หนี - 05

​ ​ 13:30 น. "แม็ททิว!! นายปล่อยฉันไปเถอะนะ" ฉันที่ตอนนี้กำลังดูหนังเป็นเพื่อนเขา และหันไปถามเขาที่กำลังสนใจแต่จอทีวีอยู่ เขาไม่ตอบฉัน ฉันเลยต้องหยุดที่จะถามเขาและนั่งดูหนังจนจบ ฉันนั่งดูหนังเป็นเพื่อนเขา ตั้งแต่เช้าจนตอนนี้บ่ายโมงแล้ว ผมที่นั่งดูหนังและหันไปมองแอปเปิ้ลเป็นระยะเพราะเธอเอาแต่ถามว่า เมื่อไรจะปล่อย ปล่อยฉันไปเถอะบาง คือเธอไม่เข้าใจหรือไงว่าผมอยากอยู่กับเธออยากใช้เวลารสมกับเธอ แต่เธอก็เอาแต่บอกว่าจะหนีผมอย่างเดียว ผมมองดูนาฬิกาที่ตอบนี้ บ่ายโมงและจึงลุกไปหาอะไรให้เธอกิน จึงลืมไปว่าตอนนี้ตู้เย็นไม่มีอะไรให้ทำแล้ว ผมจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรลงไปสั่งให้พนักงานจัดอาหารขึ้นมาที่ห้อง  ไม่นานอาหารก็มาเสิร์ฟที่ห้อง ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูดังทำให้ผมและแอปเปิ้ลหันไปมอง ผมเดินไปเปิดประตูและเห็นพนักงานเข็นรถอาหารมาไว้ที่หน้าห้อง ผมเลยเข็นเข้ามาให้ห้อง และจัดแจงมันมาวางไว้ที่โต๊ะกินข้าว ฉันที่ได้ยินเสียงคนเคาะประตูทำให้ฉันหันไปมองและเห็นเขาเดินไปเปิดประตู. ไม่นานเขาก็เข็นรถเข้ามาบนรถที่มีอาหารวางอยู่ เขาคงโทรสั่งให้พนักงานเอาอาหารมาส่งที่ห้องและเขาก็หยิบจานอาหารมาวางไว้ที่โต๊ะกินข้าว ฉันจึงลุกขึ้นไปที่ที่เขายืนอยู่และนั่งเก้าอี้ แม็ททิวเขาแค่หันมามองและหยิบจานอาหารส่งมาให้ฉัน และเขาก็เดินไปนั่งเก้าอี้ตรงข้ามฉันและลงมือทาน ฉันนั่งทานเงียบๆ กินไปก็คิดหาทางหนีไปด้วย ผมที่กำลังจัดอาหารอยู่ก็เห็นแอปเปิ้ลเดินเข้ามาที่โต๊ะกับข้าว เธอเดินมานั่งที่เก้าอี้ ผมเลยส่งจานอาหารให้เธอทาน เธอคงจะหิวแล้ว ผมเดินมานั่งตรงข้ามเธอและลงมือทานอาหารเงียบ ไม่นานแอปเปิ้ลก็วางช้อนและหยิบแก้วขึ้นดื่มน้ำ และผมก็วางช้อนตามเธอและหยิบแก้วขึ้นดื่ม แอปเปิ้ลเก็บจานตัวเองมาวางไว้ที่รถเข็นและเดินไปหยิบแก้วน้ำไปล้างที่ครัว ผมก็หยิบจานไปวางไว้ที่รถเข็นและเข็นออกไปที่ประตูและเปิดออก เอารถเข็นไปจอดไว้ข้างนอกเพื่อให้พนักงานมาเก็บ พอกลับเข้ามาก็เห็นเธอเอาแก้วน้ำผมไปล้างอีกรอบ และผมก็เดินไปนั่งที่โซฟาเพื่อดูหนังต่อ แอปเปิ้ลเธอก็เดินออกจากครัวและมานั่งที่โซฟาข้างๆผม ฉันเดินมานั่งที่โซฟาและดูหนังกับเขา ฉันดูหนังไปเรื่อยจนมาถึงฉากที่ พระเอกกำลังเข้าไปให้ห้องๆหนึ่งที่มันต้องสแกนนิ้ว ฉันตั้งใจดูและคิดไปด้วยจึงฉันคิดออกแล้วว่าจะหนีออกไปได้อย่างไร