ปลดล็อค - 04

12 : 30 น. คอนโดสเวน ก๊อก ก๊อก ก๊อก "ไอ้สเวน ไอ้เชี้ยสเวน " คาเรนเคาะประตูเรียกคนด้านในห้อง ให้มาเปิดประตู ก๊อก ก๊อก ก๊อก "ไอ้สเวน !!" เสียงเคาะ เสียงตะโกนเรียกดังไม่หยุด "แม่งทำเชี้ยอะไรอยู่วะ " เปเปอร์ที่ยืนมองหน้าประตูที่ตอนนี้มีเพื่อนของเขาพยายามเคาะเรียก "กูจะรู้ไหม !? ไอ้สัสนี่" ฟิวเวอร์ ตอบอย่างหงุดหงิด แม่งทำห๋าอะไรว่ะ "ไอ้สเวน !! เปิดประตูเดี๋ยวนี้ กูเคาะจนกูเจ็บมือไปหมดแล้ว" เสียงคาเรนพยายามเคาะประตู จนตอนนี้เริ่มเจ็บมือแล้วด้วย ก๊อก ก๊อก ก๊อก "แม่งนอน หรือ ซ้อมตายวะ" แม็ททิวบอกและเดินไปจับไหล่คาเรนให้หยุดเคาะหยุดตะโกน "เอาไงดีว่ะ" คาเรนหันไปถามความคิดเห็น ว่าจะเอาไงต่อดี "มึงก็โทรหามันดิ่ ไอ้ควายเคาะให้เจ็บมือกันอยู่ได้" เปเปอร์บอกพวกเพื่อนเขาและกดโทรหาคนให้ห้อง ไอ้สเวน ตู๊ดด  ตู๊ดด  ตู๊ดด "ฮัลโหล" (โทรมาทำเชี้ยยยอะไรวะ) "มาเปิดประตูพวกกูอยู่หน้าห้อง" (@$#$@#@) "มึงมาเปิดให้พวกกูก่อน แล้วค่อยมาบ่น ไอ้สัส" พอคนในสายวางไปได้ไม่นาน ประตูห้องก็เปิดออกพร้อมผู้ชายหน้าสวยยืนไม่สบอารมณ์ตรงหน้า "มาทำเชี้ยอะไร" ผมถามพวกมันอย่างหงุดหงิด แม่งคนจะนอนมากวนกูกันอยู่ได้แล้วนี้มาทำเชี้ยอะไรเยอะแยะ "จะมานอนที่ห้องมึง และก็ไปผับพร้อมมึงไง" พวกมันพูดเสร็จก็เดินเข้ามาในห้องและนั่งลงโซฟา โดยที่ผมยังไม่ได้อนุญาตเลย "เดี๋ยวกูไปล้างหน้าล้างตาแปบ" ผมบอกพวกมันแล้วเดินเข้าไปให้ห้องนอนเพื่อจะเดินไปเข้าห้องน้ำ ล้างหน้าล้างตา "พวกมึงทำอะไรกัน" ผมเดินออกมาจากห้องนอนและเห็นไอ้ฟิวเวอร์กับไอ้คาเรน เดินเข้าไปในครัวเปิดตู้เย็น เหมือนหาอะไรกัน "แม่งห้องมึงไม่มีอะไรกินเลยหรือไง นอกจากกระป๋องเบียร์" คาเรนเปิดตู้เย็นและหันมาถามผม มันก็รู้ว่าผมอยู่คนเดียว ไม่มีคนทำให้จะให้มีของสดได้อย่างไร "งั้นไปกินก๋วยเตี๋ยวแถวคอนโดกูป่าว" เสียงไอ้คาเรนพูดขึ้นเพื่อจะชวนพวกผมไปกินก๋วยเตี๋ยวแถวคอนโนมัน "ก็ดี กูเริ่มหิวแล้ว" ฟิวเวอร์บอกและลุกขึ้นยืนและหันไปจับแขน ไอ้เปเปอร์ แม็ททิว