หนี - 14

​ ​ผมเดินออกมาจากคฤหาสน์เดินตรงมาที่รถ เปิดประตูรถจะก้าวเข้าไป แต่ก็ต้องหยุดชะงักเสียงเรียกของคาร่า "คิดว่า คาร่าจะยอม พี่งั้นหรอ" เสียงเรียกของคาร่าทำให้ผมต้องหันไปมองเธอที่เดินออกมาจากบ้านของผม "ยอม ไม่ยอม ฉันก็ไม่สน" ผมบอกเธออย่างไม่สนใจ ผมไม่สนว่า เธอจะยอมหรือไม่ แต่คนที่จะตัดสินใจมันคือผมคนเดียวเท่านั้น "พี่คิดว่า ขัดใจคุณแม่พี่ได้หรอค่ะ" คาร่าพูดอย่างคนคิดว่าอยู่เหนือกว่าผมด้วยการเอาคุณแม่ผมมาขู่ "ได้ ไม่ได้ ฉันก็ไม่หมั้นกับเธอ" ผมบอกและเดินเข้าไปในรถและขับรถออกจากคฤหาสน์ ผมไม่รู้ว่าคาร่าจะทำอะไรต่อ "เราจะได้เห็นดีกัน ถ้าฉันไม่ได้ ใครหน้าไหนก็ำม่ได้เหมือนกัน" คาร่าตะโกนไล่หลังผมมา แต่ก็อย่าหวังว่ามันจะสำเร็จ เพราะผมคงจะไม่ยอมอยู่เฉยๆแน่!!!!! ผมขับรถออกจากบ้าน ไม่นานผมก็ขับรถมาถึงคอนโดแอปเปิ้ล ผมเลี้ยวรถเข้ามาที่ลานจอดรถและเลี้ยวรถเข้ามาจอดรถข้างๆ BMWสีขาว ผมเปิดประตูรถและลงจากรถเดินตรงไปที่ลิฟท์และกดปุ่มเรียก ไม่นานประตูลิฟท์ก็เปิดออก ผมจึงเดินเข้าไปและกดชั้นที่จะขึ้น และลิฟท์ก็หยุดที่ชั้นที่ผมกดและประตูก็เปิดออก ผมจึงเดินออกจากลิฟท์ตรงไปที่ห้องตัวเองเพื่ออาบน้ำและนอน 08:00 น. ฉันรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาและพบว่าตัวเองนอนอยู่ในห้องนอนตัวเอง ฉันดีดตัวลุกขึ้นนั่งและก้มลงมองชุดตัวเองว่าอยู่ครบไหม ชุดครบ!! ไม่รู้สึกถึงสิ่งแปลกปลอม!! ฉันนั่งคิดว่าตัวเองเข้ามาอยู่ในห้องได้ไง จำได้ว่าเดินออกมาจากลิฟท์และก็รู้สึกวูบไปที่หน้าห้อง และพอตื่นมาก็อยู่ในห้องแล้ว ฉันนั่งใช่ความคิดว่าอยู่จึงเสียงโทรศัพท์ของฉันดังขึ้น ฉันจึงหันไปมองตามเสียงที่ดังขึ้น โทรศัพท์ก็อยู่ไหนว่ะ ฉันลงจากเตียงและเดินตามหาเสียงโทรศัพท์ ฉันหาตามมุมห้องนอนแต่ไม่เจอ เลยเดินออกมาหาที่ห้องนั่งเล่นก็เห็นกระเป๋าของฉันวางอยู่ ฉันเลยก้มลงไปหยิบกระเป๋าและเปิดออก และหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู ​#ยัยส้มหวาน ​ "มีอะไร" (กูติดต่อ ไอ้โมนี่ไม่ได้ มึงรู้ไหมว่ามึงอยู่ไหน) "กูจะไปรู้ได้ไง โทรหาอีรีซี่ดูดิ่" (มันอยู่กับกู