หนี - 40

หลังจากที่ฉันลำลักและเกือบตายกับการรีบทานอาหารและตอนนี้ก็กำลังจะทานของหวานต่อ ฉันเลือก ขนมเบื้องและข้าวเหนียวมะม่วง ส่วนนายแม็ททิวก็นั่งทานก๋วยเตี๋ยวและข้าวขาหมู พอเธอถามว่าทำไมทานเยอะจัง มันก็บอกว่าใช้พลังงานไปเยอะกับฉัน ฉันจึงลุงขึ้นจากเก้าอี้และเดินมานั่งที่โซฟาก่อนจะเปิดทีวีดูหนังและทานของหวานไปด้วย ฉันกดรีโทนและเลือกช่องที่ฉายหนังภาพยนตร์ เธอนั่งดูหนังและมือก็หยิบขนมเบื้องกินไปด้วยตาก็มองอย่างไม่ลดละ โดยไม่สนใจนายแม็ททิวที่ตอนนี้เดินมานั่งเบียดเธอ "ไอ้สัส!! มันจะมานั่งเบียดกูทำไม??" ฉันที่นั่งดูหนังอยู่ ก็รู้สึกถึงคนที่เดินเข้ามานั่งลงข้างๆแต่มันจะไม่ให้เธอหันไปด่าได้ไง ถ้ามันไม่มานั่งเบียดเธอแบบนี้ "อบอุ่นดีออก" ผมที่นั่งทานข้าวอยู่ก็เหลือบตาไปมองก็เห็นแอปเปิ้ลนั่งดูหนังอยู่ พอผมนั่งทานข้าวเสร็จก็ลุกขึ้นและเดินยืนจานข้าวของผมกับของมันไปเก็บที่ซิงค์ล้างจาน ก่อนจะเดินถือจานขนมมาเดินของมันที่นั่งอยู่ นี้ขนาดผมเดินมามันยังไม่รู้สึกตัวเลย ผมจึงจงใจแกล้งนั่งเบียดมันเพื่อเรียกร้องความสนใจจากแอปเปิ้ล "อบอุ่นเชี้ยอะไรว่ะ!? กูอึดอัดเว้ย!!" ฉันบอกและพยายามดันตัวเขาให้ออกห่างจากเธอ คือถ้าจะเบียดกูแบบนี้สิงกูเลยดีไหม หรือไหมก็ขี่คอกูเลยก็ได้นะ ไอ้ห่า!! "เอาน่า!! กูหนาว สงสารกูหน่อยเถอะ" ผมหันไปบอกแอปเปิ้ลที่พยายามดันตัวผมให้ออกห่าง ผมจึงบอกด้วยใบหน้าเศร้าก่อนจะแกล้งทำเป็นสั่นๆเล็กน้อย "มึงแม่ง!! ตอแหลยิ่งกว่าผู้หญิงอีก" ฉันหันไปมองหน้านายแม็ททิวอย่างหมั่นไส้​ ยิ่งเห็นท่าทางหนาวสัั่นของเขาแล้ว อย่างจะตบรางวัลตุ๊กตาทองให้เขาซะสิบตัว "ขอบคุณที่ชม" ผมยกยิ้มอย่างชอบอกชอบใจที่สามารถแกล้งแอปเปิ้ล ยิ่งตอนนี้ที่มันมองหน้าผมอย่างจะบีบคอผมให้ตายคามือ "กูด่ามึงเว้ย!!!" ฉันที่เห็นท่าทางกวนโว้ยของเขาและยังลอยหน้าลอยตาแบบนี้ มันทำให้เธอหงุดหงิดเขาเข้าไปอีก "หึหึ" "เมื่อไหร่มึงจะขยับออกไปจากกูสักที​!!" ในเมื่อเธอไม่สามารถด่าและว่าเขาได้ก็บอกให้เขาขยับออกไป แต่คนอย่างเขาจะยอมหรอ เหอะ!! นอกขากจะไม่ขยับออก มันก็ยังขยับเข้ามาหาเธออีก "จะขยับมาเบียดกูอีกนานไหม เอาให้กูตกโซฟาเลยไหม คือจะขี่คอกูดี" "ความคิดดี" ผมที่แกล้งขยับเข้าไปเบียดแอปเปิ้ลมากขึ้น จนเธอบ่นออกมาและหันมามองผมว่ามันจะเอาไง พอผมฟังที่แอปเปิ้ลบอกและผมจึงทำท่าลุกขึ้นยืนและเดินเข้าไปหาแอปเปิ้ล แอปเปิ้ลหันมามองหน้าผมอย่างสงสัย "มึงจะทำอะไร!!" ฉันที่นั่งทานขนมอยู่และพอเธอเหลือบตาไปมองก็เห็นท่าทางของนายแม็ททิว