ปลดล็อค - 39

​ ​ ​ก่อนโมนี่โทรมา...... ​ พอผมรู้ว่าใครเป็นคนจัดการเมียผม พวกผมและพวกน้องก็พากันมาดักรอพวกโรสที่คอนโดของเธอ ไม่นานรถของฟ้าใสก็ขับเข้ามาในคอนโน ผมก็ให้ไอ้ฟิวเวอร์ขับรถตามเข้าไปในคอนโดของมัน พวกผมขับรถมาจอดแอบอีกฝั่ง เห็นโรส แจน ฟ้าใส ลินดาลงจากรถและในมือของพวกเธอถือถุงอะไรบ้างอย่าง พอพวกผมเห็นว่าพวกเธอพากันเดินเข้าไปในลิฟท์จึงประตูลิฟท์ปิด พวกผมก็เดินออกมาและตามพวกโรสมาที่ลิฟท์และพวกผมก็เดินเข้าไปในลิฟท์และกดชั้นที่ต้องการจะขึ้นไป ไม่นานลิฟท์ก็เปิดออกพวกผมทั้งหมดก็เดินออกมา พวกผมมายืนอยู่ที่หน้าห้อง ห้องหนึ่ง "พวกน้องรอนอกห้องเดี๋ยวพวกพี่จัดการเอง" เสียงไอ้ฟิวเวอร์หันไปบอกพวกส้มหวานและรี่ซี่ให้รอข้างนอก ก๊อก ก๊อก ก๊อก ก๊อก ผมจัดการเคาะประตูห้องที่ตอนนี้มีเสียงเพลงดังขึ้นออกมาเหมือนพวกเธอกำลังจัดงานฉลองอะไรกันอยู่ หึหึ พวกมึงมีความสุขกันให้เต็มที คืนนี้จะเป็นคืนสุดท้ายของพวกมึง!!! ก๊อก ก๊อก ก๊อก ก๊อก ก๊อก ผมเคาะประตูเสียงดังเพื่อให้คนข้างในเดินมาเปิดประตู ไม่นานเปิดประตูก็เปิดออกพร้อมคนที่วันนี้ผมจะฆ่ามัน "สเวน!!!" พอโรสเปิดประตูออกมาก็ต้องตกใจที่เห็นผม ผมไม่รอช้าจัดการผลักตัวเธอเข้าไปในห้อง และแทรกตัวเข้ามา พร้อมพวกเพื่อนผม "ไง!! พวกมึง มีความสุขกันจังเลยนะ" ผมเดินไปหยุดยืนตรงหน้าพวกเธอที่ตอนนี้กำลังยืนตัวสั่นกลัว ผมเดินเข้าไปไกล้พวกเธอและมองดูโต๊ะที่มีขวดเหล้ามากมายและไหนจะอาหารและขนม หึหึ ผมเดินไปหยิบเหล้าขึ้นดื่ม "จัดงานอะไรกันหรอ" เสียงไอ้คาเรนพูดขึ้นและเดินไปหยิบขวดเหล้าขึ้นมา "ขอให้พวกเราร่วมสนุกด้วยคน หึหึ" ไอ้ฟิวเวอร์พูดและเดินไปนั่งที่โซฟาหยิบจานอาหารขึ้นมาทาน "พวกนายไม่เกี่ยวออกไปให้หมด" เสียงไล่ของแจนเพื่อนโรสพูดขึ้นและชี้นิ้วไปที่ประตูห้อง พวกผมหันไปมองแต่ไม่สนใจ "นี้!!" พอแจนเห็นว่าพวกผมไม่สน ไม่ทำเธอก็ตะคอกเสียงดัง "จะทำอะไรก็รีบทำ มึงไม่ห่วงเมียมึงบ้างรึไง" เสียงไอ้เปเปอร์ที่นิ่งเงียบอยู่นานพูดขึ้น ผมถึงกับลุกขึ้นเดินถือขวดเหล้าในมือ ตรงไปหาแจนที่ยืนโวยวายไล่พวกผม ผมเอาขวดเหล้าฟาดลงไปที่หัวของแจน ผ๊วะ!!! เปรี๊ยะ!!!! "กริ๊ดดดดดด" จนร่างของแจนล้มลงไปนอนกองกับพื้น จนพวกเพื่อนและโรสกรีดร้องออกมาและจะเดินเข้าไปดู แต่ก็ถูก ไอ้คาเรน ไอ้ฟิวเวอร์ และไอ้เปเปอร์จับแขนและผลักให้นั่งลงที่โซฟาที่ห้องนั่งเล่น "กูอุตสาห์ปล่อยพวกมึง แต่กูคิดผิดกูคงปล่อยพวกมึงไปไม่ได้ว่ะ" ผมพูดและหันไปมองไอ้คาเรน มันพยักหน้ารับและเดินไปหยิบของกับไอ้เปเปอร์ที่ผมขอให้มันเตรียมมาให้ มันเป็นอุปกรณ์ทรมานคนของไอ้เปเปอร์มัน ถ้าสงสัยว่าไอ้เปเปอร์มันมีได้ไง มันซาดิสม์หรือป่าว ตอบเลยว่าไม่หรืออาจจะมีบ้างมั้ง มันเป็นมาเฟียอุปกรณ์ทรมานนั้นก็เอาไว้ทรมานศัตรู หรือเวลามันจะเข็นหาคามจริง "พวกมึงทำแบบนี้ทำไม" เวลาที่รออุปกรณ์ผมจึงถามพวกเธอ ที่นั่งกันอยู่บนโซฟา "ทำอะไรพวกกูไม่รู้เรื่อง" เสียงตะโกนของฟ้าใสพูดปฏิเสธ พวกมึงคิดว่ากูโง่ ผมเดินออกไปหยิบภาพจากกล้องวงจรปิดที่ห้าง ผมเดินถือกระดาษที่มีภาพโมนี่เดินเข้าห้องน้ำและมีภาพที่พวกโรสและเพื่อนเดินเข้าไป และไหนจะภาพที่มีชายหญิงเดินเข้าและอุ้มออกมา "นี้คืออะไร!! ถ้าพวกมึงไม่ได้ทำอะไรกันกูก็ไม่ทำแต่พวกมึงมันเจ็บไม่จำ" ผมเดินตรงไปหาพวกเธอจะปาเศษกระดาษไปให้พวกเธอ โรสก้มลงเก็บกระดาษขึ้นมา เธอถึงกับตกใจมือไม้สั้น แต่ก็พยายามไม่ให้ตัวเองมีพิรุธ และส่งกระดาษให้พวกฟ้าใส ลินดาดู พวกเธอมีอากสรไม่ต่างกับโรส แต่ก็พยายามเก็บซ่อนความกลัวไว้และทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ "แล้วไง ก็แค่ภาพที่พวกฉันเข้าห้องน้ำ" เสียงฟ้าใจตอนและโยกกระดาษทิ้งอย่างไม่สนใจ "พวกมึงจะไม่ยอมรับกันใช่ไหม" ผมถามอย่างโมโห ไม่นานไอ้คาเรนและไอ้เปเปอร์ก็เตรียมอุปกรณ์เข้ามา พริก น้ำเกลือ มีด ครีมตัดนิ้ว "ทำไมเอาแบบนี้มาว่ะ" ผมหันไปถามไอ้เปเปอร์ที่มันเอาที่ทรมานมาแบบชุดเล็กมาก "หึหึ กูว่าแค่นี้พวกมึงก็ทรมานตาย" ไอ้เปเปอร์พูดและยกยิ้มเจ้าเล่ห์เดินไปนั่งดูว่าผมจะทรมานพวกโรสอย่างไร "พวกนายจะทำอะไร!!??" เสียงหวาดกลัวของลินดาตะโกนขึ้นมาที่เห็นอุปกรณ์ที่วางอยู่ตรงหน้า "ก็จะทำให้พวกเธอยอมรับความจริง" ผมเดินไปหยิบมีดขึ้นมาและหันไปไอ้ฟิวเวอร์ให้ไปหาเก้าอี้และเชือดมามัด "ปล่อยกูนะเว้ย!!!" "พวกกูไม่รู้เรื่อง ปล่อยกู!!!" "นี้ปล่อยนะ โรสไม่ได้ทำ!!!!" เสียงโวยวายเสียงดังของพวกโรสและเพื่อนร้องด้วยความหวาดกลัว "พอมึงจะยอมรับกันไหม ว่าพวกมึงเป็นคนทำ" ผมให้โอกาสพวกมันพูดความจริง พวกมันมีสีหน้าลังเลแต่ก็ไม่ยอมพูด "ปากหนักใช่ไหม!!??" ผมพูดเสร็จก็หันไปมองไอ้คาเรนมันเดินไปเปิดเพลงเสียงดัง ผมจัดการจับหน้าฟ้าใสและกรีดริมฝีปากของเธอ "กริ๊ดดดดด เจ็บ!!!!!!" เสียงกรีดร้องของฟ้าใสแข่งกับเสียงเพลง "ฮืออ ปล่อยกูไปเถอะ" ผมไม่สนใจเสียงของฟ้าใส ผมจัดการเหนี่ยวไกปืน​ยิงหัวเธอทันที ปัง!!!!!!!! "ว่าไง!! พวกมึง2 คนจะพูดได้ยัง" ผมหันไปมองโรสและลินดาที่นั่งตัวสั่นอยู่บนเก้าอี้ แต่พวกเธอกับเลือกที่จะไม่พูด สงสัยจะปากหนักกับทุกคน ผมเดินเข้าไปลินดาและจับหน้าเธอ และใช้มีดกรีดลงไปที่ริมฝีปากของเธอ "กริ๊ดดดดด เจ็บ!!! ฮือ กูยอมแล้ว" เสียงร้องของลินดาพูดขึ้น "นั้นก็พูดมา!!" "ตอนแรกพวกเราก็ไม่อยากยุ่งกับพวกนายและน้องโมนี่ มีผู้หญิงเข้ามายื่นข้อเสนอ​ให้พวกเรา ฮือออ" เสียงลินดาพูดและร้องห่มร้องไห้ ผมยืนฟังอย่างใจเย็น แปลว่ามันยังมีอีก "ขอโทษ ลินขอโทษ ฮืออ" ลินดาพูดแล้วอ้อนวอน "แต่กูคงปล่อยมึงไม่ได้ว่ะ" ผมพูดเสร็จก็ยกปืนขึ้นจ่อหัวลินดาและเหนี่ยวไกปืน​ "สเวน!!! เราขอโทษ!!! สเวน!!!! ไม่นะ!!!!" ปัง!!!!! ผมจัดการเหนี่ยวไกปืน​อย่างไม่ลังเลเพราะผมให้โอกาสพวกเธอแล้ว "กริ๊ดดดดดดดดดดดด" "โรสก็ไม่อยากจะทำหรอนะ แต่บัญเอิญมีคนเขาไม่ชอบอีโมนี่ และพวกเพื่อนของโรสก็อยากแก้แค้นกัน สเวนคงไม่โกรธนะค่ะ หึหึ" โรสตอบอย่างคนเสียสติ และหันมามองผม เธอส่งยิ้มหวานยั่วยวนมาให้ "ป่านนี้อีโมนี่คงจะขึ้นสวรรค์ไปหลายรอบแล้วมั้ง ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ!!!!" เสียงโรสหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง "ปล่อยกู!!!" ผมจะเดินเข้าไปหวังจะเข้าไปทำร้ายเธอจึงพวกไอ้คาเรนและไอ้ฟิวเวอร์รีบมาจับตัว "ปล่อยกู กูจะฆ่ามัน!!!" ผมพยายามขัดขืนให้หลุดจากการล็อคของไอ้คาเรนและไอ้ฟิวเวอร์ "ใจเย็น!!! ไอ้สเวน!!!" เสียงไอ้คาเรนพูดขึ้นและล็อคแขนแน่นขึ้น "อดทนไว้ เรายังไม่รู้ว่าเมียมึงอยู่ไหน!!!" เสียงไอ้ฟิวเวอร์พูดอย่างมีเหตุผล "เดี๋ยวกูจัดการเอง" เสียงไอ้เปเปอร์พูดขึ้นและเดินเข้าไปหาโรสที่นั่งยิ้มบนเก้าอี้ "ว๊ายย!! ผู้ชายหล่อๆแบบนี้มีผัวยังค่ะ ฮ่าๆๆๆๆ" "กูจะไม่พูดมาก มีใครร่วมมือทำกับมึงบ้าง" ไอ้เปเปอร์เดินไปกระชากผมให้เงยหน้าขึ้นมองหน้ามัน "จะจู๊ฟโรสหรอค่ะ ใจเย็น สเวนยืนอยู่นะฮ่าๆๆๆๆ" ผ๊วะ!!! ไอเปเปอร์ปล่อยผมโรสออกและเอาหลังปืนตบหน้าโรสไปจึงหน้าหันตามแรง "ฮ่าๆๆๆ" ผ๊วะ!!!! "ฮ่าๆๆ ฮืออ" ผ๊วะ!!!! "ยอมแล้ว เจ็บ!!!" โรสหยุดหัวเราะและหันมามองหน้าไอ้เปเปอร์ที่ยืนยิ้มอยู่ "นั้นมึงพูดมา" "ในกระเป๋าของฉันมีบัตรที่เป็นเบอร์ของผู้หญิงที่ชวนพวกเราทำงาน" โรสสารภาพออกมาจึงหมด ไอ้ฟิวเวอร์จึงเดินไปหยิบกระเป๋าส่งมาให้ไอ้เปเปอร์ "นี่ใช่ไหม" ไอ้เปเปอร์ค้นหาของในกระเป๋าและหยิบบัตรที่มีชื่อแล้วเบอร์โทรออกมาให้โรสดู เธอดูและพยักหน้า "ขอบใจและลาก่อน" ปัง!!!!!! "เอาไงต่อดีว่ะ!!" เสียงไอ้คาเรนพูดขึ้น หลังมันปล่อยผมให้เป็นอิสระ "กูมีแผน!!" ไอ้เปเปอร์พูดและเดินไปหยิบโทรศัพท์โรสมาใส่กระเป๋าและพวกผมก็พากันออกมาจากห้อง "พวกพี่ทำอะไรกันค่ะ" เสียงส้มหวานถามขึ้นที่เห็นพวกผมเดินออกมา "จัดการคนที่มันทำร้ายโมนี่" ผมบอกส้มหวานและเดินออกมาจากคอนโน ตอนนี้เหลือแต่ตามหาอีเมียมันว่าอยู่ไหน อยู่เสียงโทรศัพท์ของส้มหวานดังขึ้น ​#092135xxx มันเป็นเบอร์โทรเข้ามาหลายครั้งฉันจึงตัดสินใจรับ พอรับคนในสายก็เอาแต่พูดๆๆ แต่นั้นไม่ได้ทำให้ฉันตกใจเท่าคนที่โทรมา "โมนี่" ฉันเผลอตะโกนเรียกชื่อคนในสายทำให้ทุกคนหันมามองฉัน พี่สเวนที่ยืนกดเรียกลิฟท์รีบเดินมาหาฉัน ฉันเปิดโพนโทรศัพท์ให้พวกเขาได้ยินคนในสาย ว่าตอนนี้เกิดอะไรขึ้น และจะรู้สึกจะได้ยินเสียงผู้ชายน่าจะเป็นไอ้เหี้ยซัน "ได้รอแปบ กูจะรีบไปช่วยเดี๋ยวนี้" ฉันบอกและมองหน้าพี่สเวน