ปลดล็อค - 07

​ ​ ฉันหลุดออกมาจากผู้ชายคนนั้นและรีบเดินออกมาทันที ไม่สนใจเสียงเรียกของเขา ฉันเดินออกจากห้องน้ำและตรงกลับที่โต๊ะตัวเอง ฉันเดินมาถึงก็เห็น ยัยส้มหวานและยัยรี่ซี่ นั่งอยู่ วิกผมมันหายไปไหนว่ะ แต่ไม่เห็นยัยแอปเปิ้ล "แอปเปิ้ลไปไหน??" ฉันนั่งลงและหันมาถามพวกมัน "ไม่รู้" ยัยส้มหวาน "มันโดนผู้ชายฉุดไป อ๊ายยย วิกกูหาย" ยัยรี่ซี่ ตอบและจับหัวตัวเองร้องตกใจ มันก้มลงหาวิกผมมัน "แล้วมึงก็ปล่อยให้มันโดนฉุดไปนี้นะ แล้วไอ้ผู้ชายมันเป็นใคร มึงเห็นหน้าไหม" ฉันตกใจมาก ไม่ใช่ที่มันร้องเรื่องวิกผมมึง แต่เป็นที่มันปล่อยให้ยัยแอปเปิ้ลโดนฉุดไป "ไม่ชัดว่ะ แต่หล่อมากกก ทำไมไม่มาฉุดกูว่ะ" อีรี่ซี่พูดอย่างคนเพ้อฝัน และก็ส่ายหัวไปมาเพื่อเรียกสติ และก้มหาวิกผมต่อ "นั้นมึง!! หาเหี้ยอะไรอยู่ว่ะ"ส้มหวานหันมามองอีรี่ซี่ที่ตอนนี้มันกำลังหาวิกผมอยู่ "มึงมาช่วยกูหาวิกผมดิ่ แม่งหลุดไปตอนไหนก็ไม่รู้" "เออ!! อุ้ย กูเหยียบอะไรดำๆว่ะ" ไม่นานเสียงยันส้มหวานก็ดังขึ้น และเดินไปมา ทำให้อีรี่ซี่หันไปมองถึงกับตกใจ "อีเหี้ย!! หยุดเดินลากไปมา อีสัส ยกตีนมึงขึ้นซิ่ อีดอก กูบอกให้หยุดๆๆ" "อะไรว่ะ!?" ยัยส้มหวานก็พยายามเขี่ยพยายามลากเดินรอบโต๊ะ คือมึงจะเดินรอบโต๊ะทำเหี้ยไร อีรี่ซี่ก็เอาแต่เดินไล่ตาม "วิกกูอีเหี้ย มึงหยุดเดินแล้วยกเท้าขึ้น อีห๋า" "โทษที!! กูไม่ได้ตั้งใจกูเมาไปหน่อย"ส้มหวานบอกและหยุดเดินยกเท้าขึ้นให้อีรี่ซี่เดินไปหยิบวิกผม "สภาพวิกผมกูเละ พังหมด บอกกูทีว่ามึงพูดจริง" อีรี่ซี่หันมามองหน้ายัยส้มหวาน มันก็เอาแต่ยกมือไหว้ "พอๆพวกมึง กลับกันเถอะ" ฉันลุกขึ้นมาไปลากพวกมันออกมาจากผับเพื่อกลับคอนโดอีส้มหวาน ​คอนโดส้มหวาน ​ 23:00 น. ฉันขับรถของส้มหวานไม่นาน ก็มาถึงคอนโดมันเวลานี้รถไม่ค่อยติด และฉันจึงเอารถมาจอดที่ลาดจอดและเดินไปเปิดประตู ฉันกับรี่ซี่ช่วยกันแบกยัยส้มหวานมาที่ห้อง ฉันและรี่ซี่แบกมันมานอนที่เตียงจัดท่านอนให้มันนอนสบาย และฉันก็เดินไปเอากาละมังใส่น้ำและหาผ้ามาเช็ดตัวให้มันเสร็จและเดินออกมาหารี่ซี่ที่นั่งหลับตาอยู่ที่โซฟา "จะกลับ หรือ จะนอน" ฉันถามมัน เผื่อมันจะอยากกลับฉันก็จะไปส่งและกลับบ้านเหมือนกัน "นอนนี้ กูติดต่อยัยแอปเปิ้ลไม่ได้ มันปิดเครื่อง" "อื้มม นอนเถอะมึง พรุ่งนี้เช้าเดี๋ยวมันก็มา" ฉันบอกมันเสร็จก็เดินเข้าห้องยัยส้มหวาน และลงนอนข้างๆมัน ไม่นานฉันก็หลับไปเพราะความเหนื่อย 11:00 น. ก๊อก ก๊อก​  ก๊อก​ ก๊อก​ "อีรี่ซี่!! มีคนมามึงไปเปิดประตูดิ่" ฉันได้ยินคนเคาะประตูจึงตะโกนเรียกและบอกมันให้ไปเปิดประตู "อีเหี้ย!! มึงได้ยินก็มาเปิดเอง หรือไม่ก็บอกเจ้าของห้อง" อีรี่ซี่ตะโกนกลับมา "อีสัส !! กูจะนอน ไปเปิดดิ่" ตามด้วยเสียงของเจ้าห้อง ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูดังไม่หยุด ยิ่งทำให้คนในห้องเริ่มหงุดหงิด รำคาญ "โอ้ยยยกูรำคาญ ใครก็ได้ไปเปิดดิ่" ส้มหวานลุกขึ้นนั่งขยี้หัวตัวเองอย่างหัวเสีย "มึงอะไปเปิด ลุกแล้วนี้" เสียงอีรี่ซี่ตามมา "มึงนั้นล่ะ นอนอยู่ข้างนอกก็ไปเปิดดิ่ว่ะ"ส้มหวานลุกออกเตียงเดินออกไปข้างนอก ไม่นานเสียงเคาะประตูก็เงียบลงแต่เสียงคนด่ากันเถียงกันดังขึ้นไม่หยุด "กูจะนอน หยุดเถียงกันได้" ฉันที่ทนไม่ไหวลุกขึ้นนั่งบนเตียงและเดินออกไปห้ามพวกมัน แกร๊ก เสียงคนเปิดประตูเข้ามาในห้อง ทำให้พวกเรา 3 คนหันไปมองที่ประตูกัน "อีสัส!! แม่งตื่นแล้วทำไมไม่มาเปิดประตูว่ะ" ยัยแอปเปิ้ลเดินมาให้ห้องและหันมาว่าพวกเรา "มึงไปไหนมา" ฉันและอีรีซี่ถามขึ้นพร้อมกัน "เข้ามาได้ไง" ส้มหวาน "มึงก็รู้ อีรี่ซี่ ว่ากูไปไหน กูเคาะจนกูเจ็บมือเลยลงไปขอคีร์การ์ดสำรอง" แอปเปิ้ลตอบคำถามพวกเราทุกคนเสร็จก็เดินไปนั่งที่โซฟา "กูไม่เก็ท อีชะนี ใครเป็นลากมึงไป" อีรี่ซี่เดินเข้ามานั่งลงข้างและถามต่อ "กูยังไม่พร้อมตอบ กูอยากไปช็อปปิ้ง "มันพูดเสร็จก็หันไปเปิดทีวีรอพวกฉันอาบบน้ำแต่งตัว ​ห้างสรรพสินค้า KJ ​ ​13:45 น. ​พวกฉันขับรถมาที่ห้าง KJ ห้างดังแห่งหนึ่ง พวกฉันเดินมาหาอะไรกินก่อน ตั้งแต่เช้ายังไม่ได้แดกอะไรลงท้องเลย ​ร้านชาบู ชาบู ​ กว่าจะได้กินแม่งยังต้องเถียงกันสุดท้าย ก็ต้องเข้ามาแดกกันอยู่ดี คือพวกมึงจะเถียงกันให้เสียเวลาทำไมว่ะ "มีกี่ท่านค่ะ" "4 " พนักงานหญิงต้อนรับก็พาพวกฉันไปนั่งโต๊ะติดกระจก ฉันเข้าไปนั่งก่อนติดกระจก ตามด้วย ยัยแอปเปิ้ล ข้างหน้าฉันเป็นรี่ซี่ และส้มหวาน "อันนี้ อันนี้​ อันนี้​" แอปเปิ้ล "อันนี้ อันนี้ อันนี้ และอันนี้" ส้มหวาน "อันนี้ อันนี้ อันนี้ อันนี้ อันนี้ และอันนี้" รี่ซี่ "อันนี้  อันนี้" ฉัน สั่งเสร็จ พนักงานรับออเดอร์และเดินออกไป "ทำไมมึงสั่งน้อยจังว่ะ" "ไอ้สัส พวกมึงสั่งกันกี่อย่าง ไหนจะของอีรี่ซี่คนเดียวก็เต็มโต๊ะแล้วมั่ง" ไม่นานพนักงานก็เอาอาหารมาเสิร์ฟที่โต๊ะเรา ตอนนี้อาหารเต็มโต๊ะจนคนในร้านหันมามองที่เรา พวกฉันเริ่มลงมือทานอาหารกัน เราทานไปคุยไปจนหมด ยัยส้มหวานก็ลุกขึ้นเดินไปจ่ายเงินพวกฉันก็ลุกตามมันออกไป พวกเราเดินออกจากร้านและช็อปปิ้งก่อน พวกเราแวะร้านรองเท้า กระเป๋า เสื้อผ้า ตบท้ายด้วยเครื่องสำอาง ในระหว่างที่กำลังเลือกดู ฉันก็ได้ยินเสียงเหมือนคนเรียก พอหันไปถึงกับตกใจ ​ไอ้ซัน ​"โมนี่ เป็นไงบ้างสบายดีไหม" ไอ้ซันมันเดินเข้ามาหาฉัน ตั้งแต่เลิกกันไป ฉันไม่เคยเจอมันอีกเลย วันนี้มันพึ่งจะโผล่หัวออกมา "กู สบายดีมากตั้งแต่เลิกกับมึง" "ซัน คิดถึงโมนี่ คิดถึงมากด้วย" ไอ้ซันเดินเข้ามากอดฉัน และเอาแต่พูดว่าคิดถึงๆ อยู่นั้นล่ะ คือมึงต้องการอะไรจากกู ว่ะ ไอ้สัส "แต่กูไม่คิดถึงมึง" พูดเสร็จฉันก็เดินออกมาทันที ไม่สนใจเสียงเรียกของพวกยัยส้มหวาน "รอเดี๋ยว !! ยัยโมนี่" พวกยัยแอปเปิ้ล ส้มหวาน รี่ซี่วิ่งมาตามฉัน ฉันหยุดเดินและหันมาหาพวกมึง "มึงโอเคไหม??" ส้มหวานถามอยากเป็นห่วง "กูโอเค พวกมึง คืนนี้ไปผับกัน กูอยากดื่มกลับกันเถอะกูไม่มีอารมณ์แล้ว"ฉันบอกพวกมันเสร็จก็เดินออกมาเลย พวกมันก็เดินตามกันมา 21:00 น. ​ผับ JK ​ พวกฉันเดินลงมาจากรถและตรงเข้าไปในผับ พวกเราเดินฝ่าฝูงชนเข้ามา  ฉันนั่งได้ซักพักก็รู้ปวดฉี่ "มึง!! กูไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ" ฉันบอกมันและลุกขึ้นจากเก้าอี้ "เดี๋ยว!! ดื่มอะไร จะสั่งให้" เสียงยัยรี่ซี่ถามขึ้น "วิสกี้" พูดเสร็จ ฉันก็เดินออกมาทันที และตรงเข้าห้องน้ำ ฉันทำธุระตัวเองเสร็จและตรวจความเรียบร้อย และเดินออกจากห้องน้ำเพื่อกลับโต๊ะ ในระหว่างที่กำลังเดิน ทำให้ฉันเดินชนคนเข้า "ขอโทษค่ะ" ฉันถอยออกจากเขาเล็กน้อยและก้มหัวขอโทษเขา "ไม่เป็นไรครับ โมนี่!!" ฉันเงยหน้าขึ้นมอง