หนี - 43

หลังจากที่ยืนเถียงทะเลาะกันจนไอ้ฟิวเวอร์ที่เดินเข้าไปในห้องแล้ว ต้องเปิดประตูออกมาด่าพวกเราสองคนอีกรอบ และดูเหมือนถ้าผมกับแอปเปิ้ลยังไม่หยุดทะเลาะกัน คงได้โดนไม่ฟิวเวอร์เตะออกมาจากบ้านมันแน่นอน "พอๆถ้าจะยืนเถียงยืนทะเลาะกันแบบนี้คืนนี้คงไม่จบ และคงจะโดนมันเตะส่งไปแน่" ผมจึงยอมแพ้และบอกให้แอปเปิ้ลมันหยุดพูดได้แล้ว ก่อนจะเดินตรงไปที่ประตูห้องและเปิดออก แต่ไม่ลืมที่จะลากแอปเปิ้ลเข้ามาด้วย "นี่!! นายปล่อยนะ และจะลากกูเข้ามาด้วยทำไม" ฉันที่ตอนแรกยืนทะเลาะกับนายแม็ททิวอยู่ก็ต้องหยุดลง เพราะคำพูดของพี่ฟิวเวอร์และไหนจะคำพูดของเขาอีก ฉันที่กำลังจะอ้าปากพูดอะไรบ้างอย่างก็ต้องชะงัก ก็อยู่ดีๆนายแม็ททิวก็จับมือของฉันและยังลากเธอเข้ามาให้ห้องนอนที่พี่ฟิวเวอร์เตรียมไว้ให้เธอ "ไม่ต้องพูดมาก ไปอาบน้ำได้แล้ว!!" พอผมลากแอปเปิ้ลเข้ามาในห้องนอนและปิดประตูห้องเสร็จ ก่อนจะบอกให้แอปเปิ้ลไปอาบน้ำ อละจะได้มานอนพักผ่อนกันสักที "ซิ่!! แล้วจะให้ฉันใส่ชุดอะไร!!??" นายแม็ททิวที่ไม่สนใจฟังคำพูดของฉันเลยแม้แต่น้อยและยังมาออกคำสั่ง สั่งให้เธอไปอาบน้ำ ให้อาบน้ำอ่ะพอเข้าใจแต่จะให้กูใส่ชุดอะไรนี่สิ่ "แก้ผ้ามั้ง!! ก็ไปหาดูในตู้เสื้อผ้าดิ่ เร็วๆด้วยกูจะได้อาบต่อ" ผมที่เดินตรงมาที่เตียงนอนก่อนจะล้มตัวลงนอนอย่างเหนื่อยล้าและง่วงนอน ก่อนจะหันกลับไปมองแอปเปิ้ลที่ยืนกอดอกอยู่ ผมจึงแกล้งบอกแอปเปิ้ลมันไปจากตอนนี้ทำหน้าไม่พอใจอยู่แล้ว ตอนนี้คงจะดูโมโหผมมาขึ้น ผมจึงเลิกแกล้งมันเพราะเดี๋ยวมันจะไม่ยอมให้ผมนอนแน่นอน "เออ!!" ฉันก็เดินกระทืบเท้าตรงไปที่ตู่เสื้ออย่างไม่ค่อยจะพอใจเท่าไรนั้น และเปิดตู้ออกมาดูว่ามีเสื้อผ้าชุดไหนที่เธอสามารถพอจะใส่ได้ไหม พอได้ชุดที่ต้องการแล้วฉันก็เดินตรงไปที่ห้องน้ำ ก่อนจะเปิดประตูและเข้าไปข้างใน ฉันจัดการอาบน้ำทำความสะอาดร่างกายตัวเอง ไม่นานฉันก็อาบน้ำเสร็จและแต่งตัวให้เรียบร้อย ก่อนจะเดินออกมาจากห้องน้ำ พอเปิดประตูห้องน้ำำออกมาก็เห็นว่านายแม็ททิวได้นอนหลับอยู่บนเตียงนอนเรียบร้อยแล้ว ฉันจึงเลิกสนใจและเดินตรงไปที่โต๊ะหน้ากระจก หยิบหวีขึ้นมาหวีผมให้เรียบร้อย ฉันจึงหันกลับไปมองที่เตียงนอนว่าจะลงไปนอนเตียงเดียวกับเขา หรือจะไปนอนที่โซฟาข้างๆผนังห้องดี พอคิดมาคิดไปว่าทำไมตัวเองต้องเสียสละไปนอนตรงโซฟาให้ปวดหลังด้วย "นอนเตียงนี้ล่ะ และดูท่าหมอนั่นมันก็หลับไปแล้วด้วย คงไม่มีแรงพอมาทำอะไรเธอได้หรอมั้ง" ฉันจึงก้าวขาขึ้นไปบนเตียงฝั่งตรงข้ามกับนายแม็ททิว ก่อนจะล้มตัวลงนอนเพราะตอนนี้เริ่มรู้สึกขึ้นความเหนื่อยล้าและง่วงนอนมาก พอฉันล้มตัวลงนอนบนเตียงจัดท่าทางให้รู้สึกนอนหลับสบาย ก่อนจะหลับตาลงและเข้าสู้นิทราไปทันที 07:00 น. ก๊อก ก๊อก ก๊อก ก๊อก "ไอ้แม็ททิว!!" ก๊อก ก๊อก ก๊อก "ตื่นเว้ย!! ไอ้สัสมึงจะนอนอีกนานไหมว่ะ!!" เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นพร้อมกับเสียงตระโกนเรียกของคนด้านนอกที่พยายามเคาะเรียกให้คนด้านในเปิดประตู แต่ดูเมื่อว่ายิ่งเคาะหรือเรียกคนด้านในก็ไม่ยอมเปิดประตูออกมาสักที มันทำให้คนด้านนอกต้องตระโกนสั่งแม่บ้านให้ลงไปหยิบกุญแจห้องมาให้เขา ไม่นานเกือบรอแม่บ้านก็วิ่งขึ้นมาพร้อมกับกุญแจห้องและเปิดประตูเข้าไปด้านใน พอประตูห้องเปิดออกเขาก็เดินเข้าไปในห้องอย่างเร่งรีบเพื่อไปปลุกคนที่เขาจะคุยด้วย แต่พอเข้าไปก็เห็นว่าเพื่อนตัวเองมันกำลังลักหลับเมียตัวเองอยู่บนเตียงนอน "ไอ้สัส!!! มึงหยุดหื่นก่อนได้ไหม!!" พอเปิดประตูห้องนอนเปิดออกก็เดินเข้าไปในห้อง แต่ก็ต้องตกใจกับสิ่งที่เห็น คือไอ้เพื่อนตัวดีนอกจากมันจะไม่ยอมลุกลงมาเปิดประตูให้ ’ดู!! ดูมันทำอะไร ไม่เกรงใจกูบ้างเลย’ "ไอ้เหี้ยฟิวเวอร์!! ไอ้สัส!! ใครใช้ให้มึงเข้ามา...ออกไปดิ่!!" ผมที่รู้สึกตัวตื่นและหันไปมองคนที่นอนหันหลังให้ก็เห็นแผ่นหลังของร่างบางนอนอยู่ ผมจงเขยิบเข้าไปใกล้ๆก่อนจะอ้อมกอดจากด้านหลัง จังหวะที่เอื้อมมือไปกอดร่างบางมือก็จับไปโดนก้อนอะไรบ้างอย่างมันนิ่มๆและยิ่งบีบยิ่งมันส์มือ ยิ่งบีบยิ่งรู้สึกฟิน ผมจึงจับตัวแอปเปิ้ลให้นอนหงายก่อนจะค่อยๆขึ้นไปคร่อมร่างของมันที่ตอนนี้หลับอยู่ ผมจึงเอื้อมมือไปแกะกระดุกเสื้อเชิ้ดสีขาวตัวใหญ่ด้านบนออก จึงเผยให้เห็นเนินอกอวบใหญ่ขาว ยิ่งแกะเรื่อยๆก็เห็นยอดปทุมถันสีหวานกำลังตั้งชูชันน่าดูด ผมไม่รอช้าก้มหน้าลงก่อนจะค่อยอ้าปากและง้าบเข้าที่ยอดปทุมถันที่ตั้งชูชันและค่อยๆออกแรงดูดเบาๆ เพื่อไม่ให้คนตัวเล็กที่กำลังถูกผมลักหลับตื่นขึ้นมา ผมที่กำลังมัวเมากับยอดปทุมถันตรงหน้า โดยไม่ได้สนใจว่าตอนนี้ได้มีบุคคลที่สามได้เข้ามายืนดูเขากำลังจะเล่นหนังสดอยู่ ถ้าบุคคลที่สามไม่พูดทักขึ้นมาผมก็คงไม่รู้ "อื้ออ" "ไอ้สัส!! มึงจะจัดแต่เช้าเลยหรือไงว่ะ!!"