พี่สเวนพยักหน้าและพวกเราก็รีบลงบันไดไปที่รถและพี่ฟิวเวอร์ ​ ​กลับมาปัจจุบัน.... ​ สเวน!!!! ช่วยฉันด้วยย!!!!! ฉันพยายามดิ้นขัดขืนตัวเองไปมา ฉันรู้สึกขยะแขยงที่มันจับมันบีบ ไหนจะปากมันที่พยายามดูดคอฉันจึงเจ็บ เพียะ!!!!!!! ฉันทั้งทุบ ถีบ ตีมันจึงมันโมโหเผลอตบหน้าฉันเต็มแรง จึงฉันหันไปตามแรง ฉันรู้สึกเจ็บปาก ไอ้เหี้ย!!! ปากกูแตก ถุย!!!! "ไอ้เหี้ย!!! มึงมันหน้าตัวเมีย!!!" ฉันหันกับไปมองมันและถุยน้ำลายใส่หน้า จึงมันมองฉันจากที่มันโมโหและโกรธฉันอยู่แล้ว เพียะ!!!!! ก็ยิ่งเพิ่มอารมณโกรธของมันมากขึ้นจึงมันตบหน้าฉันอีกรอบ และจัดการฉีดเสื้อผ้าฉันออกจากตัว "กริ๊ดดดดด!!!" เจ็บแก้มสองข้าง ไหนจะแสบผิวที่โดนเสื้อผ้าเสียดสีจึงเกิดเป็นรอยแดงตามแขน และมันก็กระชากชุดชั้นในที่สีดำของฉันออกจากตัว มันก้มลงดูดยอมถันสีชมพูหวานเสียงดังน่าขี้เกียจ ฉันพยายามผลักหัวเขสออกจะหน้าอก ไม่นะ!!! ไม่นะ!!! สเวน!!!!!!!!!!! ปัง!!!!!!!!! เสียงถีบประตูเข้ามาจากคนข้างนอกและเสียงเดินของคนที่เข้ามาใหม่ หยุดยืนมองอยู่ปลายเตียง พอผมรู้ว่าโมนี่โทรมาและตอนนี้กำลังตกอยู่ในอันตรายผมก็เร่งไอ้ฟิวเวอร์ให้รีบขับรถไปที่คอนโดของคนชื่อซัน ส้มหวานเป็นคนเล่าเรื่องไอ้ผู้ชายที่มันอุ้มเมียผมไป ช่างเรื่องของมันตอนนี้ไอ้ฟิวเวอร์มันขับรถมาจอดที่คอนโดตามที่ส้มหวานบอก พอรถจอดผมก็รีบลงจากรถและวิ่งขึ้นบันไดไปหาโมนี่ทันที "พี่สเวน ชั้น 10 ห้อง 1009" เสียงส้มหวานตระโกนบอกผม ผมได้ยินและวิ่งขึ้นบันไดจนถึงชั้น 10 ไอ้เหี้ย!!!! โคตรเหนื่อยเลยกูวิ่งขึ้นมาได้ไงว่ะ 10 ชั้น "ไอ้สัส!!! มึงจะวิ่งให้เหนื่อยทำเหี้ยอะไร ลิฟท์ก็มี" เสียงไอ้เหี้ยคาเรนเดินออกมาจากลิฟท์ "ถามจริง!!! มึงโง่หรือบ้าว่ะ" ตามด้วยเสียงไอ้เหี้ยฟิวเวอร์ "กูเข้าใจว่าเป็นห่วง แต่อย่างโชว์โง่ให้มาก" เสียงไอ้เหี้ยเปเปอร์ "พี่คงจะเหนื่อยมากสิ่นะค่ะ ตั้ง 10 ชั้น" ตบท้ายด้วยเสียงส้มหวาน พวกผมเดินตรงไปที่ห้องๆหนึ่งที่มีป้ายเลขห้องอยู่พอผมลองพยายามเปิดประตูแต่มันล็อค ผมพยายามพังประตูเข้า