หนี - 51

ฉันรู้สึกไม่ดีเลยจึงรีบเดินกลับเข้าไปในรถก่อนจะขับรถออกจากโรงพยาบาล ฉันขับรถมั่งหน้าไปคอนโดของนายแม็ททิว วันนี้ฉันตัดสินใจว่าจะยอมบอกความจริง เรื่องที่ตัวเองท้องให้เขาได้รับรู้ ไม่นานรถเฟอร์รารี่สีดำก็เลี้ยวเข้ามาในคอนโดก่อนจะขับเข้าไปที่ลานจอดรถ ฉันนั่งอยู่ในรถก่อนจะค่อยๆสูดลมหายใจเข้ามาลึกๆ เมื่อทำใจได้และคิดว่าไม่ข้าก็เร็วเขาก็ต้องรู้เรื่องที่เธอกำลังท้องอยู่ ฉันเอื้อมมือไปเปิดประตูรถและก้าวขาออก ฉันเดินตรงไปที่ลิฟท์และกดปุ่มเรียก ไม่นานประตูลิฟท์ก็เปิดออก ฉันจึงเดินเข้าไปด้านในและกดชั้นที่ต้องการจะขึ้น ฉันที่ยืนรอลิฟต์อยู่ก็หยิบโทรศัทพ์ขึ้นมา ’นายแม็ททิว’ ฉันกดเบอร์ของนายแม็ททิวทันที รอไม่นานคนปลายสายก็กดรับสายเธอทันที (ฮัลโหล) "ฉันมีเรื่องสำคัญจะคุยด้วย" (เรื่องอะไร??) "กูกำลังขึ้นไปหา" (เออ!!....มาเร็วล่ะกูคิดถึง) "แค่นี้ล่ะ" หลังจากที่ฉันคุยกันนายแม็ททิวและกดวางสายไป อยู่ดีๆฉันก็ยกยิ้มขึ้นมาทันทีที่เขาบอกว่าคิดถึง แต่พอรู้สึกตัวว่าตัวเองยิ้มอยู่ก็รีบหุบทันที นี้กูท่าจะบ้าอยู่ดีก็ยืนยิ้มคนเดียว ไม่ใช่มั้งคนอย่างกูนี่นะรักนายแม็ททิวมัน เป็นไปไม่ได้กูไม่เชื่อว่ากูรักมัน โอ้ยยยกูรักมันจริงๆหรอว่ะเนี้ย ไม่ใช่เว้ย!! (นางเอกกูท่าจะบ้าทะเลาะกับตัวเองได้ด้วย : หนวดแมว) ไม่ได้บ้า...แค่สับสน..ต้องกูรักแม็ททิวใช่ไหม : แอปเปิ้ล (มันจะจบตอนอยู่แล้ว...พึ่งจะมารู้สึกตัว....นางเอกกูความรู้สึกช้าจริง : หนวดแมว) หลังจากที่ยืนทะเลาะกับตัวเองได้สักพัก ไม่นานประตูลิฟต์ก็เปิดออก ฉันพยายามส่ายหัวไปมาก่อนจะก้าวขาออกจากลิฟต์ และเดินตรงไปที่ห้องของนายแม็ททิว ฉันมายืนอยู่ที่หน้าประตูห้องของเขาก่อนจะหยิบคีย์การ์ดที่เขาเคยให้ำว้ออกมา ก่อนจะเปิดประตูห้องเข้าไปด้านใน "กลับมาแล้วหรอ!!??" ผมที่กำลังแต่งตัววันนี้คุณแม่ของผมได้โทรเข้ามา หลังที่ผมวางสายแอปเปิ้ลไป วันนี้ท่านชวนให้ไปกินข้าวที่บ้านกับท่าน ผมก็ไม่รู้จะปฏิเสธอย่างไรดีและอีกอย่างผมก็ไม่ค่อยได้กลับบ้านไปหาท่าน กลับไปที่ไรต้องมียัยคาร่าอยู่ด้วยตลอด "จะไปไหน??" ฉันที่เปิดประตูเข้ามาในห้องก็เห็นส่านายแม็ททิวกำลังแต่งตัว เหมือนคนกำลังจะออกไปข้างนอก เธอจึงถามเขาขึ้นอย่างสงสัย "กูต้องไปทานข้าวกับคุณแม่ มึงจะไปด้วยกันไหม!!??" ผมก็ตอบตามความจริงและยังชวนแอปเปิ้ลไปทานข้าวที่บ้านด้วย เพราะผมไม่อยากปล่อยเธอไว้ที่ห้องคนเดียว "ไม่!!...