หนี - 54 [18+] END

หลังจากที่ผมรู้เรื่องที่คุณแม่ของผม บังเอิญไปเจอแอปเปิ้ลที่งานแฟชั่นโชว์เครื่องเพชรที่อิตาลี และยังเป็นเพื่อนรักสมัยเรียนกับคุณแม่ของแอปเปิ้ลอีกด้วย อะไรมันจะบังเอิญได้ขนาดนี้ ตอนนี้ผมที่ได้มาเจอแอปเปิ้ลหลังจากไม่ได้เจอกันนานหลายปี และไหนจะภารกิจง้อเมียให้คุณแม่ของผม ที่อยากได้แอปเปิ้ลมาเป็นลูกสะไภ้ "ขอโทษนะคะ คุณลูกค้าจะนั่งอีกนานไหมค่ะ" หลังจากที่ฉันบอกให้เขาที่เอาจะนั่งจ้องมองฉันเวลาทำงาน จนเธอรู้สึกอึดอัดไม่ว่าเธอจะเดินไปตรงไหน หรือแม้แต่จะการพูดคุยกับลูกค้าโดยเฉพาะ ลูกค้าพวกผู้ชายเขามักจะทำเสียงดังบาง ตะโกนเรียกบ้าง จนตอนนี้ก็ได้เวลาที่ต้องปิดร้านแล้ว ฉันที่กำลังจะเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อจะกลับบ้าน แต่ก็ต้องชะงักเพื่อผู้จัดการร้านให้เธอไปคุยกับลูกค้าที่นั่งอยู่ ฉันที่กำลังงงและสงสัยว่าลูกค้าคนไหนที่ยังไม่ยอมออกจากร้านไปสักที แต่พอเดินออกมาดูก็เห็นนายแม็ททิวนั่งอยู่ "จะกลับเลยไหม!!??" ผมไม่สนใจคำุามของแอปเปิ้ลก่อนจะลุกขึ้นยืนจากเก้าอี้ ผมหันไปถามแอปเปิ้ลและส่งยิ้มหวานไปให้มัน ฉันไม่สนใจและหันหลังจะเดินออกจากร้านไปแต่ก็ต้องหงุดหงิดเข้าไปอีก ที่เขากับเดินตามเธอออกมาด้วย "ไม่กลับบ้านหรือห้องพักหรือไง!!??" ฉันหันไปถามเขาที่ตอนนี้เดินตามเธอ ออกมาจากร้านที่เธอทำงานอยู่ "ไม่ได้จองไว้" ผมก็ตอบตามความจริงและก็ไม่เลิกที่จะเดินตามเธอ ผมตั้งใจว่าจะไปอยู่กับแอปเปิ้ล ช่วงที่ผมอาศัยอยู่ที่อิตาลี ใครจะว่าผมหน้าด้านก็ยอม ถ้ามันทำให้ผมได้อยู่กับเมีย "นั้นก็บินกลับประเทศไทยไปเลย!!" ฉันจึงหันไปไล่ให้เขากลับประเทศไทย ในเมื่ออยู่ที่นี่ไปมันก็ไม่มีประโยชน์อะไร "ไม่อ่ะขี้เกียจ ขอไปนอนด้วยคนได้ไห....." ผมไม่สนใจคำพูดของแอปเปิ้ล และหน้าด้านขอแอปเปิ้ลอยู่ที่ห้องด้วย แต่ยังพูดไม่ทันจบ "ไม่ได้!! ห้องเต็มไม่มีที่ว่างให้คนแปลกหน้าหรอ" ฉันไม่รอให้เขาพูดจบ จนรีบพูดขัดขึ้นมาก่อนจะเน้นคำว่า คนแปลกหน้า เพื่อเป็นการบอกว่าเธอและเขาไม่ได้มีอะไรเกี่ยวข้องกัน พอฉันพูดเสร็จก็เดินออกมาทันที ฉันเดินออกจากร้านที่ทำงานตรงมาที่ป้ายรถเมล์เพื่อกลับบ้าน เธอยืนรอรถเมล์ไม่นานรถก็มาจอดที่ป้าย ก่อนจะเดินถึงและพร้อมกับติดบัตรโดยสาย "คนแปลกหน้าที่ไหนครับ กูผัวมึงนะเว้ย!!!" ผมที่ตะโกนบอกแอปเปิ้ลก่อนจะรีบวิ่งตามเธอมาที่รถเมล์ และกระโดดขึ้นรถไปก่อนจะเดินมานั่งที่ว่างไม่ไกลจากคนตัวเล็กมากนัก ตลอดทางไม่มีเสียงพูดคุยกับจนรถเมล์จอดตรงป้ายๆหนึ่ง ก่อนที่แอปเปิ้ลมันจะลุกขึ้นจากเก้าอี้ที่นั่ง ผมจึงลุกตามและเดินตรงไปเงียบก่อนจะจ่ายเงินลงมายืนอยู่ข้างหลังเธอ "นี่จะตามกูไปถึงไหนว่ะ!!??" ฉันที่รู้สึกว่าแม็ททิวจะเดินตามเธอจนมาถึงที่พักของเธอ มันทำให้ฉันหันกลับไปมองอย่างเอาเรื่อง "เมียอยู่ไหน ผัวก็อยู่นั้น" "หึหึ กูบอกตอนไหนว่ามึงผัวกู ไอ้แม็ททิว!!!" "อ้าวว กูอายุมากกว่ามึงนะเว้ย เรียกกูว่าไอ้เลยหรออ!!" "แล้วมึงจะทำไม ไอ้แม็ท...อุ๊บบ!!" "ก็ไม่ทำไมไง....แต่กูจะเอามึงจบไหม!!" "อุ๊บบ....!!" ฉันที่ไม่ทันตั้งตัวก็ถูกริมฝีปากของเขาประกบเข้ากับริมฝีปากเธอทันที เธอที่กำลังตกใจและโมโหก่อนจะพยายามผลักคนตัวใหญ่ให้ออกห่าง "ไอ้บ้า....อุ๊บ!!!" พอผลักตัวเขาออกได้สำเร็จ ฉันที่กำลังจะอ้าปากด่าเขาอีกรอบก็ถูกปิดปากด้วยริมฝีปากของเขา คำพูดคำด่าถูกกลืนลงคอ "ไอ้...." "ถ้ามึงด่ากูอีก กูจู๊บ!!" "ถ้ามึงไม่ยอมให้กูอยู่ด้วย กูจับมึงกดตรงนี่แน่ หรือจะลองได้นะ!!" ผมไม่สนใจว่าตอนนี้คุณเมียมันทำหน้าอย่างไร ผมจนขู่มันออกไปแถมบังคับให้แอปเปิ้ลยอมทำตาม "ไอ้บ้า!! หยุดความคิดของมึงเดี๋ยวนี้เลยนะ เออ!! กูยอมแล้วไง...มึงก็ใส่เสื้อเถอะ!!" ฉันที่ไม่มีทางเลือก จนต้องยอมให้เขามาอยู่ ถ้าไม่ยอมเขาก็จับกดฉันตรงนี้แน่ จะไม่ให้เธอยอมเขาได้ไงเล่นถอนเสื้อออก พร้อมจะทำเรื่องอย่างว่า ถึงจะคิดว่าคนแบบเขาคงไม่กล้า นี้ขนาดหน้าด้านตามเธอมาได้นับประสาอะไรจะจับกดเธอ "หึหึ...น่ารักที่สุดเลยเมียเค้า!!" ผมยิ้มออกมาอย่างพอใจที่สุดท้ายการง้อเมียของผมก็สำเร็จไปอีกขั้น ก่อนที่จะจัดการใส่เสื้อผ้าในเรียบร้อยเหมือนเดิม (นี้ใช่วิธีการง้อเมียหรอ อีพี่แม็ททิว!!! : หนวดแมว) แล้วได้ผลป่ะล่ะ หึหึ : แม็ททิว หลังจากที่ฉันอัญเชิญแม็ททิวเข้ามาอย่างไม่เต็มใจ จะให้เต็มใจได้ไงค่ะเล่นขู่บังคับถ้าไม่ยอมก็จะจับกดอย่างเดียว ในหัวสมองก็มีแต่เรื่องอย่างว่าเต็มไปหมด ถ้าถามว่าทำไมคนอย่างฉันที่ตอนนี้กำลังหนีแม็ททิวเพื่อมาทำใจ หึหึ ถ้าฉันไม่ยอมเขา เธอก็คงโดนเขาจัดการตรงหน้าหอพักนี่ล่ะ และเธอคิดว่าแม็ททิวกล้าทำเพราะเขายิ่งหน้าด้านอยู่ด้วย "นี่!!! จะอยู่ที่นี่อีกนานไหม!!??" ฉันถามขึ้นมาเป็นครั้งที่เท่าไรแล้วไม่รู้ รู้แต่ว่าถามเขาแบบนี้มาหลายอาทิตย์แล้ว และคำตอบที่ได้ "จนกว่าคุณเมียจะยอมกลับไปด้วยกันครับผม" "ใครเมียพี่ และก็เลิกเรียกฉันแบบนั้นสักทีเถอะ ทุเรศ!!!" ฉันตอบแม็ททิวไปถ้าถามว่าทำไมฉันและเขาถึงพูดคุยกันดีๆได้ ก็เพราะว่าเธอเบื่อที่จะหาคำด่ามาว่าเขา ยิ่งโดนด่าเขายิ่งไม่รู้สึกเพราะมันด้านไปหมดแล้ว "อยากมีลูก เรามาสร้างเค้ากันเถอะ รอบนี้พี่จะตั้งใจสร้างอย่างดีเลย!!" ผมไม่สนใจคำถามของแอปเปิ้ลและเดินตรงเข้าไปหา ก่อนจะสวมกอดจากด้านหลังและก้มหน้าลงกระซิบข้างใบหูของคนตัวเล็ก "ไม่...พี่ก็รู้ว่าหนูยังไม่พร้อม!!" ฉันสะดุ้งตกใจที่ถูกแม็ททิวสวมกอดและไหนจะเสียงกระซิบข้างหู มันทำให้เธอรุ้สึกนลุกไปทั้งตัว นอกจากจะหน้าด้านแล้วยังหน้ามึนเปลี่ยนเรื่องอีก และไหนถึงมาเข้าเรื่องอย่างว่า คนอะไรมันจะหื่นแบบนี้ "แต่พี่พร้อมและพร้อมมากด้วย!!" ผมไม่สนใจว่าแอปเปิ้ลมันจะพร้อมหรือไม แต่ผมก็สามารถทำให้มันพร้อมไปกับผมได้ ผมก้มหน้าไซ้ซอกคอขาวๆของเธอ "อื้ออ....ห...นู...หนูว่าพี่ไม่ได้อยากสร้างลูกหรอแต่พี่มันหื่นมากกว่า" ฉันสะดุ้งตกใจและพยายามควบคุมเสียงไม่ให้สั่นแต่มันก็ทำได้ยากมาก เพราะมือไม้ของเขาอยู่ไม่สุข ลูบไล้ไปตามร่างกายของเธอ "อื้มม....ไม่ปฏิเสธครับคุณเมีย!!" ผมครางออกมาอย่างพอใจก่อนจะพลิกตัวไปยืนอยู่ตรงหน้าแอปเปิ้ล และเอื้อมมือไปที่เสื้อของแอปเปิ้ลก่อนจะค่อยๆถอนออกจนเหลือแต่เสื้อในลูกไม้สีดำ ผมจึงเอื้อมมือไปจับและค่อยๆบีบนวดเบาไปมาทั้งสองข้าง และเลื่อนเสื้อในขึ้นมาตรงเนินอกเผยให้เห็นยอดปทุมถันสีหวานเด่นล่อตาล่อใจ "อ๊าาา....ไม่...." แผล๊บๆๆ แผล๊บๆๆ จ๊วบบบ ผมไม่รอช้าก้มหน้าลงครองครอบยอดปทุมถันก่อนจะดูดเสียงดังและเลียสลับไปมา ส่วนมือก็ลูบไล้ไปตามร่างกายลงมาที่หน้าท้องลูบไล้ ก่อนจะลูบขึ้นตามด้านข้างและไปด้านหลัง ก่อนจะปลดตะขอเสื้อในออก "อ๊าา...ไม่เอา....ปล่อย...