จนสำเร็จและเดินเข้าไปที่มีเสียงกรีดร้องของอีเมียพอผมเดินเข้าไปในห้องนอนเห็นสถาพเมียที่แก้มสองข้างมีรอยมือและมุมปากแตก กรอดดด!!!! ผมกำหมัดแน่นและเดินตรงไปกระชากตัวมันออกมาจากเมียผม และผลักมันลงไปกับพื้น "ใครว่ะ!!!" มันหันมามองผมและตระโกนถามเสียงดัง "ผัวโมนี่" ผมพูดเสร็จก็หันไปมองอีเมียที่มีสถาพแย่มาก ผมโมโหเดินเข้าไปชกหน้ามัน ผ๊วะ!!!! ผ๊วะ!!!! ผมทั้งต่อย ทั้งเตะ จึงมันเลือดกบปาก ปากแตก จมูกหัก ผมต่อยมันไม่หยุดจึงพวกไอ้ฟิวเวอร์และไอ้คาเรนเขามาห้าม "ใจเย็น!!! เดี๋ยวมันตายก่อน" เสียงไอ้เปเปอร์และเดินตรงมาจัดตัวไอ้เหี้ยนั้นลุกขึ้นมานั่งที่เก้าอี้ "พวกน้องพาโมนี่ออกไปก่อน" ไอ้เปเปอร์หันไปพวกส้มหวานและรี่ซี่ให้ช่วยพาเมียผมออกไปก่อน พวกนั้นทำตามอย่างว่าง่ายและพาเมียผมออกไป ตอนนี้ในห้องเหลือ พวกผมกับไอ้เหี้ยซัน "ส่วนมึงไอ้สเวนไปดูแลเมียมึง ทางนี้กูจัดการเอง" ไอ้เปเปอร์หันมาบอกผมให้ไปดูแลเมีย ผมจึงเดินออกไปจากห้อง "อย่าลืมฆ่ามันด้วย" ก่อนจะออกไปจากห้องผมยังหันไปบอกไอ้เหี้ยเปเปอร์ และปิดประตูห้อง "รับทราบ เรามาเริ่มกันดีกว่า" ผมเดินออกมาเห็นส้มหวานและรี่ซี่ยืนประคองโมนี่อยู่ผมจึงเดินเข้าไปหาเธอ หน้าตาและลำคอที่มีรอยดูด "สเวน!!! ฮืออ โมนี่คิดว่าสเวนจะมาช่วยเค้าไม่ทัน ฮือออ!!!" พออีเมียหันมาเห็นผม เธอก็เดินเข้ามากอดผมแน่นและปล่อยโฮกออกมา ผมกระซับอ้อมกอดแน่นและเอามือลูบหัวเธอเป็นการปลอบ "ไม่เป็นไร ไม่ร้องนะครับ" ผมปลอบอีเมียที่ยืนร้องไห้อยู่ตรงอกของผม จนเสียงสะอื้นของอีเมียเงียบลง ผมจึงก้มลงมองเห็นว่าตอนนี้อีเมียหลับในอ้อมกอดของผมไปล่ะ ผมหันไปที่ห้องที่ตอนนี้ไม่รู้ว่าข้างในเกิดอะไรขึ้นบ้าง สงสัยไอ้เปเปอร์มันคงคิดจะเข็นเอาความจริงเรื่องนี้และตัวการของเรื่อง ดีเหมือนกันจะได้จัดการพวกมันให้หมด แต่พวกมึงรีบจัดการกันหน่อยซิ่ว่ะ กูจะได้ไปล้างรอยที่ไอ้เหี้ยนั้นมันทำไว้ ------------------------------------------ ​.....อีพี่เวลาแบบนี้มึงยังคิดจะทำอะไรแบบนั้นอีกหรอว่ะ .... จุดจบอีโรสและผองเพื่อน...........