ถ้าไอ้โมนี่ติดต่อมึงก็โทรมาบอกด้วย) "เออ ได้" พอฉันวางสายยัยส้มหวานก็เดินกลับเข้าไปที่ห้องนอน และเดินไปหยิบผ้าขนหนูและเดินเข้าห้องน้ำ ไม่นานฉันก็เดินออกมาจากห้องน้ำและเดินตรงไปที่ตู้เสื้อผ้า ฉันหยิบเสื้อและกางเกงวอร์มขาสั้น ฉันหยิบมาใส่และเดินออกจากห้องนอน ฉันเดินตรงไปที่ห้องครัวและเดินตรงไปที่ตู้เย็นและเปิดประตูดูว่าพอมีอะไรกินได้บ้าง ฉันดูว่ามันมีอะไรกินบ้าง ไม่มี ไม่มีอะไรเลย!! เช้านี้กูจะแดกอะไรดีว่ะ ฉันจึงรอมองดูเพื่อมีอะไร มีแต่นมกับขนมปัง ฉันหยิบขนมปังจากตู้และหยิบนมในตู้เย็นออกมา ฉันเดินถือนมและขนมปังมานั่งทางที่เก้าอี้โต๊ะกินข้าวและฃงมือทาน ไม่นานฉันก็ดื่มนมจึงหมดและเดินเอาขนมปังไปเก็บไว้ที่เดิม และเดินออกมานั่งทำรายงานส่งอาจารย์ที่ห้องนั่งเล่น ฉันตั้งหน้าตั้งตาทำงาน โดยไม่ได้สนใจว่าตอนนี้มันกี่โมงกี่ยามแล้ว 18:00 น. ​ ไม่นานฉันก็นั่งทำงานเสร็จ ฉันเงยหน้าขึ้นจากกองรายงานและนั่งยืดเส้นยืดสาย​และบิดขี้เกลียด ฉันลุกขึ้นยืนและเดินออกมาจากห้องนั่งเล่น ว่าจะเดินเข้าห้องว่ามีอะไรทานบ้างแต่นึกได้ว่า ไม่มีอะไรกินเลย ฉันจึงเดินตรงไปที่โต๊ะและหยิบกระเป๋า ฉันหยิบกระเป๋าเงินและเดินออกจากห้องไป ฉันเดินตรงไปที่ลิฟท์และกดปุ่มเรียก ไม่นานประตูลิฟท์ก็เปิดออก ฉันจึงเดินเข้าไปและกดลงข้างล่าง ฉันยืนรอลิฟท์ลงมาข้างล่าง ไม่นานประตูลิฟท์ก็เปิดออกฉันจึงเดินออกมาตรงไปที่รถหน้าคอนโด ฉันเดินมายืนข้างถนนมองซ้ายมองขวาว่ามีรถ พอดูว่าถนนว่าง ฉันจึงเดินข้ามถนนและเดินตรงไปที่ร้านอาหารตามสั่ง ที่ตอนนี้มีลูกค้ายืนรอกันเต็มร้าน ร้านนี้ลงมากี่ครั้งคนก็แน่นร้านตลอด ผมรู้ตัวตื่นตอนเที่ยงและลงจากเตียงเดินเข้าห้องน้ำอาบน้ำและล้างหน้าล้างตา ผมทำความสะอาดร่างกายเสร็จ ก็เดินออกและตรงไปที่ตู้เสื้อผ้าและหยิบเสื้อยืดกางเกงสามส่วนมาใส่ ผมเดินออกมาจากห้องนอน ผมเดินเข้าไปในครัวเพื่อหาอะไรทาน ผมเปิดตู้เย็นดูว่ามีอะไรที่พอจะทานได้หรือเอามาทำได้บ้าง ไม่มีอะไรเลย นอกจากน้ำเปล่า สงสัยผมคงต้องไปฝากท้องกับร้านข้าวข้างล่าง ผมจึงเดินออกมาจากห้องและเดินตรงไปลิฟท์ และกดปุ่มเรียก ไม่นานประตูลิฟท์ก็เปิดออก ผมจึงเดินเข้าไปข้างในกดปุ่มลงข้างล่าง ผมยืนรอจึงประตูลิฟท์เปิดออกผมจึงเดินออกไป ผมเดินออกมาที่หน้าคอนโด ตอนนี้ยังไม่ค่อยมีร้านข้าวเปิด ผมจึงข้างถนนไปเซ่เว่นเพื่อซื้ออาหารแช่แข็งทาน ผมหยิบอาหารแช่แข็งมาสามสี่อย่างใส่ตระกร้าและเดินมาที่เคาร์เตอร์เพื่อจ่ายเงิน และเดินออกจากร้าน ผมเดินข้ามถนนกลับเข้าคอนโดและเดินตรงไปที่ลิฟท์และกดปุ่มเรียก ไม่นานประตูลิฟท์ก็เปิดออก ผมจึงเดินเข้าไปและกดปุ่มชั้นที่จะขึ้น ผมยืนรอจึงประตูลิฟท์เปิดออกผมจึงเดินออกไป ตรงไปที่ห้องและเปิดประตูเข้าไป ผมวางถุงเซ่เว่นไว้ที่โต๊ะกินข้าวและลานเก้าอี้ออกเล็กน้อยและนั่งลง ผมหยิบกล่องข้าวที่เวฟแล้วเปิดและนั่งทาน ก็เอากล่องข้าวไปทิ้งที่ถังขยะในครัวและเดินออกมานั่งทำรายงานของเมื่อวานให้เสร็จ ผมใช้เวลากับการทำรายงานกว่า 100 แผ่นจนเสร็จและหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูว่าตอนนี้กี่โมงแล้ว ผมลุกขึ้นยืนบิดขี้เกียจเล็กน้อยเพื่อไล่ความเมื่อยล้าและเดินออกจากห้องเพื่อลงไปหาอะไรกิน ผมเดินออกมาและตรงไปที่ลิฟท์ ยืนรอจึงลิฟท์เปิดและเดินออกไปที่หน้าคอนโน ที่ตอนนี้มีร้านอาหารตามสั่งเปิดให้บริการอยู่และตอนนี้คนก็เริ่มเยอะ ผมจึงรีบข้ามถนนเพื่อไปทานข้าว ผมมองซ้ายมองขวาว่ามีรถไหมและเดินข้ามถนนไปที่ร้านที่มีลูกค้ายืนสั่งอาหาร ผมเดินไปสั่งข้าวและเดินมานั่งรอที่โต๊ะว่าง ไม่นานอาหารก็มาวางตรงหน้าและผมก็เริ่มลงมือทาน ผมที่นั่งทานข้าวอยู่ ได้ยินเสียงของแอปเปิ้ลยืนสั่งข้าว เธออยู่ให้เสื้อยืดกางเกงวอร์มขาสั้น ใครเขาให้เธอแต่งตัวแบบนี้ลงมาว่ะ วันนี้ผมเจอเธอที่ร้านอาหารตามสั่งเห็นเธอยืนสั่งข้าวอยู่ ผมนั่งรอจึงเธอทานข้าวเสร็จและเห็นเธอลุกขึ้นไปจ่ายเงิน ผมก็ลุกตามเธอและเดินไปจ่ายเงิน ผมเดินตามเธอมาจึงเข้าลิฟท์และยืนรออยู่ข้างหลังเธอ ไม่นานประตูลิฟท์ก็เปิดออก ผมจึงเดินตามเข้าไป ไม่นานประตูลิฟท์ก็เปิดออกผมและเธอก็เดินออกมาจากลิฟท์ ผมเดินตามหลังเธอมา เธอเดินไปที่ประตูห้องตัวเอง และผมก็เดินไปประตูห้องของตัวเองและเหลือบตามองก็เห็นเธอ เปิดประตูเข้ามาในห้อง ผมก็เปิดประตูและเดินเข้าไปข้างใน ผมเดินตรงไปที่ห้องนอนและหยิบผ้าขนหนูและเดินเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำ ผมเดินตรงไปที่อ่างน้ำและก้าวขาลงแช่น้ำ ผมใช้เวลาในการอาบน้ำนานไปกับการแช่น้ำและก็เดินออกมาจากห้องน้ำและตรงไปที่ตู้เสื้อผ้าหยิบเสื้อกายและกางเกงวอร์มมาใส่ ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเวลาว่าตอนนี้กี่โมงแล้ว เมื่อเห็นว่าถึงเวลาที่เหมาะสมแก่การย่อยเข้าห้องเมีย ผมก็เดินไปหยิบคีย์การ์ดห้องของแอปเปิ้ลและเดินตรงไปที่ประตูและออกมายืนอยู่หน้าห้องของเธอ ถ้าสงสัยว่าผมได้มันมาได้ไง กลับไปอ่าน หนี - 13 เลยครับ ผมมองซ้ายมองขวาและยืนเอาหูแนบเพื่อเธอยังไม่นอน เงียบมากเลย หรือกูไม่ได้ยินกันแน่ว่ะ ผมชั่งใจอยู่นานพอสมควรว่าจะบุกเข้าไปเลยไหมหรือว่าจะล่าถอยดี เอาไงดีว่ะ!! สุดท้ายผมก็ตัดสินใจแตะคีย์การ์ด และเปิดประตูห้องเข้าไปข้างใน ในห้องมืดและเดินไปที่ห้องๆหนึ่งน่าจะเป็นห้องนอน ผมลองเปิดประตูและโผล่หัวออกไปดู ก็เห็นผู้หญิงนอนห่มผ้าอยู่ที่เตียง ผมจึงแทรกตัวเข้าไปและพยายามเดินให้เบาที่สุด ปีนขึ้นเตียงและแทรกตัวเข้าไปในผ้าห่มและกอดเอวเธอ "กริ๊ดดดดดดดด มึงเข้ามาได้ไง" ฉันที่นอนหลับอยู่บนเตียง ต้องตกใจตื่นเพราะมีคนเข้ามานอนกอดฉันจากด้านหลัง "จุ๊ๆๆ อย่างเสียงดัง เดี๋ยวมันตื่นนะครับ" ผมจุ๊ปากให้เธอหยุดส่งเสียงดัง มันไม่ได้ตื่นเพราะเสียงของเธอ แต่เป็นการที่เธอดิ้นไปมา "ไอ้เหี้ย!!! มึงเอาไฟฉายมาทิ่มก้มกูทำไม??" ฉันบอกแม็ททิวที่เขาเอาไฟฉายหรืออะไรมาทิ่มก้มฉันอยู่ได้ "ไม่ใช่!! ไฟฉาย แต่เป็นมังกรกูเอง" ผมตอบเธอ และยิ่งกอดรัดตัวเธอเข้ามาอีก ตอนนี้มังกรผมมันตื่นขึ้นมาและพร้อมจะเข้าถ้ำแล้ว "กริ๊ดดดดดดดด" ฉันร้องอย่างตกใจกับสิ่งที่เขาบอก สิ่งที่มันทิ่มก้มฉันอยู่มันก็คือ ไอ้มังกรของเขา ฉันรีบดีดตัวลุกขึ้นนั่งและหันไปหาเขา "มึงเข้ามาได้ไง ออกไปจากห้องกูเดี๋ยวนี้" ฉันหันไปโวยวายเสียงดังที่เห็นแม็ททิวนอนตะแคงข้าง​หันมาทางฉัน "เปิดประตูห้องเข้ามา" ผมยกยิ้มและตอบกวนตีนเธอ จึงแอปเปิ้ลมองผมด้วยสายตาดุ และพยายามดึงแขนผมลุกขึ้น "นี้!! มึงกวนตีนกูหรอ" ฉันเริ่มจะโมโหแล้วนะเว้ยที่เขาตอบแบบไม่ได้ใส่ใจ มันจะง่ายไปไหมที่เขาจะเปิดประตูเข้ามา "กูไม่ได้กวน กูพูดความจริง มึงคิดดู กูจะเข้ามาให้ห้องมึงได้ไง" ผมบอกและให้เธอคิดตาม เธอนี่ถามอะไรไม่คิดเลย (แม็ททิว!!! นายว่านางเอกฉันโง่หรอค่ะ : หนวดแมว) ป่าว!! ยังไม่ได้พูดซะคำว่า โง่ หนวดเป็นคนพูดเองทั้งนั้น : แม็ททิว (ฉันจะฟ้องแอปเปิ้ล : หนวดแมว) -____- : แม็ททิว "ไม่รู้ล่ะ นายออกไปจากห้องกูเดี๋ยวนี้เลย" ฉันออกปากไล่แม็ททิว ฉันไม่สนใจแล้วว่าเขาจะเข้ามาได้ไง "ไม่ออก ที่เธอยังเคยนอนห้องฉัน เตียงฉันได้เลย" ผมบอกหน้าตายและล้มหัวลงนอนและหยิบผ้าห่มมาห่มเสร็จและหลับตาลงทันที "ไม่ต้องเสียเวลาไล่ ไม่ไป ไม่ออกจะนอนนี้" ผมรีบพูดดักทางแอปเปิ้ลไว้ เพราะเธอคงจะไม่ยอมผมง่ายๆแน่ ฉันได้แต่นั่งมองเขาด้วยอารมณ์ที่หงุดหงิดและโมโหมาก แต่คงจะทำอะไรไม่ได้แล้ว เขาเล่นนอนหลับไปแล้วด้วย ครอก!! ครอก!! ไอ้เหี้ย!! แห่มยังมีหน้าส่งเสียงกรนใส่กูอีก ฉันมองเขาอย่าปลงและหยิบหมอนข้างมากันกลางถึงแม้มันจะไม่ค่อยกันอะไรได้ก็ตาม ฉันล้มตัวลงนอนข้างๆเขา และนอนหันหน้าไปทางเขา ฉันนอนมองหน้าเขาที่นอนหันหน้ามาทางฉัน ฉันนอนมองดูว่าเขาหลับจรืงไหม และตัดสินใจหลับตาลง ผมลืมตาขึ้นก็เห็นว่าเธอนอนหันหน้ามาทางผม และก้มลงมองหมอนข้างที่กังกลางไว้ ผมยกยิ้มอย่างขรรมขำ และเอาหมอนข้างออกไปจากตรงกลางและพยุงร่างกายเข้าหาแอปเปิ้ล พอร่างกายของผมเข้าไปใกล้ร่างกายของเธอ แอปเปิ้ลก็พาดมือมากอดเอวผม เธอคงคิดว่าผมเป็นหมอนข้างที่เธอกังกลาง ผมจึงนอนให้เธอกอดและเขยิบหน้าไปจูบริมฝีปากเธอเบาๆ ตื่นมาเธอคงโวยวายเสียงดังอีกแน่เลย รีบนอนพรุ่งนี้ไม่รู้จะต้องเจออะไรบ้าง 07:00 น. ฉันรู้สึกหนาวจึงพยายามเขยิบเข้าหาไออุ่น และเอาขาพาดกับหมอนข้างที่กังกลาง หมอนข้างอุ่นจังเลย ฉันพยายามมุดหน้าเข้าไปใกล้อีกจนจะเข้าไปสิงมันอยู่แล้ว ฉันกระซับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น "เธอกอดฉันแน่นไปแล้วนะ" ผมรู้ตัวตื่นตั้งแต่เธอเขยิบเข้ามาใกล้ผมแล้ว