ไอ้ฟิวเวอร์ที่ได้รับโทรศัพท์สายตรงจากเพื่อนเรื่อง ไอ้เหี้ยแม็ททิวกับเมียมัน ซึ่งเป็นใครไปไม่ได้นอกจากเพื่อนของเมียไอ้เหี้ยสเวนมัน "เออ!! ออกไปดิ่" ผมที่กำลังดูดยอดปทุนถันสีหวานก็ต้องตกใจและรีบเอาตัวของตัวเองบังร่างบางที่นอนหลับอยู่ ก่อนจะหันกลับไปมองหน้าไอ้ฟิวเวอร์อย่างไม่พอใจและออกปากไล่ "ไม่ออกเว้ย!! นี่บ้านกู!!" เสียงปฏิเสธของไอ้ฟิวเวอร์ดังขึ้นพร้อมกลับเดินไปนั่งลงโซฟาข้างๆห้อง อย่างไม่สนใจสายตาไม่พอใจของผมเลยแม้แต่น้อย ผมและไอ้ฟิวเวอร์ได้แต่จ้องหน้ากันอย่างไม่มีใคร เสียงโวยวายเสียงดังของคนสองคนที่ต่างไม่ยอมกัน แต่เพราะการพูดคุยเสียงดังมันทำให้คนที่นอนหลับอยู่ถึงกับหงุดหงิดขึ้นมา "อื้ออ!! หนวกหูออกไปคุยกันที่อื่นดิ่ คนจะนอน!!" ฉันที่นอนหลับสบายแต่ก็ต้องรู้สึกรำคาญเพราะเสียงเหมือนคนคุยกันหรือเถียงอะไรซักอย่างดังขึ้นไม่หยุด และมันทำให้เธอที่กำลังนอนหลับอยู่ก็ต้องดิ้นตัวลุกขึ้นนั่ง ก่อนจะโวยวายเสียงดังให้คนที่คุยกันหรือเถียงกัน ให้เงียบปากลงสักที!! "ไม่ต้องมุด ไอ้สัส!! ลุกเลยกูมีเรื่องจะคุย!!" เสียงโวยวายของแอปเปิ้ลทำให้ผมกับไอ้ฟิวเวอร์ต้องหันกลับไปมองก็เห็น แอปเปิ้ลที่นอนอยู่ดิ้นตัวลุกขึ้นนั่งโวยวายเสียงดัง ผมจึงจับตัวแอปเปิ้ลลงนอนที่เดิมและมุดเข้าไปใกล้ผ้าห่ม แต่ก็ต้องชะงักเพราะเสียงไอ้เหี้ยฟิวเวอร์ดังขึ้น และอารมณ์ที่จะจัดเมียตอนเช้าก็หายไปทันที "มาคุยเหี้ยอะไรตอนนี้ว่ะ!!" ผมที่กำลังจะมุดเข้าไปใกล้ผ้าห่มก็ต้องเขยิบออก ก่อนจะตัดสินใจก้าวขาลงจากเตียงนอนด้วยอารมณหงุดหงิด "ไม่ต้องพูดมาก!!"ไอ้ฟิวเวอร์ที่เห็นว่าผมยอมลงจากเตียงนอนมันก็หันมาบอกก่อนจะเดินออกจากห้องนอนไป ผมก็เลยต้องเดินตามมันออกมา "มีอะไร!! ถ้าไม่ใช่เรื่องสำคัญ...กูเอามึงตามแน่" พอผมเดินออกมาจากห้องนอนเสร็จก็ถามไอ้ฟิวเวอร์ขึ้น แต่ไม่ไม่วายที่จะคาดโทษและขู่มันไว้ "หึหึ ทำไมครับ ไอ้สัส!!!" "อย่ามากวนตีนกูมีอะไรก็รีบพูดมา ไอ้ห่า!!" นอกจากไอ้ฟิวเวอรมันจะไม่กลัวคำขู่ของผม แต่มันกลับหันมาเยาะเย้ยผมอีก มันน่าจะโดนสักทีสองทีจริง!! "ไอ้เหี้ยสเวนมันโทรมานัดเจอกู ไอ้คาเรนและไอ้เปเปอร์"ไอ้ฟิวเวอร์ที่เห็นอาการของผม ก่อนที่มันจะเลิกแกล้งมันและยอมพูดเข้าเรื่องที่มันเข้ามาขัดจังหวะผมกับแอปเปิ้ล "แล้วมันเกี่ยวอะไรกับกูด้วย มันนัดเจอพวกมึงสามคน" ผมที่ได้ยินสิ่งที่ไอ้ฟิวเวอร์พูดก็รู้สึกงง ถ้าไอ้สเวนมันนัดเจอพวกมันสามคน และมันมาเกี่ยวอะไรกับผมด้วย ผมจึงถามไอ้ฟิวเวอร์อย่างงงและไม่เข้าใจที่มันพูด "มึงไม่อยากรู้หรอ ว่าไอ้เหี้ยสเวนมันนัดเจอพวกกูสามคนไปทำไม!!??"