บทที่15.หมดเวลา 2/2

2/2 “วู้ๆ เร็วๆ หนูแหวน” เสียงนุชนภาตะโกนเรียกโวกเวกจนมีสายตาหลายสิบคู่มองตรงมา เมื่อช่วงเวลานี้คือเวลาเลิกงานทุกๆ คนจึงออกมายืนรอรถอยู่เต็มโถงทางออก “จ้า...” เธอยิ้มรับและรีบตัดใจ ในชาตินี้ขอให้สิ้นสุดลงแค่ตรงนี้ เธอไม่ได้กล่าวหาอเล็คซานเดอร์ทั้งหมด เธอก็ต้องโทษตัวเองด้วยเพราะว่าเธอเผลอตัวเผลอใ