และเธอยังพยายามกอดรัดผมจึงแน่น ผมจึงต้องรีบปลุกเธอ เพราะอะไรต่อมิอะไรของเธอมันโดนตัวผม โดยเฉพาะ หน้าอกอวบใหญ่นั้น "ขอ 5 นาที" ฉันพึงพำออกมาและเขยิบเข้าไปใกล้อีก มันอุ่นจนฉันไม่อยากจะตื่นขึ้นมาเลย "ไม่ได้ ตื่นเว้ย!!!" ผมเริ่มจะระงับอารมณ์ตัวเองจะไหวอยู่แล้ว จึงตะโกนเสียงดังให้เธอตื่น "โอ้ยย!!! หนวกหูเว้ยย กริ๊ดดดดดดด!!!!" ฉันที่นอนหลับสบายอยู่ก็ต้องหงุดหงิดเป็นคนที่มันส่งเสียงตะโกนข้างๆหูฉัน ฉันจึงลืมตาขึ้นและมองสิ่งที่อยู่ตรงหน้า มันทำให้ฉันตกใจจึงเผลอยกขาขึ้นถีบเขา จนเขากลิ้นตกเตียงเสียงดัง ตุบ!!! "โอ้ยย!!!" ผมไม่ทันตั้งตัวและไม่คิดว่าเธอจะตื่นขึ้นมาแล้ว ถีบผมกลิ้นตกเตียง เจ็บจริงไอ้เหี้ย!!! ผมพยายามพยุงร่างกายลุกขึ้นนั่งและหันไปมองเธอที่นั่งอยู่บนเตียง "ไอ้โรคจิต ไอ้ลามก มึงมากอดกูทำไม" ฉันดีดตัวลุกขึ้นนั่งและหยิบผ้าห่มขึ้นมาปิดบังตัวเองไว้ "โอ้ยย!! ใครกันแน่ที่กอด มึงหรือกู" ผมนั่งมองเธอและถอนหายใจกับท่าทางของเธอ "ไม่ต้องมาพูดมาก ออกไปจากห้องกู" ฉันไม่สนใจสิ่งที่เราบอกและพยายามไล่เขาออกไปจากห้อง "ทำร้ายร่างกายกู และยังมาไล่กูอีก คนเขาอุตส่าห์ยอมให้มึงกอด" "หุบปากไปเลย!!!" "ถ้าอยากให้กูออกไป ก็มาช่วยพยุงกู" ผมบอกแอปเปิ้ลและยักคิ้วกวนตีนใส่เธอ แอปเปิ้ลถอนหายใจฟึดฟัด​ และก็ยอมลงจากเตียงมาช่วยพยุงผมยืนและพาผมเดินออกจากห้องนอน ฉันช่วยพยุงแม็ททิวเดินออกมาจากห้องนอนและตรงไปที่ประตูห้องและเปิดออกและพยุงเขามายืนที่หน้าห้อง "เดินไปเองได้ใช่ไหม" ฉันถามเขาและกำลังจะผลักตัวออกจากเขา แต่เขากับกอดคอฉันไม่ยอมปล่อย "พาไปส่งหน่อย" "คอนโดนายอ่ะนะ" ฉันถามเขาอย่างตกใจ นี้ฉันต้องไปส่งเขาถึงคอนโดเลยหรอว่ะ "ป่าว" ผมปฏิเสธและชี้ไปที่ห้องตรงข้ามกับเธอ แอปเปิ้ลมองตามถึงกับตกใจหนักกว่าเดิม ไอ้เหี้ย!!! เขามาอยู่คอนโดเดี๋ยวกับฉันแถมยังมาอยู่ห้องตรงข้ามอีก แล้วที่กูลงทุนปลอมตัวมันก็ไม่มีประโยนช์แล้วสิ่งว่ะ ------------------------------------------ ....การลงทุนมันมักมากับความเสี่ยงได้ตลอด.... ​ ​สุดท้ายก็โดนอีพี่มันจัดได้ตามเคย