已经是第一章了
ตอนที่ 5
อารัทธาเดินออกจากห้องสมุดส่วนตัวแห่งชี้คอารันดาด้วยความรู้สึกหนักศีรษะกับเรื่องราวที่ได้รับรู้ สายตาคมเข้มมุ่งมั่นทอดมองสู่เบื้องหน้าทางเดินที่ปูด้วยหินอ่อนลดหลั่นเข้าสู่สวนสวย พลันสายตาก็ต้องชะงักกับภาพที่เคลื่อนไหวเบื้องหน้า
สตรีผู้หนึ่งผู้มีดวงตาที่งดงามดุจเดือนดารา นัยน์ตาสีทรายทองคู่นั้น ภายใต้ชุดประจำชาติที่ปกคลุมร่างบอบบางตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าแต่ทว่ายังคงเว้นช่วงดวงตาหวานนั้นไว้ ดวงตาหวานที่ตราตรึงหัวใจแกร่งตั้งแต่เมื่อแรกสัมผัสเห็น
ไม่ต่างไปจากเจ้าของดวงตาหวาน หัวใจดวงน้อยตื่นตะลึงกับบุรุษสูงใหญ่ที่ยืนเด่นอยู่เบื้องหน้านี้ จวบจนฝ่ามือแข็งแกร่งนั้นแตะสัมผัสแก้มนวลที่กั้นไว้เพียงแพรผ้าบางเบาก็ทำให้ร่างบางสะดุ้งสุดตัว
ฮาน่ามัวแต่ตื่นตะลึงจ้องมองบุรุษนั้น โดยไม่ทันสังเกตเห็นว่าร่างสูงนั้นเคลื่อนกายเข้าหาตั้งแต่เมื่อใด ด้วยความตกใจที่ถูกชายแปลกหน้าสัมผัสทำให้ท่านหญิงแห่งอารันดาเบี่ยงตัวและหันกลับในทันที แต่ทว่ายังช้าไปกว่าร่างสูงที่เข้าประชิดตัว
“ปะ..ปล่อยนะ ปล่อยเราเดี๋ยวนี้”
ฮาน่าสะบัดข้อมือที่ถูกยื้อยุดให้เดินตามอย่างรวดเร็ว
ใบหน้าหล่อเหลาที่ลอยเด่นฉายแววล้อเลียนอยู่เต็มสีหน้า แต่ทว่าดวงตาคมเข้มนั้นหวานยิ่งนักยามทอดมองเจ้าของร่างบางตรงหน้านี้ แต่ก็ยอมที่จะปล่อยข้อมือน้อยๆ นั้นแต่โดยดี
ฮาน่าหันซ้ายขวากลัวเหลือเกินว่าจะมีใครมาเห็น โชคไม่ดีเอาเสียเลยที่เธอดันเดินมาอยู่ตรงจุดกำแพงต้นไม้หนาทึบที่ถูกออกแบบและตั้งใจสร้างเพื่อกำบังสายตาจากภายนอกและตอนนี้เหมือนมันจะกลายเป็นภัยสำหรับเธอไปเสียแล้ว
ดวงตาหวานตื่นกลัว..กลัวดวงตาคมเข้มที่เอาแต่จ้องมองและกลัวกับประเพณีธรรมเนียมที่เคร่งครัดของอารันดา การสวมเสื้อคลุมตัวโคร่งยาวตั้งแต่คอจรดปลายเท้าและสวมผ้าคลุมปกปิดใบหน้าและเรือนผมเป็นการป้องกันการเปิดเผยนั้นได้เป็นอย่างดี แต่..ขณะนี้มันกลับกลายเป็นสิ่งเร้าที่ทำให้เขาอยากรู้ ผู้ชายที่กระทำการหยามเกียรติประชิดตัวและถือวิสาสะแตะต้องกายตั้งแต่เพียงครั้งแรกที่ได้เผชิญหน้า
“อืม..คุณสวยเหลือเกิน ภายใต้ผ้าบางๆ เหล่านี้ ซ่อนสตรีที่งดงามได้เพียงไหนกัน ผมอยากรู้นัก”
มือใหญ่เอื้อมใกล้หมายกระตุกผ้าคลุม
“อย่า!”
ร่างบางสะดุ้งเฮือกตกใจอย่างที่สุดแต่เมื่อเห็นว่าเขาเพียงทำท่าแกล้งความโกรธกรุ่นจึงเข้ามาแทน ในระยะที่ใกล้กันเพียงลมหายใจรดริน
แพรผ้าบางเบานั้นแทบจะไม่สามารถอำพรางอะไรได้อาจจะเป็นเพราะอยู่ในสถานที่แห่งนี้ คฤหาสน์แห่งชี้ค..การปิดบังจึงไม่ได้มิดชิดดั่งเช่นสตรีที่เห็นในเมือง..