และเห็นเขาเดินตรงมาหาเธอ มันทำให้เธอสงสัยและเอ่ยถามอย่างสงสัย "หึหึ" ผมแกล้งยกยิ้มเจ้าเล่ห์และเดินเข้าไปหาแอปดปิ้ลที่ตอนนี้เขยิบถอยหลัง จนผมก้มลงและยกมือขึ้นจับบ่าสองข้างแอปเปิ้ลไว้ "ไอ้สัส!!! มึงกลับไปนั่งที่เดิมเลย" ฉันที่เขยิบถอยหลังออกแต่ก็โดยนายแม็ททิวและยังเขายกมือขึ้นมาจับบ่าของเธอแล้วมันทำให้เธอรู้ว่า เขาคิดจะทำอะไร "หึหึ ก็กูจะขี่คอมึงไง" "ก่อนที่มึงจะได้ขี่คอกู คอกูคงหักซะก่อน!!" ฉันพอเสร็จก็ลุกขึ้นยืนจากโซฟาและจะเดินออกไปจากห้องนั่งเล่น แต่ก็ไมาลืมที่จะเอื้อมมือไปหยิบจานใส่ขนมเบื้องถือออกมาด้วย ก่อนที่จะเดินเข้าไปที่ห้องนอนและปิดประตูเสียงดัง ปัง!! หลังจากที่ผมแกล้งเดินเข้าไปหาแอปเปิ้ล มันก็รีบลุกขึ้นยืนและเดินออกจากห้องนั่งเล่นไป แต่มันก็ไม่ลืมที่จะหยิบจานใส่ขนมเบื้องไปด้วย ผมจึงนั่งลงที่โซฟาเหมือนเดิมและหยิบขนมที่เหลือขึ้นมาทานและนั่งดูทีวีที่แอปเปิ้ลเปิดทิ้งไว้ ฉันที่หนีเข้ามาอยู่ให้ห้องนอนและพึ่งนึกได้ว่าลืมปิดทีวี แต่ช่างเถอะนายแม็ททิวก็นั่งอยู่ข้างนอก ฉันจึงเดินมาที่โต๊ะตรงข้างเตียงและวางจานขนม ก่อนจะเดินไปที่ตู้เสื้อและค้นหาเสื้อผ้า พอค้นหาและเลือกดูเสื้อผ้าของเขาก็เจอชุดที่เธอพอจะใส่ได้ เธอจึงเดินตรงไปที่ห้องน้ำและจัดการอาบน้ำอาบท่า ไม่นานฉันก็อาบน้ำเสร็จเลยเดินออกมา ก็เห็นนายแม็ททิวนั่งอยู่บนเตียงนอน "เฮ้ยย!!! เข้ามาได้ไงว่ะ" ฉันที่เปิดประตูห้องน้ำออกมาด้วยผ้าเช็ดตัวพันรอบอก ก็ต้องสะดุ้งตกใจที่ออกมาแล้วเจอนายแม็ททิวนั่งอยู่ "เปิดประตูและก็เดินเข้ามา มึงนี้ก็ถามแปลก!!??" ผมที่นั่งดูหนังจนจบและปิดทีวีก่อนจะลุกขึ้นและเดินตรงไปที่ห้องนอน พอเปิดประตูห้องนอนเข้ามา ผมก็คิดว่าพอเปิดมาแล้วจะเจออีเมียมันนั่งอยู่ แต่มันกับว่างเปล่าพอเดินเข้าในห้องก็ได้ยินเสียงน้ำไหล มันทำให้ผมหันไปมองทันทีก็รู้ว่าที่แอปเปิ้ลไม่อยู่ห้องก็เพราะ มันอาบน้ำอยู่นี้เองผมจึงเดินไปที่เตียงนอน ก่อนจะล้มตัวลงนั่งเพื่อรอคนที่กำลังอาบน้ำอยู่ ไม่นานมันก็เปิดประตูออกมาและพอผมหันไปมองก็ต้องตกใจ ที่มันออกมาในสถาพแบบนี้ ไอ้เหี้ย!!! แข็งล่ะไอ้สัส โอ้ยย!! ทำไมหุ่นมึงมันน่าฟัดจังว่ะ "ไอ้สัส!! แล้วนี่จะจ้องกูอีกนานไหม??" ฉันที่ยืนจ้องมองหน้าเขา ที่ตอนนี้ก็กำลังจ้องฉันอยู่ แต่สายตาที่มองเธอมันทำให้เธอขนลุก "ไอ้หื่น ไอ้โรคจิต กูรู้นะว่ามึงคิดอะไรอยู่!!" และพอเธอก้มลงมาไอ้นั่รของเขาที่มันตั้งชี้ขึ้นมาก ฉันจึงรีบหันหลังให้เขาทันที ก่อนจะหันหน้าไปด่าเขาที่คิดอะไรกับเธออยู่ตอนนี้ "??" ผมที่ทำหน้างงกับคำพูดของแอปเปิ้ล และนั้นมันเป็นอะไรของมันครับ อยู่ดีๆก็หันหลังหนีผมแบบนั้น "อุ้ย!! ตั้งแต่ตอนไหน!!??" พอผมจ้องมองมันนานไปมันก็หนีหันมามองผม ที่นั่งมองมันอยู่ พอเธอเห็นว่าผมไม่เข้าใจที่เธอพูด นิ้วเรียวก็ยื่นออกมาก่อนที่มันจะชี้ลงมา พอผมก้มลงมองสิ่งที่แอปเปิ้ลชี้ก็เห็นเจ้าลูกรักมันกำลังชี้หน้ามันอยู่ ผมจึงอุทานเสียงเบาออกมาที่เห็นว่ามันตั้งพร้อมรบแบบนี้ "ไปจัดกรมันให้เรียบร้อยดิ่" ฉันที่หันหน้าไปมองเขา ก็เห็นนายแม็ททิวเขาก้มลงมองดูไอ้นั่นที่ชี้โด่อยู่ เธอจึงพูดให้เขาไปจัดการมันที่ห้องน้ำ "ทำไมกูต้องทำ??" ผมที่ก้มลงมองแก่นกายที่โด่ชี้หน้าผมอยู่ ก่อนเงยหน้าขึ้นและมองหน้าแอปเปิ้ล เธอบอกให้ผมไปจัดการไอ้นี้แต่ผมไม่ได้เป็นคนทำให้มันโด่ชี้นี้ครับ "มึงจะปล่อยมันไว้แบบนี้หรอ!!??" ฉันที่ร้องตกใจและหันกลับมามองเขา อย่างไม่เข้าใจว่าเขาจะปล่อยมันโด่เด่แบบนี้หรอ​ว่ะ "ใครทำมันตั้ง ก็ทำมันลงดิ่" ผมตอบหน้าตายนั่งลอยหน้าลอยตา ไม่สนใจสายตาแอปเปิ้ลที่จ้องเขม่นผมอยู่ ผมจึงจ้องมองมันกลับจ้องแบบบอกมันเป็นนัยๆว่า ’มึงนั้นล่ะ ที่ต้องมาจัดการกับมัน’ "อะไร!! ทำไมมองกูแบบนี้??" ฉันที่ยืนอยู่ก็เห็นสายตาที่เขาจ้องมองมาที่เธอแบบ ’มึงต้องเป็นคนทำอะไรแบบนี้’ "ไม่!! กูไม่ทำ" ฉันรีบตอบปฏิเสธเขาออกไปทันที ใครมันจะไปทำกันว่ะ ไอ้เหี้ย!!! "ไม่ต้องมากดดันกูด้วยสายตาแบบนั้น กูก็ไม่ทำ!!!" ฉันบอกปฏิเสธไป ถึงเขาจะจ้องมองเธอด้วยสายตาแบบนั้นแต่มันก็ไม่ได้ทำให้เธอตามน้ำหลงเชื่อเขาแน่นอน แต่แทนที่เขาจะลุกไปจัดการกับมัน เขาก็ไม่ลุกไปไหนยังคงนั่งจ้องมองเธออยู่เหมือนเดิม คือจะจ้องกูให้ท้องเลยหรือไงว่ะ "ตามใจมึง!! ทำมันเป็นแบบนี้แต่กลับไม่ยอมรับผิดชอบในสิ่งที่ตัวเองทำ นี่ล่ะน่าที่เขาเรียกว่า ทำคนอื่นท้อง แล้วไม่รับผิดชอบ" "เดี๋ยวๆ!! ไอ้สัส กูไปทำมึงท้องตอนไหนไม่ทราบ!!?? และมึงมีรังไข่หรอ" ฉันที่อยากจะบ้าตาย มีอยากที่ไหนมาบอกว่าเธอไปทำเขาท้องแล้วไม่รับผิดชอบ ไม่ทราบคุณเธอมีรังไข่กับเขาด้วยหรอ "กูไม่มีหรอรัง มีแต่สองใบ" "แล้วมึงจะพูดมาเพื่อ??" "กูไม่ได้ท้อง แต่น้องกูพอง รับผิดชอบด้วยอีเมีย!!!" ผมไม่สนใจสิ่งที่มันบอก และบอกให้มันรีบมาจัดการไอ้น้องชายของผมได้แล้ว "คือมึงต้องการจะให้กูทำให้ได้เลยใช่ไหม!!??" ฉันถามเขาไปอีกครั้งถึงจะรู้คำตอบดีอยู่แล้วก็ตาม แต่ก็อยากจะถามมันให้ชัวร์ไปเลย "ใช่!!" "แม้ตอบไม่คิดเลย อีเหี้ย!!" "เร็วๆมันพองจะแตกอยู่แล้ว!!" ผมไม่สนใจเสียงบ่นของแอปเปิ้ล