ปลดล็อค - 18

18:45 น. ตอนนี้ผมพาโมนี่มาเดินเล่นที่หาดทราย เสียงคลื่นซัดเข้ามาเสียงดัง ผมหยุดเดินและหันไปหาเธอ "กลับเลยไหม??" ผมถามโมนี่ที่ตอนนี้กำลังมองน้ำทะเลที่กระทบเข้าหาดทราย เพื่อซึมซับ​บรรยากาศตอนเย็น "ยัง!! มึงพึ่งเดินยังไม่ถึงหาดทรายฝั่งนู่นเลย" ฉันที่กำลังซึมซับ​บรรยากาศของน้ำทะเล เสียงสเวนก็มาชัด ฉันจึงมองเขาและชี้ไปอีกฝั่ง "โธ่อีเมีย!!! กูเดินไปไม่ไหวหรอ!?" ผมบอกและมองไปที่หาดอีกฝั่ง "อะไรแค่นี้เอง!! กูยังไหวเลย มึงเป็นผู้ชายซะป่าว อ่อนแอ!!!" "มึงก็ต้องไว้สิ่อีเมีย!! กูแบกมึงอยู่" ผมบอกเธอ คนอ่านครับ!!คุณอ่านไม่ผิดหรอ ตอนนี้ผมกำลังแบกมันอยู่ มึงอ่ะไหว แต่กูอ่ะไม่ไหวแล้ว ปวดทั้งขาปวดทั้งมังกรผม สุดท้ายผมก็ต้องยอมแพ้พามันมาถึงฝั่งฝัน และให้มันลงไปนั่งที่โคกหิน​ ส่วนผมก็นัั่งพักเอาแรง เพราะต้องแบกมันกลับ พอผมหายเหนื่อยก็เดินไปนั่งข้างโมนี่ ผมสงสัยว่ามันตกบันไดได้ไง และผมไม่เชื่อว่ามันจะซุ่มซ่าม​ตกลงไปเอง "ใครทำมันตกบันได" ผมถามและมองหน้ามัน โมนี่ที่ตอนนี้กำลังมองทะเลอยู่จึงหันมามองหน้าผม "ทำไมมึงถึงถามว่าใครทำ!! มึงไม่คิดบ้างหรอว่ากูคงตกลงไปเอง" ฉันที่มองทะเลอยู่ได้ยินสเวนมันถามจึงหันไปมองเขา ที่ทำหน้าจริงจังอยู่ "กูเชื่อว่ามึงไม่ได้โง่ให้ตัวเองตกบันไดหรอ ถ้าไม่มีคนทำ" ผมบอกและมองหน้าโมนี่ เธอก็มองหน้าผมและยิ้มหวานให้ "ถ้ากูบอกมึงจะเชื่อกูไหม!?" ฉันถามเพื่อความแน่ใจ สเวนไม่ตอบเขาแค่พยักหน้าให้ฉัน ฉันจึงบอกเขาไป "ผู้หญิงที่นั่งร่วมโต๊ะกับเรา" ฉันบอกสเวนและมองหน้าเขา พอเขาได้ยิน ก็ทำหน้าโกรธและโมโหจนน่ากลัว และถอนหายใจแรงเพื่อระงับอารมณ์ที่มันกำลังเดือด พอผมได้ยินสิ่งที่โมนี่บอก ผมก็โกรธและโมโหมากที่มันทำกับเมียผมแบบนี้ พรุ่งนี้ผมกับเมียก็จะกลับแล้วนั้นคืนนี้ต้องจัดการ "กลับกันเถอะ ดึกมากแล้ว" ผมบอกและลุกขึ้นยืน โมนี่หันมามองและพยักหน้า ผมส่งมือไปให้เธอจับเพื่อพยุงร่างของเธอให้ลุกขึ้น ฉันจับมือสเวนและลุกขึ้นยืน เขาก็เดินเข้ามาจับฉันอุ้มท่าเจ้าสาวและเดินกับโรงแรม ไม่นานเขาก็พามาถึงโรงแรมและเดินขึ้นห้องเขาวางฉันลงบนเตียงและเดินออกไปคุยโทรศัพท์ ผมเดินมาส่งโมนี่เข้าห้องและออกไปคุยโทรศัพท์ หาไอ้เหี้ยมาร์ช "ฮัลโหลไอ้มาร์ช" (.......) "มึงอยู่ที่เกาะล้านป่ะ" (.........) "โอเค!! คืนนี้ มึงไปล่าอีหญิงสองตัวมาให้กูหน่อย" (......) "มึงไม่ต้องรู้หรอ แค่มึงไปจับตัวพวกมันมาให้กูก็พอ กูจะส่งรูปที่เด็กในร้านมาให้" ผมกดวางสายไอ้เหี้ยมาร์ทและเดินกลับไปหาโมนี่ พอเข้าไปก็เห็นเธอหลับไปแล้ว ฟอดดดดดด ผมก้มลงไปหอมแก้มเธอและเดินออกไปจัดการคนที่มันทำร้ายเมียสุดที่รักของผม 21:00 น. ​#ผับMC ​#ห้องลับมาร์ช ​ ผมขับรถมาถึงผับไอ้เหี้ยมาร์ชและเดินเข้าไปเห็นการ์ดเดินมาและก้มหัวให้ผมเล็กน้อยและพาผมไปนั่งรอเจ้านายมันที่ห้อง ผมนั่งรอไอ้เหี้ยมาร์ชไม่นานมันก็โทรมาบอกว่าจับตัวได้แล้วให้มาที่ห้องลับ ผมวางสายและลุกขึ้นยืนเดินออกไป การ์ดไอ้มาร์ชพาผมมาที่ห้องที่เขียนตรงหน้าประตูว่า inferno​ หึหึ "คุณ!! ช่วยพวกฉันด้วยย!!" ผมเดินเข้าไปในห้องลับของไอ้เหี้ยมาร์ช เพราะผมเป็นคนสั่งมันเองให้ไปจับตัวอีสองตัวที่มันทำเมียสุดรักของผมตกบันได "หึหึ" ผมแสยะยิ้มมุมปาก​และเดินไปนั่งตรงหน้าพวกเธอ พวกเธอมองมาที่ผมเพื่อให้ผมช่วย "คุณ!! ช่วยพวกฉันด้วยย พวกฉันโดนจับตัวเอง" ตอนนี้พวกเธอโดนจับมัดมือไขว้หลังกับเก้าอี้ หึหึ คงได้เวลาเอาคืนแล้ว "กูคงช่วยพวกมึงไม่ได้ว่ะ!! เพราะกูนี่ล่ะที่เป็นคนจับพวกมึงมาเอง" ผมบอกพวกเธอและมองด้วยสายตาดุดัน ผมพร้อมที่จะฆ่าคนที่มันคิดจะทำร้ายเมียผม "กริ๊ดดดดดด มึงจับพวกกูมาทำไม" เสียงกรีดร้องตกใจที่รู้ว่าผมเป็นคนจับพวกเธอมาเอง "พวกมึงทำอะไรไว้ล่ะ" ผมบอกพวกเธออย่างเหี้ยมโหดและเดินไปบีบคางผู้หญิงที่ผมคิดว่าผลักเมียผม ผมอยากจะยิงพวกเธอทิ้งจริง "โอ้ยย!! ฉันไม่รู้เรื่อง" เธอร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดที่ผมบีบคางเธอ "เหอะ!! มึงไม่รู้เรื่องงั้นหรอ" ผมตะคอกใส่หน้าเธอและเดินไปหยิบถาพที่ลูกน้องไอ้เหี้ยมาร์ช์เอามาให้ ผมหยิบมาให้พวกเธอดูและผู้หญิงที่ชื่อเมก้ามีสีหน้าตกใจที่เห็นถาพ "เมก้า!! ไม่ได้ทำเมก้าโดนใส่ร้าย อีผู้หญิงนั้นมันตกไปเอง เมก้าไม่รู้เรื่อง" เธอรีบแก้ตัวและส่ายหน้าไปมาส่วนเพื่อนของเธอก็ส่ายหน้าเช่นกัน อีห๋า!! ถาพชัดแบบนี้ มึงยังหน้าด้านบอกว่าไม่ได้ทำอีก เพียะ!!! "โอ้ยยยย" ผมโมโหที่เธอเรียกเมียผมว่าอีเลยทำให้ มือผมลั่นไปตบหน้าเธอ เธอหันไปตามแรงที่ผมตบ "มึงกล้าดีอย่างไรมาทำร้ายเมียกูไม่พอยังเรียกเมียกูว่าอีอีก" เธอมองหน้าผมอยากตกใจที่ผมตบเธอแต่ใครสน ที่มึงยังทำเมียกูเจ็บได้เลย ผมเดินไปแกะมัดมือเธอออกจากเก้าอี้และผลักเธอล้มลงไปนอนกับพื้น และผมเดินไปหยิบไม้ขนาดใหญ่มาฟาดเต็มแรงใส่แขนเธอ2 ข้างจนมันเป็นรอยเหมือนที่เมียผมเป็นและแถมเนื้อแตกจึงเลือดไหว "โอ้ยยย ฮืออ ไอ้เหี้ย!! มึงมันหน้าตัวเมีย!!" เธอร้องดิ้นไปมาด้วยความเจ็บปวดและยังปากดีด่าผมอีก "เออกูมันหน้าตัวเมีย แต่ถ้าใครทำร้ายเมียกู ต่อให้เป็นผู้หญิงกูก็ไม่เว้น" ผมพูดเสร็จเลยฟาดที่ข้อเท้าเธอจนตาตุ่มแตก​ ผมฟาดไม้ใส่ข้อเท้าของเธอนับไม่ถ้วน จนเธอต้องคลานมาหาผมและยกมือไหว้ "ฉันขอโทษ ฮือ ปล่อยฉันไปเถอะ ฮือ" เธอยกมือไหว้ขอชีวิตผมส่วนเพื่อนของเธอก็นั่งตัวสั่นร้องไห้อยู่ที่เก้าอี้ ผมนั่งลงตรงหน้าเธอและจับเส้นผมของเธอให้เงยขึ้นมองหน้าผม เธอมองผมด้วยสายตาหวาดกลัว "มึงทำเมียกูเดินไม่ได้ ตั้ง 3 อาทิตย์กูควรปล่อยมึงไปไหม" ผมจับเธอมานั่งที่เก้าอี้และมัดเธอไว้ "มึงบอกว่ากูหน้าตัวเมีย งั้นกูจะให้ผู้หญิงทำแล้วกัน มึงจะได้ไม่ว่าอะไร" ผมบอกเธอและเดินออกไปสั่งลูกน้องไอ้มาร์ชให้ไปตามผู้หญิงมาซัก 20 คน ไม่นานผู้หญิง 20 คนก็เดินเข้ามาในห้อง จนผู้หญิง2คนที่ถูกมัดมือตกใจ "ฉันให้พวกเธอตบหน้ามัน ตบจึงกว่าฉันจะกลับมา ถ้าฉันยังไม่กลับมาก็อย่าหยุด การ์ดมาเฝ้าไว้" ผมพูดเสร็จก็เดินออกจากห้องไป และยังหันไปบอกลูกน้องไอ้มาร์ชให้มาเฝ้า เพียะ!!!! เพียะ!!!! "กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดเดดดดดดดดดดด" ผมเดินไปจากห้องและเดินตรงไปที่ห้องทำงานไอ้เหี้ยมาร์ช ที่นั่งทำงานอยู่ที่โต๊ะ ผมว่าจะมาขออาบน้ำที่ห้องมันและว่ากลับไปหาเมีย "หึหึ !! เป็นไงมึง ถึงตายป่ะ" ไอ้มาร์ชเมื่อมันเห็นผมเปิดประตูเข้ามาให้ห้อง มันก็ทักผมและมองเสื้อผ้าที่มีรอยเลือดเล็กน้อย "หึหึ" ผมไม่ตอบคำถามมันเเละเดินไปเข้าห้องน้ำเพื่อจะอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ไม่นานผมก็ออกมาเห็นมันนั่งดื่มที่โซฟา ผมเดินไปนั่งที่โซฟาข้างๆมันและหยิบเหบ้าที่มันชงให้ขึ้นดื่ม ผมนั่งดื่มเป็นเพื่อนมันจนถึงเวลา เที่ยงคืนและของตัวกลับ "กูกลับก่อนนะ" ผมบอกทันและเดินไปห้องลับ เดินไปเรื่อยจะยังได้ยินเสียงตยหน้าดังไม่หยุด