ปลดล็อค - 29

​ ​ 12:30 น. ตอนนี้พวกผมและเพื่อนๆกำลังช่วยผมหากุญแจสำรอง พวกผมเริ่มหาจากห้องนั่งเล่นก่อน "ไอ้สัส!! ทำไมมันรกแบบนี้ว่ะ" เสียงไอ้ฟิวเวอร์บ่น มันหาแถวตู้ต่างๆที่มีของใช้กระจุกกระจิก​ ของอีเมียผมเอง "ของเมียกู!!" ผมหันไปบอกไอ้เหี้ยฟิวเวอร์ที่มันเอาแต่บ่น จะอะไรหนักหนาว่ะ บ่นเป็นผู้หญิงไปได้ ผมก้มลงหาตามพื้น ใต้ตู้ ใต้โต๊ะ คาเรนหาตามชั้นต่างๆ ไอ้เปเปอร์นั่งอยู่บนโซฟาสูบบุหรี่อยู่ "ไอ้เปเปอร์!! มันมาช่วยพวกกูหาดิว่ะ" ไอ้คาเรนที่กำลังหาของอยู่ จึงหันไปบอกไอ้เปเปอร์ที่นั่งสูบบุหรี่อยู่ "กูกำลังใช้ความคิดอยู่!!" ไอ้เปเปอร์บอกและพ่นควันบุหรี่ออกมา ฉันที่อยู่ให้ห้องนอนเริ่มรู้สึกหิวขึ้นมาก จึงมองนาฬิกาว่าตอนนี้ เที่ยงครึ่งแล้ว ทำไมสเวนถึงไม่มาตามให้ออกไปทานข้าว สงสัยคงคุยอยู่กับพวกเพื่อนเขา ฉันจึงลงจากเตียงและเดินไปเปิดประตูห้องเพื่อออกไปหาอะไรกิน แกร๊ก!!!! พอฉันออกมาก็เห็นแต่เจ้าหิมะนั่งมองหน้าฉันที่หน้าประตูห้อง ฉันจึงเดินเข้าไปหาทันและนั่งลงลูบหัวเกาคาง เล่นกับมันแปบหนึ่ง "ไงเจ้าหิมะ!! คิดถึงแม่หรือไงเรา" โฮ่งๆ โฮ่งๆ ฉันคุยกับเจ้าหิมะ มันก็เห่าตอบกลับมาและลุกเดินไปที่จานข้าวของมันและเอาขาหน้าเขี่ย ฉันจึงมองมันเขี่ยจานข้าวไปมา ฉันจึงยกยิ้มและลุกขึ้นเดินเข้าไปหามัน "หิวแล้วล่ะซิ่" ฉันลูบหัวมันและเดินไปหยิบกล่องอาหารเม็ดของเจ้าหิมะ เเละเดินมาเทใช้จานให้มันทาน ฉันจึงเดินเข้าไปให้ครัวและลองเปิดตู้เย็นดูว่ามีอะไรพอจะเอามาทำได้บ้าง ของเต็มตู้เลย ทั้งเนื้อสัตว์ ผัก ผลไม้ นม ไข่ไก่ มันไปเตรียมไว้ก่อนไหนว่ะ!!! ฉันหยิบ กุ้ง ปลาหมึก และใบกระเพรา พริกกระเทียม ออกมาและเดินไปดูว่าเขาได้หุงข้าวไหม ไม่ได้หุงและแม่งไม่มีหม้อหุงข้าวด้วย ฉันจึงลองไปหาในตู้เย็นเพื่อมีข้าวแบบหุงแล้วไหม พอลองหาดู ไอ้เหี้ย!!! เต็มเลยนี้มึงจะไม่คิดจะหุงข้าวใช่ไหมว่ะ ฉันจึงหยิบข้าวมา 5 ถ้วยมาเวฟและนานก็เวฟเสร็จหมดทั้ง 5 ถ้วย ฉันจึงเดินไปหยิบจานมาใส่ข้าว และหยิบจานใส่ข้าวมาวางที่โต๊ะกินข้าวและเดินเข้าไปในครัวเพื่อทำอาหาร ฉันหยิบครกมาตำพริกกับกระเทียมตำเสร็จ ก็หยิบกุ้งมาแกะเปลือยและเอาปลาหมึกมาล้าง หยิบปลาหมึกที่ล้างแล้วมาหั่นเป็นชิ้นๆ และเอาใบกระเพรามาล้างและเด็ดใบมัน ฉันเดินไปหยิบกะทะมาวางไว้ที่เตาและเปิดแก๊สและเปิดเตา หยิบน้ำมันเทใส่นิดหน่อย รอให้น้ำมันเดือดก็ตักพริกกระเทียมที่ตำอยู่ในครก มาเทใส่กะทะร้อนและผัดไปมา หยิบกุ้งปลาหมึกที่ทำเตรียมไว้มาเทใส่ และผัดไปมาให้กุ้งกับปลาหมึกสุกและหยิบซอสหอยนางรมและน้ำตาลทราย ใส่ไปในกะทะและผัดให้เข้ากัน หยิบน้ำเทใส่ไปนิดหน่อยและผัด