ฟิวเวอร์ก็ยังเป็นฟิวเวอร์ ไอ้เรื่องชอบเล่นลิ้นนี้ถนัดนักนะ ซักวันผมจะตัดลิ้นมันไม่ให้มีโอกาสมาเล่นลิ้นอีก "กูจะไปรู้หรอว่ะ ตกลงมึงต้องการจะบอกอะไรกับกู หรือมีเรื่องแค่นี้!!??" ผมตอบมันไปอย่างไม่เข้าใจว่าสิ่งที่ไอ้ฟิวเวอร์พูด มันเกี่ยวอะไรกับผมด้วยถ้าถามว่าอยากรู้ไหมก็ตอบได้แบบ 50 50 ว่าอยากและก็ไม่อยาก พอคิดว่าไอ้ฟิวเวอร์มันคงไม่มีอะไรจะพูดและก็รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมา ผมจึงตั้งใจจะเดินกลับเข้าห้องนอนเพื่อไปเล่นลักหลับอีเมียมันต่อ มือยังไม่ทันจะเอื้อมไปจับลูกบิดก็ต้องหันกลับไปมองไอ้ฟิวเวอร์มันอีกครั้ง "เรื่องมึงกับน้องแอปเปิ้ล" ไอ้ฟิวเวอร์ที่เห็นท่าทางไม่สนใจของแม็ททิวและไหนจะทำท่าจะเดินกลับเข้าไปในห้องนอน ก็คงไม่พันเรื่องลักหลับน้องเขา มันทำให้เขาต้องพูดทักขึ้นเพื่อหยุดมัน "ทำไม!!??" ผมที่ตอนแรกจะเดินกลับเข้าห้องนอนแต่ก็ต้องชะงักคำพูดของไอ้ฟิวเวอร์ ที่อยู่ๆมันก็พูดขึ้นมาถ้าแค่เรื่องของตัวเอง ผมก็คงไม่สนใจอะไรเลยแต่นี้มันยังมีเรื่องของอีเมียผมด้วย มันทำให้ผมต้องหันกลับไปถามไอ้ฟิวเวอร์อย่างสงสัย "กูจะไปรู้ไหม!!?? รู้แค่ว่าให้บอกไอ้คาเรนและไอ้เปเปอร์" ไอ้ฟิวเวอร์ตอบตามความจริง เพราะเขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าไอ้สเวนเรียกพบด้วยเรื่องอะไรแต่ที่แน่ๆ คงไม่จะพ้นเรื่องของไอ้แม็ททิวแลพน้องแอปเปิิ้ลแน่นอน "เออ!! ไม่ว่ามันจะถามอะไร มึงก็อย่าไปบอกมันล่ะ" ผมคิดว่าไอ้สเวนมันคงจะถามเรื่องผมกับแอปเปิ้ลแน่นอน เพราะวันก่อนมันและเพื่อนของแอปเปิ้ลไปเจอผมกับอีเมียที่พัทยา ผมจึงพูดดันไอ้ฟิวเวอร์และยังสั่งห้ามให้ผมพูดเรื่องของผมกับแอปเปิ้ลเด็ดขาด พอผมพูดเสร็จใบหน้าของไอ้ฟิวเวอร์กทำหน้าทำตาสงสัยปมไม่เข้าใจกับสิ่งที่ผมบอก "ทำไม??" "ไม่ต้องรู้หรออ" ผมไม่ตอบคำถามของมันและยกยิ้มขึ้นอย่างกวนตีน ก่อนจะหันหลังและเดินกลับเข้าห้องนอนไปทันที "ไอ้สัส!!!" ------------------------------------------- ดราม่ายังไม่มา....มาแต่ความหื่นของอีพี่มันมาล้วนๆ....