อย่างตกใจ ไอ้ซัน ฉันทำท่าจะเดินออกไปจากมัน แต่มันเสือกเข้ามากอดเอวฉัน "ปล่อย !!!" ฉันตะโกนบอกอย่างไม่พอใจที่มันมากอดฉัน มันไม่ปล่อยแถมกอดแน่นขึ้น ฉันและเขายืนยึ้ดแย่งกันอยู่ซักพัก ก็มีเสียงผู้หญิงพูดขึ้น "อีโมนี่ พี่ซันเขาเลิกกับมึงแล้ว มึงจะมายุ่งกับผัวกูทำไม !!" ยัยจีน่าเดินเข้ามากระชากแขนฉันให้ออกมาจากพไอ้ซัน ทำอย่างกูอยากอยู่ใกล้มันมากซิ่ "มึงดูด้วยว่าใครยุ่งกับใคร!?" ฉันบอกมันเสร็จก็เดินออกมา แม่งทำไมวันซวยว่ะ เที่ยงเจอผัว กลางคืน เจอทั้งผัวทั้งเมีย "กริ๊ดดดดดดดดดด" ไม่ต้องดมไม่ดื่มมันล่ะ อารมณ์เสีย ฉันกดโทรหายัยส้มหวานว่าจะกลับก่อน มันก็พยายามถามฉัน แต่ฉันกดวางสายไปแล้ว 09:35 น. วันนี้ฉันไม่มีเรียนเลยแวะมาทานไอศกรีม ที่ห้าง KJ เพราะวันนี้คุณแม่ใช้ฉันไปซื้อขนมเค้กให้ เธอเดินเลือกซื้อเค้ก 3 -4 ชิ้นไปฝากคุณแม่เสร็จ และเดินลงบันไดเลื่อยไปร้านไอศกรีม 11:40 น. ​ร้านไอศกรีม ZZ ​ ​ฉันเดินเข้าไปให้ร้านและหาโต๊ะว่างนั่ง พอเห็นมีโต๊ะว่างอยู่ฉันก็เดินตรงไปนั่ง "เอาอันนี้ และอันนี้ " ฉันบอกสิ่งที่ต้องการไม่นานก็มีพนักงานมารับออเดอร์ และเดินออกไป พนักงานก็เอาออเดอร์มาเสิร์ฟที่โต๊ะฉัน ฉันนั่งทานแบบชิวๆและนั่งมองคนเดินไปมา จนไม่ได้สนใจว่าตอนนี้มีคนได้มานั่งร่วมกันฉัน "ไง เจอกันอีกแล้วนะ" เสียงผู้ชายพูดทักขึ้นทำให้ฉันหันไปมอง ถึงกับตกใจ เขาคือคนที่เจอที่ผับ เขามานั่งทำไมโต๊ะฉันว่ะ "ใครอนุญาตให้คุณนั่ง" ฉันตอบเสียงเรียบและนั่งกินไอศกรีมก่อนแบบไม่สนใจ "เต็ม นั่งด้วยคน" เขาตอบและนั่งกอดอกมองฉัน ฉันมองเขาแปบหนึ่งและหันมองรอบๆร้านว่าตอนนี้ ไม่มีโต๊ะว่าง ฉันไม่สนใจเขานั่งกินคนเดียวเงียบ เขาก็เอาแต่จ้องมองฉันจนตอนนี้เริ่มรู้สึกอึดอัดมากก ไม่นานก็มีเสียงคนเรียกผู้ชายคนนั้น "พี่สเวนค่ะ จีน่าคิดถึงพี่จัง พี่สเวนไม่มาหาจีนาบ้างเลย จีน่าเหงานะค่ะ" ยัยจีน่าเดินเข้ามากอดคอและหอมแก้มสเวน และหันมามองฉัน "ถ้ามึงคันมากก็กลับบ้านไปให้ผัวมึงเกาให้" ฉันพูดขึ้นและเงยหน้าถึงมองยัยนั้น และลุกขึ้นเก็บของและเดินไปจากร้านทั้งที่ วันอะไรของกูว่ะ แม่งเจอแต่พวกมัน !! --------------------------------------- ​