3 เมาป่วนใจ (2)

“ขอบคุณค่ะ” ว่าแล้วเธอก็รับเอาน้ำในแก้วมาล้างอย่างไว แต่ถึงอย่างนั้นความแสบร้อนก็ไม่ได้บรรเทาลงสักเท่าไหร่ “เป็นไง” “ดีขึ้นนิดหน่อย แต่ก็ยังเคืองๆ แสบๆ อยู่เลยค่ะ” ปฐมาที่หลับตาข้างที่แสบเอาไว้ ขณะล้างมือของตัวเองให้สะอาด “อะ ลองกินนี่” ปฐมาหันมาจ้องมือของติณณ์ที่หยิบอะไรบางอย่างมายื่นให้กับเธออย่างงงๆ “อะ...อะไรคะ” “เกลือน่ะ อ้าปาก อมมันไว้หรือกลืนมันลงไปเลยก็ได้อาการแสบและเคืองจะได้ทุเลาลง” ยังไม่ทันที่จะมีการตอบรับหรือปฏิเสธ ติณณ์ก็ยัดเกลือในมือเข้าปากของอีกฝ่ายไปแล้วเรียบร้อย คราวนี้ปฐมารู้สึกเลยว่าตัวเองไม่ได้แค่ร้อนที่ตาแล้วละ แต่มันร้อนลามไปทั่วทั้งหน้าเลยทีเดียว “เป็นไงดีขึ้นไหม” ไม่ถามเปล่ายังชะโงกหน้าเข้าไปจ้องดูตาที่เริ่มแดงจากพิษของพริกใกล้ๆ ทำเอาปฐมาถึงกับถอยกรูด “ดีขึ้นมากแล้วค่ะ อะ...เอ่อ...แป๋มขอออกไปรอข้างนอกนะคะ” พูดจบเธอก็รีบเดินก้มหน้าออกไปที่ห้องรับแขก ที่มีพี่ชายนอนเอกเขนกสบายใจเฉิบอยู่บนโซฟา “เป็นอะไร” ปฐพีรีบลุกขึ้นนั่งและขยับเข้าไปถามอย่างเป็นห่วงเมื่อเห็นน้องสาวเดินมาทิ้งตัวลงนั่งพร้อมกับเอามือกุมตาข้างขวาไว้ตลอด “พริกกระเด็นเข้าตาน่ะ” “ไหนดูซิ” ปฐพีดึงมือของน้องสาวออก แล้วมองพลางขมวดคิ้ว “แดงเลยนะนั่น” “พี่ติณณ์เอาเกลือให้กินแล้วเดี๋ยวคงหาย” พูดเองก็ชะงักเอง เพราะมันพานให้เธอคิดไปถึงขั้นตอนการเอาเกลือให้กินเสียอย่างนั้น “พริกโดนแก้มด้วยเหรอทำไมมันแดงๆ” ปฐพีทัก ก่อนเขาจะเลิกคิ้วเมื่อเห็นท่าทีเขินอายลุกลี้ลุกลนของน้องสาว “มั้ง แป๋มขอไปนอนพักที่ห้องนะ มีอะไรพี่ก็ไปเรียกละกัน” ว่าแล้วปฐมาก็ลุกเดินหนีขึ้นห้องไป ปล่อยให้คนเป็นพี่ชายขมวดคิ้วมองตามไปอย่างงงๆ และเมื่อถึงเวลาบริเวณที่นั่งหน้าบ้านก็ถูกใช้ให้เป็นที่จัดปาร์ตี้เล็กๆ ต้อนรับสมาชิกใหม่ ปูนึ่งและกุ้งย่างถูกพ่อครัวใหญ่นำมาเสิร์ฟเป็นระยะๆ ส่วนเครื่องดื่มนั้นถูกยกให้เป็นหน้าที่ผู้ชำนาญการอย่างปฐพี ปฐมาสมาชิกใหม่จึงมีหน้าที่นั่งรอกินอย่างเดียว “เรามาชนแก้วกันหน่อยไหม ต้อนรับสมาชิกใหม่อย่างเป็นทางการ” ติณณ์เสนอ ปฐพีก็รีบสนอง รินเบียร์ใส่แก้วแจกจ่ายให้ตัวเองและเจ้าบ้าน จนมาถึงน้องสาว “อะไรคะ” ปฐมาถามเมื่อพี่ชายไม่ยอมปล่อยแก้วเบียร์ที่ยื่นมาให้ “เอาเป็นเป็บซี่ดีไหม ในตู้เย็นก็มี” “แป๋มอายุยี่สิบกว่าแล้วนะคะ นอกจากมีผัวได้แล้วยังสามารถกินเบียร์ได้ด้วย ปล่อยค่ะ” ปฐมาตีมือพี่ชายแล้วดึงแก้วเบียร์มาถือไว้ “ยังไม่ได้กินเมาเสียแล้ว” “อรรถรส” ปฐมาพูดเสียงสูงแล้วหัวเราะชอบใจเมื่อพี่ชายมองค้อน “เอาชนๆๆ” ติณณ์ที่นั่งมองสองพี่น้องเถียงกันไปมาเอ่ยแทรกพร้อมกับยืนแก้วออกไปข้างหน้า ทำให้ทั้งปฐพีและปฐมายกแก้วของตัวเองไปชนเบาๆ “ยินดีต้องรับสมาชิกใหม่อย่างเป็นทาง เอ้าดื่ม” สิ้นเสียงของเจ้าของบ้านทุกคนต่างก็ยกเบียร์ในแก้วขึ้นดื่มจนหมด “มาอยู่ที่นี่ไม่ต้องอะไรมากมาย กันเอง สบายๆ และที่สำคัญไม่ต้องเกรงใจ น้องไอ้ป้อมก็เหมือนน้องพี่นั่นแหละ อยู่กับมันมาจนรู้ไส้รู้พุงกันหมดแล้ว คนอื่นเขาหนีไปแต่งงานมีลูกมีเมีย เหลือมันคนเดียวนี่แหละ คบๆ เลิกๆ ไม่รู้เลือกอะไรนักหนา” ได้ที่ติณณ์เลยบ่นเรื่องเพื่อนร่วมบ้านให้น้องสาวอีกฝ่ายฟังเสียเลย “ว่าตัวเองอยู่หรือเปล่าพี่ติณณ์ ของผมอย่างน้อยก็มีแฟนเป็นตัวเป็นตนนะครับ ถึงจะรักๆ เลิกๆ บ่อยก็เถอะ แต่พี่นี่สิ จนปูนนี่เคยมีแฟนแบบจริงๆ จังๆ กับเขาหรือเปล่าเนี่ย เปลี่ยนผู้หญิงอย่างกับเปลี่ยนถุงเท้า” ปฐพีไม่ยอมโดนฝ่ายเดียวเลยย้อนคืนบ้าง “มันยังไม่มีที่ใช่นี่หว่า” “เห็นแล้วนึกชอบนึกพอใจนี่ยังไม่ใช่อีกเหรอพี่” ปฐพีถามอย่างสงสัย “ยัง ถ้าเป็นคนที่ใช่กูก็ต้องไม่มีใจหรือสายตามองผู้หญิงคนอื่นสิวะ”