อื้มม" ฉันพยายามดิ้นและผลักหัวของแม็ททิวให้ออกห่างจากเธอ และไหนจะมือของเขาที่อยู่ไม่สุขลูบไล้ไปตามร่างกายของเธอ ตุบ!! ตุบ!! ฉันเปลี่ยนจากดิ้นไปมาเป็นเริ่มทุบตีบริเวณหลังกว้างๆของเขาเต็มแรง แต่เขากับไม่สะทกสะท้านเลยแม้แต่น้อย และดูเหมือนว่ายิ่งฉันพยายามขัดขืนหรือทุบตีเขา แม็ททิวก็จะแกล้งด้วยการกัดยอดอกของเธอ "โอ้ยยยย!!! เจ็บนะไอ้โรคจิต!!!" "หึหึ หมั่นเขี้ยวจัง ขออีกที!!" งับ!! งับ!! "โอ้ยยยย!! มันเจ็บนะเว้ย!!" ฉันร้องออกมาอีกครั้งหลังจากที่แม็ททิวพูดเสร็จก็ก้มลงงับเนินอกของเธอ ก่อนจะกัดจนเกิดเป็นรอยฟัน ผมที่กัดเนินอกของแอปเปิ้ลจึงเป็นรอย ก่อนจะดันตัวของเธอให้เดินถอยหลัง จนสะดุดล้มลงบนเตียงนอน ผมไม่รอช้ากระโดดขึ้นไปบนเตียงและจับแขนของเธอไม่ให้ดิ้นไปไหน ผมก้มหน้าลงซุบไซ้ซอกคอและขบเม้นจึงเป็นรอยแดงลงมาตาม ลำคอ เนินอก และหน้าท้อง เพื่อต้องการจะย้ำเตือนคนตัวเล็กให้รู้ว่า ผมเป็นผัวของเธอคนเดียว ผมพยายามเล้าโลมให้เธอมีอารมณ์ร่วมกับผม ผมพยายามระงับอารมณ์ตัวเองที่ตอนนี้มันกำลังพุงถึงขีดสุด แก่นกายที่ผองตัวจนมีขนาดใหญ่คับแน่นอยู่ในกางเกงยีน ผมรู้สึกเจ็บและปวดไปหมด มันรวดเร็วแบบตั้งตัวไม่ทันเผลอแปบเดี๋ยว ปลายนิ้วของเขากำลังลูบไล้กับส่วนนั้นของฉัน ก่อนที่เข้าจะลากนิ้วแกร่งไปตามรอยแยก มันทำให้เธอสะดุ้งตกใจและรู้สึกอะไรบางอย่าง สายตาที่จ้องมองมันไม่วางตา จนคนที่ถูกจ้องมองถึงกับอายและพยายามหุบขา แต่ก็ไม่สามารถทำได้เพราะนายแม็ททิวจับล็อคขาไปไม่ให้หุบ และไหนจะออกแรงดันให้มันอ้าออกมากขึ้น พอกับเสียงกลืนน้ำลายลงคอเสียงดัง "อื้ออ....ปล่อยนะเว้ย!!" ฉันร้องโวยวายเสียงดังและพยายามเขยิบหนี แต่มันยากลำบากมากเพราะถูกเขาจับล็อคไว้ ผมที่ใช้มือลูบไล้แก่นกลางสาวไปมา แต่พอแอปเปิ้ลมันเริ่มต่อต้าน ปลายนิ้วเริ่มขยับเข้าใกล้ส่วนกลาง ก่อนที่ผมจะค่อยๆดันนิ้วเข้าไปในโพรงสาว "อื้ออ....ไม่เอา....ออกไป...อ๊าาาา" ฉันร้องออกมาเสียงหลงที่รู้สึกว่ามีอะไรกำลังเข้ามาให้ตัว ถึงมันจะไม่ค่อยเจ็บเท่าไอ้นั่นของเขา แต่เธอก็ต่อต้านและขยับตัวหนีเขา พอขยับตัวไม่ได้ฉันจึงเงยหน้าขึ้นและมองหน้าแม็ททิว ที่กำลังจ้องมองแก่นสาวไม่วางตา ก่อนปลายนิ้วของเขาค่อยๆขยับจากช้าๆ จนตอนนี้มันเริ่มเร็วขึ้นๆและลึก แจ๊ะๆ แจ๊ะๆ แจ๊ะๆ "อ๊าาาา.....