ให้ลุกขึ้น "แล้วมึงจะไปด้วยกันไหม!?" คาเรนหันมาถามผม ผมเลยพยักหน้าและเดินตามพวกมันออกจากห้องไป พวกผม 5 คน นั่งรถไอ้เปเปอร์ ไปกินก๋วยเตี๋ยวที่คอนโดไอ้คาเรน เปเปอร์เป็นคนขับ ไอ้คาเรนนั่งหน้าข้างขับ ส่วนที่เหลือก็นั่งเบียดๆกันข้างหลัง คือคุณคงนึกภาพออกนะครับ ผู้ชายตัวใหญ่ 3 คนนั่งเบียดกันอยู่ข้างหลัง ขาก็ยาวกันทุกตัว รถแม่งเสือกเตี้ย นั่งปวดหลัง ปวดขา จนกว่าจะถึงคอนโดไอ้คาเรน ไม่นานพวกเราทั้ง 5 คนก็มาถึงจุดหมายกันแล้ว นี่มึงพากูมาแดกก๋วยเตี๋ยว หรือมาทรมานว่ะ ปวดไปหมด ไอ้คาเรนพาพวกผมไปมาที่ร้านก๋วยเตี๋ยวที่ตอนนี้มีคนยืนรอ นั่งรอกันเต็มไปหมด ร้านก๋วยเตี๋ยวชาย4 ​"แดกอะไรกัน พวกมึง" คาเราลุกขึ้นและถามพวกผมที่ตอนนี้นั่งมองรอบๆร้าน มันเป็นร้านริมทาง ทั้งทางมีของกินมากมาย "เล็กตก" ไอ้เปเปอร์ "เหมือนไอ้เปเปอร์" ไอ้ฟิวเวอร์ "บะหมี่เกี๊ยวน้ำใส" ไอ้แม็ททิว "ใหญ่ต้มยำ" ผมบอกไอ้คาเรนเสร็จ ก็ลุกไปเอาน้ำมาแจกให้พวกเพื่อนๆผม ตอนนี้พวกผมนั่งคุยนั่งรอ ไม่นานไอ้คาเรนก็เดินมานั่งด้วย "อ๊ายยยย ชะนีพวกพี่สเวน แก!!" เสียงกะเทยดังขึ้นมาทำให้พวกผมหันไปมอง โต๊ะมี ผู้หญิง 3 คน กระเทย 1 ทำให้พวกเธอหันมามองเพื่อนเธอ "มึงเป็นอะไร เสียงดังทำไม" เสียงน้องผู้หญิงที่นั่งหันหลังให้ถามเพื่อนเธอที่เสียง ตอนนี้ผมไม่ได้สนใจ เพื่อนของน้องที่ทำท่าจะวางมวยกัน แต่ผมสนใจผู้หญิงที่นั่งหันหน้ามาทางผม "ไอ้สเวน สัสจ้องน้องขนาดนั้นมึง ไม่ฉุดมาเลยล่ะ อีห๋า" เสียงไอ้คาเรนพูดขึ้น ที่ผมเอาแต่จ้องคนตัวเล็กอย่างไม่วางตา "หึ ว่าแต่กู พวกมึงก็ไม่ได้ต่างจากกูหรอ ไอ้เหี้ยคาเรน" ผมหันไปด่าและหันมาจ้องมองเธอตรง ว่าแต่กู มึงก็จ้องน้องที่นั่งหันหลังให้มัน ส่วนไอ้เหี้ยแม็ททิวก็จ้องน้องอีกคนที่ข้างๆกัน น้องเขาคงรู้แล้วว่าผมจ้องน้องเขา เพียงสบตา​กับน้องเขา ใจผมก็เต้นขึนมาทันที ตึก ตึก ตึก ตึก สบตาแค่แปบเดียว หัวใจผมเต้นได้ขนาดนี้ผมไม่เคยใจเต้นเป็นผู้หญิงคนไหน เธอคือคนแรกที่ทำให้ผมใจเต้น "นี่ล่ะ แม่ของลูกผมเลย"