ปลดล็อค - 23

ตอนนี้ผมได้แต่ยืนมองโมนี่ที่วิ่งออกไปจากห้อง มันเกิดอะไรขึ้นระหว่างที่ผมไปคุยกับพวกไอ้คาเรน ผมจะตามโมนี่ไปถ้ามันไม่ติดตรงที่โรสกระชากและเกาะแขนผม ทำให้เมียผมหลุกออกไปได้ ผมจึงหันไปมองโรสที่ยืนทำหน้าไม่ทุกข์ร้อนอะไรกับสิ่งที่เธอทำ "เอ้า!! น้องโมนี่เขาไปไหน หึหึ!!" เสียงแจนเพื่อนของโรสเดินออกมาหาผมกับโรสที่ยืนอยู่ "หึหึ ไม่รู้" เธอตอบและหันไปยิ้มกับแจน พวกมึงทำอะไรเมียกูว่ะ "พวกมึงทำอะไรเมียกู!!" ผมตะคอกใส่พวกเธออย่างหมดความอดทน และเดินเข้าไปกระชากแขนโรสและบีบแขนเธอ "เมียมึง!!!" "โอ้ยย!!!" "มึงปล่อยเพื่อนกู!!" เสียงร้องของโรสทำให้แจนที่ยืนอยู่รีบเข้ามาห้าม "เกิดอะไรขึ้น!!" เสียงลินตาและฟ้าใสพูดขึ้นหลังจากเดินออกมาดูพวกเราสามคน "พวกมึงออกมาก็ดี กูจะได้ถามที่เดียว" ผมพูดเสร็จก็ผลักโรสออกจากตัว จึงพวกเพื่อนของเธอรีบมารับตัวโรสทันที "เป็นบ้าอะไรว่ะ!!" เสียงลินตาพูดขึ้นและพยุงโรสให้ยืน "กูเป็นบ้าก็เพราะพวกมึง!!!" ผมพูดอย่างโมโหพวกมึงต้องทำอะไรซักอย่างกับเมียผม เมื่อคืนยังดีๆอยู่เลย ผมมองพวกเธอด้วยสายตาที่บ่งบอกว่า ’กูพร้อมจะฆ่าพวกมึงได้ทุกเมื่อ’ "พวกกูยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ" เสียงแจนพูดขึ้นและเดินมาผลักอกผมให้ออกห่างจากพวกเธอ "พวกมึงมั่นใจว่าไม่ได้ทำเมียกู" ผมพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเย็นชา จึงทำให้พวกเธอสะดุ้งตกใจ ตอนนี้พวกเพื่อนโรสกำลังยืนตัวสั่นอย่างหวาดกลัว "ทำไม!! กับอีแค่ผู้หญิงคนเดียวจะอะไรหนักหนาว่ะ" ฟ้าใสตะคอกใส่ผมอย่างหมดความอดทน กูก็หมดความอดทนเหมือนกัน เพียะ!!!!!! "มึงตบหน้ากูทำไม!!!" หน้าฟ้าใสหันไปตามแรงตบและมองหน้าผมด้วยสายตาโกรธ "โทษทีว่ะ มึงพูดไม่เข้าหูกู มือกูมันเลยลั่นไปโดนหน้ามึง หึหึ" ผมบอกและยกยิ้มให้เธอ จนฟ้าใสจะเดินเข้ามาตบผมแต่ลินตาจับแขนไว้ "กูจะถามพวกมึงอีกครั้งว่าทำอะไรเมียกู" ผมเดินเข้าไปกระชากแขนโรสและมองพวกเพื่อนของเธอ "แต่ถ้าพวกมึงยังเล่นลิ้น กูคงต้องหาอะไรมางาบปากพวกมึง" "!!!!!!!!" "ว่าไงพวกมึงจะตอบกูได้หรือยัง" ผมตะคอกใส่หน้าพวกเธอและเดินไปลากเก้าอี้มานั่งฟังพวกมันพูด "อะไร!! พวกเราไม่รู้เรื่อง" เสียงแจนพูดขึ้นและพวกเธอก็ทำหน้าไม่รู้ได้ชี้ "ได้!!