บทที่5.เสียหน้าและการเอาคืน 2/2

2/2 พิชญ์สินีชะงักกึกเธอค่อยๆ ผ่อนลมหายใจออกมาช้าๆ แม้อยากจะลืมคนบ้าคนนั้นให้หมดไปเสียที แต่เมื่อต้องทนทำงานอยู่ในอาคารหลังเดียวกันก็คงได้ยินได้ฟังเรื่องของเขาไม่มากก็น้อย “ค่ะ” “เอ ค่ะนี่หมายความว่ายังไงหนูแหวน หล่อไหม?” “เขาหน้าตาดีค่ะ ตามที่บอกปากต่อปากกันมานั่นแหละค่ะ” “อุ้ยตาย! เสียดา