ปลดล็อค - 19

ฉันที่วิ่งตามแอปเปิ้ลที่ถูกอุ้มไปโดยคนที่ชื่อว่า แม็ททิว แต่ก็ตามไม่ทันเพราะเขาขับรถออกไปแล้ว "สเวน!! มึงรู้จักไอ้ผู้ชายคนนั้นด้วยหรอ" ฉันที่วิ่งไล่ตามแอปเปิ้ลและหันกลับไปก็เจอสเวนเดินมาหาฉัน ที่ฉันถามแบบนั้นเพราะฉันได้ยินเขาเรียกชื่อผู้ชายคนนั้นออกมา แปลว่าพวกเขาต้องรู้จักกัน แต่ผู้ชายคนนั้นหน้าคุ้นๆเหมือนกันรู้สึกว่าเคยเจอที่ไหนมาก่อนว่ะ "อื้ม" ผมบอกโมนี่และมองไปทางที่รถของไอ้แม็ททิวที่ขับออกไป ผมไม่รู้หรอนะว่าไอ้แม็ททิวจะอยู่กับเพื่อนโมนี่ แล้ว 2 คนนี้เขาไปทำความรู้จักกันตอนไหน ผมเดินมาจับมือโมนี่ให้เดินมาที่รถ และเปิดประตูให้เธอเข้าไป และผมก็เดินกลับมาฝั่งคนขับแล้วขับออกไปทันที 18:00 น. ​#คอนโดสเวน ​ เขาใช้เวลาให้การขับไม่นานก็มาถึงคอนโดและช่วยกันขนของลงจากรถ ฉันลากกระเป๋าเดินทาง ตามเขาเข้ามาในลิฟท์ไม่นานลิฟท์ก็เปิดออก เขาและฉันก็เดินออกมาเดินไปที่ห้องของเขา "โมนี่!! ออกมาคุยกันก่อน" ผมพาเธอเข้ามาในห้องจนเดินไปเรียกเธอที่อยู่ให้ห้องนอน ผมเดินไปเปิดประตูเห็นเธอกำลังเปิดกระเป๋า "กูรู้ว่ามึง!! กำลังสงสัยเรื่องไอ้แม็ททิวกับน้องแอปเปิ้ลใช่ไหม" ผมบอกเธอออกไป เธอชะงักมือที่กำลังหยิบเสื้อผ้าออกมา "พรุ่งนี้มึงนัดพวกเพื่อนๆมาเจอกันที่ห้องนี้ และกูจะนัดพวกเพื่อนกูมาด้วย" เธอไม่ตอบ!! ผมเลยพูดขึ้นและเธอก็หันมามองหน้าผม อย่างสงสัย "ไม่ต้องสงสัย!! พรุ่งนี้อย่าลืมนัดเพื่อนมึงมาด้วย" ตั้งแต่สเวนพาฉันเข้ามาในห้อง ฉันก็ไม่พูดกับเขา เพราะฉันสงสัยว่าเขารู้เรื่องคนที่อุ้มแอปเปิ้ลไปหรือป่าว จึงเขาเดินมาบอกให้ฉันนัดเพื่อนมาที่ห้อง และไม่ใช่แค่เพื่อนฉัน เพื่อนเขาก็ด้วย "กูขอถามมึงหน่อย!!?" พอฉันเห็นเขาลุกขึ้นจะเดินออกไป ฉันจึงรีบเดินไปจับแขนเขาและพูดขึ้น "ว่า??" ผมที่จะเดินออกไปจากห้องก็โดนโมนี่จัดแขนไว้ ผมจึงต้องหันหน้ามามองหน้าเธอ "มึงไม่ได้รู้เห็นการหายตัวไปของแอปเปิ้ลกับคนที่ชื่อแม็ททิว" ฉันถามสเวนและจ้องหน้าเขา เขาก็มองหน้ากลับ "โธ่อีเมียๆๆๆ กูก็อยู่กับมึงทั้งวัน กูตัวติดกับมึงอย่างกับเงา จะเอาเวลาที่ไปสนใจรับรู้เรื่องคนอื่นเขา" ผมบอกโมนี่ ก็ผมพูดจริงผมอยู่กับมึงทั้งวันทั้งคืนจะเวลาที่ไปสนใจคนอื่น แค่ดูแลอีเมียผมยังพลาดทำเมียตกบันไดเลย ไหนจะคงต้องหาข้าวหาน้ำกินอีก ไม่รู้ว่าผมเป็นผัวมันหรือขี้ข้ากันแน่ "ก็จริง!!! ตกลงพรุ่งนี้มึงจะทำไร" ฉันตามสิ่งที่สเวนบอก มันก็จริงเขาอยู่กับฉันทั้งวันทั้งคืน ตามติดชีวิตฉันอย่างกับเงา จะเอาเวลาที่ไหนไปสนใจเรื่องของผู้ชายคนนั้น แต่ฉันก็สงสัยอยู่ดีกว่าเขารู้จักกันได้ไง และอีแอปเปิ้ลไปอยู่กับเขาได้ไงเหมือนกัน "ไม่บอก!! เดี๋ยวพรุ่งนี้มึงรู้เอง" ผมบอกและเดินออกไปจากห้อง และหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาไอ้พวกเพื่อน ​#ไอ้ฟิวเวอร์ ​"ฮัลโหล ไอ้ฟิวเวอร์!!" (.....) "เออ!! พรุ่งนี้มึงโทรบอกพวกไอ้คาเรนและไอ้เปเปอร์ให้มาที่ห้องกูหน่อย และมึงก็เอาเจ้าหิมะมาด้วย" (...!!?") "ทำตามที่กูบอก" ผมบอกไอ้ฟิวเวอร์เสร็จก็วางสายมันทั้งทีและเดินไปที่กระเป๋าเดินทางลากเข้าไปในห้องนอน ตอนนี้โมนี่กำลังคุยโทรศัพท์อยู่ ผมก็เลยเปิดกระเป๋าหยิบเสื้อผ้าที่ใส่แล้วใส่ตระกร้าที่มีเสื้อผ้าโมนี่ใส่อยู่ พอสเวนเดินออกไปจากห้อง ฉันก็หยิบเสื้อผ้าใส่แล้วมาใส่ตระกร้าและเดินไปหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋า โทรหายัยส้มหวาน ​#ยัยส้มหวาน ​"ฮัลโหล" (ว่าไงมึง!?) "พรุ่งนี้มาหากูที่คอนโดพี่สเวนด้วย และพาอีรี่ซี่มันมาด้วย" (ทำไม??) "ไม่รู้!! พี่สเวนเขาบอกให้กูโทรหาพวกมึง ถ้ามึงอยากรู้ก็มา" (เออ!!) ยัยส้มหวานพูดเสร็จมันก็วางสายไปเลย อะไรของมันว่ะ ฉันหันกลับไปที่เตียงก็เจอสเวนยืนอยู่ ฉันและเขาไม่พูดอะไร ฉันเดินไปทีี่เตียงและล้มตัวลงนอน ผมและโมนี่ไม่ได้คุยอะไรกับเธอเดินไปที่เตียงและตัวล้มลงนอนและหลับไป ผมเดินเข้าไปหาเธอและล้มตัวลงนอนเหมือนกัน 06:00 น. ​#คอนโดสเวน ​ ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูดังขึ้นทำให้คนที่อยู่ในห้อง สะดุ้งตกใจตื่น ผมหันไปมองนาฬิกาที่ผนังห้อง พึ่งจะ 6 โมงเช้า ใครมาว่ะ มาแต่เช้าเลยผมลุกลงจากเตียงเดินไปที่ประตูห้องที่มีเสียงเคาะไม่หยุด "โอ้ยยย!! กูมาเปิดให้เเล้วหยุดเคาะซักที" ผมเดินตะโกนเสียงดังและเดินไปประตูก็เห็นไอ้พวกเหี้ยคาเรนและเพื่อนของโมนี่ ยืนกันเต็มหน้าห้อง "ไอ้สัส!! กว่าจะเปิดให้พวกกูเข้าได้ เคาะจนเจ็บมือไปหมด" พอไอ้คาเรนบ่นเสร็จพวกมันและเธอก็เดินเข้ามาให้ห้องของผมกัน "สวัสดีค่ะ พี่สเวน / สวัสดีค่ะ พี่สเวน​" พวกเพื่อนโมนี่ยกมือไหว้ผมและเดินเข้ามาในห้อง "พี่สเวนค่ะ!! แล้วโมนี่ล่ะค่ะ" เสียงผู้หญิงที่เดินเข้ามานั่งลงโซฟาถามหาเมียผม ผมเลยเดินไปหยิบน้ำมาให้พวกเธอ 2 คน "ยังไม่ตื่น" ผมบอกและเดินเข้าห้องนอนเพื่อไปปลุกโมนี่ ไม่นานเธอก็ตื่นและลุกลงจากเตียงเข้าห้องน้ำ ผมออกมาก็เจอไอ้ฟิวเวอร์เข้ามาพร้อมกันเจ้าหิมะ ผมเดินไปรับเจ้าหิมะมาจากไอ้ฟิวเวอร์ และพามันมาไว้ในกรงและหาข้าวให้มันกิน "พวกมึงมากันถูกได้ไง" ฉันที่ถูกสเวนปลุกและลุกไปเข้าห้องน้ำล้างหน้าล้างตาออกมา ก็เจอพวกเพื่อนสเวนและพวกยัยส้มหวานและอีรี่ซี่นั่งดื่มน้ำอยู่ที่โซฟาและหันไปเห็นสเวนกำลังให้อาหารเจ้าหิมะอยู่ "มึงต้องถามอีชะนีนี้เลยค่ะว่ามันมาได้ไง" อีรี่ซี่บอกและชี้ไปที่ส้มหวานที่นั่งใกล้พี่คาเรนอยู่ "พวกกูมาพร้อมพวกพี่ใคร" ยัยส้มหวานบอกและลุกขึ้นยืนและเดินมาหาฉัน ฉันก็งงว่ามันเดินมาหาฉันทำไม "ห้องน้ำอยู่ไหน??" ยัยส้มหวานถามฉัน "ในห้องนอนเข้าไปเลย" ฉันบอกและเดินไปนั่งข้างอีรี่ซี่และสเวนก็มาข้างฉัน ไม่นานยัยส้มหวานก็ออกมา พี่คาเรนก็ลุกให้ยัยส้มหวานนั่งลงที่โซฟาที่เขาลุกให้ "ตกลงพวกมึงเรียกพวกกูมาทำไม!?" เสียงไอ้เปเปอร์ถามขึ้น "ใช่ค่ะ!! อีชะนีมึงเรียกพวกฉันมาทำไม" อีรี่ซี่ถามขึ้นอีกคน "ที่กูกับเมียเรียกมาเพราะเรื่องไอ้แม็ททิวเพื่อนของเราและน้องแอปเปิ้ลเพื่อนของพวกเธอ" ผมพูดและมองหน้าพวกมึงและเพื่อนโมนี่ ไอ้คาเรนไอ้เปเปอร์และน้องผู้หญิงทำหน้าสงสัย ส่วนไอ้ฟิวเวอร์และน้องที่เป็นกระเทย ก็แค่มองหน้าผม ผมว่าแล้วว่าไอ้เหี้ยฟิวเวอร์มันต้องรู้แล้วส่วนเพื่อนของโมนี่คงไม่ต่างกับไอ้ฟิวเวอร์ "หมายความว่าไง ทำไมมึงคิดว่าแม็ททิวกับน้องแอปเปิ้ลเพื่อนโมนี่ถึงอยู่ด้วย" ไอ้คาเรนถามอย่างสงสัย "กูกับเมียไปเจอพวกมันที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง กูเห็นมาลากน้องเขามา พอมันเห็นกูกับเมีย มันก็อุ้มน้องเขาไปเลย" ผมบอกไอ้คาเรนกับสิ่งที่ผมกับโมนี่เจอมา "เดี๋ยว!! อีชะนีมึงไปเป็นเมียพี่สเวนตอนไหนย่ะ" เสียงอีรี่ซี่ถามถึง คือมึงถามนอกเรื่องล่ะไอ้สัส "อีเหี้ย!! มึงอย่างพึ่งไปเสือกเรื่องของมัน เอาเรื่องอีแอปเปิ้ลก่อนไหม" ยัยส้มหวานพูดขึ้น "มึงไม่ต้องมาพูดเลย อีชะนี เรื่องของมึงกับพี่คาเรนกูก็อยากรู้ด้วยเหมือนกัน" อีรี่ซี่หันไปบอกส้มหวาน อะไรนะ!! ยัยส้มหวานกับพี่คาเรนงั้นหรอ "พอๆหยุดก็พวกมึงหยุด จบเรื่องอีแอปเปิ้ลค่อยเสือกที่เดียว" ฉันบอกและห้ามยัยส้มหวานและอีรี่ซี่ "กูก็ไม่รู้อะไรมาก คงต้องถามไอ้เหี้ยฟิวเวอร์และน้องคนนี้ดูมันดู" ผมบอกและชี้ไปที่มันกับน้องกระเทย ตอนนี้ทุกคนก็หันไปมองไอ้เหี้ยฟิวเวอร์กันหมด ไม่บังคับให้บอกนะครับ กูแค่ใช้คนหมู่มากกดดันมัน "อีดอกก!! มองกูแบบนี้หรือไรย่ะ" อีรี่ซี่พูดขึ้นที่ฉันและส้มหวานมองมัน "มึงรู้อะไรมาบอก" ยัยส้มหวานถามและจ้องตาอีรี่ซี่ "จะบอกดีๆหรือจะให้มึงตบก่อน" ฉันบอกและยกมือขึ้นทำท่าตบขู่มัน "อีพวกชะนีป่าเถือนทั้งหลาย กูยอมแล้ว" อีรี่ซี่บอกและทำท่ายอมแพ้ "บอกมา/ บอกมา" ฉันและส้มหวานพูดพร้อมกัน "อีดอก!! ไม่ต้องพูดพร้อมกันเสียงดังก็ได้ คือวันที่กูตามหามึง กูไปเจออีแอปเปิ้ลกำลังหนีพี่แม็ททิว แต่กูก็เลยวิ่งไปจับอีแอปเปิ้ลพอก็ถามมันก็บอกว่า หนีพี่แม็ททิว และกูจะถามอีกมันก็สะบัดมือและวิ่งหนีไป จบค่ะ" อีรี่ซี่บอก "ตามึงล่ะไอ้ฟิวเวอร์" ผมที่ฟังสิ่งที่เพื่อนโมนี่บอกแปลว่าไอ้แม็ททิวและน้องแอปเปิ้ลคงหายไปพอกันที่ผมฉุดโมนี่ หรือไม่มันอาจจะหายไปก่อนหน้านั้นอีกหรือป่าวว่ะ "กูบอกไม่ได้ว่ะ พวกเธอไม่ต้องเป็นห่วงเพื่อนกันหรอ รู้แค่ว่าเพื่อนเธออยู่กับแม็ททิวก็พอ" ไอ้ฟิวเวอร์พูดเสร็จมันก็ลุกออกจากห้องไป พวกผมและเพื่อนโมนี่ได้แต่มองมันเดินออกจากห้องไป "เอาไงต่อ!!" ไอ้คาเรนพูดขึ้น "คงต้องปล่อยไปว่ะ" ไอ้เปเปอร์ "นั้นเราก็รอจนกว่า พี่แมททิวและอีแอปเปิ้ลกลับมา นั้นกูกับยัยส้มหวานกับก่อน" อีรี่ซี่พดและหันไปมองยัยส้มหวานและลุกขึ้นยืน ยัยส้มหวานก็ลุกตามและเดินออกจากห้องไป "นั้นพวกกูก็กลับล่ะ" ไอ้คาเรนพูดและลุกออกไปอีกคน และไอ้เปเปอร์ก็ตามออกไปอีกคน ----------------------------------------