ปลดล็อค - 12

​ ผมและโมนี่ซื้อของจำเป็นให้กับเจ้าหิมะครบแล้ว ส่วนกรงขนาดใหญ่ผมได้ให้ทางร้านจัดส่งที่คอนโนผม ผมเดินถือของ ของหมาทั้งนั้นสองข้าง ส่วนโมนี่ก็เดินจูงมันเดินตามหลังมา "เลิกอุ้มมันแล้วหรอ" ผมหันหน้าไปพูดแซวโมนี่ ที่ตอนแรกเดินอุ้มมันเดินไปมา ตอนนี้คงจะหนักเพราะตัวมันออกจะใหญ่ "หนัก!! และอย่าเรียก เจ้าหิมะว่ามัน มันมีชื่อแล้ว" ฉันบอกสเวนไป ฉันตั้งชื่อให้มันว่า ’เจ้าหิมะ’ เพราะมันมีขนสีขาว ตาฟ้า "แตะต้องไม่ได้เลยนะ เจ้าหิมะโมนี่มาหยิบกุญแจในกระเป๋าดิ่" ผมพูดและเดินมาที่ท้ายรถ บอกให้เธอมาหยิบกุญแจรถในกระเป๋า ฉันจูงเจ้าหิมะเข้ามาใกล้ๆสเวนและล้วงเอากุญแจรถและปลดล็อคเสียบกุญแจและเปิดให้เขา พอโมนี่เปิดท้ายลงให้ผมก็เก็บของใส่รถและปิดลง หันไปมองเธอที่ตอนนี้กำลังจะเปิดประตูหลังให้เจ้าหิมะเข้าไปนั่งและเธอก็ปิดประตู สเวนเดินมาเปิดประตูให้ฉันเข้าไปนั่ง ฉันจึงเข้าไปและหันมามองเจ้าหิมะที่ตอนนี้นอนอยู่ที่เบาะท้ายรถ และเขาก็เดินมาฝั่งคนขับรถและขับรถออกไปจากห้าง เพื่อกลับคอนโด เขาดูเหนื่อยคงจะรีบกลับไปนอน ผมรีบขับรถออกมาและไม่นานผมกับขับรถพาโมนี่และเจ้าหิมะมาถึงที่คอนโดและเลี้ยวเข้ามาจอดที่ลาดจอดรถ ผมและโมนี่ลงจากรถ เธอเดินมาช่วยผมถือ ตอนแรกผมบอกเธอว่าไม่เป็นไร แต่เธอบอกจะช่วย ผมก็เลยหยิบถุงที่เบาๆส่งให้เธอถือ 2 ถุง ฉันรับถุงที่สเวนส่งมาให้ 2 ถุงพอฉันจะหยิบเพิ่มเขาก็ไล่ให้ไปเอาเจ้าหิมะลงมาจากรถ ฉันจึงทำตามที่เขาบอก เดินไปเปิดประตูท้ายรถ พอเสียงประตูเปิดเจ้าหิมะก็ตื่น มันขึ้นหัวขึ้นมองมาที่ฉัน และลุกขึ้นเดินออกมาจากรถ ผมโมนี่และเจ้าหิมะก็เดินมาที่ลิฟท์ และเข้ามากดชั้นบนสุดไม่นานลิฟท์ก็เปิดและเห็นพนักงานจากร้านกำลัง เดินไปที่ประตูหน้าห้องผม "สวัสดีครับ ผมเอาของมาส่งครับ" พอผมและโมนี่เดินมาถึงพนักงานก็บอก "ครับ โมนี่เอาคีย์การ์ดไปเปิดประตู" ผมบอกให้โมนี่มาหยิบคีย์การ์ดที่อยู่ในกระเป๋า เธอเดินไปแตะคีย์การ์ดและเปิดประตูให้ผมและพนักงานเข้ามาข้างใน พนักงานเดินเข็นรถเข็นที่มีกล่องขนาดใหญ่วางอยู่เข้ามาด้วย สเวนก็เดินนำให้พนักงานวางตรงมุมห้อง พนักงานและเขาก็ช่วยกันยกกล่องลงจะรถเข็น