ปลดล็อค - 13

​ ผมจัดการล้างจานเสร็จแล้วและเดินออกมาเห็น โมนี่กำลังนั่งเล่นกับเจ้าหิมะอยู่ผมเลยเดินเข้าไปหา "จะไปกี่โมง" ผมเดินมานั่งที่โซฟาและถามโมนี่ที่กำลังนั่งเล่น เธอหันมามองผมและลุกขึ้นยืนเดินมานั่งที่โซฟา "07:00 น.ตอนเช้าหน่อยก็ดี" ฉันตอบเขาและก้มหน้าไปลูบหัวเจ้าหิมะที่ตอนนี้กระโดดขึ้นมานอน บนขาของฉันที่โซฟา "อื้มม" ผมเอามือไปลูบหัวเจ้าหิมะบ้างที่มันนอนอยู่ที่ขาของเธอและหลับไปล่ะ ผมนั่งมองไอ้เจ้าหิมะที่นอนสบายอยู่บนขาของเธอ "มึงไปนอนได้แล้วพรุ่งนี้ต้องไปมหาลัยแต่เช้า" ผมรีบบอกให้เธอไปนอน เธอพยักหน้า นี่กูคนไม่ได้หึง หรืออิจฉาหมามันใช่ไหม!? "เอามันเข้ากรงด้วย กูจะไปอาบน้ำนอนล่ะ ง่วง" ฉันบอกเขาและลุกขึ้นยืน เจ้าหิมะที่นอนก็ตื่นยกหัวออกจากขา ฉันเลยลุกขึ้นยืนและเดินไปที่ห้องนอน ผมลุกขึ้นและจับเจ้าหิมะไปไว้ที่กรงและใส่อาหารและเปลี่ยนน้ำให้มัน มันอยากได้กูก็ซื้อให้ แต่กูต้องมาดูแลทั้งเจ้าของและหมา เอ้ยยยยยย!! ฉันเดินเข้ามาและไปหยิบผ้าขนหนูและชุดตัวเอง (ชุดที่สเวนเขาซื้อให้นั้นล่ะ) และเดินไปที่ห้องน้ำเพื่ออาบน้ำ ผมจัดการส่งเจ้าหิมะเข้านอนเรียบร้อยแล้วและเดินเข้ามาในห้องนอนได้ยินเสียงน้ำที่ห้องน้ำ เธอคงกำลังอาบน้ำอยู่ ไม่นานประตูห้องน้ำก็เปิดออก ฉันอาบน้ำเสร็จแล้วและเปิดประตูห้องน้ำและเดินออกมาก็เห็นสเวนนั่งอยู่ที่เตียง "พี่สเวน ไปอาบน้ำต่อได้แล้ว" ฉันบอกสเวนให้เขาไปอาบน้ำต่อ ฉันเลยเดินไปที่โต๊ะหน้ากระจกนั่งที่เก้าอี้เพื่อเช็ดผม ผมเห็นเธอออกมาจากห้องน้ำ และเดินเช็ดผมมาหาผมและยังบอกให้ผมไปอาบน้ำต่อ ผมมองเธอเดินไปที่โต๊ะหน้ากระจก ผมลุกขึ้นและเดินไปจับผัาเช็ดผมและจัดการเช็ดผมให้เธอขยี้ไปมา เธอก็นั่งทาครีมทาโลชั่นที่แขนขาจนเสร็จ และนั่งรอให้ผมเช็ดหัวให้ ผมเช็ดผมให้โมนี่จนมันแห้งและหยิบหวีที่หน้ากระจกมาหวีผมให้เธอ จนเสร็จเรียบร้อย "เสร็จล่ะ ไปนอนได้แล้ว" ผมบอกเธอ เธอจึงหันมามองผมและพยักหน้าให้และลุกขึ้นจากเก้าอี้และเดินไปที่เตียง ล้มตัวลงนอนและหลับไปทันที พอเห็นโมนี่ลุกขึ้นเดินไปที่เตียงนอน ผมก็เดินไปอาบน้ำเตรียมตัวนอนเหมือนกัน เพราะต้องตื่นไปส่งโมนี่ที่มหาลัยแต่เช้า 07:30 น. "ตื่น!!! โมนี่" ผมกำลังปลุกโมนี่ที่นอนอยู่ ตอนนี้มันสายมากแล้วกลัวจะไปเรียนไม่ทัน