已经是第一章了
บทที่ 6.ต่อ.
บทที่ 6.ต่อ
“มาทำไม..” พิมพ์ประภาเท้าสะเอวมองคนที่กำลังถอดหมอกกันน็อกอย่างไม่สบอารมณ์ กันต์เลิกคิ้วมองเธอแล้วเดินมาหยุดตรงหน้าทำให้เธอต้องแหงนหน้ามองเขาเพราะกันต์สูงกว่าเธอมาก เทียบกันแล้วเหมือนเสาไฟฟ้ากับตู้โทรศัพท์สาธารณะที่ถูกทิ้งร้าง...
“ไม่ได้มาหาน้องพิมพ์ก็แล้วกัน”
“หึ.. แต่นี่มันบ้านฉัน ไ
已经是最新一章了
加载中
