1/3 เพื่อน

ญาดาเป็นคนที่ถ้าลองได้หลับแล้วหลับสนิทมาก ตริณจึงต้องค่อย ๆ ยกตัวเธอให้มานอนในที่นอน เพราะตอนนี้เธอกำลังนอนคว่ำทับกองหนังสืออยู่ หมอนข้างมีเพียงอันเดียวและตริณก็แย่งมันไปกอด ตกดึกญาดาด้วยความเคยชินหาหมอนกอดไม่เจอเธอจึงกอดคนนอนข้าง ๆ แทน คนตัวสูงกว่ายังไม่ทันจะหลับ รู้สึกตัวว่าโดนกอดก็สะดุ้งด้วยความตกใจ ค่อย ๆ หันหน้าไปหาคนข้าง ๆ ที่นอนหลับตาสนิทมีเสียงกรนบ้างเล็กกน้อย ตริณมองหน้าของญาดาชัด ๆ และใกล้แบบนี้เป็นครั้งแรก เขาไม่เคยคิดว่าญาดาเป็นผู้หญิงสวยหรือน่ารักมาก่อน แต่วันนี้พอเขามองใบหน้าของเธอที่กำลังหลับ ไม่มีแม้แต่แป้งปกปิด หน้าที่ขาวหมดจดไม่มีแม้แต่สิวสักเม็ด ตาเล็กแต่ขนตายาวงอน คิ้วบางแต่ได้รูปสวย คนมองได้แต่คิดในใจเพื่อนของเขาสวยขนาดนี้ทำไมถึงได้ยังไม่มีแฟน เช้ามาทั้งคู่อยู่ในสภาพที่พ่อกับแม่ของญาดาต่างพากันขำ ลูกสาวของเขาใช้ขาก่ายเพื่อนแต่ตัวเองก็ยังกอดหมอนด้วย ส่วนตริณก็นอนแบบไร้หมอน คงจะเผลอหลับแล้วไม่รู้ตัว วันนี้คณินพ่อของญาดาต้องไปดูที่ดินที่ต่างจังหวัด จึงเอาภรรยาไปด้วย “เดี๋ยวรอฉันทอดไก่กับไข่ก่อนนะคะ เด็ก ๆตื่นมาจะได้มีอะไรกินกัน” ดวงใจเธอเลี้ยงลูกมาไม่ค่อยให้กินอาหารนอกบ้านถ้าไม่จำเป็น ซึ่งลูกสาวของเธอก็ติดนิสัยชอบกินแต่ของในบ้าน เธอจึงต้องเตรียมกับข้าวไว้ให้ ตริณตื่นก่อนเขาค่อย ๆ ปลุกเพื่อนสาว เพราะตอนนี้จะเที่ยงแล้ว “ญาดาเรากลับบ้านก่อนนะ” “อืม...ปิดบ้านให้ด้วยนะ” คนง่วงยังคงไม่ยอมตื่น หันหลังให้ตริณแล้วนอนต่อ โดยที่ตัวเธอเองไม่รู้เลยว่าตอนนี้กำลังจะถูกทิ้งให้อยู่บ้านคนเดียว ตริณกำลังจะลุกไปหยิบกุญแจรถ ก็เจอว่าใต้กุญแจของเขามีกระดาษเขียนข้อความไว้ “ญาดาตื่น พ่อกับแม่เธอไม่มีใครอยู่เลย ลุกเดี๋ยวนี้ เดี๋ยวเราไปอาบน้ำที่บ้านก่อนแล้วจะมาอยู่เป็นเพื่อน ลุกมาปิดบ้านให้ดี ๆ เลย” ญาดาเดินแทบจะไม่ลืมตามาปิดบ้าน ก่อนจะกลับไปหลับบนโซฟาและมาตื่นอีกทีเมื่อตริณอาบน้ำเสร็จแล้วกลับมา คราวนี้คนขี้เซาต้องยอมลุกไปอาบน้ำแล้ว เพราะตริณจะสอนต่อ วันจันทร์อาจารย์จะให้สอบแก้คะแนนเก็บ ตริณไม่อยากให้เพื่อนของเขาสอบตกอีก ทั้งคู่ไม่ออกไปไหนเพราะแม่ของญาดาทอดไก่ไว้เยอะมาก ตริณสอนญาดาไปได้หลายเรื่องแล้ว แต่ยังติดที่คนถูกสอนคิดได้ช้าและจำสูตรไม่ค่อยได้