ก่อนจะไปเร่งให้เธอรีบมาจัดการมันสักที เพราะเริ่มปวดมากแล้วด้วย!! ฉันลังเลอยู่นานพอสมควรก่อนจะตัดสินใจเดินเข้าไปหาเขาช้าๆ เอาว่ะ!! ทำให้มันจบๆไป เธอนั่งคุกเข่าลงตรงระหว่างขาของเขา และจัดการถอนกางเกงออกจะตัวเขา นายแม็ททิวก็ให้ความร่วมมือดีเลยที่เดี่ยว คงจะอยากมากแล้ว พอถอนกางกางออกมาก็เห็นแก่นกายขนาดใหญ่และยาวพอสมควร ที่ตอนนี้พองตัวอยู่ตรงหน้าเธอ "เร็วๆดิ่...อ่าาส์!!" ฉันรำคาญเสียงของเขาจึงเอื้อมมือไปจับแก่นกายและรูดขึ้นลงช้าๆ เธอนั่งชันเข่าและจัดการรูดแก่นกายของเขาไปมา "โอ้ววว เสียวหัว ซิ๊ดดดด" ฉันไม่สนใจว่าเขาจะเสียวมากแค่ไหน เธอรูดแก่นกายขึ้นลงเร็วขึ้นและแรงขึ้น ก่อนจะแลบลิ้นออกมาและเลียไปที่หัวเห็ดไปมา "ฮึ้มม" ฉันเลียหัวลงมาที่ลำแก่นและเลียไปมาก่อนจะอ้าปากและก้มลงครอบครองแก่นกายที่มีขนาดใหญ่และยาว "ฮึ้มม..." จ๊วบบบ จ๊วบบบ เธอเริ่มแรงดูดมากขึ้นและไหนจะมือที่จับลูบไล้เล่นไอ้ก้อนกลมๆสองก้อน ส่วนมือของเขาก็จับหัวของเธอกดลงมากขึ้น จนมันลึกมากลึกถึงลำคอ "อื้มม..." "โอ้ววว.....เร็วๆ....ซิ๊ดดด" มือของผมที่จับหัวแอปเปิ้ล ก็เอามือออกและจัดการปลดผ้าเช็ดตัวที่พันอกออก และเอามือเอื้อมไปจับหน้าอกอวบและออกแรงบีบ "อื้ออ..." ฉันรู้สึกเสียวซ่านและรูดขึ้นลงแรงและเร็วขึ้นๆ จึงรู้สึกว่ามันจะพองตัวขึ้นอีกนิด "อ่าาส์....จะแตกแล้ว.....โอ้ววว..." "จะแตก.....แล้ว" "แตก..." "แตก..." ผมที่หลับตาคลิ้มเมื่อรู้สึกว่าใกล้จะแตะขอบสวรรค์แต้ก็ต้องตกสวรรค์ดังตุบ!! ผมจึงลืมตาขึ้นมองและก้มลงมองแอปเปิ้ล ที่กำลังหยิบผ้าเช็ดตัวมาพันอก "ทำอะไร!!??" ผมถามขึ้นเมื่อเห็นแอปเปิ้ลพันผ้าเช็ดตัวเสร็จและทำท่าจะลุกขึ้นยืน "จะไปแต่งตัว!!" ฉันที่กำลังจะลุกขึ้นยืนเพื่อไปแต่งตัวให้เรียบร้อย และหันไปมองกน้าเขาอย่างสนใจ ก่อนจะเดินตรงไปที่ตู้เสื้อและเปิดดูว่ามีตัวไหนที่เธอพอจะใส่ได้บ้าง "แต่กู..." ผมที่เห็นว่าแอปเปิ้ลมีท่าทางไม่สนใจและยังเดินตรงไปที่ตู้เสื้อผ้า ก่อนที่มันจะรื้อหาชุดที่พอจะใส่ได้และแต่งตัว พอผมกำลังจะบอกแอปเปิ้ล แค่ผมเปล่งเสียงออกมาไม่ทันจะจบประโยคเลย มันก็หันกลับมามองตาขวางเลยครับ "อะไร!!??" แค่ได้ยินสองคำของเขา ฉันก็รู้ได้ทันทีว่าเขาอยากจะพูดอยากจะบอกอะไร เธอไม่รอให้นายแม็ททิวพูดจบก็หันกลับไปมองหน้าเขาและพูดขึ้น "ยังไม่เสร็จ!!" ผมที่ไม่มีโอกาสจะพูดจะบอกแอปเปิ้ลมัน ดูสายตาที่มันส่งมาคือ ’มึงจะอะไรกับกูนักหนาว่ะ’ ผมจึงเลือกบอกอะไรสำคัญๆสั้นๆได้ใจความที่มันพอจะเข้าใจได้บ้าง "แล้ว...??" "ทำให้เสร็จดิ่ มันจะเสร็จอยู่แล้วนี่!!" ผมบอกและชี้ไปที่ไอ้มังกรที่ตอนนี้ตั้งโด่เด่แบบนี้ และเริ่มปวดมากด้วย "จำเป็น!!??" "จำเป็นมากด้วย" ผมรีบตอบแอปเปิ้ลทันที จำเป็นดิ่ จำเป็นมากด้วย จะเสร็จอยู่แล้วแต่ดูมันทำกับไอ้มังกรผม (หื่นมากกว่า : หนวดแมว) ไม่ได้หื่น มันเป็นเรื่องปกติของผู้ชายอย่างเรา : แม็ททิว "หึหึ กูขี้เกียจว่ะ" ฉันก้มลงมองแก่นกายของเขาที่พองตัวตรงหน้า ก่อนจะเงยหน้าขึ้นกลับไปมองหน้าแม็ททิว และยกยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะเดินออกจากห้องไป "แอปเปิ้ล!!" "แอปเปิ้ล!!" "อีเมีย!!" ปัง!! หลังจากที่ยืนเถียงกับแอปเปิ้ลอยู่นานจนมันเดินออกไปจากห้อง และทิ้งผลงานที่มันทำกับผมไว้แบบนี้ได้ไงว่ะ ในเมื่อมันไม่ช่วยไอ้มังกรของผม "เฮ้ออ!!" ผมจึงถอนหายใจออกมาก่อนจะลุกขึ้นยืนจากเตียงและเดินตรงเขาห้องน้ำ เพื่อไปจัดการตัวเอง "โอ้ววว.....เมียจ้า" "ฮึ้มม..." "อ่าาส์...เมียจ้า....แรงอีก...ซิ๊ดดดด" "อ่าส์....จะแตกแล้ว...." "โอ้ววว....แตกแล้ว...." "แตกแล้ว...อ่าาส์" หนึ่งชั่วโมงหลังจากช่วยตัวเองในห้องน้ำเสร็จ ก็ล้มตัวลงนั่งที่อ่างอาบน้ำอย่างเหนื่อยหอบ ผมก้มลงมองน้ำขุ่นขาวที่พุ่งออกมาเต็มพื้น พอผมนั่งพักแปบหนึ่งก็จัดการอาบน้ำอาบท่าให้สะอาด ฉันที่เดินหนีออกมาจากห้องนอน เพราะถ้ายืนเถียงเขานานและตานั่นมันทนไม่ไหวจับเธอกดลงเตียงอีก เธอคงรับไม่ไหว หื่นขนาดนั้น ฉันเดินมาดูว่าตอนนี้ยังเหลือของที่นายแม็ททิวซื้อมาตอนบ่ายบ้างไหม พอเดินมาที่โต๊ะกินข้าวก็เห็นถุงใส่ขยะวางอยู่ "ไอ้ห่า!! แดกหมดเลยหรอว่ะ!!" เธอเห็นว่าบนโต๊ะกินข้าวไม่มีอะไรที่พอจะทานตอนเย็นได้ เธอจึงเดินกลับมาที่ห้องรับแขก และเดินตรงไปที่โต๊ะหน้าโซฟาว่ายังเหลือขนมหวานบ้างไหม พอเดินมาก็เห็นถุงใส่ขนมครกอยู่ไม่กี่ชิ้น เธอจึงหยิบถุงขนมครกขึ้นมาและจับการยัดมันลงท้อง ไม่นานขนมครกที่เหลืออยู่ก็ลงท้องของเธอจนหมด 15:40 น. เธอหันไปกลับมาดูนาฬิกาว่าตอนนี้กี่โมงแล้ว บ่ายสามกว่าแล้ว และพอทานขนมครกและรู้สึกว่าตัวเองจะง่วงนอนมาก เธอจึงล้มตัวลงนอนบนโซฟาและหลับตาลงทันที ก่อนจะเข้าสู่นิทาทันที ผมที่ใช้เวลาอาบน้ำไม่นานก็เดินออกมาจากห้องน้ำและตรงไปที่ตู้เสื้อผ้า และหยิบเสื้อกางเกงออกมาชุดนึงและจัดการแต่งตัวให้เรียบร้อย ก่อนจะเดินออกจากห้องนอนไปหาแอปเปิ้ลที่อยู่นอกห้อง พอผมเปิดประตูห้องนอนออกมาก็ไม่เห็นแอปเปิ่ลอยู่ แต่พอเดินตามหามันตามห้องต่างๆ ก็มาเจอมันนอนหลับอยู่บนโซฟา และมือมันก็ยังถือถุงขนมครกอยู่เลย "แหม!! ตะกละจริงเมียกู แดกไม่ปล่อยถุงเลยนะมึง" ผมจึงเดินเข้าไปหาแอปเปิ้ลที่นอนหลับอยู่บนโซฟา ก่อนจะย่อตัวลงนั่งเพื่อเก็บถุงขนมครกออกจากมือแอปเปิ้ล พอผมกำลังจะเอาถุงออกจากมือแอปเปิ้ล อยู่ๆมันก็เสือกกำมือที่ถือถุงแน่น ผมก็พยายามแกะมือแอปเปิ้ลออกจากถุง ยิ่งแกะมันยิ่งกำแน่น จะหวงอะไรปลายนั้นว่ะ "อื้ออ....