บทที่ 3 ถูกบังคับให้เข้าเรือนหอ

เกี้ยวสองคันถูกยกออกจากตำหนักหนิงอ๋อง เหตุใดถึงมีแค่สองคัน? ก็เพราะว่าเหลิ่งเชียนเย่ว์ดื้อดึงที่จะนั่งคันเดียวกับอวี๋หนาน สวนดอกไม้โบตั๋น ภายใต้การสอดส่องของแสงแดดอ่อนๆ ทำให้อวี๋หนานที่นั่งเข้าไปในเกี้ยวเลิกม่านขึ้นมองทิวทัศน์อันงดงามของนอกหน้าต่าง สำหรับเหลิ่งเชียนเย่ว์ กลับไม่สนใจใยดี เธอในเวลานี้ ก็เปลี่ยนเสื้อผ้าสีขาวสะอาดที่สวมบนเรือนร่างออก แล้วสวมใส่ชุดชาวหวังสีเขียวอ่อนๆ แทน ใบหน้าของเธอดูเกลี้ยงเกลา บนใบหน้าแต้มเติมเครื่องประทินโฉมอ่อนๆ ศีรษะประดับประดาด้วยเครื่องทองคำและเงิน และกำลังเขย่าไปมาจังหวะของเกี้ยว ของเหล่านี้เป็นของจริง เธอลองกัดและจับดู และครุ่นคิดอย่างโลภมาก ตอนนี้ทองคำราคาขึ้นหนึ่งกรัมสามร้อยกว่าหยวนแล้ว....... หากสามารถนำกลับไปทั้งหมดก็ดี xxของเขา วันหลังก็ไม่ต้องเป็นห่วงว่าจ่ายค่าผิดสัญญา เธอ......ยังจะสามารถกลับมาไหม?！ พอนึกถึงเจ้าหนุ่มซื่อบื้อที่อยู่ด้านหลังได้เปิดหูเปิดตาสักที ตลอดทั้งทางกลับอยู่อย่างสงบสุข อย่าไปรบกวนเธออีก เบี้ยวส่ายไปส่ายมาอย่างต่อเนื่อง ไม่นาน ดอกโบตั๋นเป็นสวนถูกกำแพงสีแดงแทนที่ จู่ๆ เกี้ยวก็หยุดลง พอหันกลับไป อวี๋หนานสบตากับใบหน้าอันหล่อเหลา ตอนที่เหลิ่งเชียนเย่ว์ไม่ยิ้ม ก็ยิ่งเหมือนต่งห้าว อีกอย่าง ดูไม่ออกว่าเป็นคนซื่อบื้อ! "เหอะ" พอเห็นอวี๋หนานมองตนเอง เหลิ่งเชียนเย่ว์พูดด้วยยิ้มร่าเริง "ภรรยา สามีพยุงลงจากเกี้ยว......." "ไม่ต้อง" แค่สองคำอันเยือกเย็น อวี๋หนานคิดก็ยังไม่คิดก็เอามือทั้งสองข้างอยู่ด้านหลัง แล้วไม่สนสีหน้าอันโศกเศร้าของเหลิ่งเชียนเย่ว์ เธอเลิกม่านเกี้ยวขึ้น แล้วลงจากเกี้ยว เหลิ่งเชียนเย่ว์ตามติดๆอยู่ข้างหลัง....... บันไดที่ทำจากหินสีนิลกับราวกั้นที่ทำจากหยกขาว ตรงหน้าประตูตำหนักสีแดง ก็มีขันทีและนางกำนัลไม่น้อยที่ยืนอยู่ตรงนั้นตั้งนานแล้ว พอเห็นพวกเขาลงจากเกี้ยว จึงพลันน้อมทำความเคารพด้วยความพร้อมเพรียง วันนี้ สำหรับอวี๋หนานแล้ว เป็นเวลาที่ยาวนานมาก สำรับค่ำนั้นโอชะและอุดมสมบูรณ์นัก ทว่า พอนึกถึงเรื่องที่จะเกิดขึ้นต่อจากนี้ พอเห็นเหลิ่งเชียนเย่ว์ที่นั่งตรงหน้าทำสีหน้าเป็นมิตร ท่าทางที่ถูกปฏิเสธ แต่ก็ยังทำสีหน้าที่รื่นเริงยินดี ต่อให้เธอจะหิวแค่ไหน ก็ไม่ได้รู้สึกหิว ไม่นาน สำหรับค่ำก็จบลง พระชายาคางอ๋องและฮองเฮาต่อหน้าในห้องโถงเพื่อพูดคุยเสวนากันทั่วไป ทว่าเธอกับเหลิ่งเชียนเย่ว์ จึง "เชิญเข้าไป" พักผ่อนในเรือน ตำหนักข้างตกแต่งภายในด้วยความหรูหราและยังมีกลิ่นหอมเล็กน้อย เป็นบรรยากาศแสงเทียนที่คลุมเครือด้วยเร่าร้อน ภายในมุ้งสีแดง มีเตียงใหญ่สีแดงที่สะดุดตา ใครที่มองแล้ว ต่างก็ต้องทำแก้มแดง แล้วก้มหน้าลงต่ำ ขันทีและนางกำนัลไม่กี่คนต่างก็มองหน้ากัน แล้วยิ้มอย่างไม่เป็นธรรมชาติ จากนั้น ต่างก็พาอวี๋หนานและเหลิ่งเชียนเย่ว์ไปอาบน้ำและเปลี่ยนเสื้อผ้า ภายในใจของอวี๋หนานรู้สึกขมขื่น เพราะตอนกินสำรับค่ำ เสด็จแม่ของเธอที่เป็นพระชายาคางอ๋องพร่ำบ่นฮ่องเต้ไม่หยุด เธอกับเหลิ่งเชียนเย่ว์ยังไม่ได้เข้าเรือนหอด้วยกัน คืนนั้น ฮองเฮาที่รักษาผิวพรรณจนเหมือนสาวงามทรงรับสั่ง.......