หนี - 06

13:30 น. ก๊อก ก๊อก ก๊อก ก๊อก "อีแอปเปิ้ล!!!" เสียงเคาะประตูดังสนั่นไหนจะเรียกตะโกนเรียกของคนข้างนอกที่ยืนเคาะและเรียกตั้งนาน ฉันที่หนีออกมาจากคอนโดของแม็ททิวกว่าจะถึงห้องกว่าจะอาบน้ำแต่งตัวก็ปาเข้าไป 02:50 น. กว่าจะหลับ ฉันลุกขึ้นนั่งมองออกไปที่ตอนนี้เสียงเคาะประตูดังไม่หยุด ฉันจึงลงจากเตียงและเดินไปเปิดประตูห้อง แกร๊ก!!!!! "อีเหี้ย!!! กว่าจะปิด นี่ได้นอนบ้างยังค่ะ สภาพดูไม่ได้เลย" เสียงอีรี่ซี่พูดขึ้นหลังจากที่ฉันเปิดประตูออกมา มันเดินเข้ามาในห้องของฉัน "มาทำไมแต่เช้า รู้บางไหมว่าคนยิ่งง่วนนอนอยู่" ฉันเดินตามอีรี่ซี่เข้ามาในห้องนั่งเล่น มันมาทำไมแต่เช้าว่ะ คนยิ่งไม่ได้นอนอยู่ "เช้าบ้านแกดิ่!!! นี้มันจะบ่ายอยู่แล้ว" อีรี่ซี่หันมามองฉันอย่างตกใจที่ฉันบ่นว่าง่วน พอฉันได้ยินที่อีรี่ซี่พูดก็เดินไปดูนาฬิกา เออว่ะ!!! บ่ายโมงแล้วว "มีอะไร!!?" ฉันเดินเข้าไปนั่งลงที่โซฟาตัวข้างๆมันและหันไปถามที่ที่มันมาหาฉัน "มึงหายไปไหนตั้ง 2 วัน" อีรี่ซี่ถามและหันมามองด้วยสายตาจับผิดฉัน "กูก็นอนอยู่ที่ห้องกูนี่ล่ะ" ฉันต้องโกหกมัน เพราะฉันไม่อยากพูดขึ้นเขา และไม่อยากจะอธิบายอะไรมากมายตอนมันถามด้วย "อื้มม คิดว่ากูจะเชื่อมึงรึไงว่ะ!!!" อีรี่ซี่หันมาพูดทำหน้าแบบ คิดว่ากูจะเชื่อมึงหรอ ฉันทำหน้าปกติไม่รู้ไม่ชี้ "กูพูดจริง ไม่เชื่อก็ตามใจ" ฉันพูดย้ำว่าเป็นเรื่องจริงและไม่สนใจว่ามึงจะเชื่อหรือไม่ก็เรื่องของมึงเลยค่ะ "เฮ้ย!!! เออ" อีรี่ซี่จ้องมองฉันอย่างสงสัย จึงสุดท้ายมันก็ยอมแพ้ ถอนหายใจออกมา ไม่บอกกูไม่เป็นไรค่ะ อีชะนี!! อีรี่ซี่คนนี้จะหาทางรู้เอง "มาแค่นี้ใช่ไหม!?" ฉันถามมันที่มันเลิกสนใจเรื่องที่ฉันหายไป "ป่าว!! จะชวนไปช้อปปิ้ง" "พรุ่งนี้ได้ป่าวว่ะ กูไม่ไหวแล้วว่ะ ง่วนมากเลย" ฉันบอกปฏิเสธมาไป ฉันไม่ไหวจริงง่วนนอนมากเลย "ถามจริง!! มึงไปอดหลับอดนอนที่ไหนมาว่ะ!!??" อีรี่ซี่ถามอย่างสงสัยกับอาการอดหลับอดนอนของฉัน "กูดูซีรี่ย์ดึกไปหน่อยไง เลยง่วน" ฉันหาเรื่องแก้ตัว ฉันเคยดูซีรี่ย์มันที่ไหนกันเล่าว่ะ "มึงไม่ชอบดูไม่ใช่หรอ" อีรี่ซี่พูดอย่างจับผิด "ซีรี่ย์ฝรั่งไงมึง ช่วงนี้กูติดหนักมาก" ฉันรีบแก้ตัวทันทีกลัวมันจะสงสัยหนักกว่าเดิม "แถเข้าไปนะมึง!! นั้นกูกลับก่อนล่ะ ง่วนก็ไปนอนเดี๋ยวกูปิดประตูให้" อีรี่ซี่พูดและลุกขึ้นยืนฉันจึงรีบลุกตามว่าจะไปส่งมัน แต่มันหันมาไล่และดันหลัวฉันให้เดินเข้ามาในห้องนอนและเดินออกตรงไปที่ประตูห้องและปิดประตูห้องให้ฉัน เฮ้ย!!! ฉันขอโทษนะรี่ซี่ ฉันยังไม่พร้อม ถ้าพร้อมเมื่อไรจะเป็นคนบอกเอง ฉันหันกลับไปที่เตียงนอนและเดินตรงไปล้มตัวลงนอนและหลับไปทันที สวัสดีค่ะ ฉันรี่ซี่ค่ะ สาวสวย หวาน น่ารัก ไม่พร้อมเปย์ เงินบัญชีติดลบ โสดพร้อมให้คนดูแลค่ะ (อีรี่ซี่ ไม่ถามว่า มึงจะโปรโมทตัวเองทำไมค่ะ : หนวดแมว) แห่ม!! หนวด นานๆทีรี่ซี่คนนี้จะมีบทนำเนินเรื่องกับเขาบ้าง : รี่ซี่ (อยากมีบ้างว่าไง : หนวดแมว) หนวดจัดให้รี่ซี่ บ้างนะค่ะ : รี่ซี่ (รี่ซี่ขอเดี๋ยวหนวดจัดให้ค่ะ : หนวดแมว) เลิกคุยกับหนวดดีกว่า มาค่ะรี่ซี่จะนำเนินเรื่องต่อ หึหึ!!! ฉันเดินออกจากห้องของยัยชะนีแอปเปิ้ลและตรงไปที่ลิฟท์ ไม่นานลิฟท์ก็เปิดออกฉันจึงเดินเข้าไปและกดชั้นล่าง ไม่นานลิฟท์ก็เปิดออกฉันจึงเดินออกตรงไปที่รถและเปิดประตูเข้าไปนั่งฝั่งคนขับและหยิบโทรศัพท์โทรหาอีเถื่อนมัน ​#ยัยเถื่อน ​ "ฮัลโหล!!" (มีอะไร!?) "จะไปหา อยู่ห้องหรืออยู่บ้าน" (อยู่ห้อง) "เค" พอวางสายอีเถื่อนเสร็จก็ขับรถออกจากคอนโดแอปเปิ้ลและหันตรงไปคอนโดยัยส้มหวานต่อ #คอนโดส้มหวาน ​ ไม่นานก็มาถึงคอนโดส้มหวาน ฉันเลี้ยวรถมาจอดและลงจากรถเดินตรงไปที่ลิฟท์และกดชั้นที่ต้องการจะขึ้นไป ไม่นานลิฟท์ก็เปิดออกฉันจึงเดินออกมาและเดินตรงไปที่ห้องของยัยส้มหวาน และเคาะประตูเรียก ก๊อก ก๊อก ก๊อก ก๊อก แกร๊ก!!! "มาแล้วหรอ!!" ยัยส้มหวานเปิดประตูและเดินกลับเข้าไปในห้องนอน ฉันที่เห็นว่ามันเปิดประตูให้จึงรีบเดินเข้าไปและปิดประตูห้อง ฉันเดินเข้าไปในครัวเปิดตู้เย็นหยิบขวดหนึ่งออกมาและปิด ก่อนจะออกไปก็หยิบขนมออกไปด้วย ฉันเดินออกมาจากครัว เห็นยัยส้มหวานเดินออกมาจากห้องและเห็นมามองฉันที่เดินถือขวดน้ำและขนมเต็มมือ "มาห้องกูเพื่อ???" มันถามและยืนกอดอกมองฉันเดินไปนั่งที่โซฟา มันจึงเดินตามมานั่งลงอีกตัวและหยิบขวดน้ำที่ฉันหยิบมาขึ้นดื่ม "อีเหี้ย!! ของกู!!" ฉันรีบบอกมันที่มันหยิบขวดน้ำของฉันไปดื่มหน้าตาเฉย "แล้วไง" มันตอบอย่างไม่สนใจและยกขึ้นดื่มจึงหมดขวด ฉันจึงลุกและเดินไปหยิบขวดน้ำใหม่และเดินกลับมานั่ง "มานี่มึงมีอะไร!!??" ยัยส้มหวานถามและแกะขนมออกและหยิบขึ้นกิน ฉันจึงหันไปมองมันและหยิบขนมขึ้นมากินบ้าง "อีแอปเปิ้ลมันแปลก!!" ฉันเกริ่นนำและมองดูปฏิกิริยาของยัยส้มหวานว่ามันคิดเหมือนฉันไหม แต่มันบังคงนิ่งและหยิบขนมกินต่อ "กูรู้สึกว่ามันมีความลับกับพวกเราเลยว่ะ" ฉันจึงเกริ่นอีกรอบเพื่อมันจะสนใจมากขึ้นแต่ป่าวเลย นอกจากจะไม่สนใจแม่งยังกัดกูอีก "อย่าใช้คำว่าพวกเรา มึงคนเดียวเว้ย" มึงนี้นอกจะหน้าสวยและหวานแต่คำพูดคำจาแม่งไม่หวานตามหน้าตามันจริงๆๆ "แล้วอีโมนี่ล่ะ!! ติดต่อมันได้ยัง" ฉันจึงเปลี่ยนเรื่องคุย สงสัยเรื่องยัยแอปเปิ้ลฉันคงต้องสืบเองซะแล้ว "ติดต่อไม่ได้!!" มันตอบและนั่งมองดูทีวีอย่างสบายใจ ทำเมื่อไม่มีอะไรเกิดขึ้น เห็นมันชิวๆไม่สนใจจริงมันนี้ล่ะที่ออกตามหาแอปเปิ้ลกับโมนี่ เฮ้ย!!! เพื่อนกูต่างคน หนักใจจริง ผมรู้สึกตัวตื่นและหันไปมองก็พบกับความวางเปล่า ผมจึงดีดตัวลงขึ้นนั่งและมองรอบๆห้อง หายไปไหนว่ะ ผใลงจากเตียงและเดินมาดูตามห้องตามแต่กัลไม่เจอคนที่น่าจะอยู่ในห้อง "โธ่เว้ย!!!! แใงหนีไปได้ไงว่ะ" ผมสบออกมาอยากหัวเสียที่ตื่นมาไม่เจอเธอ แถมเธอยังหนีออกไปได้อีก "หนีได้หนีไป แต่ถ้าจับได้เมื่อไร หึหึ!!!" ------------------------------------------ ​.......อีพี่มึงมีแผนร้ายอะไร!!! อยากติดตามรออ่านได้เร็วๆนี้ค่ะ......... รีซี่นางจะเผือกสำเร็จไหม....