และพนักงานก็เข็นรถเดินออกไปฉันก็เดินไปปิดประตู อ่ะ!! ทำไมกูไปตามพนักงานออกไปว่ะ แม่งๆๆ ผมจัดการแกะกล่องและหยิบกรงขนาดใหญ่ออกมาวางและโม่นี่ก็เดินมาจัดของให้เจ้าหิมะ ไม่นานเธอก็จัดที่นอนให้เจ้าหิมะเสร็จ "ไปนอนกัน" ผมว่าโมนี่จัดที่ให้เจ้าหิมะเสร็จก็เดินไปจับแขนเดินมาที่ห้องแต่เธอกับหยุดเดิน ผมเลยหันไปมอง "เอาเจ้าหิมะเข้ากรงก่อน" ฉันบอกและเดินไปจูงเจ้าหิมะเข้ากรงและให้อาหารเม็ดและน้ำไว้ให้มันทาน และเดินไปหาสเวนที่ยืนรออยู่ ไอ้นี้ก็ไม่ยอมไปไหนเลยต้องรอ และต้องนอนพร้อมกัน บางวันถ้าฉันง่วงก็หลับก่อนเขา ผมมองโมนี่ที่เดินมาหาผมและเดินเข้าไปในห้องนอน เธอเดินไปที่เตียงนอนล้มตัวลงนอนและหลับไปทันที คงเหนื่อย ฟอดดดดดด "ฝันดีนะครับ อีเมีย" ผมเดินเข้าไปหาโมนี่ และก้มลงหอมแก้มเธอและบอกฝันดี ผมจึงเดินไปอีกฝั่งและล้มตัวลงนอนตามเธอ จับตัวเธอเข้ามากอดและหลับไป 18:00 น. ฉันรู้สึกเหมือนมีอะไรมาเลียหน้าฉัน ฉันจึงลืมตาตื่นก็เห็นเจ้าหิมะ นอนทับบนตัวฉันและกำลังเลียหน้าฉัน แผล่บๆๆ แผล่บๆๆ "อื้มม พอแล้วเจ้าหิมะ ตื่นแล้วเว้ย หยุดๆๆ" ฉันโวยวายเสียงดังที่เจ้าหิมะไม่หยุดเลียและมันก็นอนทับฉันอยู่  นี้ก็เลียไม่หยุด หน้ากูมันอร่อยหรือไงเลียเอา เลียเอา เธอจึงหันไปมองคนข้างๆแต่กับไม่อยู่ในห้องนอน โอ้ยยยมึงหายไปไหนว่ะ "เจ้าหิมะลงมา!!" เสียงตะโกนเรียกตรงหน้าห้อง ทำให้เจ้าหิมะหยุดและหันไปมองว่าใครเรียก พอฉันมองไปก็เห็นสเวนยืนกอดอกมองฉันกับเจ้าหิมะ พอเจ้าหิมะเห็นหน้าดุของสเวนมันก็รีบลุกออกไปจากตัวฉัน และลงไปอ้อนสเวน เขาย่อตัวลงลูบหัวมันไปมาและจูงมันออกไป ผมตื่นเพราะเจ้าหิมะมันเห่าเสียงดังจนผมต้องลุกไปดู มันกำลังใช้เท้าหน้าของมันตะกุยกรง คงอยากจะออกมา ผมเลยเดินไปเปิดกรงมันก็เดินออกมา ผมมองนาฬิกาที่ตอนนี้เย็นมากแล้ว ผมเดินไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรสั่งอาหารให้มาส่ง ก๊อก ก๊อก ก๊อก ไม่นานก็มีเสียงเคาะประตู ผมและเจ้าหิมะหันไปมอง ผมลุกขึ้นยืนและเดินไปดูเจ้าหิมะก็เดินตามผม พอผมเปิดประตู มันก็เห่าพนักงาน ผมรีบรับถุงใส่อาหารและจ่ายเงินปิดประตูทันทีและหันไปมองเจ้าหิมะตาดุ มันก็เดินไปนั่งบนโซฟาและหันมามองผม ผมจัดการเอาอาหารใส่จานและวางที่โต๊ะกินข้าวพอหันไปมองเจ้าหิมะมันกลับไม่อยู่แล้ว และผมก็ได้ยินเสียงโมนี่โวยวาย คงจะตื่นผมเลยเดินเข้าไปดูก็เห็นเจ้าหิมะนอนทับบนตัวเธอ และกำลังเลียหน้าเลียตาโมนี้ ผมจึงตะโกนบอกให้มันลงมันก็หยุดและหันมามองผมและลุกลงมาหาผม ผมเลยย่อตัวลงและลูบหัวมันไปมาและจูงมันออกมา พอฉันเห็นว่าสเวนเอาเจ้าหิมะออกไป ฉันก็ลุกขึ้นลงจากเตียงเดินไปเข้าห้องน้ำล้างหน้าล้างตาและเดินออกมาจากห้อง เห็นโต๊ะกินข้าวมีอาหารวางอยู่เขาคงเปลี่ยนไว้ให้และหันไปมองที่สเวนที่ตอนนี้กำลังให้อาหารเจ้าหิมะ ฉันเดินไปที่โต๊ะกินข้าวจัดการตักข้าวใส่จานให้เขาและของฉัน "มากินข้าว" ฉันตะโกนเรียกเขาให้มากินข้าว "อื้มม" พอผมให้อาหารเจ้าหิมะเสร็จก็ได้ยินเสียงโมนี่เรียกกินข้าว ผมเลยลุกขึ้นและเดินไปที่โต๊ะกินข้าวที่ตอนนี้เธอนั่งอยู่ ผมนั่งลงที่เก้าอี้และลงมือทานข้าวที่เธอตักเตรียมไว้ให้ เรานั่งกินกันไปเงียบๆไม่มีเสียงพูดคุยกันจนอิ่ม "มึงเห็นโทรศัพท์กูไหม??" ฉันถามสเวน เพราะตั้งแต่มาอยู่กับใครตั้งอาทิตย์พึ่งนึกได้ว่า ไม่ได้ยอนเสียงโทรศัพย์ฉันเลย ผมวางช้อนและเงยหน้าขึ้นมองโมนี่ แต่ไม่ตอบคำถาม เพราะเธอไม่ยอมเรียกผมว่าพี่อีกแล้ว มึงกับกูอีแล้วว พอเขาไม่ตอบฉัน เธอจึงมองหน้าเขา เขาก็มองตอบและยังส่าสายตาขู่มาอีก มึงขู่กูอีกแล้วหรอว่ะ "พี่สเวน เห็นโทรศัพท์โมนี่ไหม" ฉันจึงถามเขาใหม่อีกรอบ คือกูไม่ชินไงว่ะ เขาลุกขึ้นยืนและเดินไปที่ห้องนอน ฉันมองเขาอย่างงง อยู่ดีๆก็ลุกขึ้นและเดินไปที่ห้องไม่นานเขาก็เดินออกมา พร้อมกับกระเป๋า กระเป๋ากู!!!!!!!!!!!!!! นี้น่านึกว่าหายไปแล้ว ผมเดินเข้ามาหยิบกระเป๋าโมนี่ มาให้เธอ ไม่ต้องสงสัยกันผมเอาไปซ่อนเอง ผมยืดกระเป๋ามาให้เธอ ฉันรับกระเป๋าและเปิดดูหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูก็ตกใจ มีสายโทรเขามา 600 กว่าสาย ข้อความอีก 500 ข้อความที่ไม่ได้เปิดอ่าน ฉันรีบกดโทรหายัยส้มหวานก่อน ​ยัยส้มหวาน ​(ฮัลโหล!! มึงอยู่ไหนอีเหี้ย  อีรี่ซี่ยัยโมนี่มันโทรมาแล้ว หยุดโทรหาตำรวจได้แล้ว กูบอกให้กดวางดิ่ว่ะ อีเหี้ยก็บอกให้กดวางมันโทรกลับมาแล้ว