ปลดล็อค - 36

​ 22:30 น. ผับ Jk ​ เสียงเพลงดังสะหึ่ง เหล่าผู้คนพากันโยกย้าย​ส่ายสะโพกโยกย้าย​กันไปมา ไหนจะคนที่มาแค่นั่งดื่มแก้เซ้ง หรือไม่ก็พวกต้องการออกล่าเหยื่อ ที่เห็นนักล่าตามห้องน้ำและตามโต๊ะ และจะมีกลุ่มหญิงสาวกลุ่มหนึ่ง ที่มานั่งดื่มเหมือนกัน พวกเธอสี่คน เป็นคนที่จัดว่าสวยกันเลยที่เดียว แต่เพราะตอนนี้ใบหน้าของพวกเธอมีแต่รอยฟกช้ำดําเขียว​ โดยเฉพาะผู้หญิงสาวที่นั่งหน้าตาบึ้งตึง​ที่กระดกเหล้าเข้าปากไม่ยั้ง เพราะใบหน้าของเธอที่แตกหักจากการโดนต่อยและยังเป็นแผลเป็นอีก เสียงรองเท้าสันสูงเดินตรงไปหาโต๊ะของพวกเธอทั้งสี่คนที่นั่งดื่มกันอยู่ เธอเดินตรงไปที่โต๊ะกลุ่มนั้น "ไง ใครชื่อโรส" เสียงรองเท้าสันสูงเดินมาหยุดยืนที่โต๊ะพร้อมกับชายหนุ่ม และร้องทักขึ้นทำให้คนที่นั่งอยู่ที่โต๊ะหันมามอง "มีอะไร??" ผู้หญิงคนหนึ่งที่นั่งอยู่ในโต๊ะกลุ่มที่เธอถามตอบขึ้น เธอแค่ยกยิ้มเจ้าเล่ห์และเดินเข้าไปนั่งลงที่เก้าอี้ว่างอยู่ "พวกเธอสนใจ อย่างทำอะไรสนุกๆกับฉันไหม หึหึ!!!"เธอหันไปถามและหยิบแก้วมาชงเหล้าและยกขึ้นดื่ม "หึหึ!! น่าสนใจดีนิ แล้วอะไรล่ะเรื่องสนุกของเธอ" หญิงสาวในกลุ่มยกยิ้มกับสิ่งที่ได้ยินและหันไปถามคนที่เข้ามานั่งใหม่ "หึหึ สนุกแน่ และพวกเธอทุกคนจะชอบใจมัน" หญิงสาวเข้ามาใหม่และหันไปชงเหล้าอีกรอบและยกดื่ม ก่อนจะพูดอะไรบ้างอย่าง "กับการแก้แค้นคนสองคนที่มันทำเราเจ็บ" พอเธอพูดเสร็จคนในกลุ่มขึ้นกับยกยิ้มเจ้าเล่ห์อย่างสนุก "นี่เบอร์ติดต่อของฉัน ถ้าพวกเธอพร้อมจะลงมือ เดี๋ยวฉันจะช่วยพวกเธอเอง" เธอพูดเสร็จก็ลุกขึ้นยืนและเดินออกไปจากกลุ่มนั้น เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นทำให้เธอหยุดเดินและหยิบขึ้นมาดูและกดรับสาย "ว่าไงเพื่อนรัก" (...........) "ทุกอย่างเรียบร้อยเป็นไปตามแผน" (.............) "หึหึ เรามาดูความพินาศของอีฮาโมนี่กัน" มึงมีความสุขให้มากกนะอีฮาโมนี่ กูนี่ล่ะจะเป็นคนที่จะฉุดกระชากมึงลงนรกเอง !!!!!!! . . ฉันสะดุ้งตกใจตื่น เธอรู้สึงถึงลางสังหรณ์ที่มันจะเกิดขึ้น แต่มันคงไม่มีอะไรหรอมั้ง เธอนั่งอยู่บนเตียงและหันไปมองสเวนที่นอนอยู่ เขานอนอยู่ท่าไหนตอนนี้ก็นอนอยู่ท่าเดิม เหมือนเมื่อคืน กว่าจะได้นอนกันก็ปาเข้าไปตีหนึ่งตีสองกว่า ไหนจะพยุงเขาไปอาบน้ำและแต่งตัว ไหนจะต้องจัดท่านอนให้เขานอนหลับสบาย กว่ามันจะนอนหลับสบายได้ กูนี่โคตรเหนื่อยโคตรง่วงเลย ฉันลงจากเตียงเพื่อไปอาบน้ำล้างหน้าล้างตา พอออกมาจากห้องน้ำก็เห็นเขานอนลืมตาตื่นอยู่ เธอที่นุ่มผ้าขนหนูอยู่จึงรีบเดินไปแต่งตัว พอเขาเห็นเธอเดินผ่านเขาไป ฉันได้ยินเสียงการหายใจแรงขึ้น เธอรีบแต่งตัวเสร็จและเดินมาช่วยเขาลุกจากเตียง เอาไงดีว่ะ ฉันคนเดียวคงจับเขาลุกขึ้นไม่ไหวและพวกเพื่อนๆของเขาตื่นกันยังว่ะ "เดี๋ยวโมนี่ไปตามพวกเพื่อนพี่มาให้" ฉันบอกเขาและเดินออกจากห้องนอนไปดูว่าพวกเพื่อนของเขาตื่นกันยัง เธอเดินตรงมาที่ห้องนั่งเล่นและเดินเข้าไป เห็นผู้ชายตัวใหญ่นอนเกลื่อน​เต็มห้องนั่งเล่น บนโต๊ะและข้างล่างมีแต่ขวดเหล้า ขวดสาเกมากมาย นี่พวกเขาแดกหรืออาบกันว่ะ!!!! ผมรู้สึกตัวตื่นขึ้นเหลือบตาไปมอง ไม่เห็นโมนี่นอนอยู่ที่เตียงแต่ได้ยินเสียงน้ำไหวจึงรู้ว่าคงเธออาบน้ำอยู่ ผมนอนนิ่งอยู่บนเตียงไม่สามารถขยับเขยิกร่างกายได้ โดยเฉพาะหัว อยากลุกขึ้นนั่งนะครับแต่จากการดูสังขารที่ไม่เอื้ออํานวย​ คงต้องนอนอยู่แบบนี้ ไม่นานเสียงเปิดประตูห้องน้ำมาะร้อมกับร่างบางแสนยั่วยวนที่นุ่มแค่ผ้าขนหนูตัวเล็กพันอกกำลังเดินออกมา ผมเหลือบตาไปมองถึงกับสะอื้น​ตกใจ ตอนนี้ภายในร่างกาย เริ่มร้อนขึ้นความต้องการที่เก็บสะสมมาเป็นแรมปี มันกำลังจะประทุขึ้นมา ผมจึงเลิกเหลือบตาไปมอง ถึงจะมองไปก็ไม่ได้ทำอย่างทรมานตัวเองจึงระบายความร้อนรุ่มในกาย​ด้วยการถอนหายใจเข้า-ออกแรง อีเมียแต่งตัวเสร็จและเดินเข้ามาหาผมที่นอนสงบจิตสงบใจอยู่บนเตียง พอโมนี่บอกผมเสร็จก็เดินออกไปจากห้องนอน "ยุบหนอ พองหนอ" "ขาวหนอ อึ๋มหนอ" "อยากหนอ ต้องการหนอ" "ไม่ไหวหนอ กูไม่ไหวแล้วเว้ยย" ผมที่เข้าธรรมะเข้าช่วยให้จิตใจสงบไม่วอกแวก​ จึงสติสตางค์เตลิดหมดแล้วครับ เอาใหม่ สวดมน "นะโมตัสสะภะคะวะโตอะระหะโตสัมมาสัมพุทธัสสะ​ นะโมตัสสะภะคะวะโตอะระหะโตสัมมาสัมพุทธัสสะ​ นะโมตัสสะภะคะวะโตอะระหะโตสัมมาสัมพุทธัสสะ​" ผมยกมือขึ้นตั้งใจสวดมนให้ครบ3 จบ พอจะมาจบที่สาม อีเมียมันมาตอนไหนไม่รู้ "เป็นเหี้ยอะไร???" เธอที่เดินกลับเข้ามาในห้องนอนก็เห็นสเวนนอนยกมือขึ้นสวดอะไรก็ไม่รู้ พึงพำเสียงเบาไม่ได้ศัพท์ "อุ๊ย!!! มาแล้วหรอจ้า เมียจ้า ไหนพวกเพื่อนเค้าไม่เห็นมีใครเลย" ผมสะดุ้งตกใจเสียงอีเมียมันที่ทัก จนเหลือบตาไปมองแต่ก็เห็นมันยืนอยู่คนเดียว "ยังไม่ตื่นกัน นั้นเดี๋ยวกูไปทำอาหารมาให้กิน" เธอบอกสเวนที่นอนมองอยู่ จังหวะที่เธอกำลังจะหันกลับและเดินออกจากห้องนอนไป สายตาของเธอก็ไปเหลือบเห็นสิ่งที่ไม่ควรจะเห็นนั้นมันก็คือ ไอ้นั้นของเขาที่มันโด่ขึ้นมา ไอ้สัส!!! คอมึงเดี้ยงแล้วยังจะมาหื่นอีกนะ ฉันส่ายหัวไปมาให้กับความหื่นของเขาที่สังขารไม่เอื้ออำนวยยังจะมามีอารมณ์อยากอีก เธอเดินออกมาจากห้องตรงไปทำอาหารให้ห้องนอนและห้องนั่งเล่นทานกัน ฉันเดินตรงมาที่ห้องครัวหยิบอาหารเจ้าหิมะมาเทใส่จานและเดินไปที่ตู้เย็นและเปิดออกดูว่ามีอะไรพอจะเอามาทำกินได้บ้าง วันนี้ว่าจะทำโจ้กเห็นมีโจ๊กซองอยู่จึงปิดตู้เย็นและเดินไปเปิดตู้ตรงชั้นใส่ของออกมาดู เห็นซองโจ๊กมากมายหลากหลายรส จึงหยิบซองโจ๊กหมูเท่ากีบจำนวนคน ออกมาวางและหยิบหม้อไปใส่น้ำประมาณมากนิดหน่อย เพราะจะทำรวมกันหม้อเดียว ใส่น้ำเสร็จแล้วก็เอามาวางไว้ที่เตาเปิดแก๊สเปิดเตาและรอน้ำเดือด ไม่นานน้ำก็เดือดจัดการเทซองโจ๊ก 5 ซองใส่ไปในหม้อ และคนไปมา คนไปเรื่อยๆ คนจะกว่ามันจะเป็นโจ๊ก พอคนได้โจ๊กที่ต้องการก็จัดการตักใส่ถ้วยเป็นอันเสร็จ ฉันก็ไปหยิบใข่ประมาณ 5 ฟอกเอาไข่มาลวกน้ำ​ที่ต้มจนเดือดและรอประมาณ 3 นาทีและเทน้ำต้มออกและใส่น้ำธรรมแช่ไว้ และเดินไปหยิบบะหมี่มาทอดให้กรอบ ใส่น้ำมันลงกะทะไม่ต้องเยอะและเแาบะหมี่มาทอดจะมันกรอบก็เป็นอันเสร็จ ฉันปิดแก็สปิดเตาและทำความสะอาดอุปกรณ์ทำอาหารและยกถ้วยโจ๊กไปวางไว้ที่โต๊ะและหยิบขวดซอสซีอิ้วขาวและเครื่องปรุงต่างมาเตรียมให้พวกเขาปรุง ฉันจะเดินไปทำเครื่องดื่มแก้เมาค้างให้พวกพี่เขา นำขิงมาต้มดื่มเป็นน้ำขิง เพราะขิงช่วยบรรเทาอาการปวดหัวดีและคลื่นไส้ดี ฉันหยิบนำขิงแก่มาปอกเปลือกออก จากนั้นล้างน้ำให้สะอาด 1-2 น้ำ แล้วทุบให้แตก​ ใส่น้ำสะอาดลงในหม้อขนาดพอเหมาะ พร้อมใส่ขิงที่ทุบแล้วลงไป จากนั้นนำหม้อขึ้นตั้งไฟเพื่อเคี่ยวน้ำขิงออกมา​ เมื่อน้ำเดือดให้เบาไฟลงและเคี่ยวอีกสักพักหรือประมาณ 15-20 นาที เพื่อให้น้ำขิงละลายออกมาจนเป็นน้ำสีเหลืองอ่อนๆ​ ยกหม้อขึ้นจากเตาเมื่อเคี้ยวน้ำขิงจนได้ที่แล้ว​ ตักน้ำใส่แก้ว พร้อมเสิร์ฟ โดยให้เติมน้ำตาลทรายแดงลงไปตามชอบ คนละลาย ก็พร้อมดื่มได้ทันที​ ผมที่นอนรออีเมียมันไปทำอาหารให้ทานอยู่นั้น ผมเริ่มรู้สึกปวดฉี่อยากเข้าห้องน้ำมากเลยครับ ผมจึงลองพยายามลุกด้วยตัวเอง ด้วยการเอาตัวตะแคงและเอามือจับหัวไม่ให้มันขยับมากและเอามืออีกข้างพยุงตัวเองถึงมา อีกนิดเดียวก็จะลุกเสร็จแล้ว ความพยายามอยู่ที่ไหนความสำเร็จดงก็อยู่ที่นั้น ผมปลุกใจสู้จะสุดท้ายผมก็พยุงตัวขึ้นนั่งได้สำเร็จแล้วครับ แปะ!!! แปะ!!! แปะ!!! แปะ!!! แปะ!!! แปะ!!! แปะ!!! แปะ!!! แปะ!!! เสียงตบมือเสียงดังขึ้นทำให้ผมหันตัวไปมอง ก็เห็นพวกเหี้ยสามตัวมันยืนทำหน้าอึ้ง ทึ่ง​และภูมิใจอะไรกัน "มาตั้งแต่เมื่อไร??" ผมที่เห็นพวกมึงยืนกันอยู่จึงถามขึ้น "ตั้งแต่มึงเอามือจับหัวแล้วล่ะ" เสียงไอ้คาเรนพูดขึ้นและเดินเข้ามาช่วยพยุงผมขึ้นยืน "ไอ้สัส!! ถ้ามาตั้งนานแล้วพวกมึงควรจะช่วยกู!!!!!" ผมตะโกนโวยวายเสียงดังที่มันปล่อยให้ผมต้องพยายามพยุงร่างกายลุกขึ้นมาเอง "ไม่อยากขัด" เสียงไอ้เปเปอร์ "เห็นมึงพยายาม" ตามด้วยเสียงไอ้ฟิวเวอร์ "ไอ้พวกเหี้ย!!! ไอ้คาเรนพากูไปเข้าห้องน้ำหน่อย" ผมบอกและไอ้คาเรนก็พาผมไปเข้าห้องน้ำ จริงผมเดินไปเองก็ได้นะครับ แต่อยากใช้พวกมันเฉยๆ ฉันที่เตรียมอาหารเสร็จแล้วจะเดินไปตามพวกเพื่อนๆสเวนมากิน พอเดินออกมาก็เห็นพวกพี่เข้ายืนอยู่ที่ประตูหน้าห้องนอน "พี่เปเปอร์ พี่ฟิวเวอร์ไปกินข้าวกันค่ะ และพี่คาเรนล่ะค่ะ" ฉันเดินเข้าไปตามพี่เปเปอร์และพี่ฟิวเวอร์มาทานข้าวแต่ไม่เห็นพี่คาเรนจึงถามขึ้น "ไอ้คาเรนมันกำลังช่วยไอ้สเวนอยู่ น้องก็ไปกินข้าวกัน" พี่ฟิวเวอร์หันมาตอบและผลักหลังฉันให้เดินเข้าไปในครัวพร้อมพวกพี่ฟิวเวอร์และพี่เปเปอร์ ผมที่กำลังให้ไอ้คาเรนแต่งตัวให้อยู่ก็ได้ยินเสียงอีเมียเดินมาตามให้ไปกินข้าว "ได้ยังว่ะ" ผมบอกไอ้คาเรนที่มันกำลังหาเสื้อยึดมาให้ผมใส่ "ไอ้สัส!! รอแปบถ้ารีบมึงก็มาหาเอง" ไอ้คาเรนตะโกนบอกและรีบหาเสื้อให้ผม "เอาไป!!!" มันส่งเสื้อยึดอีเมียของผมมาให้ มึงได้ได้ดูเลยรึไงว่ะ "นี้!!! มันของเมียกู เอาไปเก็บ" ผมส่งเสื้อคืนมันไปและมันก็กลับไปหาต่อสุดท้ายมันก็แต่งตัวให้ผมเสร็จ ผมกับไอ้คาเรนเดินมาที่โต๊ะกินข้าวที่มีถ้วยโจ๊กและแก้วน้ำขิง ผมนั่งลงข้างๆโมนี่ส่วนไอ้คาเรนนั่งข้างๆไอ้ฟิวเวอร์ "กว่าจะออกกันมาได้นะพวกมึงสองคน ปล่อยให้พวกกูรอนาน" เสียงไอ้ฟิวเวอร์พูดขึ้น "จะไม่ให้นานได้ไงว่ะ ไอ้เหี้ยคาเรนแม่งหาเสื้อให้กูช้า" ผมตอบไอ้ฟิวเวอร์และหันมามองไอ้เหี้ยคาเรนที่กำลังตักช้อนเข้าปาก "อะไรมึงอย่างมาโทษกู ใครใช้ให้มึงรวมตู้เสื้อกับเมียล่ะว่ะ" "มึงโทษเมียกูหรอว่ะ นั้นมึงไม่ต้องแดก" ผมพูดเสร็จก็ไปแย่งถ้วยโจ๊กไอ้คาเรน แต่มันเร็วกว่ายกถ้วยออกให้พันมือ "ใครบอกว่ากูโทษเมียมึง!!?? กูโทษมึงตางหากเว้ย!!!" ไอ้คาเรนพูดเสร็จก็ตักโจ๊กเข้าปาก ผมไม่สนใจไอ้คาเรน และมานั่งพยายามตักโจ๊กเข้าปากอย่างยากลำบาก เฮ้ย!!! เมื่อไรกูจะหายว่ะ ------------------------------------------ ​.....คอก็เดี้ยงยังจะมาเงี่ยนอีกนะอีพี่!!!!! ตอนหน้าพวกโรสนางจะลงมือทำอะไรซะอย่างติดตามรออ่านได้เร็วๆนี่........ ​ ​ ภัยร้ายกำลังคืบคลานเข้ามาหาฮาโมนี่...........