บทที่ 339 ของคุณก็คือของผม

บทที่ 339 ของคุณก็คือของผม สนามบินขนาดเล็กของ Fairbanks การบินยาวสิบกว่าชม. พอออกจากเกต ลี่เซี้ยวหนิงกระโดดโลดเต้นอย่างดีใจ แถมยังตีลังกาซะหลายที ใช่ เสื้อขนเป็ดหนาๆยังสกัดกั้นเขาไว้ไม่ได้ “หนิงหนิง ไปขึ้นรถเถอะ” รถขับออกจากเครื่องบิน หลิวเซียนเซียนกวักมือเรียกเขามาขึ้นรถ ลูกชายถึงได้ยอมวิ่งมาน