หยุดด...." เสียงกระทบเข้าออกดังขึ้นพร้อมกับเสียงครางของร่างบาง เสียงกระทบนิ้วเข้าออกจนเกิดเป็นเสียงดัง เพราะนิ้วแกร่งของผมที่ขยับเข้าออกอยู่ ที่ผมทำแบบนี้เพราะต้องการจะเตรียมร่างกายของแอปเปิ้ลให้พร้อมรับกับแก่นกลางที่มีขนาดใหญ่ ชี้โด่พร้อมใช้งานทุกเมื่ออยู่ตรงหน้า แจ๊ะๆ แจ๊ะๆ แจ๊ะๆ แจ๊ะๆ แจ๊ะๆ จ๊วบบบ จ๊วบบบ จ๊วบบบ "อ๊าาาา....เร็วอีก....อุ๊บบ!!" ฉันที่ถูกแม็ททิวเปรนเปรอทั้งบนและล่าง จึงเผลอร้องครางออกมาอย่างพอใจต้องรีบยกมือขึ้นปิดปากตัวเองทันที "หึหึ....ร้องออกมา...อื้มม...ระบายมันออกมา.." ผมที่กำลังนัวเนียกับหน้าอกอวบสองเต้า ก็ต้องเงยหน้าขึ้นมอง ก็เห็นแอปเปิ้ลมันเอามือขึ้นปิดปากตัวเอง แจ๊ะๆ แจ๊ะๆ แจ๊ะๆ แจ๊ะๆ แจ๊ะๆ "อ๊าาา...ซิ๊ดดดด" ฉันที่ตอนแรกร้องห้ามปฏิเสธ แต่ตอนนี้ร่างกายกับไม่ฟังมันพยายามขยับเข้าไปใกล้ปลายนิ้วที่ขยับเข้าออก เสียงกระทบปลายนิ้วเข้าออกดังขึ้นไม่หยุดพอกับเสียงครางจากคนที่ถูกเขาปรนเปรอ ความรู้สึกที่เธออุตส่าห์อดกลั้นเอาไว้กำลังถูกแม็ททิวทำลาย ผมที่ปรนเปรอจนตอนนี้แอปเปิ้ลมันควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้และไหนจะแรงตอดรัดที่รัดนิ้วแกร่งของผม มันเป็นสัญญาณของคนร่างบางกำลังจะเสร็จสม เขาจนแกล้งผ่อนปลายนิ้วลงและหยุดทำมัน และมันก็ทำให้คนที่กำลังจะแตะขอบฟ้าถึงกับชะงักตกลงมา ก่อนจะก้มลงมองเขาที่ตอนนี้กำลังถอนเสื้อผ้าตัวเอง มันทำให้เธอมันมันอย่างขัดใจและคิดว่าเขาต้องแกลังให้เธออารมณ์คาแบบนี้ "ทำไมมองกันแบบนี้ล่ะ!!??" ผมที่กำลังถอนเสื้อผ้าตัวเองก่อนจะหันไปมองแอปเปิ้ลที่ตอนนี้นอนจ้องมองหน้าผมอย่างไม่พอใจอย่างมาก ผมจึงยกยิ้มที่มุมปากและแกล้งถามเธอไปอย่างไม่จริงจังเท่าไรนัก ฉันไม่ตอบอะไรเอาแต่จ้องหน้าเขาและค่อยๆหลับตาลงเพื่อจะควบคุมอารมณ์ที่ติดและความต้องการอยากจะปลดปล่อย เธอพยายามไม่สนใจอะไรและตั้งสมาธิไม่ให้ไหวไปตามอารมณ์ที่เขาปลุก "อ๊าาาา....ซิ๊ดดดดดด" ฉันรู้ครางเสียงหลงที่ถูกแม็ททิวลูบไล้ไปตามบริเวณขาอ่อน มันทำให้สติเพียงน้อยนิดของฉันขาดสะบั้น เธอจึงปัดมือของเขาออกก่อนจะขึ้นไปนั่งคร่อมบนตัวของแม็ททิว จับแก่นกายของเขาที่แข็งจนน่ากลัวและพร้อมให้เธอจัดการ มือบางจึงจับมันจ่อตรงบริเวณรอยแยกร่อง ถูไปมาเล็กน้อยก่อนจะค่อยๆทิ้งน้ำหนักลงมา จึงแก่นสาวของเธอครอบครองเอ็นชายขนาดใหญ่ ฉันค่อยๆลุกขึ้นสุดลงสุดช้าๆทำอยู่อย่างนี้สองสามที ก่อนจะค่อยๆเร็วและแรงขึ้นเมื่อร่างกายของเธอปรับเข้ากับเขา พั่บๆ พั่บๆ พั่บๆ พั่บๆ "โอ้ววว...แรงอีก...ซิ๊ดดดด....เมียจ้า!!" "อ๊าาา...เสียวว...ซิ๊ดดดดด" "ฮื้มม..." "อ๊าาา..." พั่บๆๆ พั่บๆ พั่บๆ พั่บๆ เสียงกระแทกเนื้อดังสนั่นไปทั่วห้องนอน ผสมปมเปกับเสียงครางของคนสองคนที่กำลังสร้างบทรัก ต่างฝ่ายต่างสลับกันรุกรับไม่มีใครยอมใคร พั่บๆ พั่บๆ พั่บๆ พั่บๆ ผมนอนมองหน้าแอปเปิเลที่ตอนนี้กำลังขยับขึ้นลงอยู่บนตัว ผมจึงเอื้อมไปจับหน้าอกที่กระเพื่อมตามแรงขยับของคนตัวเล็ก "อ๊าาาา....อื้ออ" "ฮื้มม...ซิ๊ดดดด" "อื้อออ....จะ...เสร็จ...แล้..วว..อ๊าาาา" "ฮื้มมๆ...พอก่อน....โอ้ววว..." "อื้อออ....ไม่...จะ..เสร็จ...แล้..วว" "ว้ายยย!!" ผมไม่สนใจจัดการจับตัวของแอปเปิ้ลที่กำลังมัวเมาบนร่างกายของผม จนผลักร่างบางให้ลุกลงนอนบนเตียงก่อนจะจับขาให้แยกออก "ฮื้มมม...." พั่บๆๆ พั่บๆๆ พั่บๆ ผมไม่รอช้าเริ่มขยับสะโพกเข้าออกทันที เสียงกระแทกเนื้อดังสนั่นไปทั่วห้องนอน ยิ่งแรงตอกรัดมันเป็นสัญญาณว่าคนตัวเล็กกำลังจะขึ้นสวรรค์ พั่บๆๆ พั่บๆ พั่บๆ พั่บๆ "อ๊าาา...ไม่..ไหวว..แล้วว..." "ฮื้มม...พร้อมกั...น...โอ้ววว" "อื้อออ...จะเสร็จ...แล้....วว" พั่บๆ พั่บๆ พั่บๆ พั่บๆ พั่บๆ ยิ่งเสียงครางของคนตัวเล็กที่บอกว่าใกล้จะเสร็จและไหนจะแรงตอกรัด จากด้านในที่บีบรัดแก่นกายจนแน่น มันทำให้ผมต้องเร่งเพราะต้องการจะเสร็จให้พร้อมกับคนใต้ร่าง พั่บๆ พั่บๆ พั่บๆ พั่บๆ พั่บๆๆ พั่บๆ พั่บๆ พั่บๆ ผมโหนกระหน่ำไม่หยุดเสียงกระแทกดังสนั่นไม่หยุด "อ๊าาา....เบาาา....กูเจ็..บบ..." "ฮื้มมๆ....โอ้ววว.." "อื้ออ....ไม่..ไหวแล้..ววว...พอก่อนน..อ๊าาาา" "โอ้ววว....ใกล้แล้...ววว..ซิ๊ดดด" ผมจึงจับเปลี่ยนท่าโดยการจับแอปเปิ้ลให้นอนคล่ำหน้าลงที่นอนและจับสะโพกยกขึ้น และจ่อแก่นกายเข้าไปใหม่ พั่บๆ พั่บๆ พั่บๆ พั่บๆ "อ๊าาา...จุก...ลึกไปแล้...ววว.." "ฮื้มมๆ..." "อื้ออ...ไม่เอา..แล้ว...เจ็บบบ...อ๊าาา.." "อื้มม...ใกล้แล้..วว" "อ๊าาาา...อร้ายยยย!!" ฉันรู้สึกทนไม่ไหวจึงร้องครางเสียงดังเหมือนถึงจุดสุดยอด ก่อนจะล้มหน้าลงนอนกับหมอนอย่างเหนื่อย แต่คนด้านหลังกับไม่หยุดกระแทกเข้ามา "ฮื้มมม...เสร็จแล้ววหรอ..ซิ๊ดดด.." "อื้ออ...พอแล้ว..เหนื่อย.." "แต่ผัวยังไม่เสร็จเลยนะครับ..." "มันก็เรื่องของพี่...