อารัทธาเผลอมองใบหน้างดงามที่มองเห็นได้อย่างรางๆ ผิวสีน้ำผึ้งดูงดงามอ่อนหวานละมุนละมัยยิ่งนัก จมูกโด่งรั้นน้อยๆ รับกับริมฝีปากอวบอิ่มที่เขาคิดว่ามันคงจะให้สีแดงระเรื่อดั่งสตรีสุขภาพดี ทว่าดวงตางดงามคู่นั้นกลับฉายแววชิงชังเขาอย่างเห็นได้ชัด
“กรุณาหลีกทางไปซะ แล้วฉันจะถือว่าไม่เคยพบเจอคุณมาก่อน”
เสียงหวานต่ำลงอย่างสะกดกลั้นอารมณ์เต็มที่ ใจอยากจะร้องเรียกทหารยามให้มาจัดการแต่อีกความรู้สึกหนึ่งกลับค้านไม่ให้ทำ เพราะอะไรน่ะเหรอ..อาจเพราะกระแสบางอย่างที่เขาพยายามสื่อมันออกมาจากดวงตาคมเข้มคู่นั้นก็เป็นไปได้
“จะถือว่าไม่เคยพบได้อย่างไง ในเมื่อเราพบกันถึงสองครั้งสองหน..จำไม่ได้หรือครับ”
เขาที่ยื่นหน้าจนใกล้ทำให้ฮาน่าต้องผงะออกอย่างขวัญเสีย
“คุณ! อย่ามาทำกิริยาแบบนี้นะ ถ้าคุณไม่หลีกไป ฉันจะร้องเรียกให้คนมาช่วย”
เสียงตวาดที่ค่อยเสียจนกลัวคนอื่นได้ยินนั้นทำให้เขาต้องขำออกมา
“หึ.. เรียกมาเลยสิครับ แต่ดูท่าไม่น่าจะเรียกมาได้ง่ายๆ นะ เพราะ..คุณเองก็กลัว กลัวคนอื่นจะรู้ว่าอยู่กับผมเหมือนกัน จริงไหม?”
ไม่พูดเปล่าแต่เขากลับยิ่งเดินเข้าใกล้ ฮาน่าถอยหลังกรูแต่ต้องหยุดนิ่งเพราะกำแพงต้นไม้ที่สัมผัสแผ่นหลัง
“คุณ! บ้า! หลีกไปเดี๋ยวนี้นะ รู้ไหมว่าฉันเป็นใคร ชี้คฟีรอสไม่มีทางปล่อยคุณไปแน่ ถ้ารู้ว่าคุณทำอะไรอย่างนี้กับฉัน! หลีกไปเดี๋ยวนี้นะ”
เสียงตวาดแหวแต่ยังคงไว้ด้วยน้ำเสียงระดับเดิมยิ่งทำให้อารัทธานึกสนุก ยิ่งเห็นเธอเต้นเร้าแถมยังอ้างชื่อชี้คฟีรอสมาปกป้อง เขายิ่งอยากแกล้งอย่างนึกสนุก เสือผู้หญิงอย่างฟีรอสไม่น่าหวงนางในฮาเร็มเพียงคนเดียว ดูท่าการมาอารันดานี้คงไม่น่าเบื่อจนเกินไปนัก เพราะดอกไม้ทะเลทรายที่เย้ายวนตานี้ให้ความเพลิดเพลินหัวใจเสียเหลือเกิน
“แต่ชี้คฟีรอสคงจะอนุญาตผม ให้..ทำอะไรก็ได้..ที่ผมอยากทำไม่เว้นแม้กระทั่ง..”
ดวงตาคมเข้มหลุบต่ำลงจ้องมองริมฝีปากอิ่มที่ดูจะสั่นเล็กน้อยเพราะอารมณ์โกรธที่เริ่มปะทุ
“คุณมันบะ..”
เสียงหวานขาดหายไปเพราะอะไรบางอย่างที่ฉกประทับลงมาอย่างรวดเร็ว ดวงตาหวานตื่นโพลง สัมผัสจาบจ้วงล่วงเกิน..เกินกว่าเธอจะยอมรับได้ แม้จะมีแพรผ้ากางกั้นแต่มันจะต่างอะไรในเมื่อความบางเบานั้นไม่เป็นอุปสรรคต่อการรุกรานเลยสักนิด
ฮาน่าที่รู้สึกมึนงงไปชั่วครู่พยายามที่จะเรียกสติของตัวเองให้กลับคืนมา แม้จะได้รับการศึกษาจากนานาประเทศแต่ก็ใช่ว่าจะรับเอาวัฒนธรรมเหล่านั้นมา อารันดา..ก็ยังคงเป็นอารันดา สัมผัสที่ได้รับนี้มีเพียงสามีที่จะมอบให้เท่านั้น ชายอื่น..ไม่มีสิทธิ
已经是最新一章了
加载中