ฮัลโหล!! มึงยังอยู่ไหม) พอมันรับสายฉันก็ถามคำถามฉันยาวๆๆๆๆๆ ไหนจะหันไปตะโกนบอกอีรี่ซี่ให้หยุดโทรแจ้งความ "เออ" ฉันตอบ (มึงหายไปไหนมาตั้ง 1อาทิตย์ กูกับอีรี่ซี่ตามหามึงให้ทั่ว) ยัยส้มหวานก็ถามและบอกว่ามัน2 คนตามหาฉัน กูโครตซึ้งเลยว่ะ "กูอยู่ที่คอนโนพี่สเวนว่ะ" ฉันเลยบอกมันไปว่าอยู่ที่ไหนกับเขา (ห๊า!! มึงบอกว่าอะไรนะ อีรี่ซี่อย่าแย่งโทรศัพท์กู อีชะนีมึงอยู่ไหน) เสียงร้องตกใจของยัยส้มหวานและเสียงยื้อแย่งโทรศัพท์กัน เล่นเหี้ยไรกันว่ะพวกมึง "กูอยู่คอนโดพี่สเวน อีรี่ซี่มึงก็อยู่ด้วยหรอ" ฉันก็ตอบอีรี่ซี่ไป และถามมันด้วย (กริ๊ดดดดดดดดดดด อีชะนีมึงไปอยู่กับผัวกูได้ไงย่ะ เป็นไรของมึงอีรี่ซี่เอาโทรศัพท์มา) พอมันได้ยินคำตอบก็กริ๊ดดดดดดลั่นออกมา อีสัส!! หูกูเกือบแตก "อีดออก มึงจะกริ๊ดดดทำไมอีรี่ซี่" ฉันบอกมันและหันไปมองสเวนที่นั่งมองฉันคุยโทรศัพท์ (ก็กูอิจฉาไง อีดอกก แม่งๆๆทำไมมันไม่เป็นกูว่ะ) "พอๆๆอีรี่ซี่และเรื่องยัยแอปเปิ้ลเป็นไงบ้าง" ฉันรีบเปลี่ยนเรื่องคุย (มันก็ทำตัวลับๆล่อๆเหมือนเดิม อีส้มหวานกูคุยกับอีโมนี่อยู่ ฮัลโหล!! มึงมามหาลัยด้วย มันขาดเรียนไป1 อาทิตย์ พรุ่งนี้ก็มาด้วย กูกับอีรี่ซี่ขี้เกียจทำงานให้มึง กูกับมันก็มีงานเยอะกันอยู่แล้วยังต้องมาช่วยมึงอีก) "เออ พรุ่งนี้มึงเอาชุดนักศึกษามาให้กูที่มหาลัยด้วย" ฉันบอกมันเสร็จก็กดวางสายทันที พรุ่งนี้พวกมันคงมีเรื่องจะถามฉันเยอะๆๆโดยเฉพาะยัยรี่ซี่ "พรุ่งนี้ โมนี่ต้องไปมหาลัย" ฉันบอกสเวน เขาแค่พยักหน้าและลุกขึ้นเก็บจานไปล้าง ฉันก็ลุกช่วยเขาเก็บจาน และออกมานั่งเล่นเจ้าหิมะที่ห้องนั่งเล่น พอผมเห็นโมนี่หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูก็ตกใจและกดโทรหาใครไม่รู้ ไม่นานผมก็ได้ยินเสียงคนในสายเป็นผู้หญิง โมนี่คุยกับเพื่อนอยู่ซักพัก ผมได้ยินเธอถามถึงเพื่อนที่ชื่อแอปเปิ้ล คนที่ไอ้แม็ททิวฉุดไปวันที่ผมเจอโมนี่ที่ผับ ไม่นานเธอก็วางสายเพื่อนของเธอและเงยหน้ามามองผม และบอกว่า พรุ่งนี้เธอจะต้องไปมหาลัย ผมก็พยักหน้าและเก็บจานไปล้างเธอก็ช่วยผมเก็บจานและเดินไปนั่งเล่นกับเจ้าหิมะที่ห้องนั่งเล่น ---------------------------------------