ไหนต้องไปแต่งตัวที่มหาลัยอีก เพราะเธอไม่มีชุดใส่ ผมพยายามปลุกโมนี่และมองนาฬิกาไปด้วย ไม่นานโมนี่ก็เริ่มรู้สึกตัว "อืออ" ฉันลุกขึ้นนั่งบิดขี้เกียจไปมา และหันไปมองสเวนที่นั่งมองอยู่ ฉันเห็นเขาใส่เสื้อช็อปวิศวะ "ไปอาบน้ำได้แล้ว" ผมบอกให้เธอไปอาบน้ำ เธอจึงลงจากเตียงและเดินไปอาบน้ำ ไม่นานเธอก็ออกมา วันนี้ฉันต้องใส่เสื้อยืดกางเกงขาสั้นไปมอก่อน และค่อยไปเปลี่ยนชุดนักศึกษาที่มออีกที ผมเห็นเธอออกมาด้วยเสื้อยืดกางเกงขาสั้น ผมมองเธออย่างไม่พอใจที่เธอใส่ขาสั้น "ไปได้แล้ว" ฉันบอกสเวนและเดินไปลากเขาออกมาจากห้องและตรงไปที่ลาดจอดรถ และผลักเขาเข้าไปที่ฝั่งคนขับ ฉันเลยรีบเดินไปนั่งฝั่งข้างๆเขา เขามองฉันอย่างเอาเรื่องแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ จึงขับรถออกไปทันที 08:00 น. ​มหาลัยKU ​ ​คณะนิเทศ ​ ไม่นานเขาก็ขับรถมาส่งฉันที่คณะ ฉันที่กำลังจะลงจากรถเขาก็จับมือฉันให้หันกลับไปมองเขา อะไรอีกว่ะ!! "เลิกเรียนกี่โมง" ผมถามโมนี่ ที่ตอนนี้ผมมาส่งเธอที่คณะ ผมพึ่งรู้ว่าเธอเรียนที่เดียวกับผม "4 โมงเย็น" ฉันตอบสเวน และกำลังจะลงจากรถ ฉันพึ่งรู้ว่าเขาเรียนที่นี่เหมือนกัน เพราะตอนเช้าเห็นเขาใส่เสื้อช็อปคิดว่าอยู่ต่างมอ แต่พอมองดูตรามหาลัยที่อกถึงรู้ "เดี๋ยวมารับ!! ถ้ากูรู้ว่ามึงหนีกูจะไม่ให้มึงออกมาจากห้องอีกเลย" ผมรีบบอกและยังขู่เธออีก ยัยแสบนี้ถ้าไม่ขู่ก็คิดจะหนีตลอดเวลา "เอออรู้แล้วว" ฉันบอกสเวนและเปิดประตูลงจากรถเขาทันที แม่งๆขู่กูอีกแล้ว ขู่จึงกูไม่กล้าหนีมึงเลย พอเธอลงจากรถไปผมก็ขับออกมาจากคณะของเธอ วันนี้ผมไม่พอใจที่เธอใส่กางเกงขาสั้น ผมไม่ชอบให้ใครมาเห็นขาขาวๆของเธอ และวันนี้เธอก็ใส่ชุดที่ผมซื้อให้ด้วยนะครับ ผมขับออกมาและโทรหาไอ้พวกคาเรนให้มาหาผมที่มหาลัย ฉันลงจากรถสเวนและเดินเข้าไปที่คณะเพื่อไปหายัยส้มหวานเพื่อเอาชุดมาเปลี่ยน ฉันเดินเข้าไปที่โต๊ะและเห็นยัยส้มหวานและอี่รี่ซี่นั่งอยู่ "เอาชุดมา" ฉันเห็นอีรี่ซี่ที่กำลังจะอ้าปากถามฉันก็พูดขึ้นก่อน ยัยส้มหวานจึงส่งชุดนักศึกษามาให้ฉัน ฉันเดินไปเข้าห้องน้ำและเปลี่ยนชุดเสร็จ ก็เดินออกมาและเดินไปหาพวกมันที่นั่งรออยู่ "มาแล้วหรออีชะนี" พออีรี่ซี่เห็นหน้าฉันมันก็ทักฉันทันที คือมึงไม่รอให้กูนั่งลงเก้าอี้ก่อนว่ะ ตูดกูยังไม่ทันได้สัมผัสกับเก้าอี้เลย "เออ" ฉันบอกมันเเละนั่งลงเก้าอี้ "พร้อมให้กูกับอีรี่ซี่สอบสวนรึยัง" ยัยส้มหวานที่นั่งอยู่ถามขึ้น ฉันมองมันกับอีรี่ซี่ที่นั่งกอดอกและมองหน้าฉัน "พร้อมไม่พร้อมพวกมึงก็พร้อมเสือกกันอยู่แล้ว" ฉันบอกพวกมัน มัน2 คนหันมามองหน้ากันและยิ้มๆ และพวกมึงจะยิ้มอะไรๆๆๆกันว่ะ!!! "นั้นมึงก็พูดมา ขอเนื้อๆไม่เอาน้ำ" ยัยส้มหวานพูดและรอฟังคำตอบจากฉัน "เล่ามา!! อีชะนี กูรอเสือกอยู่" อีรี่ซี่ก็กดดันให้ฉันรีบเล่า มันอยากรู้อยากเสือกแล้ว "พี่สเวน มันฉุดกูไปอยู่กับเขาและขังกูไว้ กูจึงต้องไปอยู่กับเขา ก็แค่นั้น จบข่าว" ฉันบอกพวกมันแบบรีบและย่อๆให้พวกมันเข้าใจกัน "กริ๊ดดดดดดด อีเหี้ย มึงทำบุญด้วยอะไรย่ะ" อีรี่ซี่พูดขึ้นและกรีดร้องเหมือนใครไปเดินเหยียบเท้ามันอย่างงั้นล่ะ "โธ่เว้ย!! อีสัสกูถามจริงมึงเล่าย่อทำไมว่ะ" ยัยส้มหวานถามขึ้น "อะไร!! พวกมึงอยากได้เนื้อๆไม่เอาน้ำ นี่ไงไอ้สัส เนื้อๆๆทั้งนั้น" ฉันบอกพวกมัน คือมันอยากให้กูเล่ายาวว ก็กลับไปอ่านตั้งแต่ ปลดล็อค - 01 "ตอนนี้!! มึงก็พักอยู่กับพี่สเวนหรอย่ะ อีชะนี" อีรีซี่ถามฉัน "คงงั้นมั้ง ไปพวกมึงไปเรียนได้แล้ว" ฉันตอบมัน และลุกขึ้นเตรียมตัวไปเรียน พวกมันก็ลุกตามและเดินขึ้นตึกเรียนทันที ​คณะวิศวะ ​ ผมขับรถมาจอดที่ตึกเรียนวิศวะและเดินลงจากรถ เดินเข้าไปที่คณะและเดินไปนั่งที่เก้าอี้ประจำ เพื่อรอพวกคาเรน ไม่นานไอ้เพื่อนเหี้ย 3 ตัวก็เดินเข้ามาอย่างหัวเสีย "ไอ้เหี้ยสเวน!! แม่งมึงจะโทรมาปลุกกูมามอทำไมว่ะ" เสียงไอ้เปเปอร์ถามขึ้น และเดินมานั่งที่เก้าอี้ข้างผม "เออไอ้สัสโทรมาแต่เช้าให้มามอทำไมว่ะ" เสียงไอ้คาเรนพูดขึ้นและนั่งลงตามไอ้เปเปอร์ "ไอ้ห๋าๆหายหัวไปไหนตั้งอาทิตย์นึง" เสียงไอ้ฟิวเวอร์จบท้ายและนั่งลงตามไอ้เหี้ย 2 ตัว "กูโทรปลุกพวกมึงให้มาที่มอเป็นเพื่อนกู เข้าใจนะไอ้เหี้ยเปเปอร์และไอ้เหี้ยคาเรน กูไม่ได้หายแค่กูไม่ได้ออกมาเจอพวกมึงเท่านั้นเอง เข้าใจนะไอ้เหี้ยฟิวเวอร์" ผมตอบคำถามพวกมันทุกคน ผมเป็นคนโทรไปหาพวกมึงเองวันนี้ผมมีเรียนบ่าย แต่ต้องไปส่งโมนี่แต่เช้าจนแต่งตัวมามอเลย และก็โทรตามไอ้พวกเหี้ย 3 ตัวทั้งหลายมานั่งรอเรียนเป็นเพื่อน อีกอย่างเพราะผมไม่ได้เจอพวกมันเป็นอาทิตย์แล้ว พวกมันคงจะเจอผมหรอก็ผมเอาแต่หมกตัวอยู่กับโมนี่ทั้งวันในห้องไม่ออกไปไหน "กูติดต่อไอ้แม็ททิวไม่ได้ว่ะ" ผมบอกพวกมันที่ติดต่อไอ้แม็ททิวไม่ได้ "เดี๋ยวมันก็มา" ไอ้เปเปอร์ตอบ ผมก็พยักหน้า และนั่งคุยรอเวลาเข้าเรียน 12:00 น. ตอนนี้ฉันและยัยส้มหวานและอีรี่ซี่ กำลังเดินลงจากตึกเพื่อไปหาอะไรกินที่โรงอาหาร "จะไปกินที่ไหน!!โรงอาหารคณะเรา หรือจะไปวิศวะ" ยัยส้มหวานถามพวกฉันที่เดินออกมาจากตึกเรียนและยืนอยู่ที่ข้างรถยัยส้มหวาน "ที่ไหนก็ได้กูหิว" ฉันตอบ "วิศวะ กูจะไปส่องผู้ด้วย" อีรี่ซี่พูดเสร็จก็จูงมือฉันและส้มหวาน เข้าไปในรถและขับออกไปที่โรงอาหารวิศวะ ​ด้านสเวน ​ "พวกมึงไปแดกข้าวกัน" เสียงไอ้คาเรนพูดและลุกขึ้นยืนจากเก้าอี้ "เออ" ผม ไอ้ฟิวเวอร์ ไอ้เปเปอร์ ก็ตอบพร้อมกันและลุกขึ้นยืนและเดินออกไปเพื่อไปโรงอาหาร ตอนนี้พวกผมเดินมาถึงที่โรงอาหาร คนเยอะว่ะและพวกผมก็เดินไปนั่งที่โต๊ะวางกัน "เอาไร" ไอ้คาเรนถามขึ้น และมองพวกผม "ข้าวผัดกุ้ง" ไอ้เปเปอร์ "สุกี้แห้งทะเล" ไอ้ฟิวเวอร์ "เหมือนมึง" ผม พูดเสร็จคาเรนก็ลากคอไปฟิวเวอร์ไปด้วย ผมและไอ้เปเปอร์ก็นั่งรอที่โต๊ะ ไม่นานไอ้คาเรนและไอ้ฟิวเวอร์ก็มาพร้อมจานใส่ข้าวและแจกจานให้ผมกับไอ้เปเปอร์ "เอาน้ำไร" ผมลุกขึ้นถามพวกมัน ที่ได้จานข้าวครบแล้ว "น้ำเปล่า" พวกมันตอบพร้อมกัน ผมพยักหน้าและเดินออกไปซื้อน้ำให้พวกมัน ไม่นานยัยส้มหวานก็ขับรถมาจอดที่ตึกวิศวะและพวกเราก็ลงจากรถและเดินไปที่โรงอาหาร ฉัน ส้มหวานและอีรี่ซี่พวกเราก็เดินเข้ามาในโรงอาหารวิศวะ แม่งมีแต่ผู้ชายเต็มเลยอ่ะ ส่วนอีรี่ซี่ตอนนี้ตาเป็นประกายวิ๋งๆเลย ในโรงอาหารไม่ได้มีแค่พวกฉัน ยังมีผู้หญิงจากคณะอื่นก็มาทานที่นี้ บ้างคณะก็อยู่ไกล แม่งยังลงรถมากินที่เพื่อมาส่องผู้เหมือนอีรี่ซี่เลย ฉันส้มหวานและอีรี่ซี่ กำลังเดินหาโต๊ะว่างกันเดินไปเดินมาอยู่ในโรงอาหาร จนฉันได้เสียงเหมือนคนเรียกจึงหันไปมอง ผมออกมาซื้อน้ำเสร็จและกำลังจะเดินกลับไปที่โต๊ะแต่ผมดันไปเห็นผู้หญิง 3 คนอีกคนน่าจะไม่ใช่ผู้หญิงแท้กำลังเดินหาโต๊ะกัน พอผมมองดูพวกเธอดีๆถึงกับตกใจ โมนี่!! และดูเธอแต่งตัวเข้าสิ่ กระโปรงทรงเอสั้นโชว์ขาอ่อนและไหนจะเสื้อตัวเล็กรัดหน้าอกที่อวบอิ๋มใหญ่นั้น โธ่เว้ย!!! พอผมเห็นเธอแต่งตัวและยังมีพวกผู้ชายในโรงอาหาร ก็มองพวกเธอกัน แม่งๆหงุดหงิดว่ะ "โมนี่!!!?" ผมตะโกนเรียกเธอจึงทำให้เธอหันมามองผม เธอทำหน้าตกใจและพวกเพื่อนๆของเธอก็หันมามอง "สเวน!!!" ฉันตกใจมากที่เจอเขาที่นี้และตอนนี้เขากำลังเดินมาหาฉัน และดูเขาทำหน้าบึ้งตึงเหมือนโกรธเขามาว่ะ "กริ๊ดดด พี่สเวนของรี่ซี่" ยัยรี่ซี่ตอนนี้สติหลุดไปดาวอังคารเรียบร้อยแล้ว และยืนบิดไปมาบิดอย่างเขินอาย อีดอกมึงดูหน้าพี่แกด้วย ตุบ "ตื่นๆ อีสัส" ยัยส้มหวานที่เห็นยัยรี่ซี่บิดไปมามันจึงเดินมาตบหัวเรียกสติยัยรี่ซี่ "อีเหี้ย!! มึงตบหัวกูทำไม อีส้มหวาน" อีรี่ซี่ที่ได้สติก็เริ่มโวยวาย และลูบหัวตัวเอง "มาทำไม" ผมเดินเข้าไปหาโมนี่ เห็นเพื่อนเธอ2  คนกำลังเถียงกันอยู่ แต่ผมไม่สนใจตอนนี่อย่างจะลากเธอกลับห้องแล้ว ไม่ต้องรงไม่ต้องเรียนมันแล้ว "กินข้าว" ฉันตอบสเวนเสร็จเขาก็ลากฉัน ฉันจึงหันไปจับแขนอีส้มหวานและอีส้มหวามก็จับแขนอีรี่ซี่ ตอนนี้พวกเราเหมือนรถไฟเลยจับลากต่อๆกัน เขาพาฉันและเพื่อนๆมาที่โต๊ะของเขาที่เพื่อนเขานั่งอยู่และเขาก็หันไปไล่เพื่อนเขาที่ไปนั่งกับเพื่อนอีก2คน และจับฉันลงนั่งข้างเขา "มองเหี้ยไรพวกมึง!!! นั่งแดกข้าวไป" ผมตะโกนเสียงดังเหมือนพวกเพื่อนเหี้ยและผู้ชายโต๊ะข้างที่กำลังมองเธออยู่ "พวกกูมองไม่ได้หรอว่ะ" ไอ้คาเรนพูดและยักคิ้วล้อเลียนผม "เอออออ" "หึ" และพวกมันก็ยกยิ้มกันเหมือนเจอเรื่องสนุก ไอ้พวกเหี้ยมึงยิ้มแบบนี้หมายความว่าอะไรว่ะ!! ตอนนี้พวกเพื่อนของโมนี่ก็นั่งลงข้างๆโมนี่กันและก็มีน้องกระเทษลุกขึ้น และถามพวกเธอ "เอาไร" อีรี่ซี่ถามขึ้น "สุกี้แห้งทะเล" ส้มหวาน "เหมือนยัยส้มหวา.." ฉันที่กำลังจะบอกยัยรี่ซี่ เสียงสเวนก็พูดขึ้นมาก่อน "ไม่ต้องกินด้วยกัน" ผมบอกและผลักจานข้าวไปให้เธอ เพราะผมทานข้าวผัดกะเพราไก่ เธอมองจานข้าวตรงหน้าและมองผม "อะไร!!" "กินด้วยกัน" ผมบอกและส่งสายตาดุ บังคับเธอให้กินด้วยกัน "อื้ม" ฉันขัดใจอะไรเขาไม่ได้ จึงจำใจต้องทานกับเขา และอีรี่ซี่ก็ไปซื้อและเดินมาให้ส้มหวานและนั่งกินกัน "ไอ้สัส!! จานเดียวแดก 2 คนน้องเขาจะอิ่มหรอว่ะ สวัสดีพี่ชื่อ คาเรน คนที่นั่งข้างพี่ก็ไอ้เปเปอร์ ฟิวเวอร์" เสียงไอ้คาเรนพูดขึ้นและหันไปแนะนำตัวให้โมนี่และพวกเพื่อนของเธอ "ค่ะ สวัสดีดี โมนี่ค่ะ และนีเพื่อนโมนี่เอง ชื่อส้มหวาน และ" ฉันแนะนำตัวเองและแนะนำเพื่อนๆของฉัน "รี่ซี่ค่ะ" อีรี่ซี่แนะนำตัวเองและนั่งยิ้มให้พวกพี่ๆเขา