ปลดล็อค - 31

​ ​ ​ 07:00 น. ฉันลืมตาตื่นลุกขึ้นนั่งบิดขี้เกลียดไปมาและก้าวขาลงจากเตียงหยิบผ้าขนหนูเดินเข้าห้องน้ำ เพื่ออาบน้ำ ฉันใช้เวลาอาบน้ำไม่นานก็เดินออกมาแต่งตัวและเดินออกจากห้องนอน ฉันเดินออกไปมองหาสเวนแต่ไม่พบ จึงเดินเข้าไปให้ครัวเพื่อจะดื่มน้ำ ฉันเดินไปเปิดตู้เย็นและหยิบขวดน้ำออกมา ฉันเดินถือขวดน้ำมาวางไว้ที่โต๊ะกินข้าวและเดินไปหยิบแก้วน้ำ ฉันหยิบขวดน้ำมาเทใส่แก้วและกำลังจะยกขึ้นดื่ม จังหวะที่ฉันกำลังดื่มมัน "อีเมีย!!" พรวดดดดดดดดดดด ฉันที่นั่งดื่มน้ำอยู่ๆสเวนก็เดินมาพูดข้างหูมันเลย ทำให้ฉันหันไปมองเสียงเรียกและตกใจจึงพ่นน้ำออกมาหมดเลย "เต็มหน้ากูเลย อีเมีย!!" ผมที่นั่งมองโมนี่เดินออกมาจากห้องและมองซ้ายมองขวา และก็เดินเข้าไปให้ครัว เปิดตู้เย็นหยิบขวดน้ำและหยิบแก้วเดินออกมานั่งที่เก้าอี้โต๊ะกินข้าว และเทน้ำขึ้นดื่ม ผมเลยลุกเดินเข้าไปหาเธอ และเรียกเธอที่นั่งดื่มอยู่ ทำมห้ดธอหันมามอง มองกู อย่างเดียวก็พอ ไม่ต้องมาแจกน้ำให้กูกินด้วย "โทษที!! ใครใช้ให้มึงมายืนเรียกกูจากข้างหลังว่ะ กูก็เลยตกใจไง" ฉันบอกและเดินไปหยิบผ้ามาเช็ดหน้าให้สเวน แค่มึงทักกูก็ตกใจแล้ว แต่นี้ หน้ามึงเหมือนคนไม่ได้นอนๆ กูนึกว่าผีซักอีก "มึงเอาผ้าอะไรมาเช็ดหน้ากูว่ะ!!??" ผมถามขึ้นเมื่ออีเมียมันรีบเดินเข้าไปให้ครัวและหยิบอะไรมาเช็ดหน้า "ไม่รู้!!! เห็นมันวางอยู่กูเลยรีบหยิบมาอ่ะ" ฉันบอกและเช็ดหน้าให้สเวน จึงมันยกมือขึ้นมาจับมือที่กำลังเช็ดหน้าให้หยุด ฉันก็มองสเวนอย่างงง คนกำลังเช็ดให้!!! "ไอ้สัส!!!! มึงเอาผ้าเช็ดเท้ามาเช็ดหน้ากูนี้นะ" ผมรีบจับมืออีเมียให้หยุดเช็ดเพราะผมได้กลิ่นตุๆจากผ้า และจับมือมันออกมาดู "กูขอโทษ แหะ!!!" ฉันรีบขอโทษสเวนที่หยิบผ้าเช็ดเท้ามาเช็ดหน้าเขา ฉันจึงบอกให้เขาไปอาบน้ำและล้างหน้าให้ห้องน้ำ ฉันจึงเดินเข้าไปให้ครัวหยิบอาหารเจ้าหิมะ มาเทให้มันทาน และเอาไปเก็บ ไม่นานก็เห็นสเวนเดินออกมาจากห้องนอน "หิว!!" ผมที่เห็นมันเดินออกมาจากครัว ผมเลยพูดลอยๆว่าหิว เผื่อวันนี้จะได้กินอาหารฝีมือเมีย "แล้ว!!??" ฉันที่เดินออกมา สเวนก็พูดขึ้นว่า หิว คือมึงหิวแล้วมาบอกกูเพื่ออะไรว่ะ "ทำให้กินหน่อย!?" ผมเลยบอกมันไปอีกรอบ คือมึงไม่เก็ทว่างั้น กูบอกว่าหิว