หนี - 26

พอคุณหมอตรวจไอ้ไข่สองใบของนายแม็ททิวเสร็จฉันก็เข็นรถออกมาจากห้องตรวจเพราะจะไปจ่ายค่ารักษาและรับยา พอเข็นออกมาได้ไม่นานฉันก็ลงมองเขาที่ตอนนี้ทำหน้าทำตาหงุดหงิดเหมือนคนไม่พอใจอะไรมาก็ไม่รู้ "เป็นอะไร??" ฉันที่เดินไปจ่ายเงินค่ารักษาและค่ายาและเดินตรงมาที่เขาก็เห็นหน้าตาเขาแบบคนไม่พอใจอะไรบ้างอน่าง เธอจะสงสัยเลยถามเขาขึ้น "เป็น!!! เป็นมากด้วย!!??" ผมที่ตอนนี้นั่งรอแอปเปิ้ลเดินไปจ่ายเงิน พอเธอทำธุระจัดการเสร็จก็เดินกลับมาหาผมและมองหาผมอย่างสงสัย คงสงสัยว่าทำไมผมถึงทำหน้าทำตาไม่พอใจ ที่ผมไม่พอใจก็คือการที่ผมจะไม่ได้ใช้งานไอ้ลูกรักของผม แต่ก็ต้องโกรธคนที่ยืนทำหน้างงด้วย เพราะเธอเป็นต้นเหตุการบาดเจ็บของไอ้ลูกรักของผม "เป็นอะไร เจ็บไข่หรอ!!??" ฉันตกใจมากที่เขาบอกฉันจึงถามเขาอยากเป็นห่วงที่คิดว่าคงจะนั่งนานแล้วเจ็บไข่แน่เลย "ได้นั้นมันก็เจ็บอยู่ แต่ที่กูบอกว่าเป็นมากคือก็จะไม่ได้เอามึง" ผมบอกเธอเพราะพึ่งจะรู้ว่าอีเมียมันก็เป็นห่วงผมด้วย ถึงจะเป็นห่วงผมแต่มันก็คงไม่ลบล้างความผิดที่เธอทำกับไอ้ลูกรีกของผมไม่ได้ "กูก็อุตส่าห์เป็นห่วงแต่พอมึงพูดแบบนี้กูไม่มีอะไรจะพูดนอกจาก ไอ้โรคจิต!!!!" ฉันที่นั่งลงตรงข้างๆเขาและได้แต่ถอนหายใจอย่างปลง กูก็คิดว่าเจ็บไข่พอมันตอบอย่างจะเตะและกระทืบซ้ำให้ไม่ต้องมีไปเลย ทะลึ่งไม่ดูเวล่ำเวลา หื่นกามไม่ดูสังขารตัวเองเลย "เฮ้ย!!! พูดแบบนี้กูก็ผัวมันนะเว้ย!!!" "เหอะ!!" ฉันพูดเสร็จก็ลุกขึ้นไปรับยาให้นายแม็ททิวเพราะมันถึงคิวที่ต้องไปรับยา พอรับยาเสร็จก็เข็นเขาออกมาจากโรงพยาบาล "เอากุญแจรถมา" ฉันที่เข็นเขามาอยู่หน้าโรงพยาบาลและกำลังยืนแบมือของกุญแจรถจากเขา ไม่นานเขาก็ส่งกุญแจรถมาให้ เธอจึงรับและรีบเดินตรงไปที่ลานจอดรถ เพื่อไปเอารถมารับเขากลับคอนโดเพราะตอนนี้มันก็ดึกมากแล้ว ฉันเดินตรงไปที่รถเฟอร์รารี่สีดำที่จอดอยู่และเดินตรงไปเปิดประตูรถเข้าไปข้างในและขับรถออกไปรับนายแม็ททิว ไม่นานฉันก็ขับของเขาเข้ามาจอดที่หน้าโรงพยาบาลและบุรุษพยาบาลก็ช่วยพยุงเขาเข้ามานั่งในรถเสร็จ เธอก็ขับรถออกไปทันที 22:00 