วนการออกแบบก็เอาไปให้บริษัทที่รวมประชุมในวันนี้ และให้รางวัลตามผลการออกแบบ " “ได้ครับ”จูหมิงผ่อนคลาย “ได้จริงๆเหรอคะ แต่ถ้าเธอไปพูดกับฉัน ตระกูลป๋ายก็จะช่วยออกเงินครึ่งหนึ่ง เป็น…” “ไม่ต้องครับ พวกเราออกหมดเลย”จูหมิงขัดจังหวะเธอ ป๋ายเหลียนฮัวตกใจหมดเลย ตระกูลจูรวยจริงๆ อาคารสถานที่สำคัญเช่นนี้จะมีราคามากกว่า 2 หมื่นล้าน แต่เขาไม่รู้สึกมากมายด้วยซ้ำสิ่งที่น่าเกลียดกว่านั้นคือ เขายอมจ่ายเงินมากกว่า10 000 ล้านก็ไม่ยอมไปพูดบนเวที ทำไมอ่ะ? “งั้นตอนนี้ผมไปหาเขาได้ยังครับ” “ไม่ค่ะ เพราะคุณไม่ได้ทำตามทั้งหมดที่ฉันบอก” แม้ว่าจูหมิงจะยิ้ม แต่ในใจเขาโกรธมาก หลังจากป๋ายเหลียนฮัวขึ้นบนเวทีและกล่าวสุนทรพจน์ประกาศข่าวเกี่ยวกับสถานที่สำคัญแห่งใหม่จากตระกูลป๋ายและให้ทุกบริษัทมีส่วนร่วมในการออกแบบ สิ่งนี้ดึงดูดเสียงเชียร์จากผู้ชม จ้าวหย่วนคิดแล้วรู้สึกโกรธมาก ย้ายตัวไปข้างหลินหวั่นฉิง ถาม เกี่ยวกับเรื่องของหลินเสี่ยวเข่อ ได้ข่าวว่าหลินเสี่ยวเข่อคือลูกพี่ลูกน้องของเธอ เขาเริ่มคิดแย่ “คุณชายจ้าวคะ เหตุที่หลินเสี่ยวเข่อได้นั่งที่นั่น ฉันคิดว่าอาจเพราะหย่วนเซอหวู่รู้จักคนใหญ่คนโตใหม่ ดังนั้น…” หลินหวั่นฉิงเตือนเขา จ้าวหย่วนขำด้วยโกรธ หยิบโทรศัพท์ออกมา สาวสวยอย่างหลินเสี่ยวเข่อ เอามาเล่นๆก็สนุกดี และการระบายความโกรธในใจของเขาก็ยังดี หลังจากประชุมเสร็จ หลินเสี่ยวเข่อกับหย่วนเซอหวู่เดินอยู่บนถนนด้านนอกศูนย์การประชุม ตอนนี้ท้องฟ้าก็มืดแล้ว ตึกสูงหลายแห่งค่อยๆสว่างไสวด้วยแสงไฟนีออน เป็นการประกาศว่าสีสันยามค่ำคืนของเมืองที่คึกคักแห่งนี้กำลังจะเริ่มขึ้น “เสี่ยวเข่อ แกอย่าไปไหนนะ ฉันไปเรียกแท็กซี่” หย่วนเซอหวู่กลัวแท็กซี่จะไม่หยุด เดินเข้าไปข้างหน้า ยังไม่ทันที่จะยกมือเรียก ก็ได้ยินเสียงกรี๊ดของข้างหลัง หันไปดู เธอตกใจหมดเลย รถตู้สีเงินหยุดข้างถนน มีผู้ชายสองคนที่ปกปิดใบหน้า กำลังดึงหลินเสี่ยวเข่อเข้ารถ แค่แป๊บเดียว หลินเสี่ยวเข่อก็เข้าไปในรถ แล้วพวกเขาก็หายไป “คุณชายจ้าวครับ คนจับได้แล้วครับ ทำตามที่คุณบอก ไม่ได้ทำร้ายกับอีกคนหนึ่ง” “ดีมาก เอาคนส่งมาที่ฝั่งฉัน เร็วๆ” เพราะว่าหลินหวั่นฉิงบอกว่าหย่วนเซอหวู่รู้จักคนใหญ่คนโต ก็ไม่ต้องทำอะไรกับเธอ เธอก็ไม่สวยเท่าหลินเสี่ยวเข่อ ได้คิดถึงเรื่องนี้ เขาบอกพวกหลิวเฟยเฟยว่า ให้พวกเธอกินต่อไปเลย เขามีเรื่องจะกลับไปทำ หย่วนเซอหวู่ร้องไห้ด้วยความกลัว โทรไปเบอร์นั้นหลายครั้ง แต่เสียงที่ได้ยินก็คือหมายเลขนี้ไม่มีคนรับ “เสี่ยวเข่อ ทำยังไงดี? ทำไมไม่มีคนรับ?” เดี๋ยว เธอนึกถึงผู้รับผิดชอบหลี่หงของร้านอาหารโรงแรมส้างเทียน เธอต้องรู้เบอร์โทรของจูหมิงแน่ๆ เธอก็เลยนั่งแท็กซี่ไปร้านอาหารโรงแรมส้างเทียน เพิ่งเข้าไปในร้านอาหาร ก็เห็นผู้จัดการล็อบบี้ยืนอยู่ข้างๆ “สวัสดีค่ะ ฉันมีเรื่องรีบที่จะหาผู้รับผิดชอบของพวกคุณ ก็คือผู้หญิงที่อยู่ตอนเช้า ฉันเจอไปหาเขาตอนนี้ ฉันรีบมาก!” “ครับ คุณใจเย็นๆครับ ขอเชิญด้านนี้ครับ”ผู้จัดการล็อบบี้จำได้เธอ รีบพาเธอเข้าไปในห้องทำงานด้านหลัง หลินเสี่ยวเข่อโดนเอาสก๊อตเทปปิดปาก มือสองข้องก็โดนผูกไว้อยู่ข้างหลัง ทั้งตัวโดนทิ้งอยู่ข้างหลัง ทั้งสองข้างมีผู้ชายที่ปกปิดใบหน้า กำลังมองล่างของเธอและน้ำลายกำลังจะยื่นออกมา “หัวหน้า แกไปพูดกับเขาหน่อยสิว่า หลังจากที่เขาสนุกเสร็จแล้วให้พวกเราเล่นด้วย” “ถุย อยู่นิ่งๆสิ คนนั้นเป็นคนใหญ่คนโต ทำให้เเกไปตายแค่คือเรื่องที่จิ๊บๆ” คนที่เป็นหัวหน้าก็คือผมเหลือง คนที่โดนจูหมิงตอยในเวลาที่ซื้อซาลาเปาตอนเช้า อย่างสาวสวยที่เหมือนหลินเสี่ยวเข่อ เขาก็อยากได้เหมือนกัน แต่น่าเสียใจว่าจ้าวหย่วนคือบุคคลที่ไม่สามารถรุกรานได้ คิดถึงเรื่องนี้ เขาเหยียบคันเร่งและรถตู้ก็เร่งเครื่องไปยังจุดหมาย ตอนนี้จ้าวหย่วนกำลังรออยู่ที่วิลล่าชานเมือง เหมือนอย่างที่เคยทำมาทุกครั้ง ถ้าสมมุติสาวที่เขาอยากได้ แล้วจีบไม่ได้ ก็ต้องโดนเขาจับมาที่นี่ เขาสนุกเสร็จแล้วก็ให้เงิน ไม่ว่าสาวนั้นไม่เต็มใจขนาดไหนก็ต้องยอมภายหลังอยู่ดี อย่างสาวสวยและเซ็กซี่ที่เหมือนหลินเสี่ยวเข่อ เค้าเพิ่งเห็นครั้งแรก แต่ว่าจ้าวหย่วนก็คือเป็นคนที่มีรสนิยม โดยเฉพาะด้านผู้หญิง เขาให้คนใช้เตรียมอ่างน้ำนมและเปิดขวด Lafite ของ82 ปีแล้ววางลงบนน้ำแข็ง กุญแจมือและแส้วางอยู่บนเตียง และเตียงถูกปกคลุมด้วยกลีบดอกสีชมพู เขาดื่มไวน์แดงหนึ่งแก้วและเริ่มคิดว่าจะใช้ท่าอะไรเพื่อจัดการหลินเสี่ยวเข่อ อาจจะต้องใช้แส้กุญแจมือ เล่นให้สนุกก่อน แล้วค่อยใช้อ่างน้ำนมและน้ำหอม ขณะนี้สมาร์ทเทอร์มินอลส่งเสียง แปลว่ามีของรถเข้ามา จ้าวหย่วนนึกถึงตอนที่หลินเสี่ยวเข่อโดนเขาถอดเสื้อและเธอหน้าเขิน ร้อนทั้งตัว แทบรอไม่ไหวแล้วและปิดอินเตอร์คอมวอยซ์ “เร็วๆหน่อยสิ กูรอไม่ได้แล้ว”