เเรดจริงๆเพื่อนกู และตอนนี้เพื่อนเขาและเพื่อนฉันก็ทำความรู้จักกันเรียบร้อยแล้วและนั่งทานข้าวจึงอิ่ม พวกเขาก็ลุกขึ้นและเอาจานยัยส้มหวานและรี่ซี่ไปเก็บให้ พวกฉันก็ลุกขึ้นยืนเตรียมตัวไปเรียนต่อ "ไปเรียนก่อน" ฉันหันบอกเขาที่เดินมาหาฉันฉันบอกเขาเสร็จก็จูงมือยัยส้มหวานและอีรี่ซี่จะไปเรียนต่อและเดินออกไปทันทีเพราะจะเข้าเรียนแล้ว พวกฉันก็รีบเดินมาที่รถเพื่อกลับคณะตัวเองเพื่อไปเรียนอีกวิชาหนึ่ง 16:00 น. ​พอผมแยกกับพวกโมนี่ พวกผมก็เข้าเรียนกัน ไม่นานก็เลิกเรียน วันนี้ไอ้แม็ททิวมันไม่มาเรียนหรอว่ะ "ไอ้เหี้ยแม็ททิว วันนี้มันไม่มาเรียนหรอว่ะ" ผมถามพวกมันที่ตอนนี้กำลังเก็บของกลับบ้านและผมก็กำลังจะไปรับโมนี่ที่คณะด้วย "มันไม่มาหลายวันแล้ว กูกลับก่อนนะ" ไอ้เปเปอร์ตอบและลุกขึ้นยืนและบอกลาก็เดินออกไปเลย "มึงไปรู้จักน้องโมนี่เขาได้ไง" เสียงไอ้คาเรนพูดขึ้นและมองมาที่ผมอย่างจับผิด "กูรีบไปล่ะ บาย" ผมไม่ตอบและเดินออกมาทันทีเพราะจะรีบไปรับโมนี่ ผมเดินออกมาจากตึกตรงไปที่รถและขับออกจากคณะตัวเอง ​ด้านฮาโมนี่ ​ 16:00 น. ฉันนั่งเรียนเสร็จก็เก็บของและนึกขึ้นได้วันนี้ทั้งวันยังไม่เจอยัยแอปเปิ้ลเลย จึงถามพวกมัน "วันนี้อีแอปเปิ้ล ไม่มาเรียนหรอว่ะ" ฉันถามพวกยัยส้มหวานและอีรี่ซีที่กำลังเก็บของ ตั้งแต่เข้าเรียนเช้า-บ่ายจนจะกลับบ้านฉันยังไม่เจอมันเลย "พอมึงหายไป 1 อาทิตย์ อีแอปเปิ้ลก็หายไปเหมือนกัน ติดต่อก็ไม่ได้" อีรี่ซี่บอกและเดินออกมาจากตึก "แล้วพวกเราจะทำไม จะรอหรือจะสืบ" ฉันถามขึ้นเพราะเริ่มเป็นห่วงมันล่ะ "ไม่รู้ว่ะ!! จะสืบที่ไหนคงต้องรอให้มันกลับมาเองหรือติดต่อมาเหมือนมึง" ยัยส้มหวานบอก "โมนี่!!" ผมขับรถออกมาจากคณะและตรงมารับโมนี่ทันที และเห็นเธอยืนคุยกับพวกเพื่อนของเธอ ตอนแรกผมว่าจะรอให้เธอคุยให้เสร็จ แต่พอมองดูรอบๆพวกเธอ ก็มีพวกผู้ชาย คณะเดียวกับโมนี่ยืนมองเธออยู่ ผมเลยรีบลงจากรถเดินเข้าไปหาเธอทันที "นั้นกูกลับก่อนนะบายพวกมึง" พอฉันได้ยินเสียงจึงหันไปมองก็เห็นสเวนกำลังเดินเข้ามาหา เธอจึงรีบบอกลาพวกมันและเดินไป หาเขาทันที พอฉันไปถึงตัวเขาเท่านั้น เขาก็จับแขนของเธอลากไปที่รถเขาทันที เป็นเชี้ยยยยยยยยยยย อะไรอีกว่ะ!!! ---------------------------------------- ​ ​ ​ ​