มึงไปเถอะ" พอได้ยินสิ่งที่เข้าบอก ฉันก็ตอบปฏิเสธทันที ถ้าไปทานข้าวที่บ้านของเขาก็ต้องเจอกับคุณแม่ของเขา และไหนจะคาร่าคู่หมั้นของเขาอีก เธอไม่อยากจะไปสู้รบตบมือกับพวกนั้น และตอนนี้เธอกำลังท้องด้วย ไม่อยากให้ตัวเองหงุดหงิดหรืออารมณเสีย มันไม่ดีต่อเด็กในท้องของเธอ ส่วนเรื่องที่ตั้งใจจะบอกเขาว่าตัวเองท้อง ก็คงต้องเก็บไว้ก่อนและค่อยบอกตอนเขากลับมา "แล้วตกลงมีเรื่องอะไรที่อยากจะบอก" ผมถามขึ้นอย่างสงสัย เพราะดูเหมือนว่าวันนี้แอปเปิ้ลมีเรื่องอะไรที่อยากจะบอกผม เธอไม่ตอบอะไรได้แต่ส่ายหัวไปมา "กลับมาก่อนแล้วกูค่อยบอก!!" "บอกตอนนี้ไม่ได้หรอว่ะ!!" "ไม่!!...ไปได้แล้ว...อย่าปล่อยให้ผู้ใหญ่รอนาน" "ไม่ไปกับผัวจริงๆหรอ!!??" "ไม่...กูง่วงนอน...จะนอน" ฉันตอบปฏิเสธออกไปและรู้สึกว่าตัวเองได้เวลานอนได้แล้ว "อะไรว่ะ!!...ยังไม่สามทุ่มเลยนะ...." ผมถามขึ้นอย่างสงสัย เดี๋ยวนี้แอปเปิ้ลมักจะบ่นว่าง่วงนอนตลอด "พูดมาก!! จะไปไหนก็ไป.." ฉันที่รู้สึกรำคาณและคิดว่าเขาเริ่มจะเยอะล่ะ จึงออกปากไล่ให้เขารีบไปซะที "ไล่กูจัง...เออกูไปล่ะและจะรีบกลับมานอนกอด" ผมทำหน้างอนที่ถูกแอปเปิ้ลไล่อย่างกับหมูอย่างกับหมา ก่อนจะจับหน้าของเธอและก้มลงขโมยหอมแก้มสองข้าง อย่างหมั่นเขี้ยว ฟอด!! ฟอด!! "ชื่นใจจัง" "ไอ้สัส!!!" ฉันที่ไม่ทันจะระวังตัวก็ถูกนายแม็ททิว จับหอมแก้มทั้งสองข้าง ก่อนที่ฉันจะหันไปโวยวายเสียงดัง "ฮ่าๆๆๆๆ" ผมที่ได้หอมแก้มคุณเมียและเห็นท่าทางโมโหของเธอ ผมล่ะโคตรมีความสุขเลยครับ ปัง!! ผมที่หนีออกมาก่อนก็เดินตรงไปที่ลิฟต์และกดลงมาชั้นล่าง ไม่นานประตูลิฟต์ก็เปิดออก ผมจึงเดินออกมาจาลิฟต์ ตรงไปที่รถเฟอร์รารี่สีดำลูกรักของผมที่จอดอยู่ ผมเอื้อมมือไปจับประตูรถและเปิดออกก่อนจะก้าวเข้าไปนั่งด้านใน และขับรถออกไปทันที โดยไม่ได้หันกลับมามองว่าจะมีเหตุการณ์ร้ายๆเกิดขึ้น ผมขับรถออกมาจากคอนโดและมุ่งหน้าตรงไปที่บ้านของตัวเอง ไม่นานผมก็ขับรถมาถึงตัวบริเวณบ้านของตัวเอง ก่อนจะเลี้ยวเข้าไปในตัวบ้านและเปิดประตูลงจากรถ "ตาแม็ท!!" "สวัสดีครับแม่" ผมที่ลงจากรถได้ไม่นานเสียงของคุณแม่ก็ดังขึ้น พร้อมกับร่างของผู้หญิงชราที่ดูมีอายุเดินเข้ามากอดผมไว้แน่น "แม่คิดว่าลูกจะไม่มาซะอีก" "สวัสดีค่ะพี่แม็ททิว" "อื้ม" ผมที่ถูกคุณแม่กอดด้วยความคิดถึง ก็ต้องชะงักเพราะเสียงทักทายของคาร่ามันทำให้ผมต้องหันไปมอง "ป่ะ!!เข้ามาในบ้านก่อน!!..