คือมึงไม่เข้าความหมายของมันรึไงว่ะ "ทำไมกูต้องทำให้มึงทานด้วย" "กูอยากกินอาหารฝีมือมึง" ผมบอกและมองหน้าอีเมียที่ยืนกอดอกมองมาที่ผมเหมือนกัน "ไม่ว่าง!!!" "ทำไมไม่ว่างว่ะ!!" ผมถามโมนี่อย่างหงุดหงิดที่อีเมียตอบบนั้น มันจะไม่ว่างได้ไงว่ะ แม่งไม่ได้ทำอะไรเลย ตอนนี้ก็แค่ยืนกอดอกมองผม "กูขี้เกียจ จบไหม!!!??" "ไอ้โมนี่!! กูหิวข้าว ไปทำอะไรมาให้กูกินดิ่" "มึงมีมือ มีตีน ก็หาแดกเองซิ่" ฉันบอกและเดินกลับเข้าห้องนอน และต่อที่จะเข้าห้องฉันจึงหันมามองเขา "ฝากทำอาหารให้เมียด้วยนะจ้า ผัวขา หึหึ!!" ฉันพูดเสร็จก็เดินเข้าไปทันที ปัง!!!! นอกจากจะไม่ได้กินอาหารฝีมือเมียแล้วกูก็ต้องทำให้มันแดกอีก !!!!!!! รอให้กูหากุญแจเจอก่อนเถอะมึง หึหึ!!!! ​3 สัปดาห์ ​ 3 สัปดาห์ให้การหากุญแจ !!!! 3 สัปดาห์ที่ไม่ได้นอนกอดเมีย !!!! 3 สัปดาห์ที่กูไม่ได้นอน !!!! กูไม่ไหวแล้วเว้ย!!!! กูหาทุกซอกทุกมุม ทุกที่ที่กูจะหาได้ ส่วนอีเมียตอนนี้ก็เริ่มชินกับการมีโซ่ล่ามข้อเท้าแล้ว แกร๊ก!!!! เสียงเปิดประตูห้องนอนแปลว่าอีเมียกำลังจะออกจาก มันจะออกมาก็ต่อเมื่อ มันหิว กินน้ำ หรือบางครั้งมันยังเอาไอ้เจ้าหิมะเข้าไปนอน แต่ไม่ยอมให้กูที่เป็นผัวมันเข้าไปนอนบ้าง นี้ไอ้เจ้าหิมะมันสำคัญกว่าผมอีกหรอว่ะ (อิจฉาแม้กระทั่งหมา​ นะสเวน!!! : หนวดแมว) หนวด!! กูบอกตรงๆว่า กูไม่ไหวแล้วว่ะ : สเวน (แล้วใครเขาใช้ให้คุณเอากุญแจไปทิิ้งทีี่โถส้วมค่ะ !!! : หนวดแมว) ใครจะไปรู้ว่ากูจะโดนอีเมียย้อนแผน​ว่ะ : สเวน ฉันที่เปิดประตู้ห้องนอนออกมาจากห้อง 3 สัปดาห์และที่ฉันชินกับโซ่ที่ข้อเท้า ส่วนสเวนก็พยายามกุญแจ "กริ๊ดดดดดดด" พอฉันหันไปมองดูสเวนที่นั่งอยู่โซฟาถึงกับกรีดตกใจ อีเหี้ย!!! คนหรือศพว่ะ โทรม ผมเผ้ายุ่งเหยิง​ ดวงตาดำคล้ำแถมตาแดง​เกิดจากไม่ได้นอน สภาพดูไม่ได้เลยจริง!!!!!! "มึงเป็นไงบ้างว่ะ!!" ฉันเดินไปยืนตรงหน้าสเวนและถามถึงอาการ สภาพไม่น่าจะรอด "มึงยังจะมาถามกูอีกหรอ!!" ผมตอบและมองหน้าอีเมีย "แดกข้าวต้มไหมเดี๋ยวกูทำให้กิน!!" ฉันถามสเวนและเดินออกจากห้องนั่งเล่นตรงไปที่ครัวเพื่อไปทำให้เขาทาน ฉันเดินเข้าไปให้ครัว หยิบข้าวสำเร็จรูปมาและหยิบกวางตุ้งและหมูสับออกมา ฉันวางของและเดินไปหยิบหม้อใบเล็กมาวางที่เตา เปิดแก็สและเปิดเตา เทน้ำใส่หม้อพอดีและหยิบคนอร์ก้อนไก่มา​ใส่และรอให้น้ำเดือด พอน้ำเดือด ฉันก็หยิบหมูสับ มาปั้นเป็นลูกกลมๆ​ และใส่ไปให้หม้อที่มีน้ำเดือด ฉันปั้นใส่ ปั้นใส่เสร็จและก็หยิบข้าวมาเทใส่หม้อและคนไปคนมา และเอากวางตุ้งไปล้างน้ำให้สะอาด ตัดรากออก และหั่นเป็นท่อนๆ​เสร็จแล้วก็หยิบใส่หม้อนิดหน่อย ให้มีกลิ่นหอม ก่อนจะยกหม้อข้าวตุ้มเทใส่ถ้วยและเอากวางตุ้งที่เหลือโรยหน้า เอาหม้อไปล้างทำความสะอาด เเละเอากระเทียมมาทุบและสับไปมา หยิบกะทะมาวางไว้ที่เตาและใส่น้ำมัน พอน้ำมันเดือดก็เทกระเทียมที่สับไว้ใส่กะทะ พอกระเทียมเริ่มเหลือง ปิดเตาและปิดแก็ส ตักกระเทียมใส่ข้าวตต้ม เป็นอันเสร็จ ก๊อก ก๊อก ก๊อก ก๊อก ก๊อก ผมที่นั่งรออีเมียไปทำอาหารมาให้ทาน ถ้ากูไม่มีสภาพที่แย่ กูคงไม่ได้กินกับข้าวฝีมืออีเมียมัน ในระหว่างที่รออาหารจากโมนี่ ก็ได้ยินเสียงเคาะประตูดังขึ้น ผมจึงหันไปมองและลุกขึ้นยืนเดินไปเปิดประตูห้อง แกร็กๆๆๆ "ไงมึง!! สบายดีไห....เฮ้ยยยย!!!" ไอ้คาเรน "เฮ้ยยยยย" ไอ้ฟิวเวอร์ พอผมเปิดประตูออกมาเสียงไอ้เหี้ยคาเรนทักขึ้นแต่พอพวกมันเห็นสภาพของผมถึงกับตกใจ "สภาพกูคงจะสบายดีมั้ง!!! ไอ้สัส" ผมบอกไอ้คาเรนและพวกมัน ก็เดินเข้ามานั่งที่โซฟาห้องนั่งเล่น "แค่3 สัปดาห์แม่งเป็นได้ขนาดนี้ กูไม่อยากจะคิดถึงสภาพ 3 เดือนแม่งเลยว่ะ" เสียงไอ้ฟิวเวอร์หันมากระซิบบอกผมที่ยืนอยู่ข้างๆมัน "เอาไงต่อ ไอ้เปเปอร์!!??" ผมหันไปถามไอ้เปเปอร์ที่มันเป็นคนคิดจะแกล้งไอ้สเวนมัน "หึหึ!!" ไอ้เปเปอร์ไม่พูดอะไรแค่หัวเราะให้ลำคอและเดินเข้าไปให้ห้องของสเวนและเดินตามไอ้สเวนเข้าไปให้ห้องนั่งเล่น ผมและไอ้ฟิวเวอร์หันมามองหน้ากันและเดินตามพวกมันเข้าไปในห้อง พอผมและไอ้ฟิวเวอร์เดินเข้าในห้องนั่งเล่นที่มีสภาพเละมากๆ ของกรพจัดกระจาย ไหนจะหมองผ้าห่มอีก อยากบอกนะว่ามันนอนที่นี้!! แต่สภาพมันแล้วเหมือนคนไม่ได้นอนมากกว่า "พวกมึง!! กูไม่ไหวแล้วว่ะ" เสียงไอ้เหี้ยสเวนพูดขึ้นอย่างคนหมดความอดทนกับอะไรมาบ้าง "กูจะบ้าตายอยู่แล้ว!!! ไอ้เหี้ย" มันเริ่มจะบ่นออกมาล่ะ "แม่ง!!! เมียไม่ให้นอนในห้องกูพอทนได้แต่แม่งไม่ให้กูเอาอีก แถมกูต้องมานั่งมองอีเมียตัวเองพาไอ้เจ้าหิมะมันเข้าห้องนอนทุกคืนเป็นอาทิตย์แล้ว" "คือมึงแค่อิจฉาหมาว่ะงั้น!!?" ไอ้ฟิวเวอร์ถามไอ้สเวนที่มันนั่งบ่นนั่งระบายออกมา "เออ!!" มันหันมาตอบและขยี้หัวตัวเองไปมา อย่างคนเสียสติ "กูว่ามันเริ่มจะบ้าแล้วว่ะ!!?" ไอ้ฟิวเวอร์กระซิบถามพวกผมที่นั่งมองไอ้เหี้ยสเวน "เอาไงดีว่ะ!!" ผมกระซิบถามพวกมัน "ก็ไม่เอาไง ปล่อยมันไว้แบบนี้ล่ะ" ไอ้เปเปอร์กระซิบตอบและหยิบบุหรี่ถึงมาสูบ "ถ้ามึงหากุญแจไม่เจอจะทำไงว่ะ??" ไอ้ฟิวเวอร์ถามไอ้สเวน "ถ้าหาไม่เจอกูคงหามีดมาตัด" ไอ้เหี้ยสเวนตอบ ผ๊วะ!!! "ไอ้สัส!! ใช้มีดตัดโซ่มึงคิดได้ไงว่ะ ตัดกี่ปีมันถึงจะขาดให้มึง" ไอ้ฟิวเวอร์ลุกเดินไปตบหัวไอ้สเวนที่มันตอบเหี้ยอะไรที่เป็นไปไม่ได้ "นั้นเอาเลื่อยไฟฟ้ามาตัดขาเมียกู พอโซ่ออกค่อยเอาไปต่อ!!" ผ๊วะ!!! "มึงบ้าป่ะว่ะ เมียมึงมันคนนะเว้ย ไม่ใช่แฟรงเกนสไตร์นะไอ้สัส ที่ตัดแขนขาและมาต่อกับมาเป็นเหมือนได้" ผมที่ได้ยินคำตอบแล้วถึงกับลุกขึ้นไปตบหัวมันเหมือนกัน "ถ้าจะบ้า ก็บ้าให้มันมีสาระหน่อยสิ่ว่ะ" ไอ้ฟิวเวอร์หันไปว่าไอ้เหี้ยสเวน ความคิดแต่ล่ะอย่างของแม่ง เหี้ยๆทั้งนั้น "แล้วพวกมึงจะให้กูทำไงว่ะ!!??" พอมันโดนพวกมันผมขัดค้านก็เริ่มโวยวายเสียงดัง อย่างคนโดนขัดใจ "สเวนมากินข้าวได้แล้ว!!!!" ฉันที่กำลังยกข้าวต้มมาวางไว้ที่โต๊ะกินข้าวก็เห็นพวกเพื่อนพี่เขา นั่งคุยกับสเวนในห้อง ฉันจึงตะโกนเรียกเขาให้ออกมาทานข้าว ตอนร้อนๆเพื่อเขาจะรู้สึกดี ผมที่นั่งบอกบุญไม่รับเพราะไอ้พวกเหี้ยมันหาว่าความคิดของผมมันไม่ดี คนอ่านครับ ความคิดของผมมันไม่ดีตรงไหนครับ ผมรู้ว่าพวกคนอ่านก็คิดแบบผมกันใช่ไหมครับ (สเวน!!! ถ้าง่วงมากก็ไปนอนไป : หนวดแมว) ผมที่กำลังอารมณ์เสียก็ได้ยินเสียงอีเมียเรียกไปทานข้าว ผมจึงลุกขึ้นเดินออกมาจากห้องนั่งเล่น เดินมาที่โต๊ะกินข้าวและนั่งลงบนเก้าอี้ พวกไอ้คาเรน ไอ้ฟิวเวอร์และไอ้เปเปอร์ พวกมันก็เดินตามผมออกมานั่งที่โต๊ะกินข้าว พออีเมียหันพวกเพื่อนๆของผม เธอก็ยกมือไหว้ทักทายกันเล็กน้อยและเดินกลับเข้าห้องนอนทันที นี่ล่ะ!!! ชีวิตเมียผม เดินไปไหนไกลไม่ได้ ติดโซ่ที่ล่ามข้อเท้าอยู่ ------------------------------------------ ​ ​.....อีพี่จะบ้าอะไรก็ขอให้มันมีขอบเขตหน่อย อะไรที่มันทำได้และอะไรที่มันทำไม่ได้...... ​ สมงสมองไปหมดล่ะ!!!