บทที่ 21 เสื้อผ้าเก่าๆกระเป๋าเน่าๆ

บทที่ 21 เสื้อผ้าเก่าๆกระเป๋าพังๆ ภายใต้สายตาที่จับจ้องของผู้คน หูทาวเดินลงมาจากรถBMW X6สีแดง เขาคือผู้ช่วยของหานหยุ่ง หลินเฉิงเจี๋ยและคนอื่นๆรีบเขามาทักทายกับเขาในทันที แต่เขาเหมือนกับมองไม่เห็นหลินเฉิงเจี๋ยและคนอื่นๆยังไงอย่างงั้น ตรงไปที่ด้านหน้าของหลินเสี่ยวเข่อ โค้งตัวลง สองมือยื่นประสานไปที่ด้านหน้า กุญแจรถBMWสีแดงวางสูงอยู่กลางฝ่ามือ ท่าทางตั้งอย่างอ่อนน้อมเป็นอย่างยิ่ง “คุณหลิน ประธานหานบอกว่าโปรเจกต์ฝั่งตะวันตกเกี่ยวพันกับหน้าตาของบริษัท อสังหาริมทรัพย์หานซื่อ และคุณหลินในฐานะที่เป็นผู้รับผิดชอบโปรเจกต์ไม่อาจจะทำตัวไม่เป็นจุดสนใจเกินไปได้ เพื่อเป็นการคิดถึงภาพลักษณ์ของบริษัท รถคันนี้ได้รับการอนุญาตเป็นพิเศษให้คุณหลินนำไปใช้โดยไม่มีเงื่อนไข รวมไปถึงค่าน้ำมันในการใช้ทั้งหมดรับผิดชอบโดยบริษัท อสังหาริมทรัพย์หานซื่อของเรา จนถึงโปรเจกต์เสร็จสิ้น” อะไรนะ? BMW X6ที่หรูหรานี่ให้หลินเสี่ยวเข่อนำไปใช้โดยไม่มีเงื่อนไข ยังรับผิดชอบค่าน้ำมัน? หน้าตาของหลินเสี่ยวเข่อนี่ใหญ่เกินไปแล้วล่ะมั้ง? สีหน้าของหลินเฉิงเจี๋ยและคนอื่นๆเก้กังไปในชั่วขณะ หลินหวั่นฉิงแทบจะโกรธจนกระอักเลือดออกมา มองดูBMW X6สีแดงคันนั้น ค่อยมองดูAudi A6ของตัวเอง รู้สึกว่าAudiนี่อย่างกับขยะยังไงอย่างงั้น “เฮอะ คราวนี้น่าดูแล้ว คิดไม่ถึงว่าบริษัท อสังหาริมทรัพย์หานซื่อจะให้ความสำคัญกับประธานหลินขนาดนี้” “นั่นสิ เมื่อกี้พวกเขายังเหน็บแนมว่าประธานหลินไม่มีรถ ตอนนี้เขาเอามาส่งถึงที่ให้ด้วยตัวเองแล้ว คุณพระ คือBMW X6 รถนี่ก็หรูหราเกินไปหน่อยแล้วล่ะมั้ง！ยังส่งมาให้ด้วยตัวเองอีก” “นั่นสิ ยังพูดว่าชีวิตนี้ประธานหลินไม่มีทางได้ลูบรถหรู ลองดูรถคันนี้ ลองดูรถขยะเหล่านั้นของพวกเขา ยังจะมีหน้ามาพูดอีก คาดว่าคราวนี้พวกเขาคงอยากจะลองลูบดูสัมผัสมือของBMWคันนี้ล่ะมั้ง น่าตลกจริงๆ” เพื่อนร่วมงานที่เดินผ่านเหล่านั้นแอบรู้สึกว่าน่าขำ “ผู้ช่วยหู นี่จะได้ยังไงกันคะ? ฉัน...” หลินเสี่ยวเข่อเกรงใจที่จะรับ รถคันนี้ก็มีมูลค่ามากเกินไปเหลือเกิน ยังไม่ทันจะพูดจบ หลินเฉิงเจี๋ยก็เสริมตามขึ้นมา “นั่นสิ หลินเสี่ยวเข่อเป็นเพียงแค่ลูกมือที่ไม่มีการศึกษาของบริษัทเราก็เท่านั้น มีคุณสมบัติขับรถแบบนี้ที่ไหนกัน? ต่อให้เป็นน้ำใจของประธานหาน หล่อนก็รับเอาไว้ไม่ได้หรอก” “ใช่ๆ คุณดูตัวหล่อนเองยังรู้สึกว่าไม่คู่ควร รบกวนผู้ช่วยหูพูดกับประธานหานสักหน่อย น้ำใจนี้เราหลินซื่อรับเอาไว้ด้วยใจ เพียงแต่รถคันนี้ก็ไม่ต้องแล้ว” “ใช่ คุณให้รถที่หรูหราแบบนี้แทบจะทำให้หล่อนตกใจตายแล้ว ก็อย่าเลยดีกว่าค่ะ หล่อนคนแบบนี้คู่ควรกับรถตู้สักคันให้กับหล่อนก็พอแล้ว” หลินหวั่นฉิงขยิบตาให้กับหูทาว ทั้งยังแสร้งเปิดปกคอเสื้อออกเล็กน้อยอย่างลอยๆ เผยให้เห็นความอิ่มเอิบที่ขาวใส หูทาวตาค้างไปชั่วขณะ คำพูดนี้ออกไป รอบด้านวิพากษ์วิจารณ์ขึ้นมากันในทันที ต่างก็คิดว่าพวกหลินเฉิงเจี๋ยทั้งสามคนนี้ช่างจอมปลอมจริงๆ หลินเสี่ยวเข่อในใจแอบด่าทั้งสามคนว่าต่ำช้า แต่ต่อให้พวกเขาไม่พูด เธอก็ไม่อยากจะรับ โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลินหวั่นฉิงนังผู้หญิงเลวนี่ คิดไม่ถึงว่ายังจะเล่นหูเล่นตากับหูทาวอีก “ผู้ช่วยหู ความปรารถนาดีฉันรับเอาไว้ด้วยใจแล้ว รบกวนคุณขับรถคันนี้กลับไปเถอะค่ะ เรื่องโปรเจกต์ฝั่งตะวันตก ฉันจะพยายามติดตามอย่างแน่นอน ประธานหานโปรดวางใจ” คำพูดนี้ออกไป พวกหลินหวั่นฉิงทั้งสามคนก็อิ่มอกอิ่มใจเป็นอย่างมากขึ้นมาในทันที หากหลินเสี่ยวเข่อรับเอาไว้จริงๆ งั้นต่อไปอยู่ที่บริษัทไม่ใช่ว่าต้องถูกหล่อนเกินหน้าเกินตาไปหรอกหรอ? อะไรนะ? ไม่รับ? หูทาวตัวสั่นเล็กน้อย ราวกับเห็นเรื่องอะไรที่น่ากลัว ในสายตาหวาดหวั่น หน้าผากมีเหงื่อผุดขึ้นอยู่ตลอดเวลา “คุณหลิน ไม่ ไม่ได้ครับ คุณจำเป็นต้องรับ ไม่เช่นนั้น...ไม่ นี่คือน้ำใจของประธานหานของเรา ขอความกรุณาหลินเสี่ยวเข่อไม่ว่าอย่างไรก็ต้องรับเอาไว้” “นี่คือ...” หลินเสี่ยวเข่อนิ่งอึ้งไปเลย คนที่อยู่รอบด้านก็ตกตะลึงไปด้วยเช่นเดียวกัน ต่อให้หลินเสี่ยวเข่อไม่รับ เขาก็ไม่ต้องร้อนรนจนกลายเป็นแบบนี้มั้งเกิดอะไรขึ้น? “คุณหลิน กุญแจคุณรับเอาไว้ ผมขอตัวกลับไปก่อน ลาก่อนครับ” เห็นหลินเสี่ยวเข่อไม่รับ คิดไม่ถึงว่าหูทาวจะยืนกรานยัดกุญแจรถใส่เข้าไปในมือของเธอ แล้วเผ่นแน่บไปราวกับเห็นผีก็ไม่ปาน นี่. หลินเสี่ยวเข่อขมวดคิ้วขึ้น ในเมื่อเป็นเช่นนี้เธอก็ได้แต่รับเอาไว้ พูดตามตรง ด้วยความยุ่งของโปรเจกต์ฝั่งตะวันตก หากไม่มีรถใช้ เธอเหลาเท้าทั้งสองข้างจนหมดแล้ว คาดว่าก็คงจะทำไม่เสร็จ เพิ่งจะกลับมาถึงห้องทำงาน หลินเฉิงเจี๋ยและคนอื่นๆก็ระเบิดขึ้นในทันที “คุณย่าครับ รีบลงโทษหลินเสี่ยวเข่อ คิดไม่ถึงว่าหล่อนจะใช้งานราชการบังคับขอให้หานหยุ่งจัดหารถให้กับหล่อน หานหยุ่งจะจัดหารถให้กับหล่อนได้ยังไงกัน? จะต้องเป็นหล่อนที่ใช้เงินงานก่อสร้างแลกมาเป็นการส่วนตัวอย่างแน่นอน” “นั่นสิ ยังเป็นBMW X6 คุณย่า นั่นคือBMW X6เชียวนะคะ รุ่นล่างก็ยังจะแปดแสนกว่าหยวน คุณย่าลองคิดดูด้วยความฉลาดของหานหยุ่ง จะให้หล่อนใช้ฟรีๆได้ยังไงกัน? จะต้องคอรัปชั่นไปแน่นอน” หลินหวั่นฉิงขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน “เพิ่งจะได้งานไม่กี่วันก็พฤติกรรมน่ารังเกียจแบบนี้ หากไม่จัดการสักหน่อย ต่อไปจะไม่ขนของของตระกูลหลินไปจนหมดหรอกหรอ?” “ใช่ ยังมีเงินงานก่อสร้างอีกพันล้านนะครับ ถูกหล่อนยักยอกไปจะทำยังไง? หลินซื่อของเรายังต้องการมีชีวิตอยู่อีกหรือเปล่า?” ทุกคนทยอยกันแค้นเคียงต่อความไม่เป็นธรรม คุณนายใหญ่หลินขมวดคิ้ว เอ่ยขึ้นอย่างโมโห “หลินเสี่ยวเข่อ นี่เกิดเรื่องอะไรกันขึ้น? เพิ่งได้งานแค่ไม่กี่วันเธอก็คอรัปชั่น? เห็นตัวเองมีน้ำหนักขึ้นมาจริงๆแล้วใช่หรือเปล่า！” “คุณย่าคะ ไม่ใช่แบบนี้ รถนี่คือรถที่หานหยุ่งจัดหาให้กับหนูเอง อีกอย่างเงินกู้พันล้านนั่นก็ยังเป็นหนูที่เจรจามานะคะ รายการบัญชีชัดเจน หนูจะโลภเงินได้ยังไงกัน?” หลินเสี่ยวเข่อได้รับความเป็นธรรมอย่างถึงที่สุด หลินเฉิงเจี๋ยก็กำลังรอเธอพูดประโยคนี้อยู่ ได้ยินดังนั้นก็ตบโต๊ะขึ้นมาทันที “จะเป็นไปได้ยังไง? หลินเสี่ยวเข่อ เธออย่านึกว่าพวกเราไม่รู้ จูหมิงเพื่อทำความฝันของเธอให้เป็นจริง ติดหนี้เงินกู้นอกระบบสามล้าน ตอนนี้กำลังถูกทั่วทั้งโลกตามฆ่า เธอคิดจะฮุบเงินในงานก่อสร้างไปใช้หนี้ให้กับเขาตั้งนานแล้วล่ะสิ?” “ใช่ BMWนี่ก็คือเธอที่ตั้งใจให้หานหยุ่งจัดหาให้สินะ? จากนั้นก็ค่อยหาข้ออ้างขายทิ้ง