คืนนี้ต้องเข้าเรือนหอ! ตอนที่อวี๋หนานใส่ชุดซีฟองสีแดงที่เป็นเนื้อผ้าโปร่งปรากฏอยู่ตรงหน้าเหลิ่งเชียนเย่ว์ เขามองจนอึ้งไปทันที แคร่ก บ่าวไพร่ต่างก็ถอยออกไป และก็ปิดประตูอย่างตั้งใจ "ภรรยา......" เหลิ่งเชียนเย่ว์ที่หลังจากอาบน้ำเสร็จ ผมสีดำมีหยดน้ำติดอยู่ ชุดสีน้ำตาลที่เปิดตรงส่วนหน้าเล็กน้อย ถึงแม้จะมีผิวพรรณขาวผ่องและอ่อนเย่ว์ปรากฏ ทว่าก็ยังเห็นถึงแผนอกที่ดูแข็งแรง เพราะเขาเดินหน้ามา อวี๋หนานจึงถอยหลังก้าวใหญ่ เธอไม่ได้รังเกียจที่เขาซื่อบื้อ เธอแค่ เธอแค่.......รู้สึกหน้าของเขาเหมือนสารเลวนั่น จึงประกบจูบไม่ลง! "ภรรยา......." จากนั้นก็มีเสียงเรียกขึ้น เหลิ่งเชียนเย่ว์ทำสีหน้าที่เจ็บปวด มุมปากของอวี๋หนานขยับอย่างเกร็ง แล้วกำลังอยากจะพูดอะไร กลับไม่รู้ว่าจะพูดอะไร ทำได้เพียงใช้สายตาที่เย็นชามองเหลิ่งเชียนเย่ว์ ในสองมือที่วางอยู่แผ่นหลังของเธอ มีตำราเล็กๆที่พระชายาคางอ๋องให้เธอเมื่อก่อนหน้านี้ แทบจะถูกเธอจับจนเสียทรง เอ๊ะ? ช่างน่าแปลก ร่างกายของเธอทำไมถึงรู้สึกร้อนระอุ?! อีกอย่างท้องน้อยของเธอเหมือนค่อยๆรู้สึกคันเล็กน้อย ตอนที่เหลิ่งเชียนเย่ว์ค่อยๆเข้ามาใกล้...... เหลิ่งเชียนเย่ว์จับหัวของอวี๋หนาน ถือโอกาสตอนที่เธอเหม่อลอย ริมฝีปากสองกลีบทำปากจู๋ แล้วใช้แรงประกบลงบนริมฝีปากสองกลีบของเธอ กลับถูกเธอยื่นมือออกมาหนึ่งข้าง แล้วกดศีรษะของเขาไว้ "ภรรยา!" คิ้วทรงเข้มขมวดคิ้วเป็นปม ท่าทางเหมือนกำลังบอกว่า.......ให้ตายเถอะ ถ้าไม่ใช่มือข้างนี้ เค้าก็คงได้แอบขโมยจูบแล้ว! อวี๋หนานสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ท้องน้อยรู้สึกคันยุกยิกและยิ่งอยู่ยิ่งชัดเจน เธอมองไปยังนอกประตู สามารถเห็นเงาไม่กี่คนอย่างชัดเจน ชราหญิงสองคนนี้ที่สมควรตาย! พวกเธอได้แอบทำอะไรลับหลังหรือเปล่า?! แล้วมองเหลิ่งเชียนเย่ว์อีกครั้ง ก่อนหน้านี้แค่นึกว่าแก้มเขาที่ดูแดงนั้นเพราะว่าเขินอาย ตอนนี้ดูๆแล้ว ความแดงนี้ ก็แดงอย่างไม่เป็นธรรมชาติ เขากลืนน้ำลาย ลูกกระเดือกกลิ้งเบาๆ เหมือนกำลังยั่ว ยวนนาง ยั่วยวนนาง....... ทำบาป! "ภรรยา......ภรรยาร้อนจัง.......! เหลิ่งเชียนเย่ว์ขมวดคิ้วแน่นขึ้น ลิ้นก็เลียตรงกลีบริมฝีปาก....... ชายหนุ่มรูปงาม! ต่อให้เขาจะโง่แค่ไหน หนังหน้ากลับไม่เลวจริงๆ! "เจ้าโง่!" "ภรรยา" "ให้ตายเถอะ!" เหงื่อไม่กี่หยดไหลลงจากหน้าของอวี๋หนาน แล้วตกลงบนไหล่หอมๆของเธอ เธอใกล้จะ.......ควบคุมตัวเองไม่ไหว เหลิ่งเชียนเย่ว์ขยับท่อนล่างอย่างทรมาน จู่ๆเขาก็อุ้มอวี๋หนานขึ้น........ กระถางธูปหอมยังคงมีควันลอยขึ้น อุณหภูมิในเรือนยิ่งอยู่ยิ่งสูง........