บทที่ 5. ต่อ
บทที่ 5. ต่อ
อืม.. นอนคนเดียวมานานกอดหมอนข้างมาแรมปี มีเมียทั้งทีกอดเมียนอนมันก็ดีกว่ากอดหมอนข้างเป็นไหนๆ โง่กอดหมอนข้างมาตั้งนานไอ้ภูเอ๊ย... ภูริก็ลืมตาขึ้นแล้วถีบหมอนข้างทิ้งไปอย่างไม่ใยดีแล้วกระชับวงแขนขึ้นเล็กน้อย
“อุ๊ย.. พี่ภูจะทำอะไรคะ” ขวัญพิมลดิ้นรนออกจากอ้อมแขนแข็งแรงมองเขาอย่างระแวง ดวง