แบบนี้ก็ตรวจสอบบัญชีของเธอไม่เจอแล้ว” “นั่นสิ จูหมิงติดหนี้มากมายขนาดนั้น หล่อนจะต้องคิดฮุบเงินจากบริษัทออกมาใช้หนี้อย่างแน่นอน หน้าไม่อายจริงๆ！” “หลินเสี่ยวเข่อ ฉันน่ะเห็นเธอเอาเสื้อผ้าเก่าๆกับกระเป๋าเน่าๆวางขายในเว็บไซต์มือสองแล้ว อีกทั้งเพื่อที่จะประหยัดเงิน วันนี้แม้แต่รถเมล์ก็ยังไม่กล้านั่ง เธอเพื่อที่จะช่วยไอ้เศษสวะนั่นใช้หนี้ถึงกับคิดหาวิธีอย่างสุดความสามารถ จะไม่โลภเงินได้ยังไงกัน?” หลินหวั่นฉิงนำหน้าจอโทรศัพท์มือถือลิงค์ตรงไปบนหน้าจอใหญ่ของห้องประชุม เพียงครู่เดียวภาพเว็บไซต์การซื้อขายของมือสองก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าของทุกคนในทันที ทุกคนตำหนิกันขึ้นมาอย่างอลหม่าน ใบหน้าแก่ๆของคุณนายใหญ่หลินเยือกเย็นมากยิ่งขึ้นเรื่อยๆ “เฉิงเจี๋ย ไปเอาบัญชีของบริษัทมา ฉันจะตรวจสอบบัญชีด้วยตัวเอง หากหลินเสี่ยวเข่อกล้าทำบัญชีปลอมขึ้นมาจริงๆ วันนี้ก็จะเตะหล่อนออกจากตระกูลหลิน！” คำพูดเพิ่งร่วงหล่น ทุกคนก็จองหองจนลืมตัวขึ้นมาในทันที หลินเฉิงเจี๋ย หลินหวั่นฉิงและคนอื่นๆก็ยิ่งได้ใจ พวกเขาคิดว่าหลินเสี่ยวเข่อจะต้องมีปัญหาอย่างแน่นอน เพราะว่านั่นเป็นถึงจำนวนเงินมหาศาลพันล้าน เกรงว่าไม่มีใครอดที่จะไม่โลภได้ อาศัยโอกาสนี้เตะหลินเสี่ยวเข่อออกจาก งั้นโปรเจกต์ฝั่งตะวันตกจะไม่หล่นมาถึงมือของพวกเขา? ต่อให้หานหยุ่งดูหลินเสี่ยวเข่อเข้าตาอีกสักแค่ไหน หากรู้ว่าหล่อนถูกเตะออกจากตระกูลหลินเพราะคอรัปชั่น ก็ต้องตกลงเปลี่ยนผู้รับผิดชอบอย่างแน่นอน หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมง คุณนายใหญ่หลินถลึงตาใส่หลินเฉิงเจี๋ยและคนอื่นๆก่อน ถึงได้ปิดสมุดบัญชีลง “หลินเสี่ยวเข่อ BMWคันนี้หากเป็นหานหยุ่งที่จัดหาให้เธอ เธอก็ใช้เถอะ แต่ถ้าให้ฉันตรวจสอบพบรอยรั่วที่อยู่บนรายการบัญชีใดๆแล้วล่ะก็ เธอก็รอนอนคุกก็แล้วกัน” หลินเฉิงเจี๋ยและคนอื่นๆคับแค้นในใจ แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้อีก คุณนายใหญ่หลินพูดเช่นนี้ อธิบายได้เพียงว่ารายการบัญชีไม่มีปัญหา หลินหวั่นฉิงแทบจะโมโหจนระเบิด เหลือบตามองภาพการซื้อขายที่อยู่บนหน้าจอใหญ่ อยู่ๆก็หัวเราะขึ้นมาอย่างอ่อนหวาน