บทที่ 20 ให้เเกจับหน่อย

บทที่ 20 ให้เเกจับหน่อย จูหมิงอยากจะตบตัวเองจริงๆ ถ้าไม่ใช่เขารู้ว่าหลินเสี่ยวเข่อจอมที่นั่งVIPของโรงแรมส้างเทียนแล้ว และเดาว่าหลินเสี่ยวเข่อน่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นมา ถ้าช้าอีกซัก 1 นาที ผลที่ตามมาก็จะกลายเป็นสิ่งที่เขารับไม่ได้ เขาตัดสินใจแล้ว ไม่ว่าผลเป็นอย่างไร ถ้าตายก็ต้องตายอยู่ข้างของหลินเสี่ยวเข่อ ถ้าหลินเสี่ยวเข่อมีเรื่องอะไรขึ้นมา และเขาก็ไม่ได้อยู่เคียงข้างเธอด้วย เขาจะไม่สามารถให้อภัยตัวเองได้ทั้งชีวิต และสิ่งที่สำคัญกว่านั้นคือ เรื่องของการร่วมมือกันของสหกรณ์ก็รายงานกับคุณปู่ไว้แล้ว ป๋ายเหลียนฮัวต้องการความช่วยเหลือจากเขา งั้นก็แปลว่าจูชิงปลอดภัยอยู่ ป๋ายเหลียนฮัวก็ไม่รีบ แล้วทำไมเขาต้องมาปลอมตัวอยู่ที่นี่อีกล่ะ จูเช่ออู่ได้มอบรถRVคันหนึ่งให้หลินเสี่ยวเข่อโดยเฉพาะ และบอดี้การ์ดอีกสองคนมาปกป้องหลินเสี่ยวเข่อ หลินเสี่ยวเข่อใจเย็นลง แต่ในระหว่างทาง เธอก็ขอร้องหย่วนเซอหวู่อยู่หลายครั้ง เพื่อให้เธอไปขอร้องคนใหญ่คนโตนั้นช่วยหาจูหมิงให้เธอ หย่วนเซอหวู่ไม่รู้จะตอบยังไง ก็เลยพูดเล่นว่า “เสี่ยวเข่อ เเกรีบยังไงก็ไม่มีประโยชน์ หาวิธีหาเงินเพื่อไถ่ตัวจูหมิงดีกว่าไหม” หลินเสี่ยวเข่อตกใจ และพูดพึมพำว่า “ ใช่ไงๆ ทำไมฉันคิดไม่ได้ สามีแค่เป็นหนี้ ถ้าฉันช่วยคืนให้เขา เขาก็จะไม่เป็นไรเลย เขาก็ต้องไม่เป็นไรแน่ๆเลย ในบ้านของหลินเสี่ยวเข่อ ณเมืองไห่เทียน หลินเสี่ยวเข่อเพิ่งกลับไปในบ้าน ก็ทำให้บ้านเละเทะเพื่อหาบางสิ่งบางอย่าง แม่ของเธอหลิวหลานงงอยู่ข้างๆ อยู่ตั้งนานเพิ่งรู้ว่าเธออยากทำอะไร เธอกำลังมองหาเครื่องประดับทองของเธอ แม้แต่แหวนข้อเท้าของเธอตั้งแต่เด็กก็ค้นออกมาด้วย “เสี่ยวเข่อ ข่าวลือนั้นจริงหรอ จูหมิงยืมเงิน 3 ล้านมาเพื่อเเกจริงๆเหรอ ดังนั้น แกตอนนี้คือเตรียมจะขายพวกนี้และคืนเงินแทนเขาหรือ ” หลินเสี่ยวเข่อกำลังจะตอบ ทันใดนั้นดวงตาของเธอก็สว่างขึ้นเพราะเธอเห็นแหวนทองคำบนมือของหลิวหลาน “เฮ้ย เสี่ยวเข่อ เเกจะทำอย่างนี้ไม่ได้ แกจะทำอะไร นี่คือสินสอดของแม่ แก……”หลิวหลานดิ้นรนอย่างแรง แต่สุดท้ายแหวนที่อยู่บนมือก็ถูกหลินเสี่ยวเข่อยึดไป “เจี้ยนไห่ แกมาดูนี่สิ ลูกเราเสี่ยวเข่อจะกบฏ เพราะว่าเธออย่าช่วยคืนหนี้ให้ไอ้หน้าตัวเมียนั้น เอาแหวนของฉันไปด้วย โอ้พระเจ้า เป็นนี้ได้ไงอ่ะ” หลินเจี้ยนไห่ได้ยินเสียงของเธอ ก็มาทันทีเลย “เสี่ยวเข่อ วันนั้นคือจูหมิงจริงๆหรอ เขาติดหนี้ 3 ล้านจริงๆหรือ เเกอย่าหาแล้ว แม้ว่าเอาบ้านเราไปขาย ก็ไม่ได้เงินเยอะขนาดนั้นหรอด” เอาบ้านไปขาย? ทันใดนั้นดวงตาของหลินเสี่ยวเข่อ ก็สว่างขึ้น หลินเจี้ยนไห่สองคนก็รู้สึกแย่แล้ว “พ่อ เอาทะเบียนบ้านออกมาสิ ถ้าเอาบ้านนี้ไปขาย อาจจะได้เงินประมาณ 1 ล้าน ดีจริงๆ พ่อ เอามาเร็วๆ "อะไรนะ?" หลินเจี้ยนไห่งงมาก เขาคาดไม่ถึงว่าหลินเสี่ยวเข่อจะทำจริงด้วย ยังไม่ทันที่จะทำอะไร หลินเสี่ยวเข่อก็วิ่งไปห้องนอนของเธอแล้ว หลิวหลานกรี๊ดและห้ามเธอในหน้าห้องไม่ให้เธอเข้าไป “ลูกแม่ แกเป็นบ้าหรือไง แกเอาบ้านไปขายแล้วและฉันกับพ่อแกจะนอนที่ไหน ไปนอนที่ริมถนนหรอ ไอ้ขยะนั้นตายก็ตายไปเหอะ ตายก็ดีแล้ว ก็แค่เป็นคนหน้าตัวเมีย ฟังแม่นะ ลืมเขาไปแล้วไปหาคนใหม่ดีกว่าไหม แม่ช่วยหาคนรวยให้” "แม่แกพูดถูกแล้ว ไอ้ขยะนั้นทำอะไรไม่ได้เลย หาเงินไม่ได้แถมไปขอยืมเงินอีก หาคนใหม่ดีกว่าเถอะ แกไม่สามารถเอาบ้านของพ่อไปขายนะ นั่นคือทรัพย์สินที่คุณปู่เหลือให้พวกเรา ถ้าเอาไปขายจริงๆ แล้วพวกเราจะทำยังไงดี “หลินเสี่ยวเข่อ！”หลิวหลานตะโกนอย่างดัง ทำให้หลินเสี่ยวเข่อสงบใจลง “ลูกแม่ แม่รู้ว่าเเกรักเขา แกก็เอาแหวนของแม่ไปขายแล้วกัน บ้านนี้ขายไม่ได้จริงๆ นี่คือสิ่งของที่คุณปู่ให้พวกเรา ถ้าแกเอาไปขายก็คืออกตัญญูนะ!” หลินเสี่ยวเข่อจ้องมองพ่อแม่อย่างว่างเปล่าและร้องไห้เลย “แม่ ฉันจะทำยังไงดี ฉันไปหาเงิน 3 ล้านได้ที่ไหนล่ะ!” เสียงออกไปนอกกำแพง เศร้าและน่าสงสาร จูหมิงยืนอยู่หน้าประตู ได้ยินเสียงชัดเจน มองไปหน้าต่างชั้นสอง เห็นเงาที่สะท้อนอย่างงดงาม หัวใจของเขาเหมือนถูกดาบเฉือน เขาอยากเปิดประตูเข้าไปบอกเสี่ยวเข่อว่าเขากลับมาแล้ว แต่เสียงคุณปู่เหมือนดังก้องอยู่ข้างหู “ก่อนที่งานจะเสร็จ ห้ามไปเยี่ยมผู้หญิงคนนั้น ห้ามมีการติดต่อกับเธอ ไม่งั้น จะลงโทษตามกฎของครอบครัว” เขารู้กฎครอบครัวของตระกูลจูเหี้ยมขนาดไหน แม้แต่ว่าเขาตอนนี้เคาะประตูแค่ครั้งเดียว คนที่อยู่ในบ้านนี้และตระกูลหลิน จะต้องหายหมดเลยภายใน3วันแน่นอน หลินเสี่ยวเข่อให้หย่วนเซอหวู่เอาเสื้อและกระเป๋าของตัวเอง และเครื่องประดับเหล่านั้นล้วนโพสต์อยู่บนเว็บไซต์มือสองหมดเลย แม้ว่าเธอเข้าใจขายได้เงินไม่มาก แต่เธอก็ต้องได้เพื่อเงินทุกบาท เมื่อไปที่บริษัทในตอนเช้า เธอไม่ไปนั่งรถเมล์และเลือกที่จะเดินด้วย. ต้องรู้ว่าบ้านของเธออยู่ห่างจากบริษัทต่าง4 กิโลเมตร เธอสวมรองเท้าส้นสูงด้วย .. ส้นเท้าสึกและบวม ไม่สะดวกในการเดินมากเลย หลินเสี่ยวเข่อกัดฟันและเดินต่อไป ไม่ไกลจากเธอมีรถสีเทาอ่อนน้อมถ่อมตนขับตามมาอย่างช้าๆ จูหมิงดูใจสลายและในที่สุดก็อดไม่ได้ที่จะกดหมายเลขของหานหยุ่ง ตะโกนอย่างไม่สามารถควบคุมได้ “หานหยุ่ง แกทำอะไรของแก หลินเสี่ยวเข่อรับผิดชอบงานใหญ่ขนาดนี้ ไม่มีรถมารับเธอหรอ แกคุ้มเรื่องเป็นไหมเนี่ย?” “ขอโทษครับคุณชาย ผมจะไปทำตอนนี้ ไปทำทันที” ในที่สุดหลินเสี่ยวเข่อก็เดินถึงหน้าบริษัทแล้ว ส้นเท้ารู้สึกเจ็บมาก ตอนแรกเธอก็อย่าไปซื้อผ้าพันแผล จะถึงเวลาที่กำหนดแล้ว เธอไม่อยากทำให้หลินเฉิงเจี๋ยพูดมาก “ก๊ะ!” มีเสียงเบรกที่รุนแรงรถเบนซ์สีดำ E300 หยุดอยู่ไม่ไกล หลินเฉิงเจี๋ยเปิดประตูและเห็น หลินเสี่ยวเข่อ ทำด้วยสีหน้าเย้ยหยัน “หลินเสี่ยวเข่อ แกไม่ใช่ผู้รับผิดชอบโครงการฝั่งตะวันตกของเมืองหรอ ทำไมปกยังเดินไปทำงานหรอ แกหักค่าใช้จ่ายโครงการ 1 พันล้านแล้วยังไม่พอที่แกจะซื้อรถหรู มันไม่น่าอายเหรอ?” "เฉิงเจี๋ย ดูสิ่งที่แกพูดสิ เธอเกิดมาเพื่อเป็นกุ๊ย เธอจะมีคุณสมบัติที่จะสนุกกับมันได้อย่างไร อย่ายกย่องเธอ เธอทำงานหนักเพื่อทำงานที่ดีในงานของเมืองฝั่งตะวันตกของเมืองและในที่สุดแกก็ได้แทนเธอ”หลินหวั่นฉิงก็มาด้วยแล้ว ยิ่งทางเข้าประตู “ใช่แล้ว ถ้าหากคุณย่าไม่สงสารพ่อของเธอ บางทีครอบครัวของพวกเธอ อาจจะยังไม่มีที่อยู่ด้วยพวกเธอกล้าที่จะซื้อรถหรือ? เธอก็ไม่ใช่คุณหญิง นั่งรถบัสไปไม่ดีกว่าหรือ ใช่ไหมหวั่นฉิง” หลินเฉินจังพูดตามด้วย "ใช่ ดู Audi A6 คันนี้คือคุณชายฉู่ให้ หลินเสี่ยวเข่อแกอยากจะมาลงจับดูไหม แกโต ขนาดนี้ยังไม่เคยเห็นรถหรูแบบนี้ใช่ไหม แกต้องการให้สามีหน้าตัวเมียของเเกไปเช่าหรือเปล่า? ทำให้แกเล่นสนุก” หลินหวั่นฉิงกล่าวอย่างขมขื่น เมื่อพูดเช่นนี้ทุกคนก็ขำเพราะทุกคนรู้ กันหมดแล้วว่าจูหมิงยืมเงินเพื่อให้เธอสนุก “ถูกต้องแล้ว จูหมิงยืมเงินมาเพื่ออวดรวย ดังนั้นก็ให้เขาเช่าให้แกสิ เป็นเรื่องสนุกดีนะ อย่างไรก็ตามพวกแกไม่สามารถซื้อรถหรูได้ตลอดชีวิตนี้หรอก แกก็ได้แค่เช่าเพื่อความสนุกสนานเท่านั้น” หลินเฉิงเจี๋ยขำอย่างเสียงดัง "เฉิงเจี๋ย แกพูดแรงเกินไปหรือเปล่า อะไรคือชาตินี้ซื้อไม่ได้ มันต้องเป็น 10 ชาติสิ มานี่ ลงจับดูไหม แล้วก็ถ่ายรูปโพสต์ลง Facebook ยังไงคนอื่นก็ไม่รู้ว่านี้คือรถของเเกจริงหรือเปล่า”หลินเฉินจังโบกมือใส่เธอ ทันทีที่เขาพูดเสร็จสิ่งนี้ พนักงานที่เดินผ่านก็ส่งเสียงหัวเราะพร้อมกับ สายตาที่มองไปหาหลินเสี่ยวเข่อเต็มไปด้วยความดูถูก หลินเสี่ยวเข่อรู้สึกโกรธมาก เธอไม่อยากใส่ใจกับพวกนี้เลย กำลังจะหันกลับ ทันใดนั้นมีรถวิ่งเข้ามาและหยุดอยู่ตรงหน้าเธอ มันคือรถ BMW X6 สีแดงที่มีเส้นโค้งในตัว และมีการออกแบบแฮทช์แบ็กที่โดดเด่นไม่เหมือนใคร ส่วนโลโก้รถ สูงส่งและน่าดึงดูดคน แพรวพราวหรูหรา ถือว่ารถคันนี้เป็นรถหรูที่แท้จริง โดยมีจำนวนขั้นต่ำประมาณ 800 000หยวน "ว้าว รถหรู!" ทุกคนตกใจขึ้นมาทันที