ปล่..อย" "!!??" ผมที่พยายามแกะมือของแอปเปิ้ลออกจากถุง แต่ต้องชะงักเพราะได้ยินอะไรบ้างอย่าง และหันไปมองหน้าแอปเปิ้ลที่ขยับปากอะไรไม่รู้ "มึงพูดว่าอะไรนะ??" ผมก้มหน้าลงเข้าไปใกล้เพื่อจะลองฟังว่ามันพูดอะไร "อื้ออ...ปล่..อย..ดิ่" "ปล่อย!!?? ปล่อยอะไรของมึงว่ะ!!" พอผมได้ยินสิ่งที่แอปเปิ้ลมันพูด ก็สงสัยทันทีว่าบอกให้ปล่อยหรือมันละเบอว่ะ "แอปเปิ้ล!!" ผมจึงตัดสินใจที่จะตื่นมันให้ตื่น ผมจึงเขย่าตัวและเรียกมันไปด้วย "อื้ออ!!" "ตื่นๆๆ แอปเปิ้ล!!" พอผมเรียกและเขย่ามันไม่หยุดจนแอปเปิ้ลเริ่มรำคาญและพิงตัวเข้าหากับโซฟา "ตื่นได้แล้วอีเมีย มันไม่หิวหรือไงกูจะพาไปกินซีฟู้ด" พอผมตะโกนบอกมันเท่านั้นล่ะครับ แอปเปิ้ลมันก็ดีดตัวลุกขึ้นนั่งบนโซฟาทันที ก่อนมันจะหันหน้ามามองหน้าผม "ไปๆๆ กูกำลังอยากพอดี!!" ฉันที่เผลอนอนหลับไปและรู้สึกถึงแรงเขย่าตัวและเสียงเรียก เพราะรู้ว่าคนที่เขย่าและเรียกเธอมันมีแค่คนดี เธอรู้สึกรำคาญจึงหันหลังให้นายแม็ททิว เป็นการบอกว่า ’กูจะนอน อย่ามากวน!!’ ตอนแรกคิดว่ามันจะเลิกปลุกไปแล้วซะอีก เปล่าเลยคุณชายเอาอาหารซีฟู้ดมาลอง เหอะ คิดว่ามันจะสำเร็จหรอ เอาของกินมาลองคนอย่างแอปเปิ้ล บอกเลย.... ดีดตัวลุกขึ้นมาแค่ไม่ทัน ตื่นเต็มตาแบบตากูสว่างเลยอ่ะตอนนี้ และก็รู้สึกว่าจะเริ่มหิวนิดๆแล้วด้วย (มึงพึ่งจะกินไปเมื่อกี้นี้นะ : หนวดแมว) อะไรหนวด!! กินแล้วกินอีกไม่ได้หรอไง : แอปเปิ้ล (อีหมู!! : หนวดแมว) เมื่อกี้พูดว่าอะไรนะ!!?? : แอปเปิ้ล (เปล่าไม่ได้ว่าพูด อีหมู จริงจริ๊ง : หนวดแมว) ไม่ค่อยจะมีพิรุธเลย : แอปเปิ้ล "ไปล้างหน้าล้างตาและค่อยไปทานข้าวเย็นกัน" ผมรีบบอกแอปเปิ้ลให้ลุกไปล้างหน้าล้างตา ผมจะได้พามันไปกินข้าวเย็น "อื้มม" ฉันที่กำลังคิดถึงอาหารทะเลมากมายที่อยากลิ้มลองก็รู้สึกน้ำลายไหลแล้ว พอนายแม็ททิวไล่มห้เธอลุกขึ้นจากโซฟาไปล้างหน้าล้างตา ฉันก็ไม่รอช้ารีบลุกขึ้นออกจากโซฟาและวิ่งออกจากห้องนั่งเล่น ฉันเดินตรงไปที่ห้องรอนและหยิบผ้าเช็ดหน้าผืนเล็ก เดินเข้าห้องน้ำจัดการล้างหน้าล้างตาจนเสร็จ "กูพร้อมแล้ว!!" ฉันที่ไปจัดการธุระส่วนตัวเสร็จก็เดินออกมาจากห้องนอน ก่อนจะเดินตรงไปหานายแม็ททิวที่นั่งใส่รองเท้าอยู่หน้าประตูห้อง เขาไม่พูดอะไรแค่หันหน้ามามองเธอเล็กน้อยก่อนจะหันกลับไปใส่รองเท้าต่อ ส่วนเธอก็ไม่ได้สนใจเท่าไร เดินตรงมาที่ตู้เก็บรองเท้าและหยิบรองเท้าของตัวเองออกมาใส่ให้เรียบร้อย ฉันตรวจดูความเรียบร้อยก่อนออกไปจากห้อง และหันไปมองนายแม็ททิวที่นั่งใส่รองเท้ายังไม่เสร็จ วันนี้จะได้กินไหมข้าวอ่ะ ใส่นานแท้ "ไปเลยป่ะ!!" ฉันที่ยืนบ่นเขาในใจก็ชะงักเพราะเห็นว่าเขากำลังลุกขึ้น เธอจึงถามเขาว่าจะไปเลยไหม เขาไม่ตอบแต่เอื้อมมือมาจับมือของเธอ ฉันก็มองมือของเขาที่จับมือของเธออย่างงงและเงยมองหน้าเขาอย่างสงสัย ก่อนที่เขาจะจูงมือของฉันออกมาจากห้อง ผมที่ไม่ได้ตอบอะไรแอปเปิ้ลมันไปและจัดการใส่รองเท้าให้เรียบร้อย แต่พอเหลือบตาไปมองแอปเปิ้ลที่ยืนดูความเรียบร้อยของตัวเองอยู่ ผมก็ลุกขึ้นยืนและเสียงแอปเปิ้ลก็ดังขึ้นมาอีก และจูงมันออกมาจากห้อง ตลอดทางที่ผมจูงมันออกมาเสียงบ่นเสียงด่าดังไม่หยุด จนคนผ่านไปใครมาต่างพากันหันมามองไม่หยุด "นี่ปล่อยนะ!! จะจูงอีกนานไหมว่ะ คนนะไม่ใช่หมา นี่ได้ยินไหม!!!!!" ฉันที่ถูกนายแม็ททิวลากออกมาจากห้อง เธอก็พยายามแกะมือเขาออกแต่มันไม่ง่ายเลย ตลอดทางที่ถูกลากมาเธอก็โวยวายเสียงดังไม่หยุด จนเขาที่อยู่ดีๆก็หยุดลากและหันกลับมามองหน้าของเธอ เธอก็เงียบปากและมองหน้าเขากลับเหมือนกัน "เลิกโวยวายเสียงดังได้ไหม คนอื่นเขามองมึงกันทั้งโรงแรมแล้ว!!" พอผมหันกลับไปมองหน้ามัน แอปเปิ้ลก็หุบปากและจ้องมองหน้าผมกลับ ผมจึงบอกมันให้เลิกโวยวายเสียงดังสักที "เออ!! มึงก็ปล่อยมือกูด้วย ไม่ต้องมาจับ!!" "ทำไมกูจะจับ มีอะไรไหม!!??" "ไม่ต้องจับก่อนได้มั้ง กูก็เดินตามมึงอยู่แล้ว" "ไม่!! เดี๋ยวมึงหลง กูขี้เกียจตามหา" "แต่....." "ไม่ต้องพูดมาก ไปได้แล้ว" "ไม่หิวหรือไง!!??" "เออ!!" ฉันก็ต้องจำใจปล่อยให้เขาจูงมือของเธอต่อไป เขาพาเธอเดินออกมาจากโรงแรมและเดินตามริมหาดทราย ที่มีร้านอาหารทะเลมากมายให้เลือกทาน ไม่นานเขาก็พาเธอมาร้านอาหารบุฟเฟ่ต์ทะเลซีฟุ้ด ที่ตอนนี้เริ่มมีนักท่องเที่ยวและคนไทยต่างพากันเข้าไปนั่ง "สวัสดีดีมากี่ท่านค่ะ" เสียงพนักงานต้อนรับพูดขึ้นหลังจากเห็นพวกเธอเดินเข้ามาในร้าน ก่อนจะถามพวกเขาว่ามากันกี่คน "2" ผมจึงบอกพนักงานสาวและส่งยิ้มหวานมาให้ผม แต่ผมไม่สนใจจูงมือแอปเปิ้ลที่ยืนอยู่ข้างหลังให้มายืนอยู่ข้างๆผม "เชิญทางนี้ค่ะ" พนักงานสาวที่หันมามองเธอด้วยสายตาไม่พออกพอใจ ก่อนจะพาพวกเขาสองคนมาที่โต๊ะว่างและส่งเมนูมาให้พวกเขาเลือกดู