ดึงดูดความสนใจของทั้งงาน “หลินเสี่ยวเข่อเธอเพื่อที่จะช่วยจูหมิงใช้หนี้ถึงกับทุ่มสุดชีวิตจริงๆ เพียงแต่สติปัญญาของเธอช่างทำให้คนร้อนใจก็เสื้อผ้าเก่าๆกระเป๋าเน่าๆนั่น ยังกล้าวางลงบนเว็บไซต์ โอ๊ะ ราคายังติดเอาไว้ไม่ใช่ต่ำๆ เธอเห็นตัวเองเป็นดารานางแบบวัยรุ่นจริงๆอ่ะ? มีคนจะซื้อสิ่งของเน่าๆเหล่านี้ของเธอหรอ?” หลินเฉิงเจี๋ยก็สนุกขึ้นมาด้วย หัวเราะขึ้นอย่างชั่วร้าย “ขำจะตายแล้วฉัน เสื้อผ้าเก่าๆนี่เป็นเพียงแค่ของโนเนม เธอคงไม่ได้เห็นเป็นของแบรนด์เนมหรอกมั้ง? เธอนึกว่าเธอคือฟ่านปิงปิง เสื้อผ้ามีสองเก่าๆที่มีกลิ่นกายยังสามารถขายออกไปได้? ฮ่าๆ แม่งโคตรน่าขำจริงๆเลย！” “โอ๊ะ กระเป๋าเน่าๆที่ผลิตภายในประเทศนี่ยังขาย1200 ทำไมเธอไม่ติดป้ายแสนสองล่ะ ไม่แน่อาจจะมีไอ้โง่มาซื้อจริงๆ” ทุกคนพากันชี้ไปบนหน้าจอหยอกล้อ จำนวนคนเข้าดูที่อยู่ด้านบนเพิ่งจะ9 อีกทั้งจำนวนการซื้อขายคือ 0 หลินเสี่ยวเข่อเก้อเขินเป็นอย่างมากขึ้นมาในชั่วขณะ เธอสนใจเพียงแค่ช่วยชีวิตจูหมิง คิดไม่ถึงเลยว่าสิ่งของๆเธอนั้นไม่มีมูลค่า แต่การหัวเราะเยาะของทุกคนทำให้ใจที่แต่เดิมก็เป็นทุกข์ของเธอเพิ่มความอกจะแตกมากยิ่งขึ้นไปอีก เพียงครู่เดียวไฟโกรธก็ลุกขึ้นมา “พวกคุณรู้ได้ยังไงว่าไม่มีคนซื้อ? บางทีแป๊ปเดียวก็อาจจะขายหมดแล้ว” อะไรนะ? ทุกคนนิ่งอึ้งกันไปครู่หนึ่ง “พรืด” เสียงหัวเราะทั้งหมดดังออกมา หลินเฉิงเจี๋ย “พั่บๆ” ตบโต๊ะ ราวกับถูกคำพูดนี้กระตุ้นจนทนไม่ไหว คลึงไปที่ท้องโอเวอร์อย่างหาใดเปรียบ หลินหวั่นฉิงมองดูท่าทีที่โมโหของหลินเสี่ยวเข่อ ในใจก็กระตุกขึ้นมาอย่างกะทันหัน พูดใส่เธอว่า “งั้นได้ ในเมื่อเป็นเช่นนี้พวกเราก็มาพนันกัน ให้เวลาเธอห้านาที หากสามารถขายทิ้งได้หนึ่งชิ้น แม้จะเป็นเสื้อผ้าเก่าๆตัวเดียวก็ตาม ฉันก็จะยกน้ำชาคารวะให้กับเธอ ต่อไปเห็นเธอก็จะเรียกเธอพี่สาว มิฉะนั้นแล้ว...” “มิฉะนั้นแล้วก็สละการเงินของโปรเจกต์ฝั่งตะวันตกออกมา เป็นยังไง?” “ได้！” กัดริมฝีปากล่างเอาไว้แน่น แม้จะรู้ว่านี่คือกับดักที่หลินหวั่นฉิงวางเอาไว้ อีกทั้งเธอแทบไม่อาจจะชนะได้ แต่ก็คือยอมไม่ได้อีก เพื่อจูหมิง เธอก้าวเล็กๆก็ยังไม่คิดจะยอม