ฉันนั่งรอนานเวลาที่เขาจะนอนและมองรอบๆห้องเพื่อจดจำการเดินออกมาหาของที่มืด หึหึ 23:00 น. ตอนนี้แม็ททิวนอนหลับอยู่ข้างๆฉัน ฉันยกเเขนเขาออกและก้มลงไปมองว่าเขาหลับหรือยัง พอเห็นว่าเขาหลับแล้วฉันจึงลุกจากเตียงและเดินไปหาของที่ฉันคิดไว้ ฉันใช้เวลาก็หาของชิ้นนั้นนานพอสมควรเพราะไม่ได้เปิดไฟ ถ้าเปิดกลัวเขาจะตื่นขึ้นมาแล้วฉันจะหนีออกไปไม่ได้ ฉันมองหาตามตู้ตามเก๊ะ สุดท้ายความพยายามของฉันก็สำเร็จ เพราะฉันหาของเจอแล้ว คงสงสัยกันล่ะสิ่ ว่าสิ่งที่ฉันหามันคืออะไร นี่ค่ะ เทปใส ฉันเดินไปหยิบถุงมือมาใส่และแกะเทปใสออกมา และตัดมันออกให้ได้ประมาณ 2 นิ้ว พอตัดเสร็จแล้วก็เดินไปที่เตียงที่ตอนนี้ แม็ททิวนอนหลับอยู่ หยิบมือเขาขึ้นมาข้างหนึ่ง และเอาเทปใสไปแปะที่นิ้วโป้ง และแกะออกมามันรอยนิ้วมือของเขาและหา แผ่นใสมาแปะ และลองไปที่ประตูห้องที่มันล็อคด้วยสแกนนิ้วมือ ฉันวางแผ่นใสที่มีรอยนิ้วมือเขามาสแกน ติ้ด!! แกร๊ก!! เสียงสแกนนิ้วยืนยันดังขึ้นและเสียงปลดล็อคประตู ฉันลองจับลูกบิดประตูปรากฎว่ามันเปิดออกได้ กริ๊ดดดดดดดดดดด ฉันกรีดร้องดีใจในใจและหันกับไปมองเขาอีกรอบและก้าวขาเดินออกจากห้องไปทันที ฉันเดินตรงมาที่ลิฟท์และกดลิฟท์มาชั้นวาง ไม่นานลิฟท์ก็เปิดออกฉันจึงเดินออกไปจากคอนโดของเขา แต่เวลานี้มันกลับไม่มีแท็กซี่ ฉันก้มลงมองนาฬิกาที่ข้อมือตัวเอง บอกว่าตอนนี้เที่ยงคืนครึ่งแล้ว ฉันนั่งกำลังคิดหาทางที่จะกลับคอนโนตัวเองอยู่ ก็มีแท็กซี่เลี้ยวเข้ามาจอดที่หน้าคอนโดเขา ฉันจึงรีบเดินตรงไปที่แท็กซี่ เขาคงขับมาส่งลูกค้าที่คอนโดนี้และมีลูกค้าผู้หญิงสองคนลงมาจากรถ ฉันจนรีบขึ้นไปนั่งและบอกโชเฟอร์​ว่าจะไปที่ไหน 01:30 น. ​คอนโดแอปเปิ้ล ​ ไม่นานคุณลุงโชเฟอร์ก็พาฉันมาส่งที่คอนโดฉันลงมาจากรถจ่ายเงินให้ลุงไป 400 ค่าเสียเวลา เพราะฉันนั่งจากคอนโดแม็ททิวมาคอนโดของฉันมันไกลมาเลยจริงๆ ฉันเดินเข้ามาในคอนโด และเดินตรงไปที่ลิฟท์กดชั้นที่ต้องการ ไม่นานประตูลิฟท์ก็เปิดออก ฉันจึงเดินออกไปทันที ชั้นนี้มีห้องพักแค่ 4 ห้องเท่านั้น ไม่ต้องมาทำเป็นอยากรู้ว่าทำไม เพราะฉันไม่บอกมีไรไหน หึหึ ฉันเดินไปห้องตัวเองเปิดประตูเข้าไปข้างในและเดินไปที่เตียงนอน ฉันง่วงนอนมากกว่าจะหนีออกมาได้ ------------------------------------------ ​ ..... น้องแอปเปิ้ล นางไม่ได้โง่นะค่ะคุณพี่ ....... ​ ​สุดท้ายน้องมันก็หาทางออกมาจนได้ ​