ฉันที่ถูกเขาจูงมาตลอดทางจนมาถึงร้านอาหารบุฟเฟ่ต์ทะเลซีฟุ้ด และฉันก็เดินตามหลังเขามาจนมาหยุดยืนอยู่ด้านหลังเขา ก่อนที่เขาจะดึงเธอให้มายืนอยู่ข้างๆอีกที พนักงานก็พาฉันกับเขามาที่โต๊ะก่อนจะส่งเมนูมาให้ ฉันก็เลือกดูไปมาก็จะหันไปส่งกับพนักงาน แต่พนักงานมันกลับไม่สนใจสิ่งที่เธอสั่ง เอาแต่ยืนจ้องมองหน้านายแม็ททิวและยิ้มไปด้วย "แค่กๆ!!!" ฉันที่นั่งมองดูพนักงานสลับมามองนายแม็ททิวไปมา ก่อนจะแกล้งไอออกมาเสียงดัง ทำให้นายแม็ททิวเงยหน้าจากเมนูมามองหน้าเธออย่างเป็นห่วง ส่วนยัยพนักงานก็มองเธออย่างไม่พอใจอีกแล้ว "เป็นอะไรหรือเปล่า!!??" ผมที่รับเมนูมาจากพนักงานและก้มลงมองว่าจะเลือกทานอะไร และได้ยินเสียงแอปเปิ้ลมันสั่ง และอยู่ๆมันก็ไอออกมาเสียงดัง ทำให้ผมตกใจรีบเงยหน้าขึ้นมองอย่างเป็นห่วง "เค้าหิวจัง!!" ฉันที่เห็นสายตาความเป็นห่วงของเขาและไหนจะสายตาไม่พอใจของพนักงาน มันทำให้เธอแกล้งออดอ้อนเขา จนเขามีสีหน้าตกใจเล็กน้อย "!!??" "เค้าอยากกินนี้ อันนี้และอันนี้ตัวสั่งให้เค้าหน่อยนะ" ฉันไม่สนใจสีหน้าและท่าทางงวยงง และลุกจากที่นั่งตัวเองเดินไปนั่งลงข้างๆเขา ก็จะหยิบเมนูและชี้ให้เขาดู "ได้..ได้ครับ" ผมที่ตกใจว่าเป็นอะไรแต่ตอนนี้ตกใจยิ่งกว่า ที่อยู่ดีๆมันก็เกิดบ้าอะไรขึ้นมาถึงได้มาออดอ้อนเขาแบบนี้ ผมจึงหันไปสั่งอาหารที่แอปเปิ้ลมันชี้บอกและของตัวเอง ไม่นานพนักงานก็รับออเดอร์และเดินจากไปที่โต๊ะ พอพนักงานเดินออกไปได้ไม่นานมันก็ลุกกลับไปนั่งที่เดิม ผมได้แต่นั่งมองมันอย่างงวยงง และเริ่มคิดได้ว่าคงจะหงุดหงิดเพราะหิวข้าวแน่นอน ไม่นานพนักงานก็เดินมาเสิร์ฟอาหารที่ผมและแอปเปิ้ล หน้าตาก็ตามในรูป(อ้างอิง) พออาหารถูกวางจนครบ แอปเปิ้ลมันก็ลงมือทานทันที ผมที่เห็นมันทานก็ลงมือทายด้วยเหมือนกัน เรานั่งทานกันเงียบๆไม่มีการคุยกันเลย มีแต่ผมที่จะเหลือบตามองมันเป็นระยะๆ ส่วนแอปเปิ้ลมันก็ไม่สนใจใคร กินอย่างเดียวกินแบบชาตินี้จะไม่มีโอกาสได้มากินอีกแล้ว พวกเรานั่งทานกันไปเรื่อยๆจึงหมด และนั่งพักแปบหนึ่งก่อนจะลุกจากเก้าอี้เพื่อไปจ่ายเงิน ฉันที่เห็นเขาลุกขึ้นจึงลุกตาม "ไปเดินเล่นกันไหม!!??" พอเขาจ่ายเงินเสร็จก่อนชวนเธอไปเดินเล่น มันก็ดีนะเพราะตอนนี้เริ่มอิ่มมากแล้ว ออกไปเดินให้มันย่อยคงจะดีไม่น้อย ฉันไม่ตอบอะไรแต่พยักหน้าตกลง นายแม็ททิวก็จูงมือเธอออกมาเดินเล่นแถวหาดทราย ฉันเดินรับลมทะเลมาเรื่อยๆ เสียงคลื่นที่ซัดเข้าหาดทรายเสียงดัง "คุณแม็ททิว!!??" "!!!" -------------------------------------------