เพียะ!!!! เพียะ!!! เพียะ!!! "หยุด!! พวกเธอออกไปได้" ผมเดินไปเปิดประตูก็เห็นพวกผู้หญิงเดินสลับกันตบหน้าผู้หญิง2 คน จนสลบเหมือด​ไปแล้ว หน้าตาบวมเขียว ปากแตกเลือดกบปาก "เอาพวกเธอไปทิ้ง" ผมดูผลงานเสร็จก็เดินออกจากห้องอละสั่งพวกการ์ดให้เอาพวกเธอไปทิ้ง และเดินออกไปที่รถและขับกลับโรงแรมทันที เหนื่อยชะมัดวันนี้ ไม่นานผมก็มาถึงโรงแรมและเดินขึ้นห้องเพื่อไปนอนกอดเมีย ผมเปิดประตูเบาๆและเดินเข้ามา กลัวคนให้ห้องตื่น แต่พอเปิดเข้าไปเห็นโมนี่นั่งพิงที่หัวเตียงกอดอกมองผมอยู่ "ไปไหนมา!!??" ฉันรู้สึกตื่นตอน 5ทุ่มและหันไปมองคนข้างฟกับไม่ได้นอนอยู่ที่ห้อง ไปไหนมา!! ของมันว่ะ?? ฉันนั่งพิงหัวเตียงรอเขากลับ ไม่นานฉันก็ได้ยินเสียงคนเปิดประตูเข้ามา และมองไปที่นาฬิกาที่ติดผนังห้อง ตอนนี้เที่ยงคืนแล้ว ผมตกใจมาที่เห็นเมียนั่งพิงหัวเตียงและถามผมว่า ไปไหนมา กูจะตอบอย่างไรดีว่ะ ถ้าบอกความจริงเธอคงจะโกรธ คงต้องโกหกเธออีกเรื่องแล้วซิ่ "ไอ้เหี้ยมาร์ชโทรให้ไปหาที่ผับ" ผมบอกเธอและเดินไปล้มตัวลงนอนข้างและจับตัวเธอลงนอน เธอไม่ตอบแต่พยักหน้าและนอนหลับไป ผมมองดูเธอและนอนหลับทันที 12:00 น วันนี้ฉันและสเวนจะกลับกรุงเทพ ฉันและเขาจึงเดินมาซื้อของฝากไปฝากพวกเพื่อนของเขาและฉัน เราใช้เวลาเลือกดูของฝากไม่นาน ก็ได้ครบและเดินกลับไปที่รถ "หิวไหม??" ผมถามโมนี่ที่ตอนนี้กำลังถือของมาเก็บที่รถ เธอพยักหน้าและเดินไปที่รถและผมก็เดินตามขึ้นรถฝั่งคนขับออกไปทันที ไม่นานผมก็พาเธอมาที่ร้านแห่งหนึ่ง ผมพาเธอเข้ามาในร้านและเดินมานั่งโต๊ะติดกระจก สเวนพาฉันมากินอาหารที่ร้านแห่งหนึ่งเขาเลือกนั่งโต๊ะติดกระจก ฉันเดินไปนั่งลงอีกฝั่งกับเขาและมองออกไปที่ข้างนอก ไม่นานก็มีพนักงานผู้หญิงเดินมารับออเดอร์ ที่โต๊ะของฉันแต่เธอส่งเมนูให้สเวนและยิ้มหวาน "รับอะไรดีค่ะ" พนักงานเดินมารับออเดอร์เธอส่งเมนูมาให้สเวน คือกูก็นั่งหัวโด่อยู่นี้!! ฉันนั่งกอดอกทำหน้าไม่พอใจ "เมียจะกินอะไร!! เดี๋ยวผัวสั่งให้" ผมรับเมนูจากพนักงานที่กำลังเล่นหูเล่นตากับผม พอผมหันไปหาโมนี่ ตอนนี้เธอก็นั่งหน้าบึ้งกอดอก จนผมยิ้มออกมาและพอผมเรียกเธอว่าเมีย เธอก็ส่งสายดุมาให้พอหันไปมองผู้หญิงคนนั้น เธอก็นั่งยิ้มอย่างคนสะใจ ผมนั่งมองความน่ารักของเธอ ไม่นานผมก็สั่งอาหารให้เธอและผมเสร็จ พนักงานคนเดิมเดินมาเสิร์ฟ เธอวางอาหารลงที่โต๊ะแต่ไม่ยอมเดินออกไป คือมึงจะยืนเป็นปู่โสมเฝ้าทรัพย์​ ฉันและสเวนหันไปมองเธอที่ยืนยิ้มหวานให้ ไม่ได้ให้ฉันแต่เป็นคนตรงหน้าฉัน "ไม่ทราบว่าพนักงานจะยืนมาเฝ้าเป็นเจ้าที่หรือไงค่ะ" ฉันพูดและนั่งกอดอกมองเธอ เธอก็มองฉัน เธอทำเป็นไม่สนใจและยังหันไปมองสเวน เขาวางช้อนลงที่จานและหันไปมองพนักงานที่ยืนยิ้มหวานอยู่ "มึงจะมายืนเฝ้าทำเหี้ยอะไรว่ะ ออกไปกูจะกินกับเมีย" ผมที่นั่งรอเมียกินข้าว ก็ได้ยินเสียงโมนี่ไล่พนักงานแต่เธอไม่ไป ผมก็เลยหันไปมองพนักงานหญิงที่ยืนยิ้มหวานอยู่และไล่เธอออกไป เธอทำหน้าไม่พอใจและเดินออกไป เฮ้ยยย!! กูได้กินข้าวกับเมียซักที อยากเกิดมาขี้เหร่จัง (เอาไหมสเวน!! อยากขี้เหร่ เดี๋ยวหนวดจัดให้ : หนวดแมว) ใจเย็น!! หนวด เค้าล้อเล่นนะ : สเวน ไม่นานผมกับโมนี่ก็ทานอาหารเสร็จและเรียกพนักงานมาเก็บเงิน ไม่นานพนักงานคนเดิมก็เดินเข้ามา อยากรู้จริงๆว่าทั้งร้านแม่งมีพนักงานคนเดียวหรือไงว่ะ !? เธอคิดราคาอาหารผมก็หยิบธนบัตร1,000 บาทให้เธอและเดินไปจับมือโมนี่ให้ลุกตาม ฉันที่ถูกสเวนจูงมือออกจากร้านมาที่รถของเขา จังหวะที่ฉันเดินเข้าไปให้รถสายตาฉันเหลือบไปเห็น​ผู้หญิงที่โดนผู้ชายลากมา พอฉันเพ่งมองดูผู้หญิงคนนั้นดีถึงกลับตกใจตะโกนออกมาเสียงดัง "อีแอปเปิ้ล!!!" ฉันมองไปที่พวกเขา จนสเวนที่กำลังเข้ารถต้องเดินมาทางฉัน "เป็นไรโมนี่" ผมที่กำลังจะขึ้นรถต้องตกใจเสียงโมนี่ที่ตะโกนออกมา ผมเดินไปหาเห็นเธอมองอะไรอยู่ เธอไม่ตอบแต่ชี้ไปที่ชายหญิงที่กำลังยื้อแย่ง​กันไปมา ผมมองดูเขาจนรู้สึกคุ้นผูู้ชาย ผมจนพาโมนี่เดินเข้าไปหาพวกเขา ได้ยินเสียงผู้หญิงและผู้ชายคนนั้นพูด "ปล่อยฉันนะ" "ไม่!!! มานี้" "ปล่อยฉันนะ ไอ้แม็ททิว" "ไอ้เหี้ยแม็ททิว" ผมและโมนี่เดินเข้าไก้ยินผู้หญิงคนนั้นเรียกชื่อผู้ชาย จนผมเผลอเรียกชื่อมันออก มันและเธอคนนั้นก็หันมามองผมกับโมนี่อย่างตกใจ แต่ซักพักมันก็อุ้มผู้หญิงคนนั้นน่าจะเป็นแอปเปิ้ลเพื่อนของโมนี่พาดบ่าออกไป "กริ๊ดดดด โมนี่ช่วยฉันด้วย" พอฉันได้ยินเสียงิแอปเปิ้ลร้องจนได้สติเดินเข้าไปช่วยมันก็ไม่ทันซะแล้ว มันโดนยัดเข้าไปในรถและคนที่ชื่อแม็ททิวก็ขับออกไปทันที นี่!!! มันเรื่องบ้าอะไรว่ะ ???? ------------------------------------------