อ๊าา..." พั่บๆ พั่บๆ พั่บๆ พั่บๆ ผมไม่สนใจกระแทกเข้าออกไม่หยุด และแรงขึ้นเหมือนรู้สึกว่าตัวเองก็กำลังจะเสร็จ ผมกระแทกเข้าออกสองสามที ก็จะพุ่งน้ำขาวขันใส่ด้านในตัวของแอปเปิ้ล ก่อนจะกระตุกเกร็ง "อ่าาส์..." "เสร็จแล้วก็เอาออกไปซิ่!!" ฉันที่รู้สึกถึงน้ำอุ่นๆพุ่งเข้ามาให้ท้องของเธอ มันแปลว่าเขาเสร็จแล้วและยังแตกในใส่เธออีก ฉันจึงหันกลับไปบอกให้เขาเอาแก่นกายออกไปจากตัวเธอ "หึหึ..ยังไม่อิ่ม ต้องชดเชยเวลา3ปีที่ไม่ได้เอาเมีย.." "อ๊าาา....หยุดๆๆๆ.." นอกจากจะไม่สนใจแล้วเขายังกระแทกเข้ามาอีก และดูเหมือนว่าวันนี้ทั้งวันและคงจะโดนจัดหนักจัดเต็มแน่นอน 3 อาทิตย์ หลังจากผ่านมรสุมบทรักมาราธอนเอาจนเธอไม่สามารถลุกขึ้นได้เลย กว่าร่างกายจะกลับมาเป็นปกติก็เล่นกินเวลาเป็นอาทิตย์ "เป็นไงบ้างครับ!!??" ยังมีหน้ามาถามกูอีกว่าเป็นอย่างไรบ้าง ทีตอนที่กูบอกว่าพอแล้ว ไม่เอาแล้ว ไม่ไหวแล้ว ไม่เคยจะฟังกันบ้างได้ ไอ้หื่น!! "ก็ดีขึ้นมากแล้ว" ด่ามันไม่ได้อีกเดี๋ยวมันเกิดบ้าขึ้นมาจับเธอเอาอีก เธอได้ตายกันพอดีไม่ใช่ว่าฉันตายนะ น้องสาวฉันจะพังซะก่อน "พอจะลุกไหวไหม!!??" ดูยังมีหน้ามาทำเสียงเศร้าอย่างกับลูกหมากลัวโดนเจ้าของดุอีก คิดว่ามันน่าสงสารและเห็นใจไหม บอกเลยว่า "อย่างทำหน้าแบบนั้นดิ่ หนูไม่เป็นไรแล้วค่ะ" เออมันทำแล้วน่าสงสารจับใจเลย และนี้กูหายกลัวมันแล้วหรอว่ะ หรือกูเป็นพวกซาดิสม์หรือป่าวว่ะ นี้ก็กำลังให้มันง้ออยู่นะเว้ยย!! "ขอโทษนะครับ..คราวหน้าพี่จะทำให้น้อยลง" อะไรนะ!!! นี่มึงยังจะหวังเอากูคราวหน้าอีกหรอกว่ะ ไม่คิดจะให้น้องสาวกูพักผ่อนบ้างรึไง พอฉันได้ยินสิ่งที่แม็ททิว ก็ทำหน้าทำตาตกอกตกใจ เพราะไม่คิดว่าเขาจะจัดการเธออีก "ถ้าทำแบบนั้นอีก หนูจะไม่ยอมพี่แล้วนะคะ" ทำอะไรมันไม่ได้เลยได้แต่ยอมมันไปก่อน เธอลงทุนตอบเสียงเศร้าเพื่อคนตรงหน้าจะยอมใจออก "ถ้าไม่อยากโดนจัดหนัก ก็ยอมใจอ่อนและกลับไปพร้อมพี่" เข้าเรื่องนี้อีกแล้วเจ้าเล่ห์นักนะผู้ชายคนนี้ ถ้าเธอไม่ยอมกลับไปกับเขา มันก็จะจัดการเธอจบด้วยบนเตียง ถ้ายอมกลับไปกับเขาเธอก็คงต้องอยู่กับเขาแน่ แต่เธอก็รักเขาแล้วทำไมฉันถึงไม่ยอมกลับไปกับเขา "หนูขอถามพี่ได้ไหม!?" ฉันว่ามันคงจะถึงเวลาแล้วที่เธอจะยอมรับหัวใจตัวเอง ฉันจึงสบตากับแม็ททิวก่อนจะถามคำถามจากเขา "ได้...