แม่มีเรื่องจะคุยกับลูกพอดี" "เรื่องอะไรครับ??" หลังจากที่ผมเดินเข้ามาบ้านและคุณแม่ก็ยังมีเรื่องอะไรจะคุยกับผม คงไม่ใช่เรื่องที่จะให้ผมแต่งงานกับคาร่าหรอนะ ผมและคุณแม่ก็พากันมานั่งรับประทานอาหารที่โต๊ะ พร้อมกับคาร่าที่เดินตามหลังมานั่งลงเก้าอี้ตัวตรงข้ามกับผม "พี่แม็ททิวและเมียพี่ไม่มาด้วยหรอค่ะ" "นอนอยู่ที่ห้อง" ผมที่กำลังจะตักอาหารเข้าปากก็ต้องชะงักและหันไปมองคาร่า ที่อยู่ดๆเธอถามหาแอปเปิ้ล ก่อนที่ผมจะตอบตามความจริง "หึหึ...พี่นี้ไม่เป็นห่วงเมียเลยนะคะ ปล่อยให้อยู่ในห้องคนเดียว มันอันตรายมากนะคะ" "พูดแบบนี้..หมายความว่าอะไร!!??" ผมวางช้อนลงและกอดอกมองหน้าเธอ ยิ่งคาร่าพูดแบบนี้มันทำให้ผมรู้สึกไม่ดีเลย พูดอย่างกับจะมีอะไรเกิดขึ้นกับแอปเปิ้ลอย่างงั้น "หึหึ...ก็ไม่มีอะไรค่ะ...แค่เป็นห่วง" "ตาแม็ท..แม่มีเรื่องจะคุย" คุณหญิงกัลยาที่นั่งอยู่ต้องพูดขัดขึ้น เพราะตอนนี้บรรยากาศเริ่มจะมาคุแล้ว "นั้นหนูขอตัวก่อนนะคะ....พอดีมีธุระสำคัญต้องจัดการ" เมื่อคาร่าก้มลงมองโทรศัพท์ก่อนที่เธอจะขอตัวไปทำธุระ และลุกออกไปผมที่จ้องมองเธออย่างเอาเรื่องและสงสัย ถ้าทุกทีที่ผมกลับมาบ้านและถ้าคาร่าอยู่ คนอย่างเธอคงไม่ยอมเดินออหไปจากบ้านผมแน่นอน ก็ให้มีธุระสำคัญมากแค่ไหนก็ตามแต่วันนี้เธอมาแปลก แปลกจนผมรู้สึกไม่ดีเลย "ตาแม็ท แม่มีเรื่องจะถาม" "อะไรครับ" "ตกลงเรื่องของผู้หญิงที่ชื่อแอปเปิ้ลนั้นจริงใช่ไหม!!??" "ครับ??" "นี่ลูกไม่รู้อะไรเลยหรอ ก็ไหนหนูคาร่าเล่าให้แม่ฟังว่า..." "คาร่าเล่าะไรครับ!!" "ตาแม็ท!! ทำไมถึงขึ้นเสียงกับแม่แบบนี้!!??" "ขอโทษครับ" "หนูคาร่าเล่าให้ฟังว่า ผู้หญิงที่ชื่อแอปเปิ้ลกำลังท้องลูกของแก!!" "ห๊ะ!!! แม่ว่าอะไรนะครับ" "ผู้หญิงที่ชื่อแอปเปิ้ลท้อง" "ผมไม่เห็นจะรู้เรื่องเลย...!!!" ’ฉันมีเรื่องสำคัญจะคุยด้วย’ ’กลับมาก่อนแล้วกูค่อยบอก’ ผมนึกถึงคำพูดของแอปเปิ้ลที่อยู่ก็โทรมาหาผม และบอกว่ามีเรื่องสำคัญอยากคุยด้วย "เรื่องนี้คาร่าก็รู้ด้วยใช่ไหม....!!" ’พี่แม็ททิวและเมียพี่ล่ะทำไมไม่มาด้วย’ ’หึหึ....พี่นี้ไม่เป็นห่วงเมียพี่เลยนะคะ...ปล่อยให้อยู่ในห้องคนเดียว มันอันตรายมากนะคะ’ ’พอดีมีธุระสำคัญต้องไปจัดการ’ ผมที่นึกถึงคนพูดของคาร่าและมันทำให้ลุกขึ้นยืนจากเก้าอี้ จนคึณแม่ที่นั่งถึงกับตกใจและมองหน้าผมอย่างสงสัย ถ้ามันไม่เป็นอย่างที่ผมคิด ผมคิดว่าเธอคงต้องวางแผนจัดการลูกและเมียผมแน่นอน "ตาแม็ท!!" ผมที่คิดได้อย่างนั้นก็รีบวิ่งออกมาจากบ้านและตรงมาที่รถเฟอร์รารี่สีดำที่จอดอยู่ และมือก็ถือโทรศัพท์กดหาแอปเปิ้ลตลอด ’แอปเปิ้ล’ แต่มันไม่มีคนรับสาย ผมก็ขับรถออกไปทันทีสิ่งแรกที่ผมจะขับไปหรือคอนโด "ขอให้ปลอดภัยนะแอปเปิ้ล" ---------------------------------------------------------