หยิบใบกระเพรามันเตรียมไว้เทใส่ลงไป และผัดอีกนิดหน่อยเป็นอันเสร็จ ฉันปิดแก็สปิดเตา และหยิบจานมาใส่อาหารที่ทำมาใส่และหยิบจานใส่ผัดกระเพรากุ้งปลาหมึกออกมาวางไว้ที่โต๊ะกินข้าว ​ 13:25 น. พวกเราหากันไปเรื่อย ผมหาทางพื้น ไอ้ฟิวเวอร์หาตามตู้ ไอ้คาเรนหาตามลิ้นชิ้น ส่วนไอ้เหี้ยเปเปอร์นั่งพิงโซฟาอยู่ "เจอแล้ววววววววว!!!!!!!!" เสียงไอ้คาเรนตะโกนเสียงดังว่า เจอแล้วววว ทำให้ผมเงยหน้าขึ้นไปมอง และไอ้ฟิวเวอร์หันไปมองไอ้คาเรน "เจอกุญแจแล้วหรอว่ะ" เสียงไอ้ฟิวเวอร์พูดขึ้นและเดินเข้าไปหามัน "ป่าว!!!" ไอ้คาเรนพูดและส่ายหัว เอ้าา!!ไอ้เหี้ย เเล้วมึงจะร้องเสียงดังทำเหี้ยอะไรว่ะ "แล้วมึงจะร้องทำเหี้ยอะไรว่ะ กูก็คิดว่าเจอกุญแจแล้ว แล้วมึงเจออะไรว่ะ" "ไฟแช็ค​ zippo​ กูก็คิดว่าหายไปไหนที่เเท้อยู่นี้เอง" ไอ้คาเรนพูดเสร็จก็หยิบไฟแช็คของมัน ใส่กระเป๋ากางเกง "เสียเวลาจริงเลย!! ไอ้สัส" ไอ้ฟิวเวอร์มองและเดินไปหาต่อ และพวกผมก็ไม่สนใจเริ่มหาต่อไปเรื่อยจนเสียงไอ้ฟิวเวอร์ร้องขึ้น อะไรอีกว่ะ!!! "เจอแล้วววว!! หึหึ" เสียงร้องตะโกนเสียงดังของไอ้ฟิวเวอร์พูดขึ้น ผมและไอ้คาเรนหันไปมองไอ้ฟิวเวอร์ที่มองเหี้ยอะไรและยิ้ม "เจออะไรไอ้ฟิวเวอร์ กุญแจหรอว่ะ" ไอ้คาเรนพูดขึ้นและเดินเข้าไปหาไอ้ฟิวเวอร์ "ป่าว!!! แต่กูเจอนี้ว่ะ" พูดเสร็จมันก็หยิบบางอย่างขึ้นมาให้ไอ้เหี้ยคาเรนดูเสร็จ พวกมันก็หันมามองผมกัน "มองเหี้ยอะไรพวกมึง" ผมเงยหน้าขึ้นมองพวกมันที่มองผม มองกูอย่างเดียว กูพอจะเข้าใจ แต่นี้มองกูและยิ้มนี้คืออะไร "กูพึ่งรู้ว่ามึงเป็นคนแบบนี้ นี่เอง หึหึ" ไอ้คาเรนพูดและมองผมแบบจับผิด อะไรว่ะ??? "5555 ทำไมมันมาอยู่ตรงนี้ว่ะ หรือว่ามึงแอบใช้" ตามด้วยไอ้ฟิวเวอร์ที่หัวเราะเสียงดังและหันมาถามผม "อะไรของพวกมึงว่ะ" ผมถามอยากสงสัย ไอ้เหี้ย 2 ตัวนี้มันพูดเหี้ยอะไรกัน และดูแม่ง!!! ยิ้มกันดิ่คืออะไร "อย่าทำเป็นไก๋ เลยไอ้เหี้ยสเวน" ไอ้คาเรนพูดและยักคิ้วกวนตีนมาให้ผม "5555 พอไอ้เหี้ยคาเรน มึงก็ไปแกล้งมัน" ไอ้ฟิวเวอร์เดินมาตบบ่าไอ้คาเรนให้หยุดและมันก็ยกสิ่งที่มันเจอขึ้นมาให้ผมดู ’Sextoy​’ ไอ้เหี้ย!!!!!!! "ไอ้สัส!! เพราะใครล่ะที่มันแกล้งกู เก็บเลยไอ้เหี้ยฟิวเวอร์" ผมชี้หน้าบอกมันอย่างโกรธ "พอๆเลิกเล่นกันได้แล้ว ไอ้พวกเหี้ย" เสียงไอ้เปเปอร์ที่มันนั่งมองดูพวกมันแกล้งจึงรีบพูดห้าม "เออ!! ไปหาต่อ" ผมพูดและไล่ไอ้ฟิวเวอร์และไอ้คาเรนให้หากันตอนจึงลืมเวลา "พวกมึงกี่โมงแล้วว่ะ" เสียงไอ้ฟิวเวอร์พูดขึ้นและเดินมานั่งโซฟาข้างไอ้เปเปอร์ "เออ!! กี่โมงแล้วว่ะ โคตรหิวเลยว่ะ" ตามด้วยเสียงไอ้คาเรนพูดบ้างมันปิดลิ้นชักและเดินมานั่งข้างๆไอ้ฟิวเวอร "บ่ายโมงยี่สิบห้า ไอ้สเวนมันไม่หาข้าวให้เมียมึงหรอ" ไอ้เปเปอร์ที่นั่งอยู่ยกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาดูเวลาและบอกไอ้ฟิวเวอร์ และยังหันมาถามผมอีก ไอ้สัส!!! ลืมเลย ไอ้เหี้ยเอ๋ย!!!!!!!!!!!!!!!!!! "นั้นมึง!! ไอ้คาเรนโทรสั่งหาอะไรกินกัน" ไอ้ฟิวเวอร์พูดเสร็จก็ลุกขึ้นยืนและเดินออกจากห้อง ไอ้คาเรนพยักหน้าและหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเบอร์พนักงานคอนโดให้ยกอาหารขึ้นมาที่ห้อง ไม่นานไอ้ฟิวเวอร์ก็วิ่งเข้ามาในห้อง "ไม่ต้องแล้วว ไอ้คาเรน!!" มันเดินตรงมาหยิบโทรศัพท์ไอ้คาเรนออกจากมือและกดวางสาย "ทำเหี้ยอะไรของมึงว่ะ กูกำลังจะโทรสั่ง" ไอ้คาเรนหันไปโวยวายใส่ไอ้ฟิวเวอร์ "ไม่ต้องแล้ว!!! น้องโมนี่ทำอาหารอยู่ ฮัดชิ้ว!!!" ไอ้ฟิวเวอร์พูดเสร็จก็จางออกมาออกทัน "จริง ฮัดชิ้ว กลิ่นอะไรว่ะ ฮัดชิ้ว!!!!" ไอ้คาเรนพูดและจางออกมาเหมือนกัน ผมที่ก้มหากุญแจอยู่พอรู้ว่าเมียผมทำกับข้าว ดีใจจัง!!! ได้กินอาหารฝีมือเมียแล้วววว แต่ไม่ได้แดกคนเดียวไงครับ "คงจะเสร็จแล้วล่ะ!!! ไปกินข้าวกัน ไอ้สเวนเลิกหาไปกินข้าว" ไอ้เปเปอร์พูดและลุกขึ้นยืนและหันมาบอกผมที่กำลังหากุญแจอยู่ มันบอกผมเสร็จก็พากันเดินออกไป ผมที่ทำท่าจะลุกถึงกับปวดขา ขาชา ไอ้สัส!! ตะคริวกินขากู "เดี๋ยว!!!! พวกมึง" ผมรีบตะโกนเรียกพวกมึงให้หยุด พวกมันหันมามองผมกัน "อะไรอีกล่ะมึง!!" เสียงไอ้ฟิวเวอร์หันมามองผม "เป็นเหี้ยอะไรอีกว่ะ!!!" เสียงไอ้คาเรนพูดขึ้นและมองมาที่ผม "ตะคริวแดกขากู มาช่วยกูหน่อย!!!" ผมบอกพวกมันให้มาช่วยผม พวกมันมองและส่ายหัวไปมาและเดินตรงมาหาผม "มึงนี้!!! ภาระพวกกูจริง!!" เสียงบ่นของไอ้ฟิวเวอร์พูดขึ้นและเข้ามาจับแขนของผมและไอ้คาเรนก็เข้ามาจับอีกข้าง "ไอ้สัส!!! กูเพื่อนมันนะเว้ย!!" ผมโวยวายที่พวกทันหาว่าผมเป็นภาระ "เลิกคบกับมันตอนนี้ทันไหมว่ะ" เสียงไอ้ฟิวเวอร์พูดขึ้น "คงจะไม่ทันว่ะ ไอ้เหี้ยฟิวเวอร์" ผมหันไปตอบมันและมองด้วยสายตาเย็นชา "ไอ้สัส!! กูไม่ได้ถามมึง และเลิกมองกูแบบนั้นซักที" ไอ้ฟิวเวอร์รีบพูดแล้วช่วยไอ้คาเรนพยุงผมออกมาจากห้อง ผมที่มองไอ้ฟิวเวอร์และไอ้คาเรนช่วยกับพยุงไอ้เหี้ยสเวนออกไปจากห้องนั่งเล่น เพื่อไปทานอาหารที่เมียมันเตรียมไว้ให้ ผมที่กำลังจะเดินตามพวกมันออกไปจากห้องนั่งเล่น ให้จังหวะที่ผมกำลังจะก้าวออกจากห้องไป สายตาของผมก็เหลือบไปเห็นอะไรบ้างอย่าง ผมจึงเดินเข้าไปหยิบขึ้นมาดู ผมยกยิ้มขึ้นทันที "หึหึ!!" ----------------------------------------- ​เอ้า!!! พี่เปเปอร์เขาเจออะไร และมีแผน อะไรจะมาแกล้งอีพี่มัน อยากรู้ติดตามรออ่านตอนต่อไปกันคืนนี้นะคะ