บทที่16.เงิบ...1/2

บทที่16.เงิบ... ห้องปฐมพยาบาลเงียบสงบ มีเพียงแสงไฟสว่างๆ ทำให้รู้ว่ายังมีเจ้าหน้าที่คอยทำงานอยู่ เขารีบเดินอาดๆเข้าไป ใจร้อนรุ่มเหมือนมีไฟล้น สายตาคมดุกราดมองหาคนที่ต้องการพบตัวที่สุด เพื่อจะถามให้ได้ความกระจ่าง ได้เขาแล้วจะมาทิ้งขว้างไปเฉยๆ ไม่ได้เป็นอันขาด ยังไงก็ต้องเลี้ยงดูปูเสื่อจนกว่าเขาจ