อยากถามอะไรล่ะ" ผมไม่รู้ว่าแอปเปิ้ลอยากจะถามอะไร แต่ผมก็ยินดีที่จะตอบคำถามของเธอ "พี่รักหนูตอนไหน!?" ฉันสูดลมหายใจเข้าลึกๆก่อนจะถามคำถามที่ฉันพอจะรู้คำตอบดีอยู่แล้ว แต่เธออยากรู้ว่าทำไมเขาถึงรักเธอ "หึหึ พี่ไม่รู้ว่ารักหนูตอนไหน แต่มีสิ่งหนึ่งที่พี่อยากจะบอกหนูก็คือ พี่รักหนูมากนะ มากจนยอมทำอะไรบ้ามากมายแบบนั้น" ผมหัวเราะในลำคอกับคำถามที่แอปเปิ้ลถาม ผมก็ตอบไปทันทีถ้าถามว่ารักเธอตอนไหน คงจะครั้งแรกที่ผมเจอเธอที่ร้านก๋วยเตี๋ยวหน้าคอนโดไอ้คาเรนมัน มันเป็นรักแรกพบที่ไม่เคยเกิดขึ้นกับผม แต่สุดท้ายมันก็เกิดขึ้นแบบไม่ทันตั้งตัว "ถ้าหนูกลับไปกับพี่....พี่จะปกป้องหนูไหม??" พอได้ยินคำตอบจากปากของเขา และไหนจะสายตาจริงจังที่ตอบออกมาทันที มันทำให้เธอรู้ว่าแม็ททิวไม่ได้โกหกเธอ "พี่สัญญาว่า รอบนี้พี่จะไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายหนูอีก...แค่เห็นหนูเจ็บ..พี่เจ็บปวดมากเลย" ผมให้คำมั่นสัญญากับแอปเปิ้ล รอบนี้ผมจะปกป้องเธอ จะไม่ยอมให้มันเกิดขึ้นเป็นครั้งที่สอง "ฮืออออ" "เอ้า..!!ร้องไห้ทำไม..คุณเมีย..." ผมตกใจมากที่อยู่ๆแอปเปิ้ลก็ร้องไห้ออกมา มันทำให้ผมต้องรีบจับตัวเธอเข้ามากอด "ฮือออ...." "โอ้ๆๆ..ไม่ร้องนะครับคนดีของพี่..." "ฮืออ...จะ...กลับไปกับพี่ค่ะ" ฉันร้องไห้ออกมาอย่างสุดซึ้งไม่คิดว่าเขาจะรักเธอมากมายแบบนี้ เธอจึงตะดสินใจที่จะกลับไปกับเขา และเริ่มต้นชีวิตใหม่ "พูดจริงหรอ...เย้!!! พี่ดีใจจังเลย!!" "หนูมีอะไรอยากจะบอก..." ฉันที่ถูกแม็ททิวจับเข้าไปกอดในอ้อมอกของเขาอย่างแรง มันทำให้เธอดีใจและผลักเขาออกเล็ก ก่อนจะเงยหน้าสบตาและกระซิบข้างหูของเขา "??" "หนูรักพี่นะคะ" "ฮือออ...พี่ก็รักเธอนะ...แอปเปิ้ล!!" น้ำตาของผมไหลออกมา มันไม่ใช่ความเสียใจแต่มันเป็นน้ำตาแห่งความดีใจ เพราะตลอดเวลาที่ผมพยายามเข้าไปในชีวิตของเธอ เพื่อสักวันผมจะได้ยินคำว่า รัก จากปากคนในอ้อมกอด สุดท้ายเธอก็บอกรักผม ความรักของฉันกับแม็ททิวเกิดขึ้นจากความผิดพลาง แต่ความผิดพลางในครั้งนั้นมันทำให้เธอได้มาเจอคนที่รักเธอจนสุดหัวใจ ไม่ว่าเธอจะหนีเขาไม่ไหน สุดท้ายหัวใจของฉันก็ไปอยู่ที่เขาตั้งแต่แรกแล้ว ------------------------------------------