พวกมึงไม่ตอบกันใช่ไหม" พวกมึงจะเล่นกับกูใช่ไหมได้เลยครับ กูคงจะยอมพวกมึงมากไปถึงได้มายุ่งกับชีวิตกู ยุ่งกับกู กูไม่ว่า แต่อย่างมาทำเมียกู ผมลุกขึ้นเดินเข้าไปหาแจนเป็นคนแรก จึงพวกเพื่อนของเธอเริ่มถอยหนี หึหึ!! พวกมึงโคตรรักเพื่อนจริงๆเลยว่ะ "มึงจะทำอะไรพวกกู" แจนร้องตกใจที่ผมเดินเข้าไปกระชากแขนเเละพามานั่งที่เก้าอี้ และมัดมือไขว้หลังกับเก้าอี้ จึงพวกเพื่อนของเธอได้แต่ยืนมอง พอผมหันไปมองและเดินเข้าหาพวกเธอ ก็พากันวิ่งหนีมาที่ประตูห้อง หึหึ !! โทษทีว่ะ ห้องกูเข้าง่ายแต่ออกยาก "กริ๊ดดดด" ผมเดินเข้าไปกระชากแขนฟ้าใสและผลักเธอมาที่เก้าอี้อีกตัวที่ผมเตรียมไว้ให้พวกเธอ ผมจับและลากพวกเธอมามัดมือไขว้หลังติดเก้าอี้จึงครบทุกคน "ปล่อยกู!!!" "สเวนปล่อยโรสไปนะ!!" "ปล่อยฉันนะ!!!" "ปล่อยกู!! จับกูทำไมว่ะ!!" พวกเธอตะโกนร้องเสียงดังให้ผมปล่อยแต่ผมไม่ปล่อยไง เข้ามาโดยไม่ได้รับอนุญาติกูก็โกรธแล้วแต่นี้พวกมึงทำเมียกูวิ่งหนีออกมาจากห้องไปอีก. "เอาล่ะ!!! พวกมึง ตอนนี้อารมณ์กูอยากฆ่าพวกมึงทุกตัวมาก โดยเฉพาะมึง โรส" ผมบอกและมองหน้าพวกเธอทุกคน โดยเฉพาะโรสที่ผมมองเธอด้วยสายตาเย็นชา จึงโรสสะดุ้งตกใจที่เห็นผมมองด้วยสายตาแบบนั้น "พวกมึงอย่างมาลีลาให้มากเลยว่ะ พูดออกมา!!!" ผมเริ่มจะโมโหพวกมันล่ะที่ไม่ยอมพูด "พวกกูไม่ได้ทำอะไรอีโมนี่" ผลัวะ​!!! "โอ้ยยย!!!" ผมลุกขึ้นยืนและเดินไปต่อยหน้าของแจนจึงเลือดกำเดาไหล จมูกหัก "โทษทีว่ะ มือกูลั่นอีกแล้ว หึหึ" "ถุย!! มึงมันหน้าตัวเมียว่ะ ไอ้สเวน" เสียงลินตาพูดและถุยน้ำลายใส่ผม ใครสนว่ะ "แล้วไง!! พวกมึงไม่ตอบคำถามกูเอง" "หึหึ เมียมึง!! มันโง่เองป่ะว่ะที่ถูกพวกกูหลอก" แจนตะโกนเสียงดัง อย่างคนสะใจ "จะหาเมียทันที หาให้มันฉลาดกว่านี้หน่อยนะเว้ย 5555" ผลัวะ!!! ผลัวะ​!!! ผลัวะ​!!! ผมทนไม่ไหวลุกขึ้นรัวหมัดใส่หน้า ไอ้แจนอย่างโมโห ก็บอกแล้วไงว่า ถึงจะเป็นผู้หญิง กูก็ไม่เว้น ผมต่อยหน้าแจนจึงเธอสลบไปล่ะและหันมามองพวกที่เหลือที่ตอนนี้นั่งร้องไห้อยู่ ผมเดินำไปหาโรสและกระชากผมของเธอให้เงยหน้ามามองหน้าผม กูคงใจดีกับมึงมากไปใช่ไหม "ถึงตามึงแล้วโรส!!! มึงเลือกเอาจะตอบกูหรือจะสลบแบบเพื่อนมึง" "ฮือออ โรส กลัวแล้ว อย่างทำอะไรโรสเลย!!" "นั้นมึงคงรู้นะว่าจะต้องบอกอะไรกู" "โรสหลอกโมนี่ว่า ที่สเวนทำให้น้องเขาชอบสิ่งที่น้องเขาชอบ สเวนก็เคยทำให้โรส และหลอกน้องมันว่าโรสเคยมานอนที่คอนโดนี้ และมีอะไรกันบนเตียงที่น้องเคยนอน!! ฮืออ" เพียะ!!!! ด้วยความโกรธทำให้ผมตบหน้าโรสจึงเลือดกบปาก ผมระบายความโกรธด้วยการตบและต่อย จึงเธอต้องร้องขอให้พอ "ฮือออ เจ็บ" โรสร้องด้วยความเจ็บปวด แต่ผมคิดว่าเมียผมก็เจ็บปวดเหมือนกัน "พวกมึงออกไปจากชีวิตกูได้แล้ว โดยเฉพาะมึง โรส เลิกยุ่งกับกูซักที แต่ถ้ามึงยังไม่เลิกยุ่งกับกูและเมียกู กูจะทำให้มึงไม่ได้หายใจอีกเลย" ผมพูดเสร็จก็แกะเชือดที่มัดพวกเธอและผลักออกไปจากห้องทันที 01:00 น. ตอนนี้ผมจัดการกับโรสอย่างเด็ดขาดเรียบร้อยแล้ว แต่ก็มีเรื่องให้หนักใจ คือกูต้องหาทางไปง้อเมียกู ผมไม่รอช้าลุกขึ้นและเดินไปหยืบกุญแจรถและออกจากห้อง ผมเดินตรงไปที่ลิฟท์และกดลงมา พอลิฟท์เปิดออกก็เดินออกมาตรงไปที่รถและขับออกไปทันที ผมใช้เวลานานพอสมควรมาที่คอนโดส้มหวาน และเลี้ยวเข้าไปที่ลานจอดและเดินเข้ามาถามพนักงาน "สวัสดีค่ะ คุณสเวน" เสียงพนักงานต้อนรับพูดทักผม ไม่ต้องสงสัย คอนโดส้มหวานอยู่เป็นเครื่อบ้านไอ้คาเรนมัน "ครับ อยากจะทราบห้องของส้มหวานครับ" ผมเดินเข้าไปถามพนักงานต้อนรับและขอเบอร์ห้องส้มหวาน "ชั้น 5 ห้อง 528" พนักงานพูดเสร็จผมก็เดินตรงมาที่ลิฟท์และกดชั้นที่ต้องการ ไม่นานลิฟท์ก็เปิดออกผมเดินออกไปที่ห้อง ​ห้อง 528 ​ ก๊อก!!!!   ก๊อก​!!!!  ก๊อก​!!! ผมเคาะประตูเสียงดัง อละรัวขึ้นเร็ว เพราะคนในห้องแม่งไม่ยอมมาเปิดประตูให้ "โมนี่!!!! อยู่ในนั้นไหม" ก๊อก​!!!! ก๊อก​!!!! เสียงเคาะประตูและเสียงเรียกดังขึ้นเรื่อยๆ ไอ้สัส!!! เคาะจนเจ็บมือ ตะโกนจนเจ็บคอแม่งก็ไม่เปิด เอาไงดีว่ะ!!!!!!!!!!!!!!! สุดท้ายผมก็ต้องยอมแพ้เดินคอตกกลับคอนโดตัวเอง ค่อยมาใหม่วันพรุ่งนี้ ผมเดินลงมาที่บันไดอยากคนหมดแรง และเดินเข้าไปให้รถและขับกลับคอนโดตัวเอง กว่าจะขับมาถึงคอนโดก็ปาเข้าไป ตี 2 แล้ว ผมล้มตัวลงนอนบนโซฟาห้องนั่งเล่น วันนี้ไม่มีเมียให้กอด คิดถึงมึงจังอีเมีย โฮ่งๆ โฮ่งๆ "ไงมึง!! กูไปหาแม่มึงมาแล้วนะแต่เค้าไม่ยอมเปิดประตูให้กู" ผมที่ล้มตัวลงจะนอนก็ได้ยินเสียงเห่า พอลืมตาก็เห็นเจ้าหิมะนั่งอยู่ โฮ่งๆ โฮ่งๆ "คืนนี้กูจะนอนที่นี้เป็นเพื่อนมึงแล้วกัน" ผมพูดเสร็จก็ล้มตัวลงนอนเหมือนเดิมและเจ้าหิมะก็กระโดดขึ้นมานอนตรงบริเวณขาของผม และหลับไปพร้อมผม มึงไม่ต้องเป็นห่วง เจ้าหิมะ กูจะง้อแม่มึงเมียกูให้สำเร็จให้ได้ แต่ตอนนี้มึงมานอนเป็นเพื่อนกูก่อนแล้วกัน ----------------------------------------- ​กว่าอีพี่มันจะจัดการอีโรสได้นี้ ต้องให้น้องมันหนีก่อนรึไง งานนี้​อีพี่มันจะง้อน้องโมนี่ !!! สำเร็จไหม!!? ​ เนื้อหาอาจจะสั้นไปนิดนึง อ่านไม่งงกันนะคะ