น. ไม่นานฉันก็ขับรถมาถึงที่คอนโดเก่าตัวเอง เธอเลี้ยวรถเข้ามาในลานจอดรถและขับไปที่จอดรถที่ว่างอยู่ ฉันเปิดประตูรถและเดินออกมาก็เห็นนายแม็ททิวเปิดประตูและก้าวขาออกมาจากรถ "มาช่วยกันหน่อย" ผมที่ลงจากรถก็เห็นแอปเปิ้ลเดินตัวไปที่ลิฟท์ ผมจึงตะโกนเรียกให้เธอหันกลับมาช่วยพยุงผมหน่อย "เฮ้ออ!!" ฉันที่เดินตรงมาที่ลิฟท์อีกแค่ สี่ก้าวก็จะถึงอยู่แล้วแต่ก็ต้องชะงักเพราะเสียงเรียกของนายแม็ททิว ฉันจึงหันกับไปมองเขาอย่างช่วยไม่ได้ก่อนจะเดินเข้าไปช่วยพยุงเขาเดินมาที่ลิฟท์ ภาระกูจริง!! ฉันพาเขาตรงมาที่ลิฟท์และกดปุ่มเรียก ไม่นานประตูลิฟท์ก็เปิดออก เธอจึงพยุงเขาเข้าไปและกดชั้นที่จะขึ้น "รับผิดชอบในสิ่งที่เธอทำด้วย อีเมีย!!!" พออีเมียมันพาผมเข้ามาในลิฟท์และยืนรอลิฟท์ ผมจึงหันมามองและเรียกร้องความรับผิดชอบจากแอปเปิ้ล "รับผิดชอบ??"  ฉันหันไปมองเขาอย่างงงปนสงสัยกับสิ่งที่นายแม็ททิวพูดจะให้เธอรับผิดชอบ?? รับผิดชอบอะไรว่ะ "ที่มึงทำกูเจ็บนี้ไง" ผมรีบบอกเพราะเห็นสายตาของคนที่บอกมาด้วยความสงสัยแบบ ’มึงพูดเหี้ยอะไร’ แบบนี้ "ทำไมกูต้องรับผิดชอบมึง มันก็สมควรแล้วไม่ใช่หรอที่มันจะต้องโดนแบบนั้น" ฉันบอกตามจริงถ้าเขาไม่ทำตัวเองทุเรศกับฉัน เธอก็คงไปเตะไข่เขาจนเจ็บแบบนี้หรอ "ไม่รู้ล่ะ 3เดือนจึงกว่าไอ้ลูกรักของกูจะหายมึงต้องเป็นคนมาดูแลกู เป็นแจ๋ว แม่ครัว และนางพยาบาลส่วนตัวให้กู" "ทำไมกูต้อ..." "ไม่ทำเราได้เห็นดีกันแน่!!!" ผมส่งสายตาข่มขู่ไปให้แอปเปิ้ลที่กำลังจะเถียงผมกลับ อย่าหวังเลยว่าจะหาทางหนีไปจากผมได้ ผมไม่ยอมยังไม่ได้ล้างแค้นให้ลูกรักของผมเลย "เออ 3 เดือนใช่ไหม!!??" ฉันที่เห็นสายตาที่น่ากลัวจึงสะดุ้งตกใจรีบถามเขาย้ำ พอเขาเห็นว่าฉันตกลงก็พยักหน้ารับทันที "ครับผม!!" ผมตอบและยิ้มหวานส่งไปให้อีเมียมันที่ยอมตกลงรับผิดชอบดูแลจึงกว่าไอ้ลูกรักผมจะหายดี "ไม่ต้องมายิ้มเลย" ฉันที่เห็นเขายืนยิ้มอย่างมีความสุขและมันหงุดหงิดจริงเลย ไม่นานประตูลิฟท์ก็เปิดออกฉันจึงพยุงเขาเดินออกมาจากลิฟท์และตรงไปที่ห้องของนายแม็ททิว 1 เดือนผ่านไปไวอย่างโกหก..... หนึ่งเดือนที่ต้องมารับผิดชอบเขา.. หนึ่งเดือนที่ต้องมางานทุกอย่างในห้อง... หนึ่งเดือนที่ต้องมาดูแลเขา หาข้าวหายา.. และหนึ่งเดือนที่ต้องทนเขาเรียกใช้อย่างเช่นตอนนี้.. "แอปเปิ้ล!! กูอยากกินอาหารฝรั่ง ไปทำมาให้ทานด้วย" ผมที่นั่งดูทีวีอยู่ที่ห้องนั่งเล่นและเริ่มรู้สึกหิวเลยตะโกนบอกอีเมียมัน "หาแดกเองไปดิ่ กูไม่ว่างเว้ย!!!" ฉันตะโกนออกไปอย่างหงุดหงิดที่รีบลงมือทำงานที่นายนั่นมันสั่งให้เสร็จ "โอ้ยย!! อยู่ดีๆกูเริ่มรู้สึกเจ็บไข่จังเลย" ผมแกล้งร้องโอดโอ้ยเสียงดัง เมื่อได้ยินสิ่งที่อีเมียมันตะโกนกลับมา "ไอ้สัส!! กูเก็บที่นอนอยู่รอได้ไหมว่ะ!!??" ทุกคนอ่านไม่ผิดค่ะตั้งแต่มันกลับมาจากโรงพยาบาลและรู้ว่าไม่สามารถใช้งานไอ้ลูกรักได้ นายแม็ททิวมันก็เลยให้ฉันรับผิดชอบด้วยการเป็นแจ๋ว แม่บาน นางพยาบาลส่วนตัวดูแลทุกอย่างแม้แต่อาบน้ำ กูก็ต้องเข้าไปช่วยอาบให้ "ไม่ได้ กูหิวแล้ว เร็วๆ อาหารฝรั่งกู!!" ผมตะโกนกลับไปเพราะตอนนี้ผมเริ่มหิวแล้ว และเร่งให้เธอเดินออกจากห้องนอนไปทำอาหารให้ทาน "ได้!! มึงอยากแดกฝรั่งใช่ไหม!!??" ฉันวางผ้าห่มลงและเดินออกไปจากห้องนอนและยืนกอดอกถามเขาย้ำอีกครั้ง "ครับ เร็วๆหิวแล้ว" ฉันรีบเดินกลับไปที่ครัวหยิบฝรั่งออกมาจากตู้เย็นซักสามลูกเอาไปล้างทำความสะอาดและปอกเป็นชิ้นๆใส่จาน และทำพริงกับเกลือให้เขาจิ้มกินกับฝรั่งและเดินถือออกมาวางไว้ตนงหน้าของเขา เขาที่สงสัยทีวีอยู่ก้มลงมองจานฝรั่ง "อะไร??" ผมก้มมองจานผลไม้ที่มีแต่ฝรั่งและยังมีพริงกับเกลือพร้อมจิ้มทานได้เลย แต่ผมไม่ได้สั่งแบบนี้นี่หว่า "ฝรั่งไง!!" ฉันก็ตอบหน้าตาย เขาอยากทานแบบฝรั่งๆนี้ไงฝรั่งพอไหมว่ะ "ไม่!! กูไม่อยากกินผลไม้!!??" ผมบอกและก้มลงมองจานผลไม้ที่อีเมียมันเดินมาวางให้ แถมมีพริกกับเกลือพร้อมอีก "มึงบอกกูเองว่าจะกิน อาหารฝรั่งนี้ไง ฝรั่ง แบบลูกๆ กูเลือกลูกที่สวยที่สุดมาให้ทานเลยนะเว้ย" ฉันพูดเสร็จก็ยิ้มหวานก็เดินกลับเข้าไปทำงานที่ทำค้างอยู่ให้เสร็จก่อน "แอปเปิ้ล!!!" ผมตะโกนเรียกตามหลังเธอ แต่แอปเปิ้ลเธอก็ไม่สนใจเดินกลับเข้าห้องนอนเพื่อไปทำงานบ้านต่อ ผมก้มลงมองจานฝรั่งอีกครั้งก่อนจะตัดสินใจกินรองท้องก่อน เพราะต้องรอยัยแจ๋วทำงานบ้านให้เสร็จก่อนถึงจะยอมทำอาหารให้ทาน ฉันเดินกลับมาที่ห้องนอนและลงมือทำงานต่อให้เสร็จ เพราะว่าตอนนี้เริ่มหิวข้าวแล้วและมันก็ได้เวลาที่คุณชายแม็ททิวเขาจะต้องทานยา ไม่นานฉันก็เก็บกวาดในห้องนอนจนเสร็จและเดินตรวจสอบดูความเรียบร้อยอีกรอบก่อนจะเดินออกจากห้องไป ฉันเดินออกมาจากห้องนอนก็เห็นนายแม็ททิวนั่งทานฝรั่งรองท้องอยู่ ฉันจึงเดินเข้าไปในครัวและลงมือทำอาหารฝรั่งให้เขาทาน ถามว่ากูทำเป็นไหม ไม่เป็นค่ะ แต่เราก็มีตัวช่วยที่ทุกคนรู้จัก Google ค่ะ อยากรู้อะไรก็ถามคนนี้ได้เลย รู้หมดรู้จริง พอหาข้อมูลฉันก็ลงมือทำอาหารฝรั่งให้คุณชายทาน ฉันจะทำสตูว์เนื้อแบบบูร์กอญ ( BOEUF BOURGUIGNON) สตูว์เนื้อตุ๋นในไวน์แดงพร้อมกับใส่หอมใหญ่ เห็ด และเนื้อหมูชิ้นสดๆแบบลาด่อง (lardon - เป็นการหั่นแบบชิ้นเล็กๆ) สูครนี้ส่งตรงจาก Burgundy **ลองไปหาสูตรมาลองทำลองทานกันได้นะค่ะ = หนวดแมว** ฉันทำสตูว์ตามสูตรให้ Google จึงสุดท้าย สตูว์เนื้อของฉันก็เสร็จพร้อมเสิร์ฟ ฉันเดินถือจานสตูว์สองใบออกมาจากครัว ฉันเดินมาที่โต๊ะกินข้าวและวางจานลงก่อนจะเดินไปตามนายแม็ททิวที่นั่งดูทีวีกินฝรั่งอยู่ "ไปกินข้าวจะได้กินยา!!" ฉันเดินเข้าไปที่ห้องนั่งเล่นและเดินเข้าไปสะกิดให้เขาหันมาก่อนจะบอกให้เขาลุกมาทานข้าวได้แล้ว "ทำอะไรทานวันนี้" ผมที่นั่งทานฝรั่งรอแอปเปิ้ลทำงานบ้านให้เสร็จจึงรู้สึกถึงแรงสะกิดจึงหันไปมองก็เห็นแอปเปิ้ลยืนอยู่และยังบอกให้ผมไปทานข้าว "สตูว์เนื้อ มึงอยากทานอาหารฝรั่งไม่ใช่หรอ" ฉันจึงบอกเขาที่ตอนนี้เดินออกมานั่งที่เก้าอี้โต๊ะกินข้าว นายแม็ททิวก้มลงมาจานสตูว์เนื้ออย่างสงสัย "ทำเป็น??" ผมที่เดินมานั่งเก้าอี้โต๊ะกินข้าวก็เห็นจานสตูว์เนื้อจึงเกิดความสงสัยว่าอีเมียมันทำเป็นด้วยหรอว่ะ "กูหาสูตรใน Google" ฉันจึงบอกและลงมือทานสตูส์เนื้อที่ทำเป็นครั้งแรก รสชาติพอทานได้ไม่ถึงกับอร่อยแบบเซฟเจ้าของประเทศทำหรอ พอฉันพูดเสร็จก็ไม่มีการพูดคุยกันอีกเลยจึงฉันและแม็ททิวนั่งทานอาหารเสร็จ เธอจึงลุกขึ้นเก็บจานไปวางไว้ที่ซิงค์ล้างจาน และเดินถือแก้วน้ำและยามาให้นายแม็ททิวทานก่อนที่เขาจะลุกขึ้นไปที่ห้องนั่งเล่นเพื่อดูทีวีต่อ ส่วนเธอก็กลับมาทำความสะอาดในครัว ผมที่ทานข้าวทานยาเสร็จและก็เดินมานั่งดูทีวรก่อน ส่วนอาการของไอ้ลูกรักของผมตอนนี้ไม่มีอาการเจ็บและปวดอีกแล้ว เหลือก็แค่อาการบวมของมันที่ตอนนี้ก็เริ่มลดลงอย่างเห็นได้ชัดคงอีกไม่นานคงจะหายเป็นปกติแล้ว ผมที่นั่งคิดอะไรเพลินอยู่เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น ​#คุณแม่ ​ "ครับ" (แกไม่คิดจะกลับมาอยู่ที่บ้านเลยหรือไง ตอนนี้แกอยู่ไหน) "คอนโดครับ" (แกอย่ามาโกหก หนูคาร่าไปหาแกที่คอนโดแกก็ไม่อยู่ที่นั้น แต่พอถามพนักงานบอกว่าแกไม่ได้เข้าไปอยู่มาหลายเดือนแล้ว แกอยู่ที่ไหน!!!) "ผมก็อยู่คอนโดนี้ล่ะครับ แต่ไม่ใช่คอนโดที่คุณแม่บอกคาร่า" (กลับมาบ้านเดี๋ยวนี้!!!!) "วันนี้ผมไม่วางครับ" (แกจะว่างไม่ว่าง ฉันไม่สนแต่ถ้าฉันบอกให้แกมา แกต้องมาเข้าใจไหม ตาแม็ท!!) "ก็ผมบอกว่าผมไม่ว่างไงครับ คุณแม่จะอะไรกับผมนักหนา!!??" (ตาแม็ท!!! ใจเย็นค่ะคุณแม่!!) "แค่นี้นะครับ ถ้าผมว่างเมื่อไรเดี๋ยวผมเข้าไปหาเอง" ผมไม่รอให้คุณแม่พูดจึงกดวางสายท่านทันทียิ่งได้ยินเสียงของคาร่า ยิ่งทำให้ผมอยากจะวางสายทันที "เฮ้อออ" ผมถอนหายใจอย่างเหนื่อยใจ ชีวิตของเขาถูกคุณแม่บงการมาตั้งแต่เด็ก แต่พอผมยิ่งโตขึ้น ผมก็คิดว่าท่านจะเลิกแต่ป่าวเลยหนักกว่าเก่า แถมท่านยังเอาผมไปหมั้นหมายกับคาร่าโดยไม่ยอมปรึกษาเขาก่อน ตอนนี้ผมก็เฉยๆเพราะมันชินชาไปแล้ว แต่ตั้งแต่ที่ผมเจอแอปเปิ้ลและได้ครอบครองความบริสุทธิ์ของเธอ ความคิดที่ยอมคุณแม่มาทั้งชีวิตก็เริ่มแข็งข้อขึ้น ยิ่งตอนนี้คาร่ากลับมาเมืองไทย ผมคงจะยอมเหมือนเมื่อก่อนไม่ได้แล้ว "เป็นอะไร??" ฉันที่ทำความสะอาดห้องครัวเสร็จก็เดินออกมาเห็นนายแม็ททิวนั่งทำหน้าเซ็งแบบคนเบื่อโลกหลังจากที่เขาคุยโทรศัพท์เสร็จก็ทำหน้าแบบนี้ตลอด "เฮ้ออ!! ไม่มีอะไรหรอ กูก็แค่อยากพักผ่อน" "อื้มม" ฉันพรักหน้ารับและยืนมองนายแม็ททิวลุกขึ้นยืนและเดินเข้าห้องนอนไป เธอได้แต่ยืนดูแปบนึงก่อนจะลุกตัวลงนั่งอย่างไม่สนใจเท่าไร ​อีกด้านหนึ่ง.... ​"คุณแม่ใจเย็นก่อนนะค่ะ" เสียงหญิงสาวพูดขึ้นที่เห็นคุณแม่แม็ททิวโวยวายเสียงดัง เพราะเจ้าลูกชายตัวดีดันกดวางสายโดยไม่ฟังเสียงคนเป็นแม่พูดเลย "จะให้แม่ใจเย็นได้ไง หนูคาร่า ตาแม็ทไม่รู้ไปอยู่ที่ไหน คอนโดก็ไม่อยู่ แม่ล่ะปวดหัวกับลูกคนนี้จริง เมื่อก่อนไม่เคยเป็นแบบนี้ แต่นี้มันเกิดอะไรขึ้นทำไมตาแม็ทถึงเปลี่ยนไป" คุณนายนั่งลงบนโซฟาอย่างเหนื่อยใจที่ตอนนี้ลูกชายของเธอกำลังต่อต้านและขัดใจเธออยู่ "หนูได้ยินพี่แม็ทบอกว่า เขาไปหลงรักผู้หญิงคนหนึ่ง แต่หนูก็ไม่นะค่ะว่าเธอเป็นใคร" หญิงสาวที่เห็นว่าคุณแม่ของแม็ททิวกำลังปวดหัวเรื่องลูกชาย จึงหาเรื่องบอกให้คุณนายแม่ไปจัดการคนที่แม็ททิวรัก เพราะถ้าเธอจัดการเอง มันจะคงไม่ดีถ้าวันไหนวันหนึ่งแม็ททิวรู้เขาก็จะเล่นงานเธอแน่ แต่ถ้ายืมมือแม่ของเขาจัดการ "จริงหรอ หนูคาร่า!!??" คุณนายที่นั่งดมยาหอมอยู่ถึงกบับถามอย่างตกใจ ที่รู้ว่าผู้ชายตัวเองกำลังหลงผู้หญิงที่ไหนไม่รู้ "จริงค่ะ!! เธอคงไปทำอะไรซะอย่างให้พี่แม็ทแข็งข้อเป็นคุณแม่หรือป่าวค่ะ เพราะผู้หญิงสมัยนี้ยิ่งอันตรายอยู่ด้วยค่ะ ยิ่งถ้าเธอรู้ว่าพี่แม็ททิวรวยด้วยคงไม่ยอมปล่อยแน่เลยค่ะ" หญิงสาวที่เห็นท่าทางตื่นตกใจของคุณหญิงจึงใส่สีตีใข่ให้แม่ของแม็ทิว เกิดความชิงชังผู้หญิงที่แม็ททิวรัก "แม่ไม่ยอม!! สงสัยแม่ต้องจัดการอะไรซะอย่างแล้ว ขอบใจหนูคาร่ามากนะที่หวังดีกับพี่เค้า ตาแม็ทนะตาแม็ทมีผู้หญิงที่หวังดีและแสนดีเหมือนหนูคาร่ากลับไม่เอา ไปสนใจอะไรกับผู้หญิงที่ไม่มีหัวนอนปลายเท้า" คุณหญิงพูดขึ้นอย่างเหลืออดที่ตอนนี้ลูกชายของเธอกำลังถูกผู้หญิง เธอกลัวว่าผู้หญิงคนนั้นคงจะหวังปอกลอก​ "คุณแม่จะจัดการกับผู้หญิงคนนั้นอย่างไรค่ะ!!??" หญิงสาวยดยิ้มอย่างพอใจที่เห็นแม่ของแม็ททิวหลงเชื่อคำโกหกของเธอ "ก่อนอื่นเราต้องสืบหาที่อยู่ของตาแม็ทก่อน แม่คิดว่าตาแม็ทคงไปอยู่ที่คอนใดเดียวกับผู้หญิงคนนั้นแน่" --------------------------------------------- .... งานนี้คุณแม่อีพี่ออกโรงเอง อีพี่จะรับมือคุณแม่ได้ไหม!!??..... ​ ​ติดตามได้เร็วๆนี้ มาลุยและเป็